Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/4510-1-13/15-2/JG
z 14 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z 13 stycznia 2015 r. (data wpływu 16 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka (dalej: Wnioskodawca, Spółka, Współorganizator) prowadzi działalność gospodarczą w branży elektrotechnicznej, zajmując się sprzedażą m.in. wyrobów z zakresu automatyki przemysłowej oraz podstawowego asortymentu elektrycznego. Wnioskodawca tworzy sieć hurtowni elektrotechnicznych, składających się z blisko 60 oddziałów na terenie całego kraju.

W celu zwiększenia znajomości marki „X” oraz jej produktów Spółka podejmuje działania marketingowe polegające na współorganizowaniu cyklów wyścigów rowerowych organizowanych na terenie województwa lubuskiego i wielkopolskiego. Celem tej imprezy sportowej jest m.in. popularyzacja kolarstwa górskiego i turystyki rowerowej w Polsce, propagowanie zdrowego trybu życia, aktywnego wypoczynku oraz rekreacji, czy też promowanie regionalnych szlaków i miejscowości turystycznych. Z kolei dla Spółki głównym celem uczestnictwa w organizacji wyścigów rowerowych jest rozpowszechnienie informacji na temat Wnioskodawcy oraz promocja jego działalności. Współorganizacja zawodów ma przyczyniać się do wzrostu rozpoznawalności marki, a tym samym do wzrostu sprzedaży. Biorąc pod uwagę fakt, iż inicjatorem tego wydarzenia sportowego jest Wnioskodawca, przyjęło ono nazwę „Grand Prix X”.

Oprócz Wnioskodawcy pozostałymi współorganizatorami poszczególnych edycji wyścigów są m.in. regionalne ośrodki sportu i rekreacji, stowarzyszenia zajmujące się aktywnością fizyczną czy też urzędy gminy (dalej: Organizatorzy). Wnioskodawca zawarł z Organizatorami umowy o współpracy (dalej: Umowy), które określają zasady współdziałania każdej ze stron. Wnioskodawca jako Współorganizator wyścigów rowerowych zobowiązał się w tym celu przekazać określoną kwotę pieniężną oraz określone świadczenia, w tym rzeczowe w postaci m.in. sprzętu i usług koniecznych do realizacji imprezy sportowej. Większość świadczeń rzeczowych ma charakter reklamowy i oznaczone są logo Spółki. Świadczenia te zostały nabyte przez Wnioskodawcę od podmiotów trzecich w celu wykorzystania ich w imprezie sportowej lub są to świadczenia o charakterze reklamowym związane z promocją wyścigów rowerowych, co jednocześnie stanowi reklamę Spółki, ponieważ jej nazwa została użyta do sygnowania tego wydarzenia jakim jest „Grand Prix X”. Wnioskodawca posiada faktury dokumentujące rodzaj oraz wartość zakupionych świadczeń. Dodatkowo Spółka odpowiada m.in. za zapewnienie patronatu medialnego oraz za przekazywanie wszelkich informacji związanych z przebiegiem imprezy sportowej poprzez prowadzenie strony internetowej tego wydarzenia.

Z kolei do podstawowych obowiązków Organizatorów należą wszelkie kwestie techniczne prawne związane z organizacją tego rodzaju imprezy sportowej (m.in. wypełnienie przepisów w zakresie ruchu drogowego, przepisów sanitarnych czy też dotyczących ochrony przeciwpożarowej, a także uzyskanie wszelkich zezwoleń od instytucji lokalnych). Organizatorzy ponoszą także odpowiedzialność za bezpieczeństwo uczestników i publiczności w trakcie imprezy sportowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na podstawie zawartych Umów związane z promocją Spółki mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie przedstawione w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym wydatki związane z promocją Spółki stanowią koszt uzyskania przychodu zgodnie z ustawą z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.).

O kosztach uzyskania przychodu traktuje art. 15 ww. ustawy, który w ustępie pierwszym stanowi, iż: „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1”. Oznacza to, iż każdy przypadek odnoszący się do kosztów uzyskania przychodów należy rozpatrywać indywidualnie, analizując, czy wskazane w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych warunki zostały wypełnione i czy podatnik jest w stanie wykazać związek przyczynowy oraz celowościowy pomiędzy kosztem a przychodem. W celu prawidłowej klasyfikacji danego wydatku jako kosztu podatkowego organy podatkowe wskazują kilka czynników, które mogą być do tego pomocne. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 30 października 2012 r. nr ILPB3/423-283/12-2/JG podkreślił: „(...) aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty) tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszt uzyskania przychodu.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione przez Spółkę mają charakter reklamowy oraz spełniają wszystkie powyższe warunki, a także zostały udokumentowane fakturami otrzymanymi od podmiotów zewnętrznych.

Pod pojęciem reklamy zgodnie z definicją wskazaną w art. 4 pkt 17 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2011 r. Nr 23, poz. 226) należy rozumieć „przekaz handlowy, pochodzący od podmiotu publicznego lub prywatnego, w związku z jego działalnością gospodarczą lub zawodową, zmierzający do promocji sprzedaży lub odpłatnego korzystania z towarów lub usług; reklamą jest także autopromocja”. Innymi słowy jest to ogół działań podjętych przez podatnika mających na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Współorganizowanie przez Spółkę cyklu wyścigów rowerowych ma na celu zwiększenie znajomości marki „X” wśród potencjalnych klientów. Przemawia za tym fakt, iż logo i nazwa Spółki towarzyszą organizowanym wydarzeniom sportowym, co niewątpliwie wpływa na rozpoznawalność Wnioskodawcy oraz kształtuje jego pozytywny wizerunek, co w konsekwencji w przyszłości doprowadzi do zwiększenia przychodów Spółki.

Zgodnie z zawartymi Umowami, Współorganizator nabył określone umownie świadczenia konieczne do organizacji wyścigów rowerowych oraz wykorzystał je do tego celu. Dodatkowo poniósł on także wydatki na promocję „Grand Prix X”, która jednocześnie stanowiła reklamę Wnioskodawcy jako inicjatora oraz współorganizatora imprezy sportowej. Wartość tych świadczeń będzie stanowić dla Spółki wydatki o charakterze reklamowym, które będą stanowić koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatki te nie posiadają znamion reprezentacji, ponieważ nie są dokonywane jedynie w celu kreowanie pozytywnego obrazu Spółki, ale po to, aby promować i rozpowszechniać jej wizerunek oraz reklamować jej towary.

Stanowisko prezentowane przez Wnioskodawcę potwierdzają także organy podatkowe. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy „wydatki dotyczące szeroko pojmowanej działalności informacyjno-reklamowej w mediach: reklama internetowa, prasowa, radiowa, banery, ulotki, plakaty, telewizja, czy też wynajem nagłośnienia wraz z doprowadzeniem prądu, wynajem łodzi dla dziennikarzy, wynagrodzenie fotografa, wynajem helikoptera dla celów relacji przebiegu Maratonu oraz puchary, dyplomy, medale, nagrody finansowe związane z imprezą – i w sposób widoczny, uchwytny związane z działaniami reklamowymi, promowaniem nazwy i logo firmy czy też jej usług. Wydatki te – co do zasady – nie mają charakteru reprezentacji, lecz są kolejnymi elementami marketingowym/promocyjnym. W konsekwencji, istnieją podstawy, by można było mówić o związku przyczynowym między wskazanymi poniesionymi wydatkami o charakterze reklamowym a potencjalnym lub zwiększonym przychodem – jednocześnie wydatki te nie są wymienione w art. 16 ust. 1, jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Zważywszy na powyższe wydatki poniesione w związku z realizacją ww. zdarzeń sportowych, Spółka będzie mogła zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych” (interpretacja indywidualna z 10 grudnia 2013 r. nr ITPB3/423-416/13/MK). Podobnie rozstrzygnął ten sam organ w interpretacji indywidualnej z 16 października 2012 r. nr ITPB3/423-396/12/MK.

Podsumowując, Spółka współorganizując cykl wyścigów rowerowych działa w celach reklamowych, a tym samym zapewnione przez nią środki pieniężne oraz świadczenia dodatkowe, wynikające z zawartych Umów, przeznaczone na finansowanie tego przedsięwzięcia będą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

1. „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,
2. „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast
3. „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.
   
   

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Reklama to szeroko rozumiane działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Mogą być one realizowane za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Wydatki ponoszone na reklamę przyczyniają się więc pośrednio do uzyskania przychodów. Nie są także wyłączone z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca w celu zwiększenia znajomości marki „X” oraz jej produktów podejmuje działania marketingowe polegające na współorganizowaniu cyklów wyścigów rowerowych. Dla Spółki głównym celem uczestnictwa w organizacji wyścigów rowerowych jest rozpowszechnienie informacji na jej temat oraz promocja działalności Spółki. Jak wskazał Wnioskodawca, współorganizacja zawodów ma przyczyniać się do wzrostu rozpoznawalności marki, a tym samym do wzrostu sprzedaży.

W związku z powyższym, na podstawie umów zawartych ze współorganizatorami poszczególnych edycji wyścigów, Spółka ponosi wydatki związane z przekazaniem określonej kwoty pieniężnej oraz na określone świadczenia, w tym rzeczowe w postaci m.in. sprzętu i usług koniecznych do realizacji imprezy sportowej. Większość świadczeń rzeczowych ma charakter reklamowy i oznaczone są logo Spółki. Wnioskodawca wskazał, że świadczenia te zostały nabyte przez Spółkę od podmiotów trzecich w celu wykorzystania ich w imprezie sportowej lub są to świadczenia o charakterze reklamowym związane z promocją wyścigów rowerowych, co jednocześnie stanowi reklamę Spółki, ponieważ jej nazwa została użyta do sygnowania tego wydarzenia jakim jest „Grand Prix X”. Z opisu sprawy wynika ponadto, że Spółka dodatkowo odpowiada m.in. za zapewnienie patronatu medialnego oraz za przekazywanie wszelkich informacji związanych z przebiegiem imprezy sportowej poprzez prowadzenie strony internetowej tego wydarzenia.

Dokonując zatem rozstrzygnięcia na gruncie analizowanej sprawy należy stwierdzić, że istnieją podstawy, by można było mówić o związku przyczynowym między poniesionymi przez Spółkę wydatkami a potencjalnym lub zwiększonym przychodem (zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów) – jednocześnie wydatki te nie są wymienione w art. 16 ust. 1, jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że ponoszone przez Spółkę wydatki nie posiadają znamion reprezentacji (art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Należy ponadto podkreślić, że dla możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu, konieczne jest jego właściwe udokumentowanie. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie reguluje sposobu prawidłowego dokumentowania kosztów. Mocą art. 9 ust. 1 nakłada ona jednak na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Odnosząc zatem powyższe uregulowania prawne oraz przedstawione wyjaśnienia do opisanego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na podstawie zawartych z organizatorami wyścigów umów o współpracy, mogą zostać uznane za koszty podatkowe w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wskazane we wniosku wydatki spełniają bowiem przesłankę celowości ich poniesienia wynikającą z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, tj. pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów) oraz nie zostały wymienione w negatywnym katalogu kosztów zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Należy jednocześnie zwrócić uwagę, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz postawionego pytania. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego.

Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Ustosunkowując się do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.