Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/4513-76/15/DT
z 28 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 22 lipca 2015 r. (data wpływu 28 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania podatkiem akcyzowym różnic ilościowych wyrobów węglowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania podatkiem akcyzowym różnic ilościowych wyrobów węglowych .

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność jako pośredniczący podmiot węglowy (dalej: PPW) w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 752; dalej: ustawa o podatku akcyzowym).

Przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej jest przede wszystkim sprzedaż wyrobów węglowych. Sprzedaż detaliczna prowadzona jest za pośrednictwem własnych składów opału. Całość wyrobów węglowych nabywanych przez Wnioskodawcę pochodzi od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą jako PPW (dalej: Dostawcy). Nabywane wyroby węglowe przemieszczane są bezpośrednio od Dostawców do własnych składów opału za pomocą transportu samochodowego.

W roku 2015 w wyniku przeważenia części zapasu wyrobów węglowych ujawniono różnice ilościowe między stanem faktycznym a stanem magazynowym odnotowanym w kartotekach magazynowych. Wnioskodawca nie posiada jednoznacznych informacji pozwalających stwierdzić, jakie były przyczyny powstania braków.

Wobec czego Wnioskodawca powziął wątpliwość w zakresie obowiązku opodatkowania wyrobów węglowych w sytuacji ujawnienia różnic ilościowych w zapasach magazynowych (niedobory/ nadwyżki).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionej sytuacji powstanie różnic ilościowych wyrobów węglowych nabywanych przez Wnioskodawcę stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem akcyzowym po stronie Wnioskodawcy, w konsekwencji czego jest on zobowiązany do zapłaty akcyzy od tych różnic?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionej sytuacji powstanie różnic ilościowych wyrobów węglowych nabywanych przez Wnioskodawcę nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, w konsekwencji czego Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty tego podatku. Zgodnie z obecnie obowiązującym brzmieniem ustawy o podatku akcyzowym w przypadku wyrobów węglowych opodatkowaniu akcyzą podlega m.in. powstanie ubytków wyrobów węglowych. Tym samym w przypadku wyrobów węglowych powstanie ubytków stanowi odrębny i samodzielny przedmiot opodatkowania akcyzą.

Jednocześnie zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 20 tej ustawy za ubytki wyrobów akcyzowych rozumie się m.in. wszelkie straty wyrobów węglowych powstałe w trakcie ich przemieszczania na terytorium kraju w związku z wykonaniem czynności stanowiącej przedmiot opodatkowania akcyzą.

W myśl przytoczonej definicji za ubytki wyrobów węglowych w rozumieniu ustawy mogą zostać uznane jedynie straty, w odniesieniu do których zostały łącznie spełnione następujące przesłanki:

• straty powstałe w trakcie przemieszczania wyrobów węglowych na terytorium kraju oraz
• przemieszczenie, w trakcie którego powstały straty, związane jest z czynnością stanowiącą przedmiot opodatkowania akcyzą.
  
  

W konsekwencji dla ustalenia, czy stwierdzone przez Wnioskodawcę różnice ilościowe nabywanych wyrobów węglowych stanowią ubytki w rozumieniu ustawy, konieczne jest ustalenie, czy różnice te powstały w związku z wykonaniem czynności stanowiącej przedmiot opodatkowania akcyzą.

Mając na uwadze powyższe należałoby zaznaczyć, że w świetle art. 9a ustawy w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

• sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
• nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
• import wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
• użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
• użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego w przypadkach wskazanych w tym przepisie;
• użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
• powstanie ubytków wyrobów węglowych.
  
  

W świetle brzmienia powyższego przepisu należy zauważyć, iż realizowana przez Dostawców (będących PPW) sprzedaż wyrobów węglowych na rzecz Wnioskodawcy (także posiadającego status PPW) nie stanowi przedmiotu opodatkowania akcyzą, a zatem nie jest ona czynnością opodatkowaną, o której mowa w definicji ubytków wyrobów węglowych zawartej w art. 2 ust. 1 pkt 20 ustawy.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowej sytuacji nie można uznać, te straty wyrobów węglowych nabywanych przez Wnioskodawcę stanowią ubytki w rozumieniu ustawy, ponieważ straty te nie powstały w związku z wykonywaniem czynności stanowiącej przedmiot opodatkowania akcyzą. W związku z powyższym należy zauważyć, iż w sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku nie dochodzi do powstania ubytków wyrobów węglowych ani do innej czynności stanowiącej przedmiot opodatkowania akcyzą, gdzie podatnikiem byłby Wnioskodawca. Mając na uwadze powyższe należy uznać, iż po stronie Wnioskodawcy nie powstaje obowiązek odprowadzenia akcyzy od stwierdzonych różnic ilościowych. Powstanie różnic ilościowych wyrobów węglowych, zdaniem Wnioskodawcy, również nie powinno zostać uznane za użycie tych wyrobów przez Wnioskodawcę. Należy bowiem zauważyć, że zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN słowo „użycie”, którym posługuje się ustawa o podatku akcyzowym należy rozumieć jako „stosowanie czegoś”, zaś "słowo „użyć” oznacza „zastosować coś jako środek, narzędzie; skorzystać z czyichś usług, z czyjejś pomocy; itp.”. Tak więc za użycie wyrobów węglowych należy uznać np. zastosowanie tych wyrobów jako paliwo do produkcji energii elektrycznej lub ciepła. Natomiast za użycie wyrobów węglowych, zgodnie z przytoczonymi definicjami, nie może zostać uznane powstanie różnic ilościowych, gdyż w takim przypadku wyroby nie są w żaden sposób stosowane czy wykorzystywane przez podmiot u którego doszło do powstania tych różnic.

Dodatkowo należy wskazać, że skoro z opisu sprawy nie wynika, aby ww. braki wyrobów węglowych powstały w trakcie ich przemieszczania na terytorium kraju w związku z wykonywaniem czynności stanowiącej przedmiot opodatkowania akcyzą to nie można przypisać im miana ubytku na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. c ustawy o podatku akcyzowym.

Stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę jest zbieżne z podejściem, które podzielił Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacjach indywidualnych o sygn.: IPTPP3/443A-77/14-5/BJ oraz IPTPP3/443A-45/14-2/KK oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej o sygn. IBPP4/443-153/14/EK.

Równocześnie ewentualne stwierdzenie nadwyżek wyrobów węglowych powstałych nawet podczas przemieszczania wyrobów węglowych związanych z nabyciem tych wyrobów przez Wnioskodawcę także nie skutkuje powstaniem po stronie Wnioskodawcy obowiązku zapłaty akcyzy, gdyż zdarzenie to nie zostało wymienione w katalogu czynności podlegających akcyzą, zawartym w art. 9a ustawy. Dlatego też w ocenie Wnioskodawcy, ewentualne nadwyżki wyrobów węglowych powinny podlegać opodatkowaniu dopiero na etapie sprzedaży lub użycia tych wyrobów przez Wnioskodawcę. Takie podejście podzielają również organy podatkowe, np. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, który w interpretacji indywidualnej z dnia 28 listopada 2012 r. (sygn. IBPP4/443-399/12/EK) wydanej na gruncie ustawy w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie nowelizacji wskazał: „sam fakt posiadania nadwyżki wyrobu węglowego nie podlega opodatkowaniu akcyzą. Opodatkowaniu w trybie art. 9a ust. 1 pkt 1 będzie natomiast podlegało zużycie tych wyrobów do celów opałowych, tj. ich zużycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej”. Analogiczne stanowisko zajął również Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 8 marca 2013 r. (sygn. ITPP3/443-284/12/JK) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 5 lipca 2012 r. (sygn. IPPP3/443-386/12-2/KB).

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionej w niniejszym wniosku sytuacji, powstanie różnic ilościowych wyrobów węglowych nabywanych przez Wnioskodawcę nie stanowi po stronie Wnioskodawcy czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, w konsekwencji czego nie jest on obowiązany do odprowadzenia akcyzy od tych różnic.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenie w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Świętego Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.