Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-61/15/JKT
z 4 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 6 maja 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 12 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy nabyte w drodze aportu prawa do wspólnotowych znaków towarowych zarejestrowane przez Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego, stanowią podlegającą amortyzacji podatkowej wartość niematerialną i prawną w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 6 updop, w związku z czym, Wnioskodawca był i jest nadal uprawniony do rozpoznania odpisów amortyzacyjnych od przedmiotowych znaków jako kosztu podatkowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy nabyte w drodze aportu prawa do wspólnotowych znaków towarowych zarejestrowane przez Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego, stanowią podlegającą amortyzacji podatkowej wartość niematerialną i prawną w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 6 updop, w związku z czym, Wnioskodawca był i jest nadal uprawniony do rozpoznania odpisów amortyzacyjnych od przedmiotowych znaków jako kosztu podatkowego.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również jako „Spółka”) jest osobą prawną podlegającą na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka pełni rolę swoistego centrum zarządzania markami (znakami towarowymi).

Spółka nabyła 20 grudnia 2013 r. w drodze aportu (wkładu niepieniężnego wniesionego do niej) prawa na znaki towarowe zarejestrowane w Urzędzie ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (dalej jako „OHIM”) w Alicante (prawa do wspólnotowych znaków towarowych). Cała wartość aportu wniesiona została na kapitał zakładowy Wnioskodawcy. W zamian za aport (wkład niepieniężny) wydane zostały udziały w kapitale zakładowym Spółki. Należy dodać, że przewidywany okres używania w/w znaków towarowych jest dłuższy niż rok. Przedmiotowe znaki towarowe oddane zostały przez Wnioskodawcę do używania na podstawie odpłatnej umowy licencyjnej. Znaki towarowe nadawały się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia ich do używania. Po wprowadzeniu przedmiotowych znaków towarowych do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych, Spółka rozpoczęła dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od przyjętej wartości początkowej ustalonej zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4 updop. Odpisy amortyzacyjne Wnioskodawca zalicza do kosztów uzyskania przychodu.

Spółka zamierza nadal wykorzystywać w/w znaki w prowadzonej działalności gospodarczej oraz kontynuować amortyzację znaków towarowych. Należy dodać, że Spółka, jako swoisty podmiot zarządzający markami, planuje nabywać dalsze znaki towarowe jak również wytwarzać znaki towarowe we własnym zakresie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawa do wspólnotowych znaków towarowych, zarejestrowane przez Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) w Alicante, nabyte przez Spółkę w drodze aportu, stanowią podlegającą amortyzacji podatkowej wartość niematerialną i prawną w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 6 updop, i czy w związku z tym, Wnioskodawca był i jest nadal uprawniony do rozpoznania odpisów amortyzacyjnych od przedmiotowych znaków jako kosztu podatkowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, nabyte znaki towarowe zarejestrowanie w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) stanowią podlegające amortyzacji podatkowej wartości niematerialne i prawne w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z czym, Wnioskodawca był i jest nadal uprawniony do rozpoznania odpisów amortyzacyjnych od w/w znaków jako kosztu podatkowego.

Zarejestrowane prawo na wspólnotowy znak towarowy wynikające z rozporządzenia Rady Wspólnoty Europejskiej nr 207/2009 (dalej jako „Rozporządzenie”) i podlegające ujawnieniu (rejestracji) w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) w Alicante jest prawem ochronnym na znak towarowy.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy PWP, przepisy tej ustawy stosuje się odpowiednio do wspólnotowych znaków towarowych w sprawach nieuregulowanych w obowiązujących bezpośrednio w krajach członkowskich przepisach prawa Unii Europejskiej określających szczególny tryb udzielania ochrony na znaki towarowe, czyli w przedmiotowym przypadku w Rozporządzeniu.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, prawo ochronne na znak towarowy może stanowić wartość niematerialną i prawną - jako jedno z praw wymienionych w ustawie prawo własności przemysłowej.

Z kolei zgodnie z art. 1 ust. 2 Rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy ma charakter jednolity. Wywołuje on ten sam skutek w całej Wspólnocie; może on być zarejestrowany, zbyty, być przedmiotem zrzeczenia się lub decyzji stwierdzającej wygaśnięcie praw właściciela znaku lub unieważnienie znaku, a jego używanie może być zakazane jedynie w odniesieniu do całej Wspólnoty. W praktyce zasada ta oznacza jednolitość uregulowań dotyczących patentów, wzorów przemysłowych i znaków towarowych rejestrowanych w Państwach Członkowskich. Zasada jednolitości wyraża się w:

1. jednolitej procedurze rejestracyjnej (rejestracji wspólnotowego znaku towarowego można dokonać za pośrednictwem Urzędu Patentowego RP),
2. ochronie wspólnotowego znaku towarowego na całym terytorium Wspólnoty i skutkach, jakie wywołuje wspólnotowy znak towarowy w Państwach Członkowskich.
   
   

Zgodnie z art. 153 ustawy PWP, przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast, zgodnie z Rozporządzeniem na mocy przyznania ochrony dla wspólnotowego znaku towarowego nabywa się ochronę na terenie wszystkich Państw Członkowskich, a więc w tym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Skoro więc dla wspólnotowego znaku towarowego ochrona przysługuje na terenie Wspólnoty, to tym bardziej przysługuje w kraju członkowskim, czyli na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Dodatkowo, zgodnie z art. 16 ust. 1 Rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy jako przedmiot własności traktowany jest w całości i na całym terytorium Wspólnoty tak jak krajowy znak towarowy zarejestrowany w Państwie Członkowskim, w którym według rejestru wspólnotowych znaków towarowych właściciel ma swoją siedzibę lub swoje miejsce zamieszkania w dacie dokonywania oceny.

W konsekwencji, prawo ochronne na wspólnotowy znak towarowy jest traktowane analogicznie do prawa ochronnego na znak towarowy w rozumieniu ustawy PWP. Mamy w tym wypadku do czynienia z tożsamością praw wynikających z rejestracji krajowej oraz wspólnotowej znaków towarowych.

Oznacza to, że przy spełnieniu pozostałych warunków amortyzacji podatkowej znaków towarowych - czyli:

• nabycie prawa,
• jego gospodarczą przydatność w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres używania dłuższy niż rok, oraz
• wykorzystywanie takiej wartości przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1;

-prawo ochronne na wspólnotowy znak towarowy stanowić będzie wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji.

Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w praktyce organów skarbowych przykładowo:

• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 1 lipca 2011 r., sygn. IBPBI/2/423-759/11/CzP;
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 2 lutego 2011 r., sygn. IPPB3/423-781/10-2/MS;
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 16 września 2011 r., sygn. IPPB3/423-532/11-2/PK1;
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 19 kwietnia 2012 r., sygn. ITPB3/423-38a/12/DK;
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 23 sierpnia 2012 r., sygn. IPPB3/423-372/12-2/PK1;
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 października 2012 r., sygn. IPPB3/423-554/12-3/PK1;
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 15 maja 2013 r., sygn. IBPBI/2/423-239/13/JD;
• Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 6 grudnia 2013 r. sygn. ILPB4/423-340/13-6/MC.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Stosownie do art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części, wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 1410),
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zarejestrowane prawo na wspólnotowy znak towarowy, wynikające z rozporządzenia Rady Wspólnoty Europejskiej nr 207/2009 z 26 lutego 2009 r. (dalej: „Rozporządzenie”) i podlegające ujawnieniu (rejestracji) w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) w Alicante, jest prawem ochronnym na znak towarowy.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 4 ust. 1 PWP, przepisy tej ustawy stosuje się odpowiednio do wspólnotowych znaków towarowych w sprawach nieuregulowanych w obowiązujących bezpośrednio w krajach członkowskich przepisach prawa Unii Europejskiej określających szczególny tryb udzielania ochrony na znaki towarowe, czyli w przedmiotowym przypadku w Rozporządzeniu.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 updop, prawo ochronne na znak towarowy może stanowić wartość niematerialną i prawną, jako jedno z praw wymienionych w ustawie prawo własności przemysłowej.

Z kolei zgodnie z art. 1 ust. 2 Rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy ma charakter jednolity. Wywołuje on ten sam skutek w całej Wspólnocie: może być zarejestrowany, zbyty, być przedmiotem zrzeczenia się lub decyzji stwierdzającej wygaśnięcie praw właściciela znaku lub unieważnienie znaku, a jego używanie może być zakazane jedynie w odniesieniu do całej Wspólnoty. W praktyce zasada ta oznacza jednolitość uregulowań dotyczących patentów, wzorów przemysłowych i znaków towarowych rejestrowanych w Państwach Członkowskich.

Zasada jednolitości wyraża się w:

1. jednolitej procedurze rejestracyjnej (rejestracji wspólnotowego znaku towarowego można dokonać za pośrednictwem Urzędu Patentowego Rzeczpospolitej Polskiej),
2. ochronie wspólnotowego znaku towarowego na całym terytorium Wspólnoty i skutkach, jakie wywołuje wspólnotowy znak towarowy w Państwach Członkowskich.
   
   

Zgodnie z art. 153 ustawy PWP, przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast, zgodnie z Rozporządzeniem, na mocy przyznania ochrony dla wspólnotowego znaku towarowego nabywa się ochronę na terenie wszystkich Państw Członkowskich, a więc w tym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Skoro więc dla wspólnotowego znaku towarowego ochrona przysługuje na terenie Wspólnoty, to tym samym przysługuje w kraju członkowskim, czyli na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Dodatkowo, zgodnie z art. 16 ust. 1 Rozporządzenia, wspólnotowy znak towarowy jako przedmiot własności traktowany jest w całości i na całym terytorium Wspólnoty tak jak krajowy znak towarowy zarejestrowany w państwie członkowskim, w którym według rejestru wspólnotowych znaków towarowych właściciel ma swoją siedzibę lub swoje miejsce zamieszkania w dacie dokonywania oceny.

W konsekwencji, prawo ochronne na wspólnotowy znak towarowy jest traktowane analogicznie do prawa ochronnego na znak towarowy w rozumieniu ustawy PWP. Mamy w tym wypadku do czynienia z tożsamością praw wynikających z rejestracji krajowej oraz wspólnotowej znaków towarowych.

Oznacza to, że przy spełnieniu pozostałych warunków amortyzacji podatkowej znaków towarowych, czyli:

• nabyciu prawa,
• jego gospodarczej przydatności w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywanego okresu używania dłuższego niż rok, oraz
• wykorzystywania takiej wartości przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddanie przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1;

-prawo ochronne na wspólnotowy znak towarowy stanowić będzie wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nabył w drodze aportu prawa na znaki towarowe zarejestrowane w Urzędzie ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego w Alicante w zamian za udziały w kapitale zakładowym. Spółka wprowadziła powyższe znaki do własnej ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Znaki towarowe w dniu przyjęcia ich do używania przez Wnioskodawcę nadawały się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej i w taki sposób są wykorzystywane, a ich przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia, czy nabyte w drodze aportu, znaki towarowe stanowią podlegająca amortyzacji wartość niematerialną i prawną oraz czy w związku z tym, Spółka była i jest nadal uprawniona do rozpoznania odpisów amortyzacyjnych.

W świetle powyższego należy uznać, że nabyte w drodze aportu przez Spółkę znaki towarowe stanowią podlegające amortyzacji podatkowej wartości niematerialne i prawne w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 6 updop, w związku z czym, Wnioskodawca był i jest nadal uprawniony do rozpoznania odpisów amortyzacyjnych od. ww. znaków jako kosztu podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.