Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-121/15/BD
z 24 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 12 maja 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 18 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych na zakup dla pracowników dodatkowych świadczeń związanych z pracą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych na zakup dla pracowników dodatkowych świadczeń związanych z pracą.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest polskim rezydentem podatkowym. Zgodnie z Zarządzeniem Prezesa Zarządu Spółki w sprawie określenia dodatkowych świadczeń związanych z pracą oraz zasad i sposobu ich przyznawania (dalej: „Zarządzenie”), obok wynagrodzenia z tytułu stosunku pracy, Spółka udostępnia swoim pracownikom następujące świadczenia dodatkowe:

1. karta ...,
2. udostępnienie sali gimnastycznej,
3. udostępnienie boiska sportowego,
4. szczepienie przeciwko grypie,
5. udostępnienie miejsca parkingowego.
   
   

Zgodnie z Zarządzeniem, wskazane wyżej świadczenia są dostępne dla wszystkich zainteresowanych pracowników (korzystanie ze świadczeń jest dobrowolne). Pracownik zainteresowany świadczeniem dokonuje zgłoszenia zgodnie z Zarządzeniem lub korzysta ze świadczenia bez obowiązku dokonania zgłoszenia (np. w przypadku udostępnienia sali gimnastycznej i boiska sportowego). Świadczenia wskazane w punktach 1, 4 – 5 powyżej są udostępniane za częściową odpłatnością natomiast świadczenia wskazane w punktach 2 i 3 są udostępniane nieodpłatnie.

Spółka przekazuje świadczenia głównie ze względu na chęć zmotywowania pracowników, zwiększenia ich zaangażowania w pracę, dbałość o panującą w pracy atmosferę a także stałe ulepszanie relacji pracownik – pracodawca, co w konsekwencji ma się przełożyć na większą efektywność świadczonej pracy i wysokość osiąganych przez Spółkę przychodów.

Pozostałe, szczegółowe cele przekazywania świadczeń pracownikom są następujące:

1. karta ... - dbałość o kondycję psychofizyczną i zdrowie pracowników;
2. udostępnienie sali gimnastycznej i boiska sportowego - dbałość o kondycję psychofizyczną i zdrowie pracowników, integracja i zacieśnianie więzi pomiędzy pracownikami, a także pomiędzy pracownikami, a pracodawcą;
3. szczepienie przeciwko grypie - dbałość o zdrowie pracowników, a także zapewnienie ciągłości świadczenia pracy na rzecz Wnioskodawcy poprzez ograniczenie ryzyka zachorowań pracowników i zmniejszenie częstotliwości absencji chorobowej pracowników;
4. udostępnienie miejsca parkingowego - ułatwienie pracownikom przybywania do pracy punktualnie (w obrębie siedziby Spółki występuje ograniczona możliwość parkowania samochodów).
   
   

Aby móc przekazać dane świadczenie pracownikowi Spółka, w pierwszej kolejności, musi dokonać zakupu tego świadczenia na rynku. W tym zakresie Wnioskodawca ponosi określone wydatki z własnych środków obrotowych. Do tej pory przez ostrożność Spółka uznawała analizowane wydatki jako niestanowiące kosztu uzyskania przychodu (zarówno w odniesieniu do części świadczeń udostępnianych za częściową odpłatnością jak również nieodpłatnie). Obecnie jednak Wnioskodawca rozważa zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki na zakup na rynku świadczeń udostępnianych następnie pracownikom Spółki na podstawie Zarządzenia jako dodatkowe świadczenia związane z pracą (zarówno w odniesieniu do świadczeń udostępnianych za częściową odpłatnością, jak również nieodpłatnie) stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na zakup na rynku świadczeń udostępnianych następnie pracownikom Spółki na podstawie Zarządzenia jako dodatkowe świadczenia związane z pracą (zarówno w odniesieniu do świadczeń udostępnianych za częściową odpłatnością, jak również nieodpłatnie) będą stanowiły dla Spółki koszty uzyskania przychodu.

Wskazane wydatki stanowią koszty związane ze świadczeniami przekazywanymi pracownikom z tytułu świadczonej przez nich pracy (w ramach stosunku pracy) i jako takie niewątpliwie spełniają definicję art. 15 ust. 1 Ustawy CIT. Jednocześnie należy wskazać, że analizowane wydatki nie zostały zawarte w katalogu wyłączeń z kosztów podatkowych zawartym w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

Pracodawca zatrudniając pracowników i wypłacając im wynagrodzenie oraz różnego rodzaju świadczenia dodatkowe ponosi wydatki głównie we własnym interesie. Ponoszenie tego typu wydatków warunkuje bowiem prowadzenie działalności gospodarczej a co najważniejsze, w konsekwencji osiąganie przychodów i rozwój firmy. Takie też są główne cele przekazywania przez Wnioskodawcę dodatkowych świadczeń. Należy wskazać, że funkcjonując w dzisiejszych realiach gospodarczych, a tym samym ogromnej konkurencji na rynku pracy, w celu utrzymania pracowników, pracodawca w koszt utrzymania pracownika, musi niejako od razu wkalkulować świadczenia pozapłacowe.

Dodatkowo celem ponoszenia tego typu wydatków jest chęć zmotywowania pracowników, zwiększenia ich zaangażowania w pracę, dbałość o panującą w pracy atmosferę a także stałe ulepszanie relacji pracownik – pracodawca, dbałość o zdrowie i kondycję psychofizyczną pracowników oraz integracja i zacieśnianie więzi pomiędzy pracownikami, a także pomiędzy pracownikami a pracodawcą. Ponadto w odniesieniu do szczepionek przeciw grypie pracodawca zapewnia sobie ciągłość świadczenia pracy przez pracowników, natomiast w przypadku udostępniania miejsca parkingowego, ułatwia pracownikom przybywanie do pracy punktualnie (w obrębie siedziby Spółki występuje ograniczona możliwość parkowania samochodów).

Wszystkie wydatki ponoszone są w celu zwiększenia efektywności pracy pracowników,a tym samym osiągania przychodów i zysków przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, za koszty uzyskania przychodów, uważa się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów bądź zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyłączeniem kosztów ujętych w art. 16 ust. 1 tejże Ustawy. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie wydatki, jeżeli:

1. koszty zostały poniesione przez podatnika, a więc zostały pokryte z jego zasobów majątkowych,
2. koszty są definitywne, a więc rzeczywiste, wartość poniesionego wydatku nie została zwrócona,
3. pozostają w związku z prowadzoną działalnością,
4. zostały poniesione w celu osiągnięcia, zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów, albo też mogą mieć wpływ na wysokość uzyskanego przychodu,
5. zostały należycie udokumentowane,
6. nie są ujęte w grupie kosztów, nieuznanych za koszt uzyskania przychodów w myśl art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.
   
   

Za koszty uzyskania przychodów należy więc uznać racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, poniesione w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, mające na celu osiągnięcie, zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów.

Koszty powinny być więc oceniane pod kątem celowości ich ponoszenia. Poniesiony wydatek będzie mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, jeśli między tym wydatkiem a uzyskanym przychodem będzie zachodził związek przyczynowo – skutkowy. Sytuacja taka ma miejsce kiedy osiągnięcie lub zwiększenie przychodu jest możliwe dzięki poniesionemu wydatkowi. Ponadto warunek uznania wydatku za koszt podatkowy zostaje spełniony również wtedy kiedy wydatek przyczynia się do utrzymania źródła przychodów (rezygnacja z poniesienia wydatku mogłaby przyczynić się do wygaśnięcia danego źródła przychodów) albo jego zabezpieczenia (rezygnacja z poniesienia wydatku mogłaby przyczynić się do pogorszenia się jakości źródła przychodów tak, że generowane z niego w przyszłości przychody mogłyby być niższe lub mogłoby w ogóle nie wystąpić).

Kosztami podatkowymi są w szczególności tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Koszty te mogą również obejmować pozostałe wydatki ponoszone na rzecz pracowników, ponoszone w związku z prowadzoną działalnością podatnika. Koszty pracownicze związane są ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą (gdyby nie stosunek pracy pracodawca nie ponosiłby wskazanych wydatków).

W przypadku Spółki pozostałe wydatki ponoszone na rzecz pracowników dotyczą udostępnianych pracownikom następujących dodatkowych świadczeń:

1. karta ...,
2. udostępnienie sali gimnastycznej,
3. udostępnienie boiska sportowego,
4. szczepienie przeciwko grypie,
5. udostępnienie miejsca parkingowego.
   
   

Nadrzędnym celem udostępniania przez Spółkę powyższych dodatkowych świadczeń pracownikom jest zwiększenie efektywności ich pracy. Cel ten w prosty sposób przekłada się na zwiększenie przychodów i zysków Spółki, a tym samym na rozwój przedsiębiorstwa.

Cel ten Spółka osiąga poprzez realizację celów szczegółowych udostępniania świadczeń dodatkowych, tj.:

1. motywacja pracowników,
2. zwiększenie ich zaangażowania w pracę,
3. dbałość o atmosferę panującą

1. ułatwienie pracownikom przybywania do pracy punktualnie (udostępnienie miejsca parkingowego).
   
   

Ponoszone przez Spółkę wydatki na zakup na rynku świadczeń udostępnianych następnie pracownikom Spółki na podstawie Zarządzenia jako dodatkowe świadczenia związane z pracą są więc związane w sposób pośredni z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej. Tym samym zachodzą przesłanki uprawniające Wnioskodawcę do zaliczenia tego typu wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Powyższe znajduje potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach przepisów wydawanych przez Ministra Finansów. Przykładowo, w odniesieniu do wydatków związanych z organizacją imprez integracyjnych, Dyrektor izby Skarbowej w Katowicach stwierdził (Interpretacja z 31 marca 2015 r., sygn. IBPBI/2/423-1570/14/AP):

„Kosztami podatkowymi są m.in. tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji np. w postaci organizacji dla nich spotkań integracyjnych (okolicznościowych). Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy”.

Potwierdzenie powyższego można odnaleźć również w interpretacji tego samego organu podatkowego z 10 grudnia 2014 r. (sygn. IBPBI/2/423-1342/14/MS) dotyczącej wydatków poniesionych w związku z zakupem jabłek oraz soków dla pracowników spółki:

„(...) ponoszone przez Spółkę wydatki dotyczące zakupu jabłek oraz soków z przeznaczeniem dla pracowników są przejawem i wyrazem starań Spółki o stan zdrowia, kondycji fizycznej i samopoczucia jej pracowników, co w dalszej perspektywie może przyczyniać się do poprawy atmosfery pracy i w konsekwencji do zwiększania wydajności pracy z przełożeniem na uzyskiwane przez Spółkę przychody.

Reasumując, wydatki poniesione na zakup jabłek oraz soków udostępnianych pracownikom spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 updop – zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów; tym samym Wnioskodawca będzie mógł je zaliczać w ciężar kosztów uzyskania przychodów.”

Biorąc powyższe pod uwagę należy podkreślić, że ponoszone przez Spółkę wydatki na zakup na rynku świadczeń udostępnianych następnie pracownikom Spółki jako dodatkowe świadczenia związane z pracą (zarówno w odniesieniu do części świadczeń udostępnianych za częściową odpłatnością jak również nieodpłatnie) stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki. Przede wszystkim wydatki te spełniają przesłankę art. 15 ust. 1 Ustawy CIT (ponoszenie wydatków w celu osiągania przychodów) poza tym nie zostały one włączone do katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów, lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Należy zauważyć, że kosztami podatkowymi są m.in. tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują nie tylko wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, diety i inne należności za czas podróży służbowych, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w postaci zakupu karnetów wstępu na siłownie, pływalnie, korty tenisowe, fitness, opłaty za korzystanie z sauny, sal gimnastycznych i innych obiektów sportowych, lecz w każdej sytuacji trzeba sprawdzić, jaki jest cel takiego przedsięwzięcia.

Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej udostępnia swoim pracownikom szereg dodatkowych świadczeń pozapłacowych w postaci: kart ..., udostępnienia sali gimnastycznej, boiska sportowego, miejsca parkingowego oraz szczepionek przeciwko grypie. Udostępnienie sali gimnastycznej oraz boiska sportowego odbywa się w sposób nieodpłatny, natomiast w odniesieniu do pozostałych świadczeń wskazać należy, że są one częściowo finansowane ze środków obrotowych Spółki i częściowo przez pracowników. Pozapłacowe świadczenia na rzecz pracowników wynikają z obowiązującego w Spółce Zarządzenia Prezesa Zarządu i dostępne są dla wszystkich zainteresowanych pracowników, a korzystanie ze świadczeń jest dobrowolne. Wydatki te, zdaniem Spółki, mają na celu zmotywowanie pracowników, zwiększenie ich zaangażowania w pracę, dbałość o odpowiednią atmosferę pracy oraz ciągłe ulepszanie relacji pomiędzy pracodawcą a pracownikiem, co w konsekwencji ma się przełożyć na większą efektywność świadczonej pracy oraz wysokość osiąganych przez Spółkę przychodów.

Dokonując oceny charakteru wydatków związanych z zakupem wyżej wymienionych świadczeń dla pracowników należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 15 ust. 1 ustawy CIT oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Mając na uwadze przedstawiony w opisie stanu faktycznego stan sprawy należy stwierdzić, że wydatki na rzecz pracowników w postaci zakupu dodatkowych świadczeń pozapłacowych ponoszone przez Wnioskodawcę ze środków obrotowych, mają pośredni związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością. Korzystanie przez pracowników z tego typu świadczeń służy integracji i poprawie komunikacji wewnętrznej pracowników, sprzyja zwiększeniu zaangażowania w wykonywaną pracę oraz umacnianiu relacji pomiędzy pracodawcą, a pracownikiem. Natomiast w odniesieniu do samego pracownika dodatkowe świadczenia są formą dbałości o kondycję psychofizyczną i zdrowie pracowników, mają wpływ na zapewnienie ciągłości wykonywanej pracy poprzez zmniejszenie częstotliwości absencji chorobowych, a także dbałość o punktualność podwładnych poprzez udostępnienie im miejsc parkingowych w pobliżu miejsca pracy. Zatem ponoszone z tego tytułu wydatki związane są w sposób pośredni z przychodami uzyskiwanymi z działalności gospodarczej. Należy więc uznać, że zachodzą przesłanki uprawniające do zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując należy wskazać, że koszty poniesione przez Spółkę w związku z zakupem dodatkowych świadczeń pracowniczych w postaci kart ..., wstępów do sali gimnastycznej i na boisko sportowe, szczepionek przeciwko grypie oraz miejsc parkingowych, sfinansowanych ze środków obrotowych Spółki należy uznawać za koszty uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

Wobec powyższego w świetle przedstawionych przepisów stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.