UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka należy do grupy kapitałowej E. W każdej spółce tworzącej grupę kapitałową działają związki zawodowe. W myśl Porozumienia o odnowieniu Europejskiej Rady Zakładowej (dalej jako: ERZ) w Grupie E. z dnia 4 marca 2011 r. członkowie związku zawodowego, będący jednocześnie pracownikami Spółki, wyjeżdżają na cykliczne posiedzenia ERZ, w ramach których odbywają się obrady i szkolenia. Posiedzenia te mają miejsce na terytorium Francji, tam bowiem znajduje się główna siedziba firmy. Spółka w całości zwraca koszty poniesione przez członków związku zawodowego, które są związane z tymi wyjazdami. Co również istotne w sprawie, dojazd na posiedzenia odbywa się samochodem służbowym, będącym własnością Spółki. Samochód ten jest nieodpłatnie udostępniany członkom związku zawodowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy koszty ponoszone przez Spółkę, a związane z wyjazdami pracowników będących członkami związku zawodowego, na posiedzenia ERZ mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty ponoszone przez Spółkę, a związane z wyjazdem pracowników będących członkami związku zawodowego, na posiedzenia ERZ nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansę powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Kosztami uzyskania przychodów będą zatem takie koszty, które spełniają łącznie następujące warunki:

• zostały poniesione przez podatnika,
• pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka zwraca pracownikom, będącym członkami związku zawodowego, koszty związane z odbywanymi przez nich wyjazdami na posiedzenia ERZ.

Przedmiotowe koszty są ponoszone przez Spółkę i nie zostały ujęte w katalogu wyłączeń zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem dla oceny prawnej tych wydatków kluczowe znaczenie ma kwestia ich związku z działalnością Spółki i jej przychodami.

Należy stwierdzić, iż pracodawca nie ma ustawowego obowiązku ponoszenia kosztów związanych z wyjazdami działaczy związków zawodowych w celach tej organizacji.

Ustawa z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854 ze zm.) stanowi jedynie o obowiązku ponoszenia kosztów zatrudnienia tych osób w okresie pełnienia przez nie funkcji związkowych.

Zgodnie z jej art. 341 ust. 1, pracodawcy objęci działaniem międzyzakładowej organizacji związkowej ponoszą koszty, w tym koszty wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne, związane z zatrudnianiem pracownika zwolnionego:

1. z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie międzyzakładowej organizacji związkowej – na podstawie art. 31 ust. 1 w związku z art. 34 ust. 2,
2. od pracy zawodowej z zachowaniem prawa do wynagrodzenia – na podstawie art. 31 ust. 3, odpowiednio do udziału liczby członków tej organizacji zatrudnionych u danego pracodawcy w łącznej liczbie członków tej organizacji zatrudnionych u wszystkich pracodawców objętych działaniem tej organizacji – w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy.
   
   

A zatem, zgodnie z powołaną ustawą pracodawca objęty działaniem organizacji związkowej ponosi jedynie koszty związane z zatrudnieniem osób, pełniących funkcje w związkach zawodowych, a nie koszty wykonywania przez nie zadań związkowych.

Zwrotu kosztów wyjazdów działaczy związkowych nie można również uznać za wypłatę należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową, do której zobowiązuje pracodawcę art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). Zgodnie bowiem z powołanym przepisem, należności te przysługują pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy. Podróż służbowa wiąże się zatem z wykonywaniem obowiązków pracowniczych, a nie związkowych.

Wobec powyższego, ponoszenie przedmiotowych wydatków nie jest obowiązkiem Spółki, związanym z prowadzeniem przez niego działalności gospodarczej i zatrudnianiem pracowników, ale wynika z woli tego podmiotu.

W takiej sytuacji, ich kwalifikacja prawna zależy od kwestii istnienia związku przyczynowego pomiędzy ich ponoszeniem a przychodami Spółki. Analizując to zagadnienie, należy podkreślić, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych, związek zawodowy jest dobrowolną i samorządną organizacją ludzi pracy, powołaną do reprezentowania i obrony ich praw, interesów zawodowych i socjalnych. Stanowi on zatem odrębny od pracodawcy podmiot, mający określony status prawny, strukturę, sposób finansowania oraz cele działania. Wyjazdy działaczy związkowych są elementem funkcjonowania związku zawodowego i realizacji jego zadań ustawowych. Trudno znaleźć racjonalne uzasadnienie, w jaki sposób finansowanie tej sfery działalności organizacji związkowej miałoby wpływać na przychody Spółki bądź służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła. Podróże członków organizacji związkowej nie służą bowiem uzyskiwaniu przysporzeń majątkowych przez Spółkę, ale celom związków zawodowych.

Podsumowując, w przedmiotowym stanie faktycznym, ponoszenie wydatków w postaci wypłacanych działaczom związku zawodowego zwrotu kosztów wyjazdów odbywanych w celach tej organizacji poza siedzibę pracodawcy, nie ma na celu osiągania przychodów ani zachowania albo zabezpieczenia źródła ich uzyskiwania. W szczególności, nie stanowi ono realizacji obowiązków ustawowych, ciążących na Spółce. A zatem, przedmiotowe wydatki nie spełniają przesłanek uznania je za koszty uzyskania przychodów, określonych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto informuje się, że wniosek Spółki w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.