Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-111/15-4/IG
z 8 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2015 r. (data wpływu 9 lutego 2015 r.), uzupełniony o dodatkową opłatę w dniu 23 kwietnia 2015 r. w odpowiedzi na wezwanie z dnia 17 kwietnia 2015 r. do uzupełnienia wniosku, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania wynagrodzenia kuratora – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania wynagrodzenia kuratora. Wniosek został uzupełniony o dodatkową opłatę w dniu 23 kwietnia 2015 r. w odpowiedzi na wezwanie z dnia 17 kwietnia 2015 r. do uzupełnienia wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wpisany na listę kuratorów sądowych prowadzoną przez Prezesa Sądu Okręgowego. W związku z powyższym, jako osoba z ww. listy, Wnioskodawca po udzieleniu zgody został wyznaczony na podstawie postanowień wydanych przez sąd rejestrowy (Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego) do pełnienia funkcji kuratora - osoby prawnej spółki z o.o. wpisanej do tego rejestru. Podstawą sprawowania takich kurateli, wskazanymi w każdym z postanowień są: 1) przepis art. 42 ustawy kodeks cywilny oraz 2) art. 138 § 3 ustawy ordynacja podatkowa. Należy nadmienić, że w obu przypadkach sprawowanie ww. funkcji nie stanowi pomocy prawnej świadczonej z urzędu, do której zastosowanie miałyby właściwe przepisy.

Zgodnie z przepisami ustawy kodeks rodzinny i opiekuńczy (tj. art. 179 § 1) organ państwowy, który ustanowił kuratora, przyznaje mu na jego żądanie stosowne wynagrodzenie za sprawowanie kurateli. Wynagrodzenie to pokrywa się z dochodów lub z majątku osoby, dla której kurator jest ustanowiony, a jeżeli osoba ta nie ma odpowiednich dochodów lub majątku, wynagrodzenie pokrywa ten, kto żądał ustanowienia kuratora. Jak z tego wynika Sąd ustala wysokość wynagrodzenia za sprawowanie kurateli w każdym z ww. przypadków kurateli, zaś zobowiązanym do pokrycia / zapłaty ww. wynagrodzenia jest osoba prawa - spółka, dla której kuratele zostały ustanowione. W przypadku gdy okaże się, że nie ma ona majątku lub dochodów - zobowiązanym do zapłaty wynagrodzenia w wysokości określonej przez Sąd będzie Wnioskodawca - tj. osoba, która wystąpiła z wnioskiem o ustanowienie kuratora. Wskazać także należy, że Wnioskodawca występujący z niniejszym wnioskiem, posiada uprawnienia radcy prawnego i jest wpisany na listę radców prawnych prowadzoną przez Okręgową Izbę Radców Prawnych. Jednocześnie należy zaznaczyć, iż posiadanie ww. uprawnień nie jest warunkiem koniecznym do wpisu na listę kuratora ani w konsekwencji nie jest niezbędne do wykonywania obowiązków w ramach każdej z ww. kurateli.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. W jaki sposób pod względem podatkowym powinno zostać rozliczone wynagrodzenie kuratora, które zostanie określone w postanowieniach Sądu rejestrowego, który każdą z ww. kurateli ustanowił i czy takie wynagrodzenie powinno być zaliczone do tzw. działalności wykonywanej osobiście w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 13 pkt . 6 tej ustawy ) i w konsekwencji nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT?
2. W przypadku, gdy w ocenie organu podatkowego, ww. wynagrodzenie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT - w jaki sposób ma wyglądać rozliczenie tego podatku, skoro w ocenie Wnioskodawcy brak jest przepisów, które nakazywałyby sądowi określającemu wysokość tego wynagrodzenia, jego powiększenie o właściwą stawkę podatku VAT.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, sprawowanie kurateli na podstawie art. 42 ustawy kodeks cywilny lub art. 138 § 3 ustawy ordynacja podatkowa i na podstawie właściwych w tym zakresie postanowień wydanych przez sąd rejestrowy, mieści się w zakresie czynności określanych przez ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych jako działalność wykonywana osobiście (art. 13 pkt . 6 tej ustawy), a zatem zgodnie z art. 15 ust. 3 pkt . 3 . ustawy o podatku od towarów i usług, wynagrodzenie otrzymywane za wykonanie tych czynności (w tym przypadku wynagrodzenie w wysokości określonej w postanowieniach Sądu o jego przyznaniu w stosownej wysokości dla każdego z rodzajów kurateli) nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w świetle postanowień art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 15 ust. 3 ustawy o VAT, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.);
2. (uchylony);
3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.
   
   

Zgodnie z art. 13 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Powołany wyżej przepis art. 15 ust. 3 ustawy o VAT wyłącza zatem z opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, (dalej updof) jeżeli z tytułu wykonywania tych czynności zleceniobiorcy są związani ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy nimi, co do:

1. warunków wykonania tych czynności,
2. wynagrodzenia,
3. odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.
   
   

Zgodnie z art. 42 § 1 ustawy Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.) - jeżeli osoba prawna nie może prowadzić swoich spraw z braku powołanych do tego organów, sąd ustanawia dla niej kuratora.

Zgodnie z art. 32 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2013 r., poz. 1203 z późn. zm.), dalej ustawa o KRS - Kurator ma prawo do wynagrodzenia za swoją działalność oraz do zwrotu uzasadnionych wydatków, które poniósł w związku ze swoimi czynnościami. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, przyznaje postanowieniem sąd rejestrowy, w wysokości stosownej do zakresu dokonanych przez kuratora czynności, zasądzając na rzecz kuratora należne mu kwoty od osób zobowiązanych do pokrycia kosztów jego działalności oraz orzekając o obowiązku tych osób zwrotu wydatków poniesionych przez Skarb Państwa. Sąd może postanowieniem przyznawać kuratorowi zaliczki w miarę dokonywanych czynności. Wynagrodzenie kuratora obowiązanego do rozliczenia podatku od towarów i usług podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług, określoną zgodnie z obowiązującą stawką tego podatku. Koszty działalności kuratora obciążają solidarnie osobę prawną, dla której został ustanowiony, oraz członków jej organu pełniącego funkcję zarządu.

Wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do tego czy takie wynagrodzenie powinno być zaliczone do tzw. działalności wykonywanej osobiście w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 13 pkt . 6 tej ustawy) i w konsekwencji nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT a w przypadku, gdy w ocenie organu podatkowego, ww. wynagrodzenie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT - w jaki sposób ma wyglądać rozliczenie tego podatku, skoro w ocenie Wnioskodawcy brak jest przepisów, które nakazywałyby sądowi określającemu wysokość tego wynagrodzenia, jego powiększenie o właściwą stawkę podatku VAT.

Z opisu sytuacji wynika, że Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie, które sąd ustalił w postanowieniu, co przesądza o uznaniu powyższych czynności za odpłatne.

Jak już wskazano powyżej, warunkiem uznania, że dana czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie warunków określonych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT. Nie stanowią bowiem samodzielnej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług tylko i wyłącznie te czynności, z tytułu wykonania których osoby (zleceniobiorcy) są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Odnośnie dwóch pierwszych warunków stwierdzić należy, że każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje, jest określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia.

Analiza przytoczonych wyżej przepisów prawa wskazuje, że w przypadku kuratora sądowego pomiędzy zlecającym wykonanie czynności (sądem) a podmiotem, który daną czynność wykonuje (Wnioskodawcą) istnieje stosunek prawny określony co do warunków wykonywania tych czynności oraz wynagrodzenia.

Nie można natomiast stwierdzić, że w przypadku wykonywania czynności kuratora sądowego na zlecenie sądu, sąd bierze na siebie odpowiedzialność za ww. czynności, w rozumieniu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT.

Wyżej przywołany przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, zawiera jedno z wyłączeń z zakresu podmiotowego ustawy. Wynika zaś z niego, że podatnikami podatku od towarów i usług nie mogą być podmioty, które dokonują czynności uznanych, w świetle rzeczonej regulacji, za niemające charakteru samodzielnej działalności gospodarczej. Sposób sformułowania art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy powoduje że literalna wykładnia nie wystarczy do odczytania jego sensu gdyż co zasady wykonujący czynności, traktowane w myśl art. 10 pkt 2 updof, jako działalność wykonywana osobiście (o przychodach z takiej działalności jest bowiem mowa w art. 13 pkt 2 - 9 updof do którego odsyła się w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy) są związani ze zlecającym te czynności „więzami tworzącymi stosunek prawny co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności". Oparcie się więc tylko na wykładni językowej prowadziłoby do wniosku, że końcowa część pkt 3 w ust. 3 art. 15 ustawy (po słowach „jeżeli z tytułu wykonywania tych czynności") jest zbędna gdyż w przypadku wszelkich czynności, z których przychody wymieniono w art. 13 pkt 2 - 9 updof, relacje pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym te czynności odpowiadają opisanym w tej części więzom.

W związku z tym, że reguły wykładni w procesie interpretacyjnym nie pozwalają na uznawanie fragmentów tekstu przepisu za zbyteczne jego sensu należy poszukiwać w celu tej regulacji, mając przede wszystkim na uwadze, że unormowania wprowadzone do cyt. wyżej ustawy o podatku od towarów i usług miały zagwarantować obowiązywanie na gruncie prawa polskiego rozwiązań wspólnotowego systemu podatku od wartości dodanej. Dlatego też przy dokonywaniu wykładni art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy należy uwzględnić, że przepis ten nawiązuje do art. 4 (4) VI Dyrektywy. Zgodnie zaś z tą regulacją użycie słowa „samodzielnie" w odniesieniu do działalności gospodarczej, która jest prowadzona przez podatnika podatku od wartości dodanej, wyklucza z kategorii podatników pracowników i inne osoby, albowiem są one związane z pracodawcą umową o pracę lub innymi prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy pracodawcą i pracownikiem co do warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy. Dlatego też przyjąć należy, że wykonywaną samodzielnie działalnością gospodarczą w świetle art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy nie będą takie czynności (działalność wykonywana osobiście, z której przychody wymieniono w art. 13 pkt 2-9 updof), które mają charakter zbliżony do wykonywanych w ramach stosunku prawnego pomiędzy pracownikiem, a pracodawcą (bez względu na charakter tego stosunku) co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności.

W relacji pomiędzy kuratorem sądowym (Wnioskodawcą) a Sądem nie zachodzi stosunek prawny zbliżony do stosunku pomiędzy pracownikiem a pracodawcą, ani co do warunków wykonywania przez te osoby czynności, ani co do wynagrodzenia, ani też co do odpowiedzialności Sądu za wykonanie czynności przez te osoby - o czym dobitnie przekonują regulacje prawne określające status rzeczonego podmiotu i fakt, że źródłem wynagrodzenia dla Wnioskodawcy są fundusze Spółki dla której została ustalona kuratela, a nie środki budżetu państwa, jak i określone zasady odpowiedzialności. Względy te sprawiają w konsekwencji, że stosunek prawny łączący kuratora z Sądem nie ma charakteru zbliżonego do stosunku pracy. Takie stanowisko jest zgodne z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej TSUE), stanowiącym w istocie wskazówkę interpretacyjną przy dokonywaniu wykładni tych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W sprawie C-235/85 pomiędzy Komisją Europejską, a Królestwem Holandii TSUE stwierdził, że notariusze i komornicy nie są związani z pracodawcą (organem publicznym) jako pracownicy, gdyż prowadzą działalność niezależnie, na własny rachunek i na własną odpowiedzialność, otrzymując z tego tytułu wynagrodzenie od osób trzecich, na rzecz których świadczą usługi. Tym samym, zdaniem TSUE, powinni być traktowani jako podatnicy VAT. Podobne stanowisko TSUE zajął w sprawie C-202/90, w której za podatników VAT uznał lokalnych inkasentów podatków w Hiszpanii. Stwierdził bowiem, że pomiędzy gminą i inkasentami także nie ma związku o charakterze pracodawca - pracownik ponieważ inkasenci wykonują swoją działalność niezależnie, sami kształtują warunki pracy (biura, wyposażenie, materiały, personel), a także ponoszą ryzyko ekonomiczne związane ze swoją działalnością gdyż ich dochody są uzależnione nie tylko od kwot pobranych podatków, lecz również od ponoszonych kosztów.

Przedstawione poglądy, przystają także do pozycji kuratora sądowego. W rezultacie kurator sądowy ustanowiony przez Sąd, ale wykonujący te czynności na własną odpowiedzialność, wykonuje czynności, które nie korzystają z wyłączenia określonego przepisem art. 15 ust. 3 pkt . 3 ustawy i w konsekwencji kurator sądowy posiada w tym zakresie status podatnika podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że czynności wykonywane na zlecenie sądu przez Wnioskodawcę jako kuratora sądowego, nie korzystają z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, gdyż nie jest spełniony jeden z warunków określonych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy odnośnie odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności za ich wykonanie przez zleceniobiorcę. Tym samym czynności te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, zaś Wnioskodawca z tytułu ich wykonywania jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, prowadzącym samodzielną działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem usługi wykonywane przez Wnioskodawcę jako kuratora sądowego podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że przyznane Wnioskodawcy przez sąd wynagrodzenie, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Ponieważ o podwyższeniu wynagrodzenia kuratora obowiązanego do rozliczenia podatku od towarów i usług o kwotę podatku od towarów i usług, określoną zgodnie z obowiązującą stawką tego podatku, stanowi art. 32 ust. 2 ustawy o KRS, to udzielanie odpowiedzi na pytanie nr 2 jest bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.