Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-150/15-5/TW
z 13 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2015 r. (data wpływu 2 lutego 2015 r.), uzupełnionym w dniu 29 kwietnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów i w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 17 kwietnia 2015 r. znak ILPB1/4511-1-150/15-2/TW, ILPP1/4512-1-54/15-2/AS na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 27 kwietnia 2015 r., a w dniu 29 kwietnia 2015 r. wniosek uzupełniono (data dokonania wpłaty).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jako firma budowlana Wnioskodawca zatrudnia również pracowników spoza siedziby firmy.

Do tej pory pracownicy dojeżdżali na bazę, gdzie przesiadali się do samochodów służbowych i kierowali się na wskazane przez właściciela budowy.

Obecnie Zainteresowany chciałby ułatwić stronę logistyczną organizacji pracy. Postanowił przekazać nieodpłatnie brygadzie czteroosobowej samochód firmowy, żeby dojeżdżali z domu bezpośrednio na budowę. Ułatwi to znacznie sprawy organizacyjne. Poza tym jest rodzajem zachęty, ponieważ pracownicy skarżą się na koszty dojazdu, a nawet zdarzyły się zwolnienia z pracy. Cztery osoby dojeżdżając tym samym samochodem generują niższe koszty oraz skracają znacznie czas dojazdu bezpośrednio z domu na budowę z pominięciem bazy. Koszt, który Wnioskodawca musiałby ponieść, to wydatek około 600 zł. Zainteresowany uwzględnił w nim koszt paliwa, ewentualnych częstszych napraw i przeglądów. Planuje pozostawić koszty paliwa po stronie pracodawcy, ponieważ budowy są w różnych miejscach. Jako firma zyskuje dodatkowy czas wydajnej pracy na budowie.

Jest to samochód osobowy, o pojemności silnika 1560 m³ z roku 2006. Samochód był w leasingu, w roku 2012 został wykupiony i widnieje w ewidencji środków trwałych, z miesięczną amortyzacją w wysokości 141 zł.

Wnioskodawca odliczył od rat leasingowych 50% VAT. Obecnie nie odlicza VAT od zakupu paliwa, a od innych zakupów i usług odlicza 50% VAT.

Chcąc wykorzystać nową możliwość przekazania samochodu służbowego pracownikom do dojazdu z domu na budowę planuje skorzystać z ryczałtu do opodatkowania przez pracownika z tytułu nieodpłatnego świadczenia używania samochodu służbowego do celów prywatnych w wysokości 250 zł. Samochód zostanie przekazany protokołem odbioru jednemu z nich.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Czy w przypadku przekazania auta dla pracowników Wnioskodawca powinien korygować koszty np. amortyzacji (pytanie oznaczone nr 6 we wniosku)?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien korygować kosztów ponieważ samochód ten będzie służył również (jak wcześniej) do poruszania się w czasie pracy między budowami oraz dojazd na budowy, a nie będzie tylko do dyspozycji pracowników na dojazdy do domu i pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie – wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków, należy wziąć pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ograniczają możliwości wykorzystywania w ramach prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej środków transportu. Warunkiem koniecznym dla uznania wydatków poniesionych na nabycie określonego składnika majątku, w tym przypadku samochodu osobowego, za koszt uzyskania przychodu jest jego wykorzystywanie na potrzeby i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Podkreślenia wymaga fakt, że wykazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wykorzystywaniem samochodu, a osiągniętym przychodem spoczywa na Wnioskodawcy. To on bowiem osiąga korzyści, polegające na możliwości zaliczenia wydatków poniesionych na nabycie samochodu osobowego do kosztów uzyskania przychodu i tym samym obniżeniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Brak jest zatem przeszkód prawnych aby podatnik w prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystywał samochody osobowe, o ile jest to racjonalnie uzasadnione rodzajem prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Jeżeli zatem charakter prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej uzasadnia wykorzystywanie w tej działalności gospodarczej samochodów osobowych, to co do zasady wydatki związane z tymi pojazdami – w ustawowych granicach – mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Powyższe oznacza, że co do zasady wydatki poniesione przez podatnika na nabycie środków trwałych podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej pośrednio – poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W rozpatrywanej sprawie Zainteresowany powziął wątpliwość, czy w przypadku przekazania samochodu służbowego wykorzystywanego przez pracowników do celów prywatnych Wnioskodawca powinien korygować koszty np. amortyzacji.

Na tle rozpatrywanej sprawy wyjaśnić należy, że jeżeli samochód spełnia przesłanki do uznania go za środek trwały, podatnik ma prawo wprowadzić jego wartość (wartość początkowa) do ewidencji środków trwałych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych, niezależnie od tego czy samochód wykorzystywany jest wyłącznie do celów służbowych, czy też jednocześnie do służbowych i prywatnych. W przypadku samochodu wprowadzonego do ewidencji środków trwałych przekazanego pracownikowi do wykorzystywania dla celów służbowych, jego wykorzystanie przez pracownika do celów prywatnych nie ma wpływu na prawo dokonywania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z obowiązującymi przepisami. Odpisy amortyzacyjne są w całości kosztem uzyskania przychodu.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że skoro przedmiotowy samochód osobowy Wnioskodawca wykorzystuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i został on uznany za środek trwały w tej działalności, to do kosztów podatkowych prowadzonej działalności może on zaliczać odpisy amortyzacyjne dokonywane od jego wartości początkowej jednakże z uwzględnieniem limitu wskazanego w art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Podsumowując, odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej wskazanego we wniosku samochodu, stanowiącego środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej, mogą – do wysokości określonej w art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – stanowić koszty podatkowe. Tak więc, Zainteresowany nie będzie zobowiązany do korygowania odpisów z tytułu zużycia środka trwałego zaliczonych uprzednio do kosztów podatkowych.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów. Natomiast, kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie przychodów w dniu 13 maja 2015 r. została rozstrzygnięta odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/4511-1-150/15-4/TW.

Z kolei, kwestie dotyczące zdarzenia przyszłego w zakresie obciążania pracowników kosztami za paliwo (pytanie oznaczone nr 3 we wniosku), sposobu płatności przez pracowników za zużyte paliwo (pytanie oznaczone nr 4 we wniosku) oraz obowiązku obciążania pracownika podatkiem VAT (część pytania oznaczonego nr 5 we wniosku), jak również w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia samochodu osobowego do celów prywatnych pracowników (dojazdy do i z pracy) zostały rozstrzygnięte odrębnymi pismami.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.