Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-31/15/MO
z 21 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 15 kwietnia 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 24 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku potrącenia przez Wnioskodawcę zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaconego wynagrodzenia z tytułu uzyskania przez Spółkę na wyłączność majątkowych praw autorskich i innych majątkowych praw własności intelektualnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku potrącenia przez Wnioskodawcę zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaconego wynagrodzenia z tytułu uzyskania przez Spółkę na wyłączność majątkowych praw autorskich i innych majątkowych praw własności intelektualnej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka akcyjna (zwana dalej: „Spółką”, „Wnioskodawcą”) prowadzi działalność w zakresie produkcji i montażu podzespołów do samochodów dla czołowych producentów działających w branży motoryzacyjnej. Ponadto, Spółka prowadzi działalność w zakresie malowania kataforetycznego.

Z uwagi na wprowadzanie przez producentów nowych bądź udoskonalonych modeli pojazdów, Spółka jest zmuszona do ciągłego ulepszania oraz dostosowywania produkcji do wymagań swoich klientów. Wnioskodawca nie zawsze jednak dysponuje odpowiednim zapleczem osobowym bądź infrastrukturą potrzebną dla realizacji pojawiających się potrzeb. W konsekwencji korzysta z usług innych, wyspecjalizowanych podmiotów posiadających odpowiednie zasoby.

W roku 2014 celem realizacji jednego z projektów, Spółka nabyła od włoskiej spółki (dalej: „Usługodawca”) specjalistyczne usługi wsparcia w zakresie przygotowania produkcji tłoczników (części produkowanych do określonego modelu samochodu dla kontrahenta Spółki).

Usługodawca jest spółką powiązaną z Wnioskodawcą, z siedzibą we Włoszech i nie posiada w Polsce zakładu (oddziału). Podobnie jak Spółka prowadzi działalność w sektorze przemysłowym tłoczenia i montażu komponentów motoryzacyjnych. Usługodawca posiada zaawansowaną wiedzę oraz doświadczenie z zakresu rozwiązań technicznych i technologicznych w celu konstruowania tłoczników i oprzyrządowania dla branży komponentów samochodowych.

W konsekwencji Wnioskodawca zawarł z podmiotem włoskim, Umowę o współpracy przemysłowej i handlowej (dalej: „Umowa”), której przedmiotem były zgodnie z § 2 [tłumaczenie Wnioskodawcy włoskiej wersji Umowy] [...] czynności z zakresu projektowania oraz konstruowania tłoczników oraz oprzyrządowania potrzebne do uruchomienia produkcji detali w Zakładzie [...]. Zakład w rozumieniu Umowy oznacza zakłady przemysłowe Spółki.

W myśl § 3 pkt 3.1 pracownicy Usługodawcy powinni wykonać, częściowo we Włoszech i częściowo w Zakładzie następujące czynności:

1. PROJEKTOWANIE
2. KONSTRUOWANIE TŁOCZNIKÓW
   
   

Ponadto, zgodnie z pkt 3.2 powyższego paragrafu Usługodawca przygotuje dokumentację techniczną, którą udostępni Spółce.

W ramach § 3.6 Umowy postanowiono także W każdym razie, Strony wzajemnie przyjmują do wiadomości, że powyższe czynności są i będą wykonywane wyłącznie w interesie Spółki, która w konsekwencji będzie wyłącznym właścicielem i posiadaczem wszelkich majątkowych praw autorskich i innych majątkowych praw własności intelektualnej, które są wynikiem czynności z zakresu projektowania wykonanych na podstawie niniejszej umowy.

Podsumowując, w wyniku prac wykonanych przez Usługodawcę, Spółka stała się jedynym właścicielem wszelkich majątkowych praw autorskich i innych majątkowych praw własności intelektualnej będących wynikiem zawartej przez strony Umowy.

Spółka dokonała płatności wynagrodzenia na rzecz Usługodawcy. Spółka pobrała 10% zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych.

Wnioskodawca dysponuje certyfikatem rezydencji Usługodawcy aktualnym na rok 2014.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od wypłaconego wynagrodzenia z tytułu uzyskania przez Spółkę na wyłączność majątkowych praw autorskich i innych majątkowych praw własności intelektualnej, które są wynikiem czynności wykonanych na podstawie Umowy, Wnioskodawca miał obowiązek potrącenia i poboru zryczałtowanego podatku w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. la-le. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Jednocześnie na mocy art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez nierezydentów przychodów z tzw. „należności licencyjnych” tj.: z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) (...) ustala się w wysokości 20%przychodów (...).

Jak wskazano powyżej przepisy stosuje się jednak z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, pod warunkiem posiadania przez podmiot dokonujący płatności certyfikatu rezydencji podatkowej podmiotu, na rzecz którego płatności te są dokonywane.

W konsekwencji w przypadku płatności dokonanej przez Wnioskodawcę w oparciu o Umowę, zastosowanie znajdą przepisy umowy z dnia 21 czerwca 1985 r. zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania.

Co do zasady, zgodnie z postanowieniami art. 12 ust. 1 UPO PL-IT, należności licencyjne podlegają opodatkowaniu w państwie rezydencji osoby na rzecz, której są wypłacane. Niemniej w oparciu o ust. 2 mogą również być opodatkowane w państwie, z którego pochodzą, jednakże podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 10% kwoty brutto tych należności.

W myśl art. 12 ust. 3 UPO PL-IT, zgodnie również z konwencją OECD za „należności licencyjne” uznaje się wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla telewizji lub radia, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego albo za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Podobne rozumienie należności licencyjnych zostało zawarte w pkt 8.2 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD. Niemniej jednak do wskazanej interpretacji pojęcia należności licencyjnych zastrzeżenie zgłosiły m.in. Włochy. Uważają one, że wynagrodzenie wypłacone w zamian za przeniesienie własności elementu mienia wymienionego w definicji należności licencyjnych wchodzą w zakres tego artykułu jeżeli przeniesione jest mniej niż cała własność tego elementu. [Modelowa konwencja w sprawie podatku od dochodu i majątku, Wersja Skrócona, Lipiec 2010, przełożył Kazimierz Bany, Warszawa 2011, s. 287].

Na podstawie zawartej przez strony Umowy, Wnioskodawca nabył w całości prawo własności wyników świadczeń usług. Spółka stała się zatem wyłącznym właścicielem, jak i posiadaczem ogółu praw wynikających z Umowy, których przeniesienie nie było pod żadnym względem ograniczone. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, wskazane powyżej zastrzeżenie nie znajdzie zastosowania w niniejszej sprawie. Powyższe stanowisko zostało m.in. potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 28 lutego 2014 r.; znak IBPBI/2/423-1590/13/BG.

W związku z powyższym, uzyskanych przez Spółkę praw nie można traktować jako należności licencyjnych w rozumieniu przepisów UPO PL-IT. Definicja należności licencyjnych zawarta w konwencji modelowej OECD nie obejmuje wszystkich transakcji, których przedmiotem są wymienione w niej prawa. Odwołuje się wyłącznie do tych kontraktów, w których mamy do czynienia z oddaniem do użytkowania lub ustanowieniem prawa do użytkowania. W konsekwencji płatność uzyskana za zbycie pełnej własności praw nie będzie się mieściła w definicji należności licencyjnych. [M. Zasiewska, A. Oktawiec, J. Chorązka, Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Komentarz, Warszawa 2011, s. 259.]

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że Spółka nabyła w całości majątkowe prawa autorskie i inne majątkowe prawa własności intelektualnej, wynagrodzenie wypłacone z tego tytułu na podstawie art. 21 ust. l pkt 1 ustawy o CIT w zakresie wynikającym z art. 21 ust. 2 nie stanowi należności licencyjnych w rozumieniu UPO PL-IT.

Wobec powyższego, na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, pod warunkiem posiadania certyfikatu rezydencji włoskiego podmiotu, Spółka nie była zobowiązana do potrącenia i poboru 10% zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 12 UPO PL-IT. Wynagrodzenie takie będzie podlegać odpowiednio opodatkowaniu tylko we Włoszech.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej „updop”) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 1 updop stanowi, że podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 updop, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 updop, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W rozpoznawanej sprawie istotne znaczenie, stosownie do art. 21 ust. 2 updop ma art. 12 umowy z dnia 21 czerwca 1985 r. zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania (Dz.U. z 1989 r. Nr 62 poz. 374; dalej „umowa polsko-włoska”).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 i 2 umowy polsko-włoskiej, należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże należności te mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy odbiorca tych należności jest ich właścicielem, podatek ustalony w ten sposób nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto tych należności.

Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 3 umowy polsko-włoskiej, określenie „należności licencyjne”, użyte w niniejszym artykule, oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla telewizji lub radia, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego albo za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w 2014 r. Spółka zawarła z podmiotem włoskim Umowę o współpracy przemysłowej i handlowej nabywając specjalistyczne usługi wsparcia w zakresie przygotowania produkcji tłoczników. W wyniku prac wykonanych przez Usługodawcę, Spółka stała się jedynym właścicielem wszelkich majątkowych praw autorskich i innych majątkowych praw własności intelektualnej będących wynikiem zawartej przez strony Umowy, w skutek czego dokonała płatności wynagrodzenia na rzecz Usługodawcy. Spółka posiada certyfikat rezydencji Usługodawcy aktualny na 2014 r.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz odnosząc się do definicji należności licencyjnych zawartej w art. 12 ust. 3 umowy polsko-włoskiej, należy podkreślić, że Państwa - Strony tejże umowy posłużyły się sformułowaniem wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego (…). Jak wynika z powyższego, pojęcie należności licencyjnych nie dotyczy wszelkich opłat dokonywanych w związku z transakcjami, których przedmiotem są prawa autorskie, lecz wyłącznie tych, w których mamy do czynienia z ustanowieniem prawa do ich użytkowania. Tym samym, zapłata za przeniesienie własności danego prawa jeżeli wynagrodzenie przekazywane jest z tytułu przeniesienia całości praw wynikających z praw autorskich, nie stanowi należności licencyjnej w rozumieniu ww. umowy.

Interpretując przepisy zawarte w umowie polsko-włoskiej należy także zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

I tak w pkt 8.2 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD (z dnia 22 lipca 2010 r. ABC a Wolters Kluwer business, Warszawa 2011), dotyczącego należności licencyjnych wskazano, że Jeżeli wypłata jest dokonywana w zamian za przeniesienie pełnego prawa własności mienia, o którym mowa w definicji, to taka wypłata nie jest uważana jako wynagrodzenie za użytkowanie lub za prawo użytkowania tego mienia i tym samym nie może być uznana jako należność licencyjna. (…) jeżeli własność praw została przeniesiona w całości lub w części na inną osobę, to zapłata za to nie może dotyczyć korzystania z tych praw. Ponadto zgodnie z pkt 15 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD Jeżeli wynagrodzenie przekazywane jest z tytułu przeniesienia całości praw wynikających z praw autorskich, płatność nie może stanowić należności licencyjnej i przepisy artykułu nie mają zastosowania.

Państwa, które nie zgadzają się z tezami postawionymi w Komentarzu, mogą złożyć zastrzeżenie do artykułu lub uwagi do Komentarza, w których zastrzegają sobie prawo odmiennego stosowania danego artykułu. Włochy wniosły uwagi do pkt 8.2 Komentarza, w których Uważają one, że wynagrodzenie wypłacone w zamian za przeniesienie własności elementu mienia wymienionego w definicji należności licencyjnych wchodzą w zakres tego artykułu, jeżeli przeniesione jest mniej niż cała wartość tego elementu (pkt 27).

Jak słusznie zauważa Wnioskodawca, powyższe zastrzeżenie nie znajduje zastosowania w niniejszej sprawie, gdyż Wnioskodawca nabędzie całość majątkowych praw autorskich i innych majątkowych praw własności intelektualnej.

Reasumując wskazać należy, że płatność dokonywana przez Spółkę na rzecz podmiotu włoskiego nie będzie stanowić należności licencyjnych, o których mowa w art. 12 umowy polsko-włoskiej. Oznacza to, że Spółka dokonując wypłaty takiej należności na rzecz podmiotu włoskiego nie była zobowiązana, na podstawie art. 26 ust. 1 updop, do potrącenia i poboru od tej należności zryczałtowanego podatku dochodowego, posiadając certyfikat rezydencji spółki włoskiej (usługodawcy).

Tyn samym stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.