2015.03.03 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-1180/14-4/KS
z 3 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 grudnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 lutego 2015 r. (data nadania 20 lutego 2015 r., data wpływu 24 lutego 2015 r.) na wezwanie organu Nr IPPB5/423-1180/14-2/KS, IPPP2/443-1195/14-2/KBr, IPPB1/415-1459-2/EC z dnia 11 lutego 2015 r. (data nadania 11 lutego 2015 r., data doręczenia 13 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji wydatków poniesionych na organizację imprezy do kosztów uzyskania przychodów, innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji wydatków poniesionych na organizację imprezy do kosztów uzyskania przychodów, innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka S.A. (dalej: H., Wnioskodawca), podatek dochodowy wpłaca w formie uproszczonej - stałe zaliczki w wysokości 1/12 zapłaconego podatku. Wnioskodawca jako zakład hutniczy zlecił Gminnemu Ośrodkowi Kultury organizację imprezy w dniu 5 lipca 2014 r. na boisku sportowym. Impreza została sfinansowana ze środków operacyjnych H,, skierowana była dla pracowników, kontrahentów zaproszonych gości mieszkańców pobliskich miejscowości (charakter otwarty). Program imprezy oraz kosztorys zostały załączone do niniejszego wniosku.

W uzupełnieniu z dnia 20 lutego 2015 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że organizowana przez H, impreza została sfinansowana ze środków obrotowych, jej celem była motywacja i integracja pracowników, współpracowników, kontrahentów i lokalnej społeczności z firmą. Organizując imprezę H, miała na celu poprawę atmosfery pracy i zintegrowania pracowników co przekłada się na poprawę efektywności pracy oraz osiągane wyższe przychody.

Niezależnie od powyższego poprzez organizację „wydarzenia” budowane były również relacje pomiędzy podatnikiem będącym znaczącym pracodawcą na terenie gminy, a jej mieszkańcami, oraz z przedstawicielami lokalnych władz.

Tym samym koszty organizacji takiej imprezy służyły lepszej i efektywniejszej pracy oraz funkcjonowaniu i postrzeganiu podatnika w miejscowej społeczności jako rzetelnego jej uczestnika oraz potencjalnego pracodawcę a tym samym miały związek z przychodami osiąganymi przez podatnika.

Z punktu widzenia podatnika jako pracodawcy, konieczne jest by wykonywana praca wiązała się dla pracownika nie tylko z wysiłkiem, ale by była również okazją do rozwoju osobistego, który przekłada się na większą satysfakcję zawodową i osobistą identyfikację z firmą. Zadowolony pracownik to dobry pracownik, który wkłada serce w rozwój i lepsze funkcjonowanie firmy, przyczyniając się tym samym do wzrostu jej zysków. Każdy pracodawca ma wiele możliwości kształtowania pozytywnej relacji pracownika do firmy - od pochwał, poprzez premie, aż po system awansowy. Niestety te systemy premiowe nie umacniają więzi pomiędzy pracodawcą pracownikiem, współpracownikami.

Organizacja imprezy, w trakcie której pracownicy mają możliwości spotkania się z kolegami z pracy, pracodawcą i ich rodzinami dają większą okazją do tego, aby cieszyć się przywilejami wynikającymi z zatrudnienia w danej firmie.

Każda impreza integracyjna to dla pracownika nie tylko okazja do dobrej zabawy i integracji z firmowym zespołem, ale też nagroda za dobrze wykonywaną pracę, forma docenienia wysiłków oraz udział w sukcesie firmy. Jest to inwestycja, która z pewnością opłaci się poprzez jeszcze bardziej oddaną pracę i efektywnie wykonywane przez pracownika obowiązki.

Obecność lokalnych władz, prasy, która szeroko w bardzo pozytywny sposób opisywała wydarzenie zagwarantowały spółce reklamę nie tylko w lokalnej prasie. Materiały prasowe zostały załączone do wniosku.

Wybór aktywności z jakich mogli skorzystać uczestnicy imprezy miał ścisły związek z zakresem działalności np. malowanie szkła. W planie imprezy znalazły się nie tylko zajęcia dla pracowników ale również dla ich rodzin.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy H. ma prawo do ujęcia wydatków związanych z organizacją imprezy w rachunku podatkowym jako koszty pośrednie działalności określone w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ?
Czy H. ma prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego od kosztów związanych z organizacją imprezy ?
Czy H. ma obowiązek doliczyć do przychodów pracowników wartość otrzymanych przez nich talonów na poczęstunek podczas imprezy ?

Przedmiotem interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone numerem 1 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych dotyczące kwalifikacji wydatków poniesionych na organizację imprezy do kosztów uzyskania przychodów, innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami. W zakresie pozostałych pytań tj. w zakresie pytań nr 2 i 3 dotyczących podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem tych wymienionych w art. 16 ust 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm., dalej: ustawa o CIT).

Celem zorganizowania imprezy otwartej była promocja i reklama H. wśród mieszkańców, zaproszonych gości oraz każdego, kto miał ochotę uczestniczyć w tym wydarzeniu. Zdaniem Wnioskodawcy ma on prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z organizacją niniejszej imprezy. Nie można też uznać, iż wydatki te miały charakter reprezentacyjny wymieniony w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, ponieważ nie miały charakteru „wystawności, okazałości”.

Z uwagi na fakt, że przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia reklamy, należy - zgodnie z zasadami wykładki językowej przepisów prawa - odnieść się do definicji słownikowej tego pojęcia. Według Słownika Języka Polskiego PWN reklama to „działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do nabywania produktów, usług tego podmiotu. Może być ona realizowana przy pomocy rozmaitych środków wyrazu w tym poprzez prezentowanie danego produktu, usługi czy rozpowszechnianie logo firmy. H. na zorganizowanej imprezie zaprezentowała swoje produkty (warsztaty przyozdabiania szkła), osiągnięcia H. zostały przedstawione przybyłym gościom przez dyrektora generalnego Wnioskodawcy.

Promocyjny dla H. charakter wydarzenia wynika z artykułów jakie się pojawiły w prasie po samym wydarzeniu:

Źródło: http://...

(...)

Organizatorami festynu były władze H. S.A. z dyrektorem generalnym R. na czele, który w trakcje imprezy po raz drugi przemawiał do pracowników i mieszkańców T. po polsku, prezentując osiągnięcia zakładu i zachęcał do wspólnej zabawy. W., za naukę języka polskiego, otrzymał gromkie brawa (...). (Źródło: „O.”

Do opisu stanu faktycznego dołączono także dwa zdjęcia obrazujące zorganizowane dla dzieci warsztaty przyozdabiania szkła (zdjęcia wykonała E. K.).

Również w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów sygn. DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521 z 25 listopada 2013 roku czytamy: (...) konsekwencją zmiany regulacji dotyczących reprezentacji i reklamy, wprowadzonej od 2007 r., jest uznanie wszystkich wydatków na reklamę (prowadzona w sposób publiczny lub niepubliczny) za koszt uzyskania przychodów oraz wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wydatków na reprezentację, do których w szczególności zostały zaliczone wydatki poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych (...).

W dalszej części tej interpretacji czytamy: „(...) należy stwierdzić, że analiza tez wyroku NSA z dnia 17 czerwca 2013r. sygn.. akt II FSK 702/11 prowadzi do wniosku, iż nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust 1 pkt 28 updop i art. 23 ust. 1 pkt 23 updof ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. Dotyczących zakresu prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.”

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że również wydawane przez H. talony dla pracowników, orkiestry na poczęstunek w trakcie trwania imprezy stanowią koszt podatkowy Spółki.

Podobne stanowisko w przedmiotowej sprawie prezentują również organy podatkowe, przykładowo:

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPBI/2/423-1451-13/PC z 30 stycznia 2014 roku „(...) W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

został właściwie udokumentowany,

nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jak wskazano powyżej ocena prawna danego wydatku wymaga uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 updop. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami spotkań (…).”

W uzupełnieniu z dnia 20 lutego 2015 r. Wnioskodawca doprecyzował swoje stanowisko i podał, że kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem tych wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Celem zorganizowania imprezy otwartej była integracja pracowników i promocja i reklama H. wśród mieszkańców, zaproszonych gości oraz każdego, kto miał ochotę uczestniczyć w tym wydarzeniu.

Nie można uznać iż wydatki na zakup talonów miały charakter reprezentacyjny wymieniony w art . 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, ponieważ nie miały charakteru „wystawności, okazałości”. Wartość świadczenia (talonu) jaka przypadała na 1 pracownika to kwota 30 zł. Spółka traktuje wydatki związane z nabyciem talonów jako koszty pośrednio związane z uzyskanym przychodem a więc potrącalne w dacie ich poniesienia (lipiec 2014).

W przypadku kosztów pośrednich za dzień poniesienia uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), a w razie ich braku - innego dowodu, z wyjątkiem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Taki sposób kwalifikacji wynika bezpośrednio z brzmienia art. 15 ust 4d-4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stanowisko takie jest również podzielane np. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 30 czerwca 2014 r. nr IBPBI/2/423-368/14/PC, IBPBI/2/423-369/14/PC, wskazuje:

„(...) Z literalnego brzmienia przepisu art. 15 ust. 4e updop wynika jednoznacznie, że ustawodawca uzależnia moment, w którym wydatek staje się kosztem uzyskania przychodów od momentu ujęcia go w księgach zgodnie z zasadami ustawy o rachunkowości. Przy czym nie chodzi w tym przypadku o jakiekolwiek ujęcie wydatku w księgach (np. na koncie rozliczeń międzyokresowych kosztów), tylko jego „ujęcie jako kosztu”, tzn. uznanie przez podatnika za taki koszt przy zachowaniu zasad rachunkowości: współmierności przychodów i kosztów (...), istotności (...) i ostrożności (...). Dzień, na który ujęto koszt w księgach, to dzień, w którym w księgach pojawił się koszt na koncie kosztowym. (...)”

Również Naczelny Sad Administracyjny w wyroku z dnia 20 maja 2014 r sygn. akt II FSK 1443/12 uznał za dzień poniesienia kosztu pośredniego - dzień wpisania wydatku do ksiąg rachunkowych.

W celu zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe Minister Finansów wydał 23 listopada 2013 roku interpretację ogólną nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521 w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez podatników wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności.

W interpretacji tej czytamy:

„Konsekwencją zmiany regulacji dotyczących reprezentacji i reklamy, wprowadzonej od 2007 r., jest uznanie wszystkich wydatków na reklamę (prowadzoną w sposób publiczny lub niepubliczny) za koszty uzyskania przychodów oraz wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wydatków na reprezentację, do których to szczególności zostały zaliczone wydatki poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych (...).”

Występujące rozbieżności w orzeczeniach sądów administracyjnych w zakresie kosztów reprezentacji wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów znalazły swoje podsumowanie w wydanym, w składzie siedmiu sędziów, wyroku NSA z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11. Jakkolwiek NSA w wyroku tym podkreślił potrzebę indywidualnej oceny stanu faktycznego konkretnej sprawy dotyczącej kwalifikowania kosztów (wydatków) jako kosztów reprezentacji analiza tego orzeczenia pozwala na wysunięcie poniżej wskazanych tez o charakterze ogólnym, które powinny być pomocne przy wykładni przepisów art. 16 ust. 1 pkt 28 updop i art. 23 ust. 1 pkt 23 updof.

Z wyroku tego wynika zatem, iż:

Wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, pod kątem warunków i okoliczności uzasadniających poniesienie takich wydatków.
Dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, świadczenia usług gastronomicznych etc, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Nie ma bowiem możliwości skonstruowania miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości czy przepychu jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych.
Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art . 16 ust . 1 pkt 28 updop i art . 23 ust. 1 pkt 23 updof należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.
Każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem okoliczności w jakich doszło do poniesienia omawianych wydatków. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi przepisów art . 15 ust . 1 updop lub art . 22 ust. 1 updof, czyli być poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Nie pozostają zatem w jakimkolwiek związku z przychodami podatnika wydatki np. na „obiady dla rodziny”, „fundowane przyjęcia dla znajomych”, „na usługi rozrywkowe”. Tego rodzaju, przykładowo podane wydatki, nie mieszczące się w kategorii kosztów uzyskania przychodów, nie mogą być w ogóle rozważane w kontekście wyłączeń z art. 16 ust. 1 pkt 28 updop i art. 23 ust. 1 pkt 23 updof.

Reasumując, należy stwierdzić, że analiza tez wyroku NSA z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11 prowadzi do wniosku, iż nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop i art. 23 ust. 1 pkt 23 updof ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki.(np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie kwalifikacji wydatków poniesionych na organizację imprezy do kosztów uzyskania przychodów, innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami jest prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest aby wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

został właściwie udokumentowany,

nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Omawiana ustawa nie zawiera przy tym legalnych definicji pojęć: bezpośrednie i pośrednie koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie. Kosztami takimi są więc w szczególności wydatki związane z całokształtem działalności podatnika, wynikające z konieczności wywiązywania się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa, czy warunkujące prowadzenie tej działalności. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że kwestia związana z momentem potrącalności kosztów uzyskania przychodów została uregulowana w przepisach art. 15 ust. 4 - ust. 4e ustawy.

Ponadto wskazać należy, ze obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Jak wskazano powyżej, ocena prawna danego wydatku wymaga uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 ustawy. Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny.

Ponadto NSA uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że ,,reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 updop stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 16 ust. 1 ustawy (w tym wypadku wynikające z omawianego pkt 28).

Z uwagi na powyższe każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem kwalifikacji konkretnych wydatków jako kosztów reprezentacji, wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jako zakład hutniczy zlecił organizację imprezy. Impreza miała charakter otwarty, skierowana była do pracowników, kontrahentów zaproszonych gości mieszkańców pobliskich miejscowości. Organizowana impreza została sfinansowana ze środków obrotowych Spółki.

Zauważyć należy, że wydatki poniesione przez Spółkę na organizację imprezy skierowane były na maksymalizację osiąganych przez Spółkę przychodów. Wnioskodawca podaje, że celem imprezy była poprawa efektywności pracy a przez to wzrost osiąganych przychodów. Poprawa atmosfery pracy i zintegrowania pracowników, zdaniem Wnioskodawcy, bezpośrednio przekłada się na poprawę efektywności pracy, a tym samym wyższe przychody.

Wnioskodawca podkreśla, że z punktu widzenia pracodawcy konieczne jest, aby wykonywana praca wiązała się dla pracownika nie tylko z wysiłkiem, ale by była również okazją do rozwoju osobistego, który przekłada się na większą satysfakcję zawodową i osobistą identyfikację z firmą. Zadowolony pracownik to dobry pracownik, który wkłada serce w rozwój i lepsze funkcjonowanie firmy, przyczyniając się tym samym do wzrostu jej zysków.

Ponadto, obecność lokalnych władz, a także prasy, która w bardzo pozytywny sposób opisywała wydarzenie zagwarantowały spółce reklamę w nie tylko w lokalnej prasie.

Wybór aktywności, z jakich mogli skorzystać uczestnicy imprezy miał ścisły związek z zakresem działalności np. malowanie szkła.

Zdaniem organu, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że organizacja imprezy niewątpliwie miała związek z osiąganymi przez Spółkę przychodami. Odpowiednie zmotywowanie pracowników, oraz stworzenie dobrych relacji w firmie wpływa na zadowolenie z pracy zatrudnionych w Spółce pracowników, a tym samym pozytywnie wpływa na efektywność wykonywanej pracy. Zaznaczyć należy, że wydatki poniesione przez Spółkę na organizację przedmiotowej imprezy mimo że nie wykazują bezpośredniego związku z osiąganymi przychodami, pośrednio wpływają na efektywność prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności i pozytywnie oddziaływają na wynika finansowy Spółki.

W tym miejscu podkreślić należy, że działania Wnioskodawcy nie były skierowane na tworzenie dobrego wizerunku Spółki czy też wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami, ale na wzrost osiąganych przez Spółkę przychodów poprzez rozpowszechnianie i utrwalenie wiedzy o działalności Spółki i pozytywnych informacji o produktach Spółki. W związku z powyższym, poniesione przez Spółkę wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów, inne niż bezpośrednio związane z przychodami, jednocześnie nie podlegają wyłączeniu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy zakresie kwalifikacji wydatków poniesionych na organizację imprezy do kosztów uzyskania przychodów, innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami jest prawidłowe.

Należy jednocześnie dodać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy – Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Organ podatkowy nie ocenia w tym postępowaniu dokumentów dołączonych do wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin