Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/443-284/12/JK
z 8 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2012 r. (data wpływu 11 grudnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 marca 2013 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie stwierdzonej nadwyżki wyrobów węglowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 4 marca 2013 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku akcyzowego w zakresie stwierdzonej nadwyżki wyrobów węglowych.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka jest producentem wyrobów chemicznych. Importuje oraz nabywa na terenie kraju od pośredniczących podmiotów węglowych wyroby węglowe, które w większości są wykorzystywane w działalności Spółki, tj. dla celów opałowych (w procesie produkcji wyrobów chemicznych, jak również do produkcji energii elektrycznej w wysokosprawnej kogeneracji z ciepłem). Nabywa węgiel w kraju (kopalni) na warunkach FCA - wagon stacja nadania podstawiony na kopalni realizującej wysyłki (wg Incoterms 2000), tj. prawo własności przechodzi na bramie kopalni i to Spółka odpowiada za transport. W trakcie transportu powstają dodatnie różnice wagowe stwierdzone na skutek różnicy pomiędzy masą wykazaną w dokumencie dostawy przez kopalnię a masą wykazaną przez wagi Spółki. Ponadto Spółka nabywa wyroby węglowe od pośredniczącego podmiotu węglowego (kopalnia) na terenie kraju, a następnie odsprzedaje je podmiotowi z grupy kapitałowej, przy czym wyroby te są bezpośrednio transportowane od pośredniczącego podmiotu węglowego (kopalnia) do podmiotu z grupy. Mając na uwadze powyższą transakcję, uzyskała status pośredniczącego podmiotu węglowego. Zużycie wyrobów węglowych przez Spółkę podlega zwolnieniu na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 8 oraz art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym. Spółka prowadzi ewidencję wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółka nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku akcyzowego z tytułu dodatniej różnicy wagowej węgla stwierdzonej na skutek różnicy pomiędzy masą wykazaną w dokumencie dostawy przez kopalnię a masą wykazaną przez wagi Wnioskodawcy?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym Spółka nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku akcyzowego z tytułu dodatniej różnicy wagowej węgla stwierdzonej na skutek różnicy pomiędzy masą wykazaną w dokumencie dostawy przez kopalnię a masą wykazaną przez wagi Spółki, wynikającą zarówno z hipotetycznych, jak i rzeczywistych nadwyżek, pod warunkiem, że nadwyżki te zostaną zużyte do celów zwolnionych.

Zdaniem Zainteresowanego, różnica ilościowa wynikająca z odczytu wagi nie stanowi rzeczywistej nadwyżki wyrobów węglowych, a wynika z różnicy pomiaru wag (wynika z klasy dokładności wag), specyfiki transportu (w otwartych wagonach) i warunków atmosferycznych (opady deszczu, śniegu, itp., które powodują absorpcję przez węgiel wody, a tym samym wzrost jego masy). Sprzedawany węgiel podlega ważeniu przez kopalnię po dokonaniu załadunku. Masa węgla jest wykazywana w dokumentach dostawy oraz dokumentach transportowych. Podana przez kopalnię masa węgla wynika z rzetelnego pomiaru i nie jest ona celowo zaniżana. Ewentualne zaniżanie masy węgla przez kopalnię lub dosypywanie jego dodatkowych ilości po dokonaniu ważenia pozbawione byłoby jakiegokolwiek sensu ekonomicznego. Kopalnia nie osiągałaby w ten sposób żadnej korzyści, a jedynie ponosiłaby nieuzasadnione ekonomicznie koszty. Dodatkowe ilości węgla nie są dosypywane podczas jego transportu. W związku z powyższym w przypadku, gdy w wyniku ważenia węgla przez Spółkę stwierdzona zostaje dodatnia różnica wagowa za racjonalne przesłanki jej powstania należy uznać albo różnicę pomiaru obu wag albo też działanie czynników atmosferycznych w czasie transportu węgla. Węgiel jest bowiem transportowany w otwartych wagonach, co powoduje, iż jest on wystawiony na działania czynników atmosferycznych takich, jak: opady deszczu, śniegu i gradu. W przypadku obfitych opadów atmosferycznych opady te, dostając się do wagonów, powodują wzrost masy całego przewożonego ładunku. Powstała na skutek działania czynników atmosferycznych dodatnia różnica wagowa nie wynika zatem ze zwiększenia masy samego węgla, ale z dodatkowego ciężaru zaabsorbowanej przez węgiel wody. Skoro zatem nie dochodzi do zwiększenia rzeczywistej masy węgla, nie ma żadnych podstaw do opodatkowania akcyzą od wyrobów węglowych stwierdzonej dodatniej różnicy wagowej. Zarówno kopalnia, jak i Spółka dokonują pomiaru wagi węgla na atestowanych wagach zgodnie z wymaganiami ustawy z dnia 11 maja 2001 r. - Prawo o miarach. Dodatnia różnica wynikająca z różnicy pomiaru wag oraz warunków atmosferycznych, która nie stanowi rzeczywistej nadwyżki węgla nie została również uwzględniona przez ustawodawcę w katalogu czynności oraz zdarzeń podlegających opodatkowaniu akcyzą - art. 9a ustawy o podatku akcyzowym. Przedmiot opodatkowania wyrobów węglowych został wskazany w art. 9a ustawy o podatku akcyzowym i stanowi on zamknięty katalog czynności oraz zdarzeń.

W ocenie Spółki:

1. Dodatnie różnice wagowe wynikające z różnicy pomiaru wag oraz z warunków atmosferycznych (np. obfitych opadów deszczu lub śniegu) nie stanowią rzeczywistych nadwyżek wyrobów węglowych i nie mogą one podlegać opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. W przypadku powstania rzeczywistej nadwyżki wyrobów węglowych transportowanych z kopalni do Spółki samo powstanie nadwyżki wyrobów węglowych nie oznacza, iż faktycznie powstanie obowiązek zapłaty z tego tytułu podatku akcyzowego. W przypadku wyrobów węglowych sprzedawanych przez kopalnię na rzecz Spółki będącej podmiotem zużywającym wyroby węglowe dla celów zwolnionych zużycie tych wyrobów podlega zwolnieniu z akcyzy - art. 31a ust. 2 pkt 8 oraz art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym. Na podstawie art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, zwolnieniu od akcyzy podlega m.in. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia. Jednym z warunków zwolnienia, o którym mowa powyżej jest dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy - art. 31a ust. 3 pkt 3 ustawy. Skoro węgiel dostarczany do Spółki podlega zwolnieniu z akcyzy, to zwolnieniu temu podlega również stwierdzona nadwyżka w wyniku ważenia przez Spółkę, która stanowi część tego samego transportu.
2. W przypadku powstania rzeczywistej nadwyżki wyrobów węglowych transportowanych z kopalni do Spółki za dokumentem dostawy przedmiotowa nadwyżka będzie podlegała zwolnieniu od podatku akcyzowego i w odniesieniu do tej nadwyżki nie powstanie obowiązek zapłaty akcyzy. Opodatkowaniu akcyzą nie podlega również samo nabycie lub posiadanie przez Spółkę wyrobów węglowych. Czynności nabycia, czy też posiadania nie zostały bowiem wskazane w katalogu przedmiotu opodatkowania podatkiem akcyzowym w art. 9a ustawy o podatku akcyzowym. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej sygn. ILPP3/443-100/11-2/TK oraz sygn. ILPP3/443-118/11-2/TW.
3. Spółka nie jest podatnikiem z tytułu czynności nabycia ani z tytułu posiadania nadwyżki wyrobów węglowych, gdyż czynności te nie zostały wymienione w katalogu czynności opodatkowanych akcyzą wymienionych w art. 9a ustawy o podatku akcyzowym. Spółka nie jest również zobowiązana do zapłaty podatku akcyzowego z tytułu późniejszego zużycia nadwyżki wyrobów węglowych. Zgodnie z art. 31a ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku akcyzowym, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez zakłady energochłonne do celów opałowych. Na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez podmioty gospodarcze, w których wprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej. Zgodnie z art. 31a ust. 4 warunkiem zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych. Spółka korzysta ze zwolnienia z akcyzy na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 8 oraz art. 31a ust 2 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym. Zatem zużycie ewentualnych nadwyżek wyrobów węglowych przez Spółkę będzie korzystało ze zwolnienia od akcyzy. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej sygn. IBPP4/443-282/12/LG.

Zdaniem Wnioskodawcy, niezależnie od tego, czy dodatnia różnica wagowa stanowi rzeczywistą nadwyżkę wyrobów węglowych, czy też nie, Spółka nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku akcyzowego z tytułu wystąpienia dodatniej różnicy wagowej węgla, ponieważ:

• dodatnia różnica wynikająca z niedokładności pomiaru wag oraz warunków atmosferycznych, która nie stanowi rzeczywistej nadwyżki węgla nie została uwzględniona przez ustawodawcę w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą - art. 9a ustawy o podatku akcyzowym;
• sam fakt nabycia lub posiadania nadwyżki wyrobów węglowych nie stanowi czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą;
• zużycie nadwyżki wyrobów węglowych przez Spółkę będzie podlegało zwolnieniu od akcyzy na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 8 oraz art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), dalej zwanej ustawą, wyroby węglowe, to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy. Zgodnie z treścią wskazanego załącznika do wyrobów akcyzowych zalicza się:

• węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgła - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowane do kodu CN 2701,
• węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN 2702,
• koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, klasyfikowany do kodu CN 2704 00.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 20 ustawy, ubytki wyrobów akcyzowych to wszelkie straty:

1. wyrobów akcyzowych, określonych w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, powstałe podczas stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas produkcji wyrobów energetycznych lub wyrobów tytoniowych,
   
2. objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na przeznaczenie:
   
   
   
   1. napojów alkoholowych,
      
   2. wyrobów energetycznych przemieszczanych, a w przypadku podmiotu pośredniczącego, również magazynowanych,
      
      
3. wyrobów węglowych przemieszczanych lub magazynowanych przez pośredniczący podmiot węglowy.

Podmiot zużywający to podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia - art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy.

Z kolei, w myśl art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczący podmiot węglowy to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu od akcyzy.

W przypadku wyrobów węglowych, zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych;
3. dostawa wewnątrzwspólnotowa wyrobów węglowych;
4. import wyrobów węglowych;
5. eksport wyrobów węglowych;
6. użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych;
7. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
8. powstanie ubytków wyrobów węglowych.

Za sprzedaż wyrobów węglowych, zgodnie z art. 9a ust. 2 ustawy, uznaje się ich:

1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;


2. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;


3. wydanie w zamian za wierzytelności;


4. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;


5. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;


6. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;


7. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;


8. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;


9. użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
2. dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
3. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
4. import wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
5. eksport wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy.

Ponadto, w myśl ust. 2 cytowanego artykułu zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane:

1. w procesie produkcji energii elektrycznej;


2. w procesie produkcji wyrobów energetycznych;


3. przez gospodarstwa domowe, organy administracji publicznej, jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmioty systemu oświaty o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, ze zm.), żłobki i kluby dziecięce, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz.U. Nr 45, poz. 235, Nr 131, poz. 764 i Nr 171, poz. 1016), podmioty lecznicze, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887, Nr 174, poz. 1039 i Nr 185, poz. 1092), jednostki organizacyjne pomocy społecznej, o których mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362, ze zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536, ze zm.);


4. do przewozu towarów i pasażerów koleją;


5. do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej;


6. w pracach rolniczych, ogrodniczych, w hodowli ryb, oraz w leśnictwie;


7. w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej; procesy mineralogiczne oznaczają procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 „produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych” w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz.Urz. UE L 293 z 24.10.1990, str. 1, ze zm.; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, ze zm.);


8. przez zakłady energochłonne do celów opałowych;


9. przez podmioty gospodarcze, w których wprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Zgodnie z art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, jest: pisemne powiadomienie właściwego naczelnika urzędu celnego o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3a; posiadanie, przez pośredniczący podmiot węglowy, pisemnego potwierdzenia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w art. 16 ust. 3b; dołączenie do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy. Stosownie do art. 31a ust. 7 ustawy, dokument dostawy powinien być przechowywany do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym dokument dostawy został potwierdzony przez odbiorcę.

Szczegółowy zakres danych, jakie powinna zawierać ewidencja wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy oraz sposób jej prowadzenia został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (t.j .Dz. U. z 2013 r. poz. 196), zwanym dalej rozporządzeniem. Zgodnie z przepisem § 2 ust. 1 pkt 5 lit. a rozporządzenia, w brzmieniu obowiązującym od 2 stycznia 2012 r., zgodnie z którym dokument dostawy jest wystawiany przez pośredniczący podmiot węglowy - w przypadku przemieszczania sprzedanych przez niego wyrobów węglowych do pośredniczącego podmiotu węglowego lub podmiotu korzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31 ust. 2 ustawy. Zgodnie z § 3 ust. 2a rozporządzenia, ilość wyrobów węglowych wysłanych, otrzymanych lub zużytych wpisuje się do ewidencji według kodów CN w 1000 kg w sposób umożliwiający obliczenie ilości tych wyrobów. Stosownie do § 4 ust. 4 rozporządzenia, dopuszcza się wpisanie do ewidencji ilości zużytych wyrobów węglowych raz w miesiącu, po zweryfikowaniu jej podczas dokładnej i rzeczywistej kontroli zużycia.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywa od innego pośredniczącego podmiotu węglowego wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych. Część nabytych wyrobów jest odsprzedawana i transportowana do podmiotu z grupy kapitałowej. Całość wyrobów jest zużywana do celów opałowych i korzysta ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 8 oraz art. 31a ust. 2 pkt 9 ustawy.

Jak powyżej wskazano, w myśl § 3 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia, ewidencja zawiera dane dotyczące ilości wyrobów zwolnionych: ilość wysłanych lub otrzymanych wyrobów zwolnionych, w tym ilość wyrobów zwolnionych zużytych na cele uprawniające do ich zwolnienia od akcyzy, oraz ich łączną ilość, obliczoną narastająco od początku roku kalendarzowego. Powyższy przepis w sposób precyzyjny i nie budzący żadnych wątpliwości nakłada na podmiot korzystający ze zwolnień wskazanych w art. 31a ust. 2 - z wyjątkami nie mającymi zastosowania w przedmiotowej sprawie - obowiązek wykazania w prowadzonej ewidencji ilości otrzymywanych wyrobów zwolnionych, w tym ilości wyrobów zwolnionych zużytych na cele uprawniające ich do zwolnienia od akcyzy w łącznej ilości otrzymanych wyrobów zwolnionych.

Przy przemieszczaniu wyrobów węglowych będących przedmiotem sprzedaży i objętych zwolnieniem z akcyzy, ilość wyroby węglowego zwolnionego winna wynikać z dołączonego do przemieszczanych wyrobów węglowych dokumentu dostawy, co stanowi warunek zwolnienia. Tym samym co do zasady każda ilość sprzedanego wyrobu węglowego nie objęta dokumentem dostawy winna podlegać opodatkowaniu podatkiem akcyzowy. Jeżeli zatem sprzedawca dokonał sprzedaży wyrobów węglowych, których ilość nie została objęta dokumentem dostawy, oznacza to, że ilość ta winna zostać przez sprzedawcę opodatkowana akcyzą w myśl art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy.

W tym miejscu zaznaczyć jednak należy, iż jak wynika z treści wniosku przy sprzedaży i wysyłce węgla z kopalni węgiel jest ważony, a masa jego jest wykazywana w dokumencie dostawy. Natomiast przy odbiorze przedmiotowego węgla u Wnioskodawcy jego masa jest większa, co wynika w głównej mierze z właściwości wyrobu (np. absorpcji przez węgiel wody). Oznacza to zatem, iż ilość wyrobów węglowych została przez sprzedawcę wpisana w sposób prawidłowy, a nadwyżka masy wyrobów węglowych ujawniona przy odbiorze u Wnioskodawcy jest wynikiem właściwości fizyko-chemicznych wyrobów węglowych. Tym samym Wnioskodawca dokonując w miejscu oznaczonym w dokumencie dostawy (wynikającym z umowy pomiędzy sprzedawcą a Wnioskodawcą) odbioru wyrobów węglowych objętych dokumentem dostawy winien potwierdzić w dokumencie dostawy rzeczywistą ilość odebranych wyrobów.

W ocenie organu w sprawie opisanej we wniosku sam fakt posiadania nadwyżki wyrobu węglowego wynikającego z różnicy ilości (masy) wyrobu węglowego odebranego, a ilości (masy) wyroby węglowego sprzedanego i wykazanego w dokumencie dostawy przez sprzedawcę nie podlega opodatkowaniu akcyzą. Opodatkowaniu w trybie art. 9a ust. 1 pkt 1 będzie natomiast podlegało zużycie tych wyrobów do celów opałowych, tj. ich zużycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Zużycie to jednak u Wnioskodawcy korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 8 i 9 ustawy.

Powyższe oznacza zatem, iż Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego z tytułu dodatniej różnicy wagowej węgla stwierdzonej na skutek różnicy pomiędzy masą wykazaną w dokumencie dostawy przez kopalnię a masą stwierdzoną przez Spółkę przy odbiorze wyrobów węglowych. Jednakże warunkiem braku opodatkowania przedmiotowej nadwyżki wyrobów węglowych odebranej przez Wnioskodawcę będzie jej zużycie na cele objęte zwolnieniem z zachowaniem warunków tego zwolnienia.

Należy bowiem zaznaczyć, iż zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy przedmiotem opodatkowania wyrobów węglowych jest użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych.

Dodatkowo w odniesieniu do wskazania przez Wnioskodawcę, że różnica wynikająca z niedokładności pomiaru wag oraz warunków atmosferycznych nie stanowi rzeczywistej nadwyżki zwrócić należy uwagę, na stanowisko wyrażone przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 maja 2011 r. sygn. akt I GSK 225/10, gdzie Sąd stwierdził, że wartość dozwolonych przepisami granicznych błędów wagowych nie może być wykorzystywana do określenia jakichkolwiek poprawek do nominalnych wskazań wag lub innych przyrządów pomiarowych. NSA stwierdził, że samo ważenie jest czynnością techniczną, jednym z etapów ustaleń faktycznych i jako takie jest poddane kontroli właściwego organu administracji, zaś strona postępowania, w trakcie którego ważenie jest dokonywane, winna w sposób aktywny podejmować działania w celu weryfikacji wyniku ważenia, w sytuacji powstania wątpliwości co do jego prawidłowości.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w zakresie zdarzenie przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa - art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.