Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/4512-1-74/15-2/ISN
z 21 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2015 r. (data wpływu 4 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania dla eksportów towarów stawki podatku w wysokości 0% – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania dla eksportów towarów stawki podatku w wysokości 0%.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, którego przedmiotem działalności jest m.in. produkcja elastycznych izolacji technicznych.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca będzie dokonywać dostaw swoich towarów w schemacie transakcji łańcuchowych związanych z wywozem towarów do krajów spoza Unii Europejskiej (dalej: UE), w tym m.in. do Serbii, Macedonii, Rosji oraz Bośni i Hercegowiny.

Przedmiotowe transakcje będą realizowane w taki sposób, że Spółka będzie dokonywać dostaw na rzecz podmiotu powiązanego z siedzibą w innym państwie UE, zarejestrowanego w tym kraju dla celów podatku od wartości dodanej i nieposiadającego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce (dalej: Nabywca), który będzie dokonywał odsprzedaży tych towarów na rzecz odbiorców z krajów trzecich (dalej: Odbiorcy). Przy czym, w ramach uzgodnień pomiędzy stronami transakcji, towary będą transportowane bezpośrednio z magazynów Spółki do ostatecznego Odbiorcy na terytorium danego kraju spoza UE.

Przebieg transakcji w ramach przedstawionego powyżej schematu ilustruje poniższy rysunek.

Rysunek – załącznik pdf – str. nr 3

1. Organizacja i dokumentacja wywozu towarów

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że organizacja wywozu towarów z Polski do docelowego miejsca przeznaczenia poza UE w schemacie transakcji łańcuchowej opisanej powyżej leżeć będzie w gestii Nabywcy, który będzie dokonywał przemieszczenia towarów samodzielnie bądź przy pomocy wynajętego przez siebie przewoźnika. W sytuacji, gdy Nabywca będzie korzystał z usług spedytora działającego na jego rzecz, będzie się z nim bezpośrednio kontaktował w celu ustalenia najważniejszych kwestii dotyczących przewozu towarów: daty i godziny załadunku, przebiegu i formy transportu, wielkości załadunku, sposobu opakowania towarów w trakcie transportu etc. oraz będzie sprawować bieżący nadzór i kontrolę nad całym procesem. Przy czym jeśli chodzi o same techniczne aspekty takie jak ustalenie terminu transportu, miejsca rozpoczęcia wysyłki czy dostarczenie przewoźnikowi informacji dotyczącej ładunku – również Spółka może być zaangażowana w proces.

W zakresie dokumentacji dostaw realizowanych w przedstawiony powyżej sposób, Spółka pragnie wskazać, że będzie wystawiać na rzecz Nabywcy faktury VAT. Ponadto do wysyłanych towarów dołączać będzie sporządzane przez nią dokumenty dostawy (tzw. delivery note). Jednocześnie, numery tych dokumentów i/lub faktur widnieć będą na zgłoszeniach celnych. Zdaniem Spółki, takie udokumentowanie transakcji pozwala na jednoznaczne powiązanie dokumentów dotyczących określonej dostawy.

2. Formalności celne

Procedura wywozu towarów rozpoczynać się będzie w Polsce lub innym kraju członkowskim UE. Zgłaszającym do wywozu w rozumieniu przepisów celnych będzie Spółka (Przypadek 1) lub Nabywca (Przypadek 2), działający za pośrednictwem agencji celnej.

W Przypadku 1 to Spółka będzie otrzymywać od działającej w jej imieniu agencji celnej zapis elektroniczny komunikatu IE-599, potwierdzającego wywóz towarów poza UE w postaci pliku w formacie xml albo wydruk tego dokumentu potwierdzony przez urząd celny. Ponadto, na dokumentach potwierdzających wywóz zamieszczony będzie opis towarów umożliwiający ich identyfikację oraz m.in. numer dokumentu dostawy (delivery note), a także numer faktury, które pozwalają na jednoznaczne przypisanie komunikatu do konkretnej dostawy realizowanej przez Spółkę. Może wystąpić również sytuacja, w której Spółka będzie otrzymywać komunikat potwierdzający wywóz towarów poza UE bezpośrednio z sytemu teleinformatycznego obsługującego zgłoszenia wywozowe (ECS).

W Przypadku 2 zapis elektroniczny komunikatu IE-599 w postaci pliku w formacie xml będzie natomiast przesyłany Spółce przez Nabywcę lub agencję celną, działającą na jego rzecz. W wyjątkowych przypadkach Spółka może otrzymać wydruk takiego komunikatu potwierdzony przez urząd celny. Na dokumentach potwierdzających wywóz zamieszczony będzie opis towarów umożliwiających ich identyfikację oraz m.in. numer dokumentu dostawy (delivery note), który pozwala na jednoznaczne przypisanie komunikatu do dostawy realizowanej przez Spółkę.

Ponadto, w odniesieniu do niektórych transakcji realizowanych zarówno w Przypadku 1 oraz 2, Spółka będzie dokonywać wywozu w ramach tzw. procedury uproszczonej. Niemniej jednak również w takiej sytuacji Spółka będzie otrzymywać komunikat IE-599 od agencji celnej działającej w jej imieniu (procedura uproszczona w Przypadku 1) albo uzyskiwać elektroniczny zapis komunikatu IE-599 w postaci pliku w formacie xml przesłany przez Nabywcę lub agencję celną, działającą na jego rzecz (procedura uproszczona w Przypadku 2).

3. Warunki dostaw

Dostawa pomiędzy Spółką a Nabywcą odbywać się będzie na warunkach Incoterms EXW „magazyn Spółki” lub FCA „magazyn Spółki”. Spółka nie jest natomiast w stanie dokładnie określić warunków dostaw, które znajdowałyby zastosowanie do transakcji realizowanych pomiędzy Nabywcą i Odbiorcą. Zgodnie ze wzajemnymi uzgodnieniami stron, warunki dostaw towarów mogą być odrębnie kształtowane w stosunku do poszczególnych transakcji (tj. nie sposób określić jednych, danych warunków dostaw, które znajdowałyby zastosowanie do realizowanych transakcji – warunki te mogą się różnić w ramach poszczególnych dostaw). Niemniej jednak z uzyskanych od Nabywcy informacji wynika, że bez względu na przyjęte przez podmioty w łańcuchu warunki dostaw, przeniesienie ryzyka i korzyści związanych z towarem przechodzić będzie każdorazowo z Nabywcy na Odbiorcę na terytorium docelowego kraju trzeciego (poza terytorium Polski).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przedstawione transakcje pomiędzy Spółką a Nabywcą stanowią eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm., dalej ustawa o VAT)?
2. Czy pod warunkiem zgromadzenia wskazanej powyżej dokumentacji, potwierdzającej dokonanie wywozu towarów będących przedmiotem dostawy poza terytorium UE, z której wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu, Spółka będzie uprawniona do zastosowania 0% stawki VAT z tytułu eksportu towarów?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Przedstawione w opisie sprawy transakcje pomiędzy Spółką a Nabywcą stanowią eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o VAT.

Ad. 2

Pod warunkiem zgromadzenia wskazanej dokumentacji, potwierdzającej dokonanie wywozu towarów będących przedmiotem dostawy poza terytorium UE, z której wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu, Spółka będzie uprawniona do zastosowania 0% stawki VAT z tytułu eksportu towarów.

Uzasadnienie

Ad. 1

1. Opodatkowanie transakcji łańcuchowych w świetle przepisów ustawy o VAT

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm., dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast przez dostawę towarów należy rozumieć co do zasady przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

Spółka w tym miejscu pragnie zwrócić uwagę również na treść art. 7 ust. 8 ustawy o VAT. Przepisy ustawy o VAT w art. 7 ust. 8 wskazują, że „w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach”.

Mając na uwadze powyższe – w opinii Wnioskodawcy – powołane regulacje art. 7 ust. 8 ustawy o VAT znajdują zastosowanie w odniesieniu do schematów rozliczeń będących przedmiotem niniejszej sprawy. Jak zostało bowiem wskazane, Spółka dokonuje dostawy towarów na rzecz Nabywcy, który następnie dokonuje ich dostawy na rzecz Odbiorcy, przy czym towary te są wysyłane bezpośrednio z magazynu Spółki w Polsce do Odbiorcy w kraju docelowym (poza terytorium UE).

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, „W przypadku, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie”.

Stosownie zaś do ust. 3 tej regulacji „dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów”.
   
   

W myśl powyższego, w przypadku transakcji łańcuchowej wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować tylko jednej dostawie (tzw. dostawie „ruchomej”, zwanej również „międzynarodową”), która może korzystać z preferencyjnej stawki VAT, po spełnieniu odpowiednich warunków. Pozostałe transakcje traktowane są jako dostawa krajowa – podlegająca opodatkowaniu odpowiednio w kraju rozpoczęcia lub zakończenia wysyłki, zgodnie ze stawką VAT właściwą dla krajowej dostawy przedmiotowych towarów.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy dotyczące transakcji łańcuchowych można zauważyć, że przy ustaleniu prawidłowego rozliczenia poszczególnych dostaw na gruncie ustawy o VAT, kluczowe znaczenie ma m.in. fakt, do której dostawy powinna zostać przyporządkowana wysyłka lub transport. W efekcie, tylko ta dostawa, będzie miała charakter międzynarodowy (wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub eksportu). Należy jednak podkreślić, że przepisy ustawy o VAT nie precyzują, w jaki sposób należy rozumieć użyte w powołanych regulacjach sformułowanie „przyporządkowanie” transportu do danej dostawy. W związku z tym, poniżej Spółka przedstawia praktykę organów podatkowych w tym zakresie.

2. Przesłanki „przyporządkowania” transportu do danej dostawy

W kwestii przyporządkowania transportu do danej dostawy wskazuje się na decydujący charakter tego, kto wykonuje transport lub kto zleca transport towarów. Wytyczne w tym zakresie zostały zawarte w orzeczeniach Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE, Trybunał) oraz opiniach Rzeczników Generalnych.

Przykładowo, w opinii w sprawie C-254/04 EMAG Handel Eder OHG Rzecznik Generalny podkreślił, że w przypadku transakcji łańcuchowej za dostawę „ruchomą” (zwolnioną od podatku/opodatkowaną 0% stawką VAT) należy uznać tę dostawę, która bezpośrednio prowadzi do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Należy podkreślić, że choć przedmiotowa sprawa dotyczyła wewnątrzwspólnotowych transakcji łańcuchowych, w ocenie Spółki, wnioski przedstawione zarówno w opinii Rzecznika, jak i w rozstrzygnięciu TSUE mogą znaleźć zastosowanie również w odniesieniu do transakcji eksportowych. W takim jednakże wypadku należałoby przyjąć, że za dostawę „ruchomą” należy uznać tę dostawę w łańcuchu, w ramach której towary przekraczają granicę UE. Zdaniem Rzecznika, kluczowe dla stwierdzenia, która dostawa w łańcuchu stanowi dostawę międzynarodową jest określenie podmiotu odpowiedzialnego za organizację transportu (względnie zlecającego jego realizację firmie transportowej). Bowiem, w ocenie Rzecznika „Podmiot zlecający transport decyduje zasadniczo o tym, kiedy towar znajduje się w określonym miejscu. Jeżeli angażuje do celów transportu osoby trzecie, faktyczne władanie towarem należy ostatecznie przypisać zleceniodawcy”.

Wnioskodawca pragnie wskazać również na tezy płynące z wyroku Trybunału w sprawie C 430/09 Euro Tyre Holding BV vs. Staatssecretaris van Financien z dnia 16 grudnia 2010 r., w którym TSUE stwierdził, że w sytuacji, gdy towar jest przedmiotem dwóch następujących po sobie dostaw między różnymi podatnikami, ale jednocześnie jest przedmiotem tylko jednego transportu, ustalenie czynności, której należy przypisać transport, tj. pierwszej lub drugiej dostawy „następuje w świetle całościowej oceny wszystkich okoliczności sprawy w celu ustalenia, która z tych dwóch dostaw spełnia wszystkie przesłanki związane z dostawą wewnątrzwspólnotową”. Ponadto, TSUE wskazał, że „W okolicznościach (...) w których pierwszy nabywca, jaki uzyskał prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na terytorium państwa członkowskiego pierwszej dostawy, wskazuje na zamiar przetransportowania tego towaru do innego państwa członkowskiego i przedstawia swój numer identyfikacyjny nadany do celów podatku VAT przez to ostatnie państwo, transport wspólnotowy powinien zostać przypisany pierwszej dostawie, pod warunkiem że prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na drugiego nabywcę w państwie członkowskim przeznaczenia transportu wewnątrzwspólnotowego”.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki przy ustalaniu dostawy, do której należy przyporządkować transport lub wysyłkę towarów, należy zwrócić uwagę w szczególności na to, który podmiot w danej transakcji jest odpowiedzialny za organizację transportu od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu, tj. który podmiot wykonuje ten transport samodzielnie lub zleca wykonanie tego transportu. Dodatkową kwestią jest to, który podmiot posiada uprawnienia do rozporządzania rzeczą w trakcie transportu oraz kiedy przechodzi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel pomiędzy poszczególnymi podmiotami w ramach danej transakcji.

3. „Przyporządkowanie” transportu do dostawy realizowanej na rzecz nabywcy

Przenosząc wnioski płynące z powołanych orzeczeń na grunt analizowanej sprawy należy stwierdzić, że w przypadku, gdy transport organizowany jest przez Nabywcę będącego drugim podmiotem w łańcuchu (w sytuacji, gdy prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przechodzić będzie na finalnego odbiorcę poza terytorium UE), transport powinien być przyporządkowany do dostawy realizowanej na jego rzecz. Konsekwentnie, to dostawa pomiędzy Spółką a Nabywcą będzie stanowić – w ocenie Spółki – dostawę międzynarodową („ruchomą”), która w określonych okolicznościach może korzystać z preferencyjnej 0% stawki VAT przewidzianej dla eksportu towarów.

Nabywca kupować będzie bowiem towary od Spółki z zamiarem ich wywozu z Polski poza terytorium UE. Ponadto, analiza okoliczności transakcji pozwala na stwierdzenie, że transport będzie leżeć w gestii Nabywcy (w sytuacji, gdy podmiot ten będzie zlecać transport przewoźnikowi – będzie ustalać z nim warunki transportu, zasady wynagrodzenia, zakres odpowiedzialności stron etc., oraz sprawować bieżący nadzór i kontrolę nad całym procesem – jedynie techniczne aspekty transportu będą konsultowane ze Spółką). Jednocześnie, przeniesienie prawa do rozporządzania i dysponowania towarami jak właściciel na ostatecznego nabywcę będzie następować każdorazowo poza terytorium Polski, a mianowicie w kraju przeznaczenia – w wyniku wydania towarów Odbiorcy przez Nabywcę bądź przez przewoźnika działającego na jego rzecz.

Analogiczne podejście w przedmiotowym zakresie prezentują polskie organy podatkowe. Przykładowo w interpretacji indywidulnej o sygn. IPTPP2/443-255/13-4/KW z dnia 11 lipca 2013 r., dotyczącej sytuacji, w której towary wnioskodawcy (naczepy) były przedmiotem dostawy do kontrahenta (we wniosku określanego jako zamawiający), który dokonywał następnie ich dostawy do klientów spoza UE, przy czym za transport do finalnego odbiorcy odpowiedzialny był zamawiający (drugi podmiot w łańcuchu), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stanął na stanowisku, że „dostawa dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz Zamawiającego, w przypadku gdy zgodnie z warunkami tej dostawy za organizację transportu naczepy poza terytorium UE odpowiedzialny jest Zamawiający, jest/będzie dostawą »ruchomą«. Natomiast dostawa pomiędzy drugim w łańcuchu dostaw – Zamawiającym a ostatecznym odbiorcą spoza UE, jest/będzie dostawą »nieruchomą«”. Ponadto organ zgodził się z wnioskodawcą, że jeżeli dostawa naczep pomiędzy pierwszym podmiotem w łańcuchu a zamawiającym, gdzie za transport tych towarów poza terytorium UE odpowiedzialny jest/będzie zamawiający lub wybrana przez niego firma przewozowa, jest dostawą „ruchomą”, której przyporządkowany jest transport towarów i jeżeli wywóz tych towarów został/zostanie potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych „to wówczas mamy do czynienia z eksportem pośrednim, w myśl art. 2 pkt 8 lit. b ustawy. Wobec powyższego, w sytuacji, gdy Wnioskodawca posiada/będzie posiadał dokumenty celne, z których wynikać będzie tożsamość naczep będących przedmiotem dostawy i wywozu, to ma/będzie miał prawo do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% na podstawie art. 41 ust. 11 ustawy”.

W świetle powyższego – zdaniem Spółki – dostawy na rzecz Nabywcy realizowane w sposób przedstawiony w opisie sprawy mogą zostać uznane za dostawy międzynarodowe/ruchome. W celu natomiast określenia konsekwencji tych transakcji w zakresie VAT należy dodatkowo przeanalizować, czy spełniona zostanie definicja eksportu.

4. Definicja eksportu na gruncie przepisów ustawy o VAT

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

• dostawcę lub na jego rzecz lub
• nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

W konsekwencji – zdaniem Spółki – w celu zakwalifikowania danej transakcji jako eksport towarów konieczne jest spełnienie następujących warunków:

• towary muszą zostać wysłane/przetransponowane poza terytorium UE, przy czym ich wywóz (transport) musi rozpocząć się na terytorium Polski,
• transport towarów musi być dokonany w związku z dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ustawy o VAT,
• wywóz towarów musi zostać potwierdzony przez właściwy urząd celny – innymi słowy, muszą one zostać objęte procedurą celną wywozu na terytorium UE (niekoniecznie w Polsce).
  
  

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca pragnie wskazać, że przesłanki te zostaną spełnione we wszystkich opisanych przypadkach. Należy bowiem podkreślić, że w każdej z analizowanych transakcji w wyniku dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT przez Wnioskodawcę na Nabywcę, towary będą transportowane z Polski na terytorium kraju trzeciego, co będzie każdorazowo potwierdzane przez właściwy urząd wyprowadzenia (w Polsce lub innym kraju członkowskim UE). Konsekwentnie – zdaniem Spółki – dostawy realizowane w opisany sposób stanowią eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy o VAT.

W opinii Spółki, dostawę towarów na rzecz Nabywcy należy ponadto kwalifikować jako eksport pośredni o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy o VAT niezależnie od faktu, który z podmiotów (Spółka czy Nabywca) będzie dokonywał zgłoszenia towarów do procedury celnej wywozu. W opinii Spółki, kluczową w takim wypadku jest bowiem okoliczność, że rzeczywisty transport towarów z Polski na terytorium państwa trzeciego jest zawsze organizowany przez Nabywcę. W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że zarówno w Przypadku 1, jak i w Przypadku 2 realizowane przez nią dostawy towarów będą stanowić eksport pośredni.

Zaprezentowana przez Spółkę wykładnia powoływanych przepisów znajduje potwierdzenie w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z dnia 23 września 2010 r. (sygn. akt I FSK 1456/09), w którym NSA wyjaśnił, że definicja eksportu na gruncie przepisów ustawy o VAT nie odnosi się do pojęcia „eksportera” czy innych definicji funkcjonujących w prawie celnym. Zdaniem Sądu, „Istotnym z punktu widzenia tego przepisu w aspekcie podmiotowym jest jedynie to, kto dokonuje wywozu – dostawca (lub podmiot działający na jego rzecz), czy też nabywca mający siedzibę poza terytorium kraju (lub podmiot działający na jego rzecz)”. W konsekwencji – w opinii Spółki – skoro w analizowanej sytuacji to Nabywca transportuje bądź organizuje i zleca przewoźnikom wywóz towarów poza terytorium UE, spełniona zostanie definicja eksportu pośredniego, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy o VAT.

Podsumowując, w kontekście wskazanych regulacji, a także mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że w przypadku transportu towarów z Polski do kraju trzeciego organizowanego przez Nabywcę, dostawa pomiędzy Spółką i Nabywcą powinna być traktowana dla celów polskiego VAT jako eksport pośredni. Spełnione zostaną bowiem przesłanki „przyporządkowania” transportu do tej dostawy zawarte w orzecznictwie TSUE (odnośnie organizacji transportu – przez drugi podmiot w łańcuchu, jak i przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel między drugim i trzecim podmiotem poza terytorium Polski), a także definicja eksportu pośredniego zawarta w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy o VAT. Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno zatem w Przypadku 1, jak i w Przypadku 2 dokonywane transakcje będą stanowić dla Spółki eksport pośredni, bowiem w każdym z nich transport towarów poza granice Unii Europejskiej będzie dokonywany przez Nabywcę bądź przewoźnika działającego na jego rzecz.

Ad. 2

1. Opodatkowanie eksportu towarów 0% stawką VAT

Stosownie do art. 41 ust. 4 oraz ust. 11 ustawy o VAT, eksport towarów podlega opodatkowaniu 0% stawką VAT, przy czym zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy o VAT, warunkiem umożliwiającym zastosowanie wskazanej stawki preferencyjnej jest otrzymanie przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Jak zostało natomiast wskazane w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., dokumentem potwierdzającym wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez urząd celny wydruk tego dokumentu;
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez urząd celny.
   
   

Zgodnie natomiast z ust. 11 przywołanego przepisu, art. 41 ust. 4 ustawy o VAT ma zastosowanie w przypadku eksportu pośredniego w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. b ustawy o VAT, pod warunkiem zgromadzenia przez podatnika przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonana została dana dostawa, dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

W ocenie Spółki, powyższa przesłanka będzie również spełniona. Jak zostało bowiem wskazane w opisie sprawy:

• w Przypadku 1 to Spółka będzie otrzymywać od działającej w jej imieniu agencji celnej zapis elektroniczny komunikatu IE-599, potwierdzający wywóz towarów poza UE w postaci pliku w formacie xml albo wydruk tego dokumentu potwierdzony przez urząd celny. Ponadto, na dokumentach potwierdzających wywóz zamieszczony będzie opis towarów umożliwiający ich identyfikację oraz m.in. numer dokumentu dostawy (delivery note), a także numer faktury, które pozwalają na jednoznaczne przypisanie komunikatu do konkretnej dostawy realizowanej przez Spółkę,
• w Przypadku 2 zapis elektroniczny komunikatu IE-599 w postaci pliku w formacie xml będzie natomiast przesyłany Spółce przez Nabywcę lub agencję celną, działającą na jego rzecz. W wyjątkowych przypadkach Spółka może otrzymać wydruk takiego komunikatu potwierdzony przez urząd celny. Na dokumentach potwierdzających wywóz zamieszczony będzie opis towarów umożliwiających ich identyfikację oraz m.in. numer dokumentu dostawy (delivery note), która pozwala na jednoznaczne przypisanie komunikatu do dostawy realizowanej przez Spółkę.
  
  

Zatem na otrzymywanym przez Spółkę komunikacie IE-599 zamieszczony będzie opis towarów umożliwiający ich identyfikację oraz widniał będzie numer dokumentu dostawy (Delivery Note) (wskazany również na fakturze wystawianej przez Spółkę na rzecz Nabywcy), co pozwala na powiązanie tych dokumentów oraz potwierdzenie tożsamości towarów będących przedmiotem dostawy i wywozu.

Konsekwentnie, Spółka stoi na stanowisku, że będzie uprawniona do opodatkowywania przedmiotowych dostaw 0% stawką VAT (pod warunkiem posiadania przedmiotowego komunikatu przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy).

Należy podkreślić, że zaprezentowane wyżej stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 kwietnia 2014 r. (sygn. IPPP3/443-103/14-2/LK), który odnosząc się do eksportu pośredniego w sytuacji, gdy podatnik otrzymywał komunikat IE-599 przesyłany w formacie elektronicznym xml stwierdził, że „Wnioskodawca będzie mógł zastosować dla transakcji dostawy towarów przedstawionej w schemacie B preferencyjną stawkę 0%, gdyż będzie w posiadaniu komunikatu IE-599 potwierdzającego wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium UE. Z komunikatu tego wynika tożsamość towaru (nazwa, waga, kod taryfy celnej) sprzedanego przez Spółkę Klientowi z UE towaru przez niego wywiezionego do kraju trzeciego”.

Z kolei Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 18 stycznia 2013 r. (sygn. IPPP3/443-1053/12-2/KT), w odniesieniu do eksportu pośredniego wskazał, że „(...) przesłany przez kontrahenta francuskiego drogą elektroniczną komunikat IE-599 wygenerowany z systemu ECS, potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty, jest wiarygodną kopią dokumentu, o którym mowa w art. 41 ust. 11 ustawy i uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania 0% stawki podatku VAT z tytułu pośredniego eksportu towarów”.

Analogicznie stanowisko zostało przedstawione w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 marca 2013 r. (sygn. IPPP3/443-751/11/13-5/S/KB). W podobnym tonie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 9 listopada 2012 r. (sygn. IBPP2/443-855/12/AB), w której wskazał, że „otrzymany przez Wnioskodawcę komunikat IE-599 w formie pliku xml, przesłany w formie elektronicznej z agencji celnej, będzie wiarygodnym dokumentem, uprawniającym Wnioskodawcę w przypadku eksportu pośredniego do zastosowania 0% stawki podatku VAT”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.