Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-1256/14-2/WS
z 23 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2014 r. (data wpływu 23 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego przez spadkodawcę jest:

• nieprawidłowe – w odniesieniu do możliwości skorzystania przez Wnioskodawcę z ulg i zwolnień,
• prawidłowe – w odniesieniu do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zwaloryzowanego przez spółdzielnię wkładu mieszkaniowego.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego przez spadkodawcę.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

W grudniu 2014 r. naczelnik urzędu skarbowego poinformował Wnioskodawcę, że w trybie art. 104 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa jako spadkobiercę 1/2 części spadku po zmarłej w dniu 25 maja 2012 r. żonie ciąży na Wnioskodawcy obowiązek zapłaty podatku dochodowego z tytułu zbycia przed upływem terminu 5 lat lokalu mieszkalnego. Żona posiadała spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu będąc stanu wolnego i również będąc stanu wolnego w dniu 21 grudnia 2007 r. na podstawie art. 12 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych zarząd spółdzielni mieszkaniowej ustanowił odrębną własność lokalu mieszkalnego. W dniu 23 maja 2012 r. żona Wnioskodawcy zbyła powyższy lokal mieszkalny, a w dniu 25 maja 2012 r. zmarła. W terminie określonym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie była w stanie złożyć oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia, gdyż zmarła po dwóch dniach od sprzedaży mieszkania.

Organ skarbowy w informacji w wyniku przeprowadzonych czynności sprawdzających ustalił, że ciąży na Zainteresowanym obowiązek zapłaty podatku dochodowego i zgodnie z art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) winien uiścić podatek dochodowy w wysokości 19% dochodu stanowiącego różnicę pomiędzy przychodem a kosztami uzyskania przychodu, tj. kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie naczelnik urzędu skarbowego poinformował Wnioskodawcę, że w przypadku kiedy spadkodawca poniósł wydatki dotyczące nabycia lokalu lub udokumentowane nakłady, które zwiększają wartość rzeczy i praw majątkowych, a zostały poniesione w czasie posiadania lokalu mieszkalnego (…). W dniu 26 marca 2013 r. spadkobiercy dokonali notarialnie poświadczenia dziedziczenia sporządzonego w kancelarii notarialnej. Następnie złożyli SD-Z2 zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych, które to obejmowały również środki pieniężne jakie ze zbycia lokalu mieszkalnego wpłynęły na konto bankowe.

Zainteresowany nadmienił, że na dzień otwarcia spadku żona nie posiadała zaległości podatkowych ani też nie prowadziła działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wniesiony wkład mieszkaniowy po ustanowieniu odrębnej własności lokalu mieszkaniowego, w zwaloryzowanej wysokości stanowi koszt uzyskania przychodu zbytej nieruchomości mieszkalnej?
2. Czy spadkobiercy przysługuje prawa do skorzystania z ulg i zwolnień wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na podstawie decyzji naczelnika urzędu skarbowego, skoro zgodnie z art. 100 § 2a ustawy Ordynacja podatkowa „wydając decyzję, organ podatkowy określa prawidłową wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość poniesionej straty uprawniającej spadkobierców do skorzystania, zgodnie z przepisami prawa podatkowego, z ulg podatkowych, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, jeżeli ich wysokość jest inna niż wykazana w deklaracji złożonej przez spadkodawcę albo spadkodawca deklaracji nie złożył”?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. należy przyjąć, że zwaloryzowany do wartości rynkowej wkład mieszkaniowy stanowi koszt uzyskania przychodu zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych. Waloryzacja wkładu wynika z tego, że od chwili wniesienia wkładu do momentu ustanowienia odrębnej własności miały miejsce takie wydarzenia jak galopująca inflacja związana ze zmianami ustrojowymi w Polsce, denominacja, spadek siły nabywczej pieniądza wywołany kryzysem ekonomicznym oraz ciągłym wzrostem cen paliw oraz podstawowych produktów;
2. w przedstawionym stanie faktycznym takie zwolnienie przysługuje i przechodzi na spadkobierców.
   
   

Zainteresowany nie zgadza się z ustaleniami zawartymi w informacji naczelnika urzędu skarbowego, który to całkowicie pomija w swoich ustaleniach stan faktyczny, który przedstawia się następująco.

Z chwilą nabycia przez żonę Wnioskodawcy prawa do spółdzielczego lokalu mieszkalnego musiała ona spełniać szereg warunków a to:

• być członkiem danej spółdzielni oraz
• zawrzeć umowę ze spółdzielnią, w której zobowiązuje się wpłacić wkład mieszkaniowy oraz uiszczać wszelkie opłaty.
  
  

Ze swojej strony spółdzielnia zobowiązuje się oddać członkowi mieszkanie do użytkowania. Spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu różni się od własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu i od prawa własności tym, że mieszkaniem nie można swobodnie dysponować (sprzedać, podarować itp.), nie można go również odziedziczyć.

Warunkiem uzyskania własności lokalu jest dokonanie spłaty przez zainteresowaną osobę:

• przypadającej na dany lokal części kosztów budowy, w tym w szczególności odpowiedniej części zadłużenia kredytowego wraz z odsetkami,
• zadłużenia z tytułu opłat za korzystanie z mieszkania.
  
  

Ponadto osoba korzystająca z mieszkania lokatorskiego powinna dokonać spłaty nominalnej kwoty umorzenia kredytu lub dotacji w części przypadającej na jego lokal.

Dlatego też nie można przyjąć, że lokal został przekazany nieodpłatnie, gdyż w całości został on sfinansowany z wkładu mieszkaniowego i spłacanego kredytu, który to obecnie przedstawia określoną wartość rynkową.

W dniu otrzymania lokalu mieszkalnego był on w stanie surowym, obecnie zwanym deweloperskim. To spółdzielca ponosił całkowity koszt przystosowania danego lokalu do zamieszkania. Należy zaznaczyć, że przeprowadzona w roku 1995 denominacja dotyczyła środków płatniczych, a nie nieruchomości.

Spółdzielnia waloryzując wkład mieszkaniowy dokonuje jak gdyby przeszacowania wniesionego przez członka wkładu mieszkaniowego na urealnioną kwotę o tej samej sile nabywczej. Waloryzacja w tym przypadku pełni rolę elementu odszkodowania urealniającego wartość siły nabywczej pieniądza, a ponadto w przepisach prawa podatkowego nie zostało zdefiniowanie pojęcie waloryzacji. Tak więc osoba, która posiada spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, aby nabyć od spółdzielni własność tego lokalu, musi najpierw spłacić przypadającą na niego część kosztów budowy – w tym wkład mieszkaniowy, o ile go jeszcze nie wpłaciła. W przypadku wygaśnięcia spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego spółdzielnia ma obowiązek zwrócić zwaloryzowaną wartość wkładu na pisemny wniosek członka spółdzielni.

Na pisemny wniosek członka spółdzielni, któremu przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu, spółdzielnia ma obowiązek zawrzeć z tym członkiem umowę o ustanowienie odrębnej własności lokalu.

Generalnie ceną nabycia lokalu jest wkład mieszkaniowy, który należy wpłacić, aby ustanowiono lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego. Wskazać bowiem należy, że wydatki te są bezpośrednio związane z nabyciem lokalu mieszkalnego i stanowią koszt uzyskania przychodu przy ustalaniu dochodu ze zbycia, gdyż przeniesienie własności lokalu uzależnione było od spełnienia przez członka spółdzielni określonych warunków finansowych.

Definicję kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i określonych praw majątkowych, ustawodawca precyzuje poprzez bezpośrednie wskazanie, że koszty takie stanowią m.in. udokumentowane koszty nabycia tej nieruchomości oraz udokumentowane nakłady, które zwiększyły jej wartość, poczynione w trakcie jej posiadania.

Jak podał Zainteresowany, w interpretacji podatkowej sygn. IBPBII/2/415-502/12/MM Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stoi na stanowisku, że zwaloryzowany wkład mieszkaniowy stanowi koszt uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność. Zatem jeżeli wartość zwaloryzowanego wkładu mieszkaniowego faktycznie odpowiadała kwocie z aktu notarialnego ustanowienia i przeniesienia odrębnej własności, wydatki na wkład mieszkaniowy zostały poniesione w takiej wysokości, to kwota ta będzie mogła być wykazana w zeznaniu rocznym jako koszt uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży tego mieszkania.

Zmarła przez cały okres posiadania lokalu mieszkalnego traktowała go jak swoją własność i ponosiła wszystkie związane z tym koszty remontów, napraw i konserwacji. W chwili ich ponoszenia nie miała świadomości, że winna gromadzić wszystkie poniesione koszty i wydatki z tym związane dla celów dowodowych. Teraz trudno jest spadkobiorcom po dwóch latach od zgonu dostarczyć dokumenty, w posiadaniu których była spadkodawczyni, gdyż z chwilą sprzedaży lokalu mieszkalnego zamieszkali w innym mieszkaniu.

Ponadto, Wnioskodawca uważa, że naczelnik urzędu skarbowego, zgodnie z art. 100 ust. 2a Ordynacji podatkowej powinien przyznać spadkobiercom prawo do ulg i zwolnień jakie przysługiwały spadkodawczyni, gdyby tak szybko nie zmarła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest:

• nieprawidłowe – w odniesieniu do możliwości skorzystania przez Wnioskodawcę z ulg i zwolnień,
• prawidłowe – w odniesieniu do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zwaloryzowanego przez spółdzielnię wkładu mieszkaniowego.
  
  

Byt prawny podatnika jako osoby fizycznej, na którego przepisy podatkowe nakładają obowiązek podatkowy ustaje z chwilą śmierci, ponieważ zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), podatnikiem jest osoba fizyczna, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Natomiast w przepisach podatkowych kwestię sukcesji praw i obowiązków spadkobierców regulują przepisy art. 97 - 105 ustawy Ordynacja podatkowa.

Śmierć osoby będącej podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych powoduje określone konsekwencje, dla których przewidziane są szczególne formy postępowania.

Zgodnie z art. 97 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, spadkobiercy podatnika, z zastrzeżeniem § 2, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy. Jeżeli na podstawie przepisów prawa podatkowego spadkodawcy przysługiwały prawa niemajątkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, przechodzą one na spadkobierców pod warunkiem dalszego jej prowadzenia na ich rachunek (art. 97 § 2 ww. ustawy).

W chwili śmierci prawa i obowiązki podatnika przechodzą na spadkobierców. Krąg spadkobierców ustalany jest zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego. Do odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe spadkodawcy, mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.) o przyjęciu i odrzuceniu spadku oraz o odpowiedzialności za długi spadkowe, co wynika z art. 98 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Do praw majątkowych przewidzianych w przepisach prawa podatkowego zaliczyć można np. prawo do zwrotu nadpłaty, prawo do zwrotu podatku, niewykorzystane prawo do rozłożenia zapłaty podatku na raty. Do obowiązków majątkowych z kolei można zaliczyć: obowiązek zapłaty zaległości podatkowych, zapłaty odsetek za zwłokę itp.

Powyższe przepisy dotyczą tylko i wyłącznie majątkowych praw i obowiązków spadkodawcy, nie odnoszą się natomiast do praw i obowiązków zmarłego ściśle związanych z jego osobą, do których należy zaliczyć między innymi przysługujące spadkodawcy prawa do ulg, czy zwolnień podatkowych. Prawa i obowiązki o charakterze osobistym nie podlegają dziedziczeniu w świetle przepisów Kodeksu cywilnego, ani przejęciu przez spadkobierców w świetle ustawy Ordynacja podatkowa.

W związku z tym należy stwierdzić, że spadkobiercy nie mają prawa do ulg i zwolnień wynikających z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które teoretycznie przysługiwałyby spadkodawczyni, i z których na skutek śmierci spadkodawczyni nie mogła skorzystać.

W odniesieniu natomiast do obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży nieruchomości przez spadkodawcę, należy wskazać, że zgodnie z art. 100 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa organy podatkowe właściwe ze względu na ostatnie miejsce zamieszkania spadkodawcy orzekają w odrębnych decyzjach o zakresie odpowiedzialności poszczególnych spadkobierców lub określają wysokość nadpłaty albo zwrotu podatku.

Stosownie do art. 100 § 2 cyt. ustawy, w decyzji organ podatkowy określa wysokość znanych w dniu otwarcia spadku zobowiązań spadkodawcy, o których mowa w art. 98 § 1 i 2, z zastrzeżeniem § 2a. Wydając decyzję, organ podatkowy określa prawidłową wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość poniesionej straty uprawniającej spadkobierców do skorzystania, zgodnie z przepisami prawa podatkowego, z ulg podatkowych, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, jeżeli ich wysokość jest inna niż wykazana w deklaracji złożonej przez spadkodawcę albo spadkodawca deklaracji nie złożył (art. 100 § 2a ww. ustawy).

Przepis art. 100 § 3 ww. ustawy stanowi, że termin płatności przez spadkobiercę zobowiązań, o których mowa w § 2, wynosi 14 dni od dnia doręczenia decyzji.

Stosownie do przepisów zawartych w art. 102 § 2 oraz art. 97 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa w razie śmierci strony w toku postępowania w sprawach dotyczących praw lub obowiązków wymienionych w art. 97 w miejsce dotychczasowej strony wstępują jej spadkobiercy, którzy z zastrzeżeniem § 2, przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy.

Zgodnie natomiast z art. 104 § 1 ww. ustawy, jeżeli spadkodawca był podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, organ podatkowy informuje spadkobierców, na podstawie posiadanych danych, o wysokości dochodu lub przychodu spadkodawcy oraz o wysokości wpłaconych zaliczek na podatek lub podatku, podając równocześnie przypadającą do zapłacenia kwotę podatku lub kwotę nadpłaty.

Zgodnie z art. 104 § 2 ww. ustawy, w sytuacji, gdy spadkodawca poniósł wydatki uprawniające do ulg podatkowych, spadkobierca w terminie 30 dni od dnia otrzymania informacji, o której mowa w § 1, zawiadamia organ podatkowy o wysokości poniesionych wydatków.

Po upływie terminu, o którym mowa w § 2, organ podatkowy doręcza spadkobiercom decyzję ustalającą wysokość zobowiązania podatkowego lub stwierdzającą nadpłatę (art. 104 § 3 ww. ustawy).

Tym samym w przypadku, gdy podatnik - spadkodawca, zmarł w trakcie roku podatkowego, w celu rozliczenia podatkowego zmarłego za dany rok, organ podatkowy korzysta z posiadanych informacji, w oparciu o które zawiadamia spadkobierców o wysokości dochodu lub przychodu spadkodawcy oraz o wysokości wpłaconych zaliczek na podatek lub podatku, podając równocześnie przypadającą do zapłacenia kwotę podatku lub kwotę nadpłaty.

Od tej chwili spadkobiercy mają prawo do zawiadomienia organu podatkowego w ciągu 30 dni o wysokości poniesionych przez spadkodawcę wydatków, z tytułu ulg lub odliczeń.

Na tej podstawie organ podatkowy po upływie terminu określonego w art. 104 § 2 ww. ustawy (30 dni), doręcza spadkobiercom decyzję ustalającą wysokość zobowiązania podatkowego lub stwierdzającą nadpłatę.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że na Wnioskodawcy jako spadkobiercy 1/2 części spadku po zmarłej w dniu 25 maja 2012 r. żonie ciąży obowiązek zapłaty podatku dochodowego z tytułu zbycia przed upływem terminu 5 lat lokalu mieszkalnego. Żona posiadała spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu będąc stanu wolnego i również będąc stanu wolnego w dniu 21 grudnia 2007 r. na podstawie art. 12 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych zarząd spółdzielni mieszkaniowej ustanowił odrębną własność lokalu mieszkalnego. W dniu 23 maja 2012 r. żona Wnioskodawcy zbyła powyższy lokal mieszkalny, a w dniu 25 maja 2012 r. zmarła. Organ skarbowy ustalił, że na Zainteresowanym ciąży obowiązek zapłaty podatku dochodowego, zgodnie z art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) w wysokości 19% dochodu stanowiącego różnicę pomiędzy przychodem a kosztami uzyskania przychodu, tj. kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Zgodnie z treścią art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, uważa się udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Jak wynika z treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 1222 ze zm.) przez umowę o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego spółdzielnia zobowiązuje się oddać członkowi lokal mieszkalny do używania, a członek zobowiązuje się wnieść wkład mieszkaniowy oraz uiszczać opłaty określone w ustawie i w statucie spółdzielni.

Stosownie z kolei do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, na pisemne żądanie członka, któremu przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielnia jest obowiązana zawrzeć z tym członkiem umowę przeniesienia własności lokalu po dokonaniu przez niego spłat określonych tym przepisem.

Z przepisu tego wynika, że po spełnieniu określonych warunków, na rzecz osoby której przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu spółdzielnia ma obowiązek przenieść własność lokalu.

W przypadku spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu właścicielem i zarządzającym mieszkaniem jest spółdzielnia mieszkaniowa. Osoby zamieszkujące w takich mieszkaniach jedynie je użytkują, nie posiadają do nich tytułu własności. Mogą używać mieszkanie, ale nie są jego właścicielami.

Osoba, która nabywa spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, aby nabyć od spółdzielni własność tego lokalu, musi najpierw spłacić przypadającą na jego lokal część kosztów budowy – w tym wkład mieszkaniowy, o ile go jeszcze nie wypłaciła. Wkład ten stanowi udział w kosztach budowy lokalu. W sytuacji kiedy przedmiotowe prawo wygaśnie, spółdzielnia zwraca zwaloryzowaną wartość wkładu. Na pisemne żądanie członka spółdzielni, któremu przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu, spółdzielnia jest obowiązana zawrzeć z tym członkiem umowę - stosownie do wniosku - bądź o przekształcenie dotychczasowego prawa na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, bądź o przeniesienie własności lokalu.

Wskazane w art. 12 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych wpłaty (tytułem wkładu mieszkaniowego) są więc bezpośrednio związane z nabyciem lokalu mieszkalnego. Fakt, że ich poniesienie jest rozłożone w czasie pozostaje bez znaczenia.

Warunkiem przekształcenia lokatorskiego prawa do lokalu na prawo własności jest pokrycie w całości kosztów zadania inwestycyjnego przypadającego na dany lokal w postaci wkładu mieszkaniowego. Nie ma więc żadnych przeszkód prawnych aby do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego zakwalifikować zwaloryzowany wkład mieszkaniowy. Wydatek ten jest bowiem bezpośrednio związany z nabyciem tego lokalu.

Zatem, poniesione przez spadkobierczynię wydatki na nabycie lokatorskiego prawa do lokalu (zwaloryzowane przez spółdzielnię), które następnie zostało przekształcone w odrębną własność lokalu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży tego lokalu.

Reasumując, należy stwierdzić, że Wnioskodawca jako spadkobierca nie ma prawa do ulg i zwolnień wynikających z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które teoretycznie przysługiwałyby spadkodawczyni, i z których na skutek śmierci spadkodawczyni nie mogła skorzystać. Prawa i obowiązki o charakterze osobistym nie podlegają bowiem dziedziczeniu w świetle przepisów Kodeksu cywilnego, ani przejęciu przez spadkobierców w świetle ustawy Ordynacja podatkowa.

Natomiast poniesione przez spadkobierczynię wydatki na nabycie lokatorskiego prawa do lokalu (zwaloryzowane przez spółdzielnię), które następnie zostało przekształcone w odrębną własność lokalu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży tego lokalu.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto, w odniesieniu do przywołanego przez Wnioskodawcę rozstrzygnięcia organu podatkowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.

Końcowo informuje się również, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony, do oceny dokumentów załączonych do wniosku; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego, bądź zdarzenia przyszłego, przedstawionym przez Zainteresowanego i stanowiskiem Zainteresowanego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.