2015.06.15 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-419/15-2/RD
z 15 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku Strony z dnia 19 maja 2015 r. (data wpływu 20 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku wykazanego na wystawionych przez komplementariusza fakturach – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku wykazanego na wystawionych przez komplementariusza fakturach.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa (zwana dalej Spółką), jest spółką, w której komplementariuszem jest W. Sp. z o.o. (dalej Komplementariusz lub Świadczeniodawca), zaś komandytariuszami są dwie osoby fizyczne. Jeden z komandytariuszy jest równocześnie Prezesem Zarządu Komplementariusza (zarząd Komplementariusza jest jednoosobowy).

Głównym przedmiotem działalności Spółki jest działalność w zakresie specjalistycznych usług technicznych dla klientów polskich i zagranicznych.

Część funkcji związanych z działalnością Spółka zamierza powierzyć Komplementariuszowi na zasadach outsourcingu. W związku z tym Spółka zainteresowana jest nabywaniem następujących usług od Komplementariusza:

usługi sprzedaży usług inżynierskich oferowanych przez Spółkę obejmujące w szczególności:
- pozyskiwanie zapytań klientów,
- komunikacja z klientem na temat wymaganych lub oczekiwanych warunków współpracy (w szczególności świadczenia usług przez Spółkę),
- sporządzanie kalkulacji transakcji,
- sporządzenie ofert,
- negocjacje ofert z potencjalnymi klientami,
- negocjowanie warunków umowy i finalizacja umów z klientami,
usługi w zakresie HR obejmujące w szczególności:
- realizacja procesu rekrutacji pracowników, w tym przede wszystkim ogłoszenia o pracę, poszukiwanie kandydatów na rynku, weryfikacja aplikacji (CV), spotkania z kandydatami, negocjacje i zawarcie umowy o pracę,
- wskazywanie pracowników posiadających odpowiednie kwalifikacje do realizacji określonych zleceń,
- nadzór nad raportami z realizacji pracy,
- akceptacja kart pracy pracowników realizujących poszczególne zlecenia,
- koordynacja pracy pracowników.

Spółka zamierza zawrzeć umowę cywilnoprawną z Komplementariuszem, która będzie regulowała szczegółowo przedmiot usług, wynagrodzenie i warunki płatności oraz zasady świadczenia tych usług. Na podstawie wyżej wymienionej umowy Komplementariusz będzie obciążał Spółkę za wykonane usługi, wystawiając fakturę VAT z tego tytułu z wykazanym na niej podatkiem od towarów i usług.

Usługi z ramienia Świadczeniodawcy będzie wykonywał Prezes Zarządu oraz zatrudniony przez Świadczeniodawcę personel. W przypadku usług polegających na poszukiwaniu kontrahentów i sprzedaży im usług oferowanych przez Spółkę, Spółka będzie nabywała te usługi zarówno od Świadczeniodawcy (który będzie je wykonywał przy wykorzystaniu Prezesa Zarządu i/lub zatrudnionego personelu), jak również Spółka będzie samodzielnie poszukiwała potencjalnych klientów przy wykorzystaniu własnego personelu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Świadczeniodawcę?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Świadczeniodawcę.

Zgodnie z art. 86 ustawy o VAT „w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”.

Z powyższego przepisu wynika, że w zakresie w jakim usługi nabywane przez Spółkę są związane z działalnością opodatkowaną Spółki - Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Nie ulega wątpliwości, że usługi nabywane przez Spółkę wykorzystywane będą do działalności opodatkowanej. Spółka - jak wskazano w opisie stanu faktycznego - świadczy usługi techniczne dla podmiotów z kraju i z za granicy. Usługi te - świadczone na rzecz podmiotów krajowych - podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT - w związku z czym Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi usługami na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Z kolei w przypadku świadczenia usług na rzecz kontrahentów z zagranicy - usługi te podlegają opodatkowaniu w miejscu siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności z którą usługa jest związana. Oznacza to, że Spółka nie nalicza na tych usługach polskiego podatku od towarów a mimo to - na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT.

W ocenie Spółki nie budzi również wątpliwości, że usługi świadczone przez Świadczeniobiorcę są związane z działalnością opodatkowaną - właśnie z usługami technicznymi świadczonymi przez Spółkę.

Na przeszkodzie w odliczeniu podatku naliczonego nie stoi również regulacja art. 46 § 1 kodeksu spółek handlowych, który na podstawie art. 103 § 1 kodeksu stosuje się odpowiednio do spółek komandytowych. Zgodnie z tą regulacją „za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia”. Prowadzenie spraw Spółki nie obejmuje jednak czynności polegających na poszukiwaniu kontrahentów i sprzedaży im usług technicznych czy też na obsłudze w zakresie czynności HR - a takie właśnie czynności będzie wykonywał Świadczeniodawca w ramach świadczonych usług. Z tego powodu art. 46 § 1 kodeksu spółek handlowych nie ma zastosowania do sytuacji opisanej powyżej w stanie faktycznym. Zresztą ustawa o VAT w art. 88 zawiera wyłączną listę przypadków, gdy nabycie towarów lub usług w określonych przypadkach nie daje prawa do odliczenia VAT naliczonego - żaden z tych przypadków nie dotyczy analizowanej sytuacji. Regulacje innych dziedzin prawa nie mogą wyłączać prawa do odliczenia VAT naliczonego, ani wyłączać określonych czynności z zakresu opodatkowania VAT-em (co potwierdza chociażby art. 5 ust. 2 ustawy o VAT).

Co więcej, stanowisko Spółki potwierdzają także interpretacje dostępne na stronach Ministerstw Finansów, a dotyczące podobnych stanów faktycznych jak opisany w niniejszym wniosku. Przykładowo stanowisko Spółki potwierdza interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 14 lipca 2014 roku (nr IPTPP2/443-306/14-5/KW), w której stwierdzono, że wykonywanie czynności zarządczych wykraczających poza stosunki określone w kodeksie spółek handlowych w oparciu o odrębną umowę cywilnoprawną są świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT. Tym bardziej więc, jeżeli usługi świadczone przez Komplementariusza nie będą polegały na zarządzaniu, lecz na poszukiwaniu kontrahentów dla Spółki i sprzedaży im usług oferowanych przez Spółkę czy też obsłudze Spółki w zakresie HR - to usługi świadczone przez Świadczeniodawcę będą usługami w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT - a z uwagi na ich związek z działalnością opodatkowaną prowadzoną przez Spółkę - Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionych przez Świadczeniodawcę.

Podsumowując powyższe należy stwierdzić, iż Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących usługi w zakresie sprzedaży usług inżynieryjnych oraz usług HR wystawionych przez Świadczeniobiorcę będącego jednocześnie Komplementariuszem Spółki

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Powołany przepis wskazuje, że pojęcie „świadczenia usług” ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika – niebędące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlega opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Otrzymana zapłata powinna być zatem konsekwencją wykonanego świadczenia.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższa definicja „podatnika” ma zatem charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w obrocie gospodarczym. Jednakże zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

W efekcie opodatkowaniu mogą podlegać te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika.

Należy podkreślić, że obie te przesłanki powinny zostać spełnione jednocześnie, co oznacza, że w odniesieniu do danej czynności konkretny podmiot powinien występować w charakterze podatnika. Tak więc wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu przez podmiot niewystępujący w tym przypadku w charakterze podatnika – nawet jeśli jest on podatnikiem z innego tytułu – pozostaje poza zakresem opodatkowania.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa, jest spółką, w której komplementariuszem jest W. Sp. z o.o. (Komplementariusz lub Świadczeniodawca), zaś komandytariuszami są dwie osoby fizyczne. Jeden z komandytariuszy jest równocześnie Prezesem Zarządu Komplementariusza (zarząd Komplementariusza jest jednoosobowy). Głównym przedmiotem działalności Spółki jest działalność w zakresie specjalistycznych usług technicznych dla klientów polskich i zagranicznych. Część funkcji związanych z działalnością Spółka zamierza powierzyć Komplementariuszowi na zasadach outsourcingu. W związku z tym Spółka zainteresowana jest nabywaniem następujących usług od Komplementariusza: usługi sprzedaży usług inżynierskich oferowanych przez Spółkę obejmujące w szczególności: pozyskiwanie zapytań klientów, komunikacja z klientem na temat wymaganych lub oczekiwanych warunków współpracy (w szczególności świadczenia usług przez Spółkę), sporządzanie kalkulacji transakcji, sporządzenie ofert, negocjacje ofert z potencjalnymi klientami, negocjowanie warunków umowy i finalizacja umów z klientami, oraz usługi w zakresie HR obejmujące w szczególności: realizację procesu rekrutacji pracowników, w tym przede wszystkim ogłoszenia o pracę, poszukiwanie kandydatów na rynku, weryfikacja aplikacji (CV), spotkania z kandydatami, negocjacje i zawarcie umowy o pracę, wskazywanie pracowników posiadających odpowiednie kwalifikacje do realizacji określonych zleceń, nadzór nad raportami z realizacji pracy, akceptacja kart pracy pracowników realizujących poszczególne zlecenia, koordynacja pracy pracowników. Spółka zamierza zawrzeć umowę cywilnoprawną z Komplementariuszem, która będzie regulowała szczegółowo przedmiot usług, wynagrodzenie i warunki płatności oraz zasady świadczenia tych usług. Na podstawie wyżej wymienionej umowy Komplementariusz będzie obciążał Spółkę za wykonane usługi, wystawiając fakturę VAT z tego tytułu z wykazanym na niej podatkiem od towarów i usług. Usługi z ramienia Świadczeniodawcy będzie wykonywał Prezes Zarządu oraz zatrudniony przez Świadczeniodawcę personel. W przypadku usług polegających na poszukiwaniu kontrahentów i sprzedaży im usług oferowanych przez Spółkę, Spółka będzie nabywała te usługi zarówno od Świadczeniodawcy (który będzie je wykonywał przy wykorzystaniu Prezesa Zarządu i/lub zatrudnionego personelu), jak również Spółka samodzielnie poszukiwała potencjalnych klientów przy wykorzystaniu własnego personelu.

Wnioskodawca powziął wątpliwości czy może skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących świadczone przez Komplementariusza czynności.

W rozpatrywanej sprawie należy rozstrzygnąć czy wykonywane przez Komplementariusza czynności na rzecz Spółki są wykonywaną samodzielnie działalnością gospodarczą, a nie realizowaniem uprawnień właścicielskich.

Zgodnie z art. 125 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030, z późn. zm.), zwanej dalej Ksh – spółką komandytowo-akcyjną jest spółką osobową mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a co najmniej jeden wspólnik jest akcjonariuszem.

Spółkę reprezentują komplementariusze, których z mocy statutu lub prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki (art. 137 § 1 Ksh).

Komplementariusz jest zatem, co do zasady, przedstawicielem ustawowym spółki komandytowo-akcyjnej i ma obowiązek reprezentowania spółki.

Z kolei, art. 138 § 1 Ksh stanowi, że akcjonariusz może reprezentować spółkę jedynie jako pełnomocnik.

Na mocy art. 140 § 1 Ksh – każdy komplementariusz ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki.

W myśl art. 126 § 1 Ksh – w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowo-akcyjnej stosuje się:

w zakresie stosunku prawnego komplementariuszy, zarówno między sobą, wobec wszystkich akcjonariuszy, jak i wobec osób trzecich, a także do wkładów tychże wspólników do spółki, z wyłączeniem wkładów na kapitał zakładowy – odpowiednio przepisy dotyczące spółki jawnej;
w pozostałych sprawach – odpowiednio przepisy dotyczące spółki akcyjnej, a w szczególności przepisy dotyczące kapitału zakładowego, wkładów akcjonariuszy, akcji, rady nadzorczej i walnego zgromadzenia.

Dlatego też zastosowanie będzie miał przepis art. 39 § 1 ksh, zgodnie z którym każdy wspólnik ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Komplementariusz ma zatem ustawowe prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki.

Zgodnie natomiast z art. 46 ksh, za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia.

Z przywołanych uregulowań wynika, że Kodeks spółek handlowych przyznaje komplementariuszom prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Jednocześnie ksh stanowi, że z tytułu realizacji powyższego uprawnienia wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia.

W analizowanej sprawie, Komplementariuszowi, za świadczenie usług sprzedaży usług inżynierskich oferowanych przez Spółkę oraz usług w zakresie HR przysługiwać będzie wynagrodzenie. Prawo Komplementariusza do otrzymania wynagrodzenia, warunki jej płatności oraz zasady świadczenia usługi przewiduje umowa. Zatem w tej sytuacji relacje pomiędzy Wnioskodawcą a Komplementariuszem wykroczyły poza zwykłe relacje spółka – wspólnik, uregulowane w Kodeksie spółek handlowych.

W związku z powyższym, w opinii tut. Organu, zasadne jest uznanie, że strony łączy stosunek cywilnoprawny, wynikający z podjętego przez komplementariusza zobowiązania do świadczenia usług polegających na poszukiwaniu kontrahentów i sprzedaży im usług oferowanych przez Spółkę czy usług w zakresie HR oraz ze zobowiązania się przez Spółkę do wypłacania wynagrodzenia na rzecz Komplementariusza z tytułu wykonywanych przez niego usług.

Zgodnie z art. 31 § 1 ksh, wierzyciel spółki może prowadzić egzekucję z majątku wspólnika w przypadku, gdy egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna (subsydiarna odpowiedzialność wspólnika).

Powyższe oznacza, że komplementariusz odpowiada wobec osób trzecich za zobowiązania spółki solidarnie w sposób subsydiarny, lecz bez ograniczeń (stosownie do cytowanego wyżej art. 125 Ksh), ponosząc ryzyko ekonomiczne.

Zważywszy na taki sposób uregulowania odpowiedzialności w Kodeksie spółek handlowych stwierdzić należy, że działalność usługodawcy będącego komplementariuszem powoduje odpowiedzialność u niego wobec osób trzecich za zobowiązania spółki komandytowej. Wskazanie na powyższe jest istotne, bowiem kwestia ponoszenia ryzyka ekonomicznego jest jednym z wyróżników prowadzenia działalności gospodarczej.

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 23 marca 2006 r. w sprawie C-210/04 Trybunał orzekł, że stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym podmiotem odrębnym od spółki, do której należy, na rzecz którego spółka świadczy usługi, nie może być uznany za podatnika ze względu na obciążenie go kosztami z tytułu świadczenia tych usług. W pierwszej kolejności Trybunał stwierdził, że świadczenie usług podlega opodatkowaniu tylko wtedy, gdy pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, na podstawie którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych. Po analizie stanu faktycznego, Trybunał stwierdził, że oddział nie ponosi sam ryzyka gospodarczego związanego z działalnością instytucji kredytowej, takiego jak na przykład ryzyko niespłacenia kredytu przez klienta. Ryzyko to ponosi bank jako osoba prawna i z tego powodu podlega kontroli stabilności finansowej i wypłacalności w państwie członkowskim swego pochodzenia.

Zatem również w orzecznictwie TSUE kwestia ponoszenia ryzyka ekonomicznego prowadzonej działalności jest istotnym czynnikiem branym pod uwagę, jeżeli istnieją wątpliwości co do prowadzenia działalności gospodarczej w sposób samodzielny.

W świetle powyższych regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu sprawy należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Komplementariusza na rzecz Spółki, za które Komplementariusz otrzyma wynagrodzenie będą stanowiły działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji, czynności polegające na poszukiwaniu kontrahentów i sprzedaży im usług oferowanych przez Spółkę oraz usługi w zakresie HR świadczone przez Komplementariusza, wykonywane za wynagrodzeniem, będą usługami w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, świadczonymi przez podatnika prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą i będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z treści wniosku wynika także, że Komplementariusz będzie obciążał Spółkę za wykonane usługi, wystawiając fakturę VAT z tego tytułu z wykazanym na niej podatkiem od towarów i usług.

Wskazać należy, że na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Przy czym stosownie do art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Zatem warunkiem do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług związanych z czynnościami dokonywanymi poza terytorium kraju, jest to, aby - hipotetycznie – w przypadku wykonywania tych samych czynności w kraju, podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady zatem, czynności świadczone poza terytorium kraju powinny mieć charakter sprzedaży opodatkowanej. Ponadto podatnik powinien posiadać dokumenty, z których wynikać będzie związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju. Powinny to być przede wszystkim dokumenty potwierdzające dokonanie określonych czynności poza terytorium kraju, które będą jednocześnie opisywać te czynności.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy – zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Powyższe oznacza, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że usługi nabywane przez Spółkę są związane z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy. Spółka świadczy usługi techniczne na rzecz podmiotów krajowych i zagranicznych przy czym świadcząc usługi na rzecz kontrahentów z zagranicy usługi te podlegają opodatkowaniu w miejscu siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności z którą usługa jest związana.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że w związku z uznaniem czynności polegających na usługach sprzedaży usług inżynierskich oferowanych przez Spółkę oraz usług w zakresie HR wykonywanych przez Komplementariusza, za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy podlegające opodatkowaniu VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – wyłączenie wskazane w powołanym wyżej art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT nie będzie miało zastosowania. Zatem Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w wystawionych przez Komplementariusza fakturach VAT, na zasadach wskazanych w art. 86 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie Wnioskodawcy na warunkach określonych w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów dokonywanych na terytorium kraju związanych z wykonywanymi przez Wnioskodawcę usługami technicznymi realizowanymi na rzecz kontrahentów z zagranicy pod warunkiem, że Wnioskodawca posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z realizowanymi usługami.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012, poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin