2015.04.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-5/15-7/AK
z 10 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 2 stycznia 2015 r. (data wpływu 5 stycznia 2015 r.) uzupełnionym pismem z 9 lutego 2015 r. (data wpływu 12 lutego 2015 r.) oraz pismem z 12 i 13 marca 2015 r. (data wpływu 16 marca 2015 r.), a także pismem z 26 marca 2015 r. (data wpływu 30 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości ustalenia podatku naliczonego w wysokości 50% oraz braku obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu:

jest prawidłowe – w zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu;
jest prawidłowe – w zakresie prawidłowości ustalenia podatku naliczonego w wysokości 50% od wydatków eksploatacyjnych w przypadku samochodów osobowych;
jest nieprawidłowe – w zakresie prawidłowości ustalenia podatku naliczonego w wysokości 50% od wydatków eksploatacyjnych dla pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony oraz pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony;
jest nieprawidłowe – w zakresie prawidłowości ustalenia podatku naliczonego w wysokości 50% od wydatków na zakup paliwa w przypadku samochodów osobowych, pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony oraz pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony.

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości ustalenia podatku naliczonego w wysokości 50% oraz braku obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z 9 lutego 2015 r. o doprecyzowanie pytania i dowód uiszczenia należnej opłaty za wydanie interpretacji oraz pismem z 12 marca 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy i wskazanie przedmiotu wniosku, a także pismami z 13 i 26 marca 2015 r. o dalsze doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą przede wszystkim na świadczeniu usług ochrony osób i mienia oraz porządkowych na rzecz podmiotów trzecich. Do prowadzenia działalności gospodarczej niezbędne jest posiadanie odpowiedniej floty samochodów, która aktualnie wynosi 58 aut zarówno osobowych jak i ciężarowych.

Co do zasady pojazdy wykorzystywane są tylko i wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej. Pracownicy mający samochody do dyspozycji mają zakaz używania ich do celów prywatnych. Samochody te garażowane są na terenie Spółki i dostępne dla pracowników w godzinach jej pracy (tj. od 7-15 w dni powszednie). Spółka nie jest jednak w stanie skontrolować, czy incydentalnie, nie zdarzy się, aby któryś z pracowników nie skorzysta z samochodu do celów prywatnych w trakcie wykonywania obowiązków służbowych. Wyrywkowo podejmowane są przez Zarząd Spółki kontrole mające na celu sprawdzenie, czy w czasie pracy, pracownik „przy okazji” nie załatwia za pomocą samochodu służbowego spraw służbowych. Służy temu przede wszystkim system GPS, który zamontowany jest we wszystkich samochodach. Ze względów organizacyjnych Spółka odstąpiła od prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu dla celów podatku od towarów i usług, ograniczając sobie tym samym możliwość odliczenia 50% w podatku VAT. Prowadzenie szczegółowej ewidencji wiązałoby się z koniecznością zatrudnienia dodatkowego pracownika, który odpowiadałby za nadzór nad prowadzoną ewidencją, co generowałoby tylko i wyłącznie dodatkowe koszty dla Spółki.

Zdarza się jednak, że z uwagi na specyfikę działalności Spółki, kiedy np. należy dokonać kontroli w miejscach, gdzie Spółka świadczy działalność w godzinach nocnych, czy też kiedy zachodzi konieczność podróży służbowej poza siedzibę Spółki wymagającą wyjazdu poza godzinami pracy Spółki wyrażana jest zgoda, aby pracownik garażował auto w miejscu swojego zamieszkania. Nadto kilku pracowników Spółki (kierownicy terenowi) mieszkających w odległości ponad 100 km od siedziby Spółki i na tym terenie wykonujący swoje obowiązki, samochody służbowe ma przypisane całodobowo. Co istotne, w okresie, kiedy pracownicy ci przebywają na urlopie wypoczynkowym (dłuższym niż 1-2 dni), co do zasady muszą zdać na ten okres samochód, który garażowany jest na terenie Spółki.

Nadto w przypadku kilku aut służbowych, które oddane są do dyspozycji Zarządu Spółki, zawarte zostały z członkami zarządu umowy cywilne na podstawie których mogą oni korzystać z samochodów za ryczałtową odpłatnością, która wynosi 500,00 zł netto miesięcznie. Co miesiąc osobom tym wystawiane są faktury VAT.

Wszelkie koszty związane z utrzymaniem samochodów służbowych, a w szczególności paliwa i opłat eksploatacyjnych ponosi Spółka.

W uzupełnieniu Zainteresowany wskazał, że 50% odliczenia w podatku VAT odnosi się do kosztów eksploatacyjnych, związanych z użytkowaniem samochodów, w tym paliwa. Wniosek dotyczy zarówno samochodów osobowych, jak i ciężarowych, do i powyżej 3,5 tony. Samochody ciężarowe, o których mowa we wniosku to;

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 ppkt a ustawy o podatku od towarów i usług – o kategorii N1 do 3,5 tony,
pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca potwierdził przeprowadzenie badań technicznych pojazdów, spełniających wymagania określone w przepisie art. 86a ust. 9 ustawy o VAT (załączając do uzupełnienia dodatkowo kserokopie zaświadczeń o przeprowadzonych badaniach technicznych pojazdów). Wskazał również, iż samochody inne niż samochody osobowe będące przedmiotem wniosku, to pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, jednakże każdy z nich to pojazd o dopuszczalnej ładowności przekraczającej 500 kg.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy we wskazanym stanie faktycznym prawidłowe jest działanie Spółki polegające na ustaleniu podatku naliczonego w kwocie 50% oraz odstąpieniu od prowadzenia szczegółowej ewidencji przebiegu pojazdu dla potrzeb podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, działanie Spółki polegające na ustaleniu podatku naliczonego w kwocie 50% oraz odstąpieniu od prowadzenia szczegółowej ewidencji przebiegu pojazdu określonej w art. 86a ustawy o VAT jest prawidłowe. Ustawa o VAT w art. 86a ust. 4 wprost wskazuje, że na gruncie tej ustawy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Zapis ten wprost wskazuje na niemożność wykorzystania samochodu dla jakiegokolwiek innego celu niż związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. W przedmiotowym stanie faktycznym Spółka podejmuje działania, aby uniemożliwić wykorzystywanie samochodów dla celów prywatnych, jednakże faktycznie pracownicy Spółki incydentalnie poza jej wiedzą mają możliwość skorzystania z samochodu dla celów prywatnych. Nadto prowadzenie szczegółowej ewidencji przebiegu pojazdu obowiązkowe jest tylko, jeśli Spółka chce skorzystać z możliwości odliczenia pełnego podatku od towarów i usług. Żaden przepis powszechnie obowiązującego prawa nie wprowadza domniemania, że odstąpienie od możliwości pełnego odliczania podatku VAT w myśl art. 86 i 86a ustawy o podatku od towarów i usług równoznaczne jest z wykorzystywaniem samochodów do celów prywatnych przez pracowników na gruncie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w zakresie braku obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, prawidłowe w zakresie prawidłowości ustalenia podatku naliczonego w wysokości 50% od wydatków eksploatacyjnych w przypadku samochodów osobowych, nieprawidłowe w zakresie prawidłowości ustalenia podatku naliczonego w wysokości 50% od wydatków eksploatacyjnych dla pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony oraz pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony oraz nieprawidłowe w zakresie prawidłowości ustalenia podatku naliczonego w wysokości 50% od wydatków na zakup paliwa w przypadku samochodów osobowych, pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony oraz pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Ponadto, w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Od 1 kwietnia 2014 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy, w brzmieniu nadanym na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Podstawą wprowadzonych zmian jest przede wszystkim decyzja wykonawcza Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. upoważniająca Rzeczpospolitą Polską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 353 z 28 grudnia 2013 r., str. 51). Zmiany wynikają również z konieczności dostosowania przepisów o podatku od towarów i usług do tez wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 19 lipca 2012 r. w sprawie C-160/11 Bawaria Motors.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Przez pojazdy samochodowe – stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy (obowiązującego od 1 kwietnia 2014 r.) – rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.), przez pojazd samochodowy rozumie się pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ustawy Prawo o ruchu drogowym wskazuje, że samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zatem zgodnie z tymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”. Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”. Celem zapewnienia właściwego wdrożenia decyzji wykonawczej Rady z 17 grudnia 2013 r. przyjmuje się, że każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony – ze względu na swoje cechy konstrukcyjne – służy co do zasady użytkowi „mieszanemu”, a zatem wszystkie wydatki z nim związane podlegają ograniczeniu w odliczaniu do 50%.

Jednakże, od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 ustawy przewidziano wyjątki. I tak, w świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Na mocy art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
– jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
w odniesieniu do których:
1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Według art. 86a ust. 9 ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
1. agregat elektryczny/spawalniczy,
2. do prac wiertniczych,
3. koparka, koparko-spycharka,
4. ładowarka,
5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
6. żuraw samochodowy
– jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Stosownie do art. 86a ust. 10 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

W art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej, wskazano, że dodatkowe badanie techniczne, o którym mowa w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, powinno być przeprowadzone w terminie najbliższego obowiązkowego okresowego badania technicznego, nie później jednak niż przed upływem 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy nowelizującej, jeżeli przed terminem najbliższego obowiązkowego okresowego badania technicznego lub przed upływem 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy pojazd, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 i 2 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jest przedmiotem dostawy, dodatkowe badanie techniczne, o którym mowa w art. 86a ust. 10 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, powinno być przeprowadzone nie później niż przed dniem dokonania dostawy.

Stosownie do art. 9 ust. 3 ustawy nowelizującej, zaświadczenia wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy dla pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 2 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują ważność na potrzeby stosowania art. 86a ust. 9 pkt 1 lit. a tej ustawy, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Na mocy art. 86a ust. 6 ustawy, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy).

W myśl art. 86a ust. 13 ustawy, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

samochodów osobowych;
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Jednakże – na mocy art. 12 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw – przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Według art. 12 ust. 3 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw – dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Z informacji przedstawionych przez Spółkę wynika, że co do zasady pojazdy wykorzystywane są tylko i wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej. Pracownicy mający samochody do dyspozycji mają zakaz używania ich do celów prywatnych. Samochody te garażowane są na terenie Spółki i dostępne dla pracowników w godzinach jej pracy (tj. od 7-15 w dni powszednie). Spółka nie jest jednak w stanie skontrolować, czy incydentalnie, nie zdarzy się, aby któryś z pracowników nie korzystał z samochodu do celów prywatnych w trakcie wykonywania obowiązków służbowych. Wyrywkowo podejmowane są przez Zarząd Spółki kontrole mające na celu sprawdzenie, czy w czasie pracy, pracownik „przy okazji” nie załatwia za pomocą samochodu służbowego innych spraw. Służy temu przede wszystkim system GPS, który zamontowany jest we wszystkich samochodach.

Ze względów organizacyjnych Spółka odstąpiła od prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu dla celów podatku od towarów i usług, ograniczając sobie tym samym możliwość odliczenia 50% w podatku VAT. Prowadzenie szczegółowej ewidencji wiązałoby się z koniecznością zatrudnienia dodatkowego pracownika, który odpowiadałby za nadzór nad prowadzoną ewidencją, co generowałoby tylko i wyłącznie dodatkowe koszty dla Spółki.

W uzupełnieniu Zainteresowany wskazał, że 50% odliczenia w podatku VAT odnosi się do kosztów eksploatacyjnych, związanych z użytkowaniem samochodów, w tym paliwa. Wniosek dotyczy zarówno samochodów osobowych jak i ciężarowych do i powyżej 3,5 tony. Samochody ciężarowe, o których mowa we wniosku to;

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 ppkt a ustawy o podatku od towarów i usług – o kategorii N1 do 3,5 tony,
pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca potwierdził przeprowadzenie badań technicznych pojazdów, spełniających wymagania określone w przepisie art. 86a ust. 9 ustawy o VAT. Wskazał również, iż samochody inne niż samochody osobowe będące przedmiotem wniosku, to pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, jednakże każdy z nich to pojazd o dopuszczalnej ładowności przekraczającej 500 kg.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odliczenia 50% podatku naliczonego od wydatków związanych z eksploatacją użytkowanych samochodów, w tym paliwa oraz obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów opisanych w złożonym wniosku.

W powołanych wyżej przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania (vide: art. 86a ust. 3 ustawy), wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.

Należy zauważyć, że przepis art. 86a ust. 4 ustawy wskazuje na istnienie dwóch grup pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W pierwszej grupie (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy) mieszczą się pojazdy, których konstrukcja wskazuje na ich przeznaczenie z reguły do użytku prywatnego, jednakże pojazdy te mogą być także wykorzystywane w działalności gospodarczej (np. samochód osobowy, motocykl). Z tych też względów – dla celów pełnego odliczania VAT – fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W konsekwencji, w celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania wyklucza ich użycie do celów prywatnych,
wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

W drugiej grupie pojazdów uznawanych za wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy) mieszczą się natomiast pojazdy samochodowe, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Jednakże w tej grupie pojazdów nie ma samochodów osobowych.

W odniesieniu do tych pojazdów (określonych w art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy) ustawodawca nie przewidział obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów. Pojazdy te wymienione zostały przez prawodawcę w art. 86a ust. 9 ustawy oraz § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (Dz.U. z 2014 r., poz. 407), wydanego na podstawie delegacji ustawowej wynikającej z art. 86a ust. 16 ustawy.

Zatem, jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podstawowym i koniecznym warunkiem dającym podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z utrzymaniem samochodu jest to by pojazd używany był wyłącznie do działalności gospodarczej.

Warunki jakie należy spełnić, by uznać, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika zostały wymienione przez ustawodawcę właśnie w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. Wśród tych warunków jest obowiązek ustalenia przez podatnika takich zasad użytkowania pojazdów by można było wykluczyć możliwość użycia ich w sposób inny niż związany z działalnością gospodarczą oraz obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Niezbędnym elementem warunkującym uznanie, że mamy do czynienia z samochodem wykorzystywanym wyłącznie w działalności gospodarczej jest również – określony w art. 86 ust. 12 ustawy – wymóg zgłoszenia naczelnikowi urzędu skarbowego (w ściśle określonym terminie) faktu takiego sposobu wykorzystywania pojazdu samochodowego, dla którego ustawodawca przewidział obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

W przypadku niezłożenia w terminie ww. informacji – jak stanowi cyt. art. 86a ust. 13 ustawy – uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia. Tym samym, do czasu jej złożenia – uznaje się, że pojazd samochodowy nie jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika – a zatem służy do użytku „mieszanego”.

Przedstawione przez Wnioskodawcę w opisie sprawy procedury, nie wykluczają użycia samochodu przez pracowników do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki, ponieważ możliwe jest wykorzystanie samochodu do celów prywatnych – czego Wnioskodawca nie jest w stanie skontrolować. Ponadto, Spółka ze względów organizacyjnych odstąpiła od prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu dla celów podatku od towarów i usług, ograniczając sobie tym samym możliwość odliczenia 50% w podatku VAT. Prowadzenie szczegółowej ewidencji wiązałoby się z koniecznością zatrudnienia dodatkowego pracownika, który odpowiadałby za nadzór nad prowadzoną ewidencją, co generowałoby tylko i wyłącznie dodatkowe koszty dla Spółki.

Zatem, Spółce nie przysługuje prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego z tytułu wykorzystywania samochodów osobowych, bowiem Spółka nie wdrożyła takich procedur, które wykluczyłyby możliwość użytku pojazdów do celów prywatnych i w konsekwencji odstąpiła od prowadzenia ewidencji przebiegu potwierdzającej sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, wykluczający ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą – nie można więc uznać, że pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki.

Ponadto, w odniesieniu do ww. samochodów osobowych – w przypadku nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, przeznaczonych do napędu tych pojazdów, zastosowanie znajdzie przepis art. 12 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw – wykluczający odliczenie podatku naliczonego z tego tytułu do dnia 30 czerwca 2015 r.

Reasumując, w przypadku samochodów osobowych – nie zostaną spełnione warunki określone w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy, a w konsekwencji – nie można uznać, że pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Tym samym, zastosowanie znajdzie przepis art. 86a ust. 1 ustawy, a Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego od wydatków eksploatacyjnych związanych z tymi pojazdami.

Natomiast do 30 czerwca 2015 r. Spółce nie przysługuje w ogóle prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabywanych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu do napędu przedmiotowych samochodów – zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy nowelizującej.

Z opisu sprawy wynika, że Zainteresowany posiada również pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 ppkt a ustawy o podatku od towarów i usług – o kategorii N1 do 3,5 tony, a także pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, o których mowa w art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca potwierdził przeprowadzenie badań technicznych pojazdów, spełniających wymagania określone w przepisie art. 86a ust. 9 ustawy o VAT. Wskazał również, iż samochody inne niż samochody osobowe będące przedmiotem wniosku, to pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, jednakże każdy z nich to pojazd o dopuszczalnej ładowności przekraczającej 500 kg.

W analizowanej sprawie należy wskazać, że kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu, w odniesieniu do ww. pojazdów, odgrywa przepis art. 86a ust. 4 pkt 2 w związku z art. 86a ust. 9 ustawy.

W tej grupie pojazdów, uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika mieszczą się pojazdy ustawowo uznane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, przy wykorzystywaniu których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, wprowadzania regulaminów, zasad używania tych pojazdów. Posiadanie takiej dokumentacji nie determinuje pełnego prawa do odliczenia, a elementem decydującym jest rodzaj pojazdu określony w art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy. Są to pojazdy o konstrukcji wskazującej na ich podstawowe przeznaczenie do celów gospodarczych, wykluczającej ich użycie do celów prywatnych lub powodującej, że ewentualny użytek do celów prywatnych będzie nieistotny.

Ponadto, w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących nabycie paliwa wykorzystywanego do napędu wskazanych pojazdów wykorzystywanych wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej, należy zauważyć, że zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej, art. 12 ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Zatem, Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego od wydatków eksploatacyjnych związanych z pojazdami samochodowymi o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, o których mowa we wniosku (spełniających wymogi o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 2 i art. 86a ust. 9 pkt 1 i 2 ustawy), bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu dla tych pojazdów.

Zainteresowanemu również przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z tytułu nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu do napędu tych pojazdów.

Ponadto, Zainteresowany wskazał, że przedmiotem wniosku są również samochody ciężarowe o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony, które wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej.

W odniesieniu do tej kategorii pojazdów, wskazać należy, że przepisy art. 86a ustawy, ograniczające prawo do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów innych – nie mają zastosowania do samochodów ciężarowych o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony. Powyższe wynika z treści art. 86a ust. 1 w związku z art. 2 pkt 34 ustawy.

W tej sytuacji, Wnioskodawca dokonuje odliczenia podatku naliczonego na zasadach ogólnych, określonych w art. 86 ustawy. Rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w tej regulacji uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawcy przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków eksploatacyjnych, w tym paliwa dla samochodów ciężarowych o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony, bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu dla tych pojazdów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, że w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w dniu 3 kwietnia 2015 r. została wydana interpretacja nr ILPB1/4511-1-15/15-3/TW.

Ponadto wskazać należy, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Stosownie do przepisu art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin