UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Pismem z 13 stycznia 2015 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego, na podstawie art. 15-17 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, przekazał wniosek Spółki do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

We wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka prowadzi działalność produkcyjną. Pod wpływem rosnącego zapotrzebowania na wyroby Spółki ze strony jej aktualnych klientów oraz perspektywy pozyskania nowych znaczących klientów, firma zamierza wybudować nowy zakład, który będzie stanowił integralną część (w sensie prawnym) Spółki. Inwestycja będzie polegała na wybudowaniu nowego zakładu na nowym terenie. W tym celu Spółka nabyła w miesiącu grudniu 2014 r. od Urzędu Miejskiego grunt niezabudowany, na którym powstanie w niedalekiej przyszłości nowy zakład, w skład którego wejdą budynki i budowle wraz z towarzyszącą infrastrukturą techniczną. Z informacji uzyskanych z Urzędu Miasta wynika, że aktualnie Spółka nie może być zwolniona z podatku od nieruchomości, ponieważ nie ma stosownych przepisów prawnych. Być może takie regulacje zostaną wprowadzone w najbliższym czasie. W świetle aktualnych przepisów przed oddaniem nowego zakładu firma będzie ponosić wydatki na podatek od nieruchomości od posiadanego gruntu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy podatek od nieruchomości od posiadanego gruntu będzie stanowić koszt uzyskania przychodu do momentu zakończenia inwestycji (momentu wprowadzenia nowo wybudowanych budynków do ewidencji środków trwałych)?

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek od nieruchomości uiszczany przez Spółkę w związku z posiadanym gruntem, będzie stanowić koszt uzyskania przychodów do momentu zakończenia inwestycji na tym gruncie. Warunkiem zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych jest to, by dany wydatek został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów bądź zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatek ten nie może również się mieścić w katalogu wyłączeń wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Oceny takiej dokonuje się na podstawie zamiaru podatnika oraz celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Spółka uważa, że nabycie gruntu jest więc związane z zamiarem uzyskania w niedalekiej przyszłości określonego przysporzenia finansowego, czyli zwiększenia przychodów z tytułu sprzedaży wyrobów i usług. Zdaniem Spółki istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy zapłatą podatku od nieruchomości a przychodami Spółki, a więc nie ma przeciwskazań by zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów. Wydatki na podatek od nieruchomości są kosztami,
które osoba prawna jest obowiązana uiszczać niezależnie od tego czy realizuje inwestycje czy też nie. Wydatki te należą do kategorii kosztów stałych, będąc kosztami związanymi z funkcjonowaniem i prowadzeniem przedsiębiorstwa. Spółka uważa, że wydatek w postaci podatku od nieruchomości stanowi koszt uzyskania przychodów bez względu na fakt, czy nieruchomość jest w chwili obecnej wykorzystywana w sposób generujący przychody czy też nie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody.

Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Są to zatem te wszystkie wydatki, które poniesione zostały w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 cyt. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem, to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka nabyła w miesiącu grudniu 2014 r. grunt niezabudowany, na którym powstanie w niedalekiej przyszłości nowy zakład, w skład którego wejdą budynki i budowle wraz z towarzyszącą infrastrukturą techniczną. Aktualnie Spółka nie może być zwolniona z podatku od nieruchomości, ponieważ nie ma stosownych przepisów prawnych. Być może takie regulacje zostaną wprowadzone w najbliższym czasie. W świetle aktualnych przepisów przed oddaniem nowego zakładu firma będzie ponosić wydatki na podatek od nieruchomości od posiadanego gruntu.

Podatek od nieruchomości bez wątpienia stanowi koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy, albowiem podatnik jest zobowiązany na podstawie odrębnych przepisów do ponoszenia takiego wydatku. Obowiązek zapłaty podatku z ww. tytułu wynika z faktu posiadania nieruchomości. Tak ukształtowany obowiązek podatkowy prowadzi do wniosku, że ponoszenie przez podatnika wydatku o charakterze publicznoprawnym od posiadanej przez niego nieruchomości związany z działalnością gospodarczą ma wpływ na możliwość osiągnięcia przychodu, chociaż nie wiąże się z konkretnym przychodem. Wydatek ten należy zaliczyć więc do kosztów uzyskania przychodów jako koszt ogólny działalności gospodarczej. Jego ponoszenie jest niezbędne w celu prawidłowego funkcjonowania podatnika.

Podsumowując, podatek od nieruchomości od posiadanego przez Spółkę gruntu będzie stanowić koszt uzyskania przychodu do momentu zakończenia inwestycji (momentu wprowadzenia nowo wybudowanych budynków do ewidencji środków trwałych).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.