Interpretacja Ministra Finansów
DD9.8220.2.2.2015.KCT
z 17 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 22 maja 2014 r. Nr IBPBI/1/415-238/14/AP wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2014 r. o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych z tytułu otrzymanego w drodze darowizny prawa ochronnego na znak towarowy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 22 maja 2014 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania w drodze darowizny prawa ochronnego na znak towarowy. Interpretacja wydana została na wniosek Pana z dnia 21 lutego 2014 r.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Wnioskodawca nie wyklucza, iż w najbliższym czasie otrzyma od brata (osoby z pierwszej grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn) w formie darowizny znak towarowy. Znak towarowy objęty jest prawem ochronnym udzielonym decyzją Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej. Strony umowy darowizny zgodnie określą wartość znaku w kwocie powyżej 3.500 zł, która w ich ocenie odpowiada wartości rynkowej znaku, dodatkowo przyjęta w umownie wartość znaku towarowego została potwierdzona przez podmioty specjalizujące się w wycenie znaku towarowego.

Otrzymany w formie darowizny znak towarowy (winno być: prawo ochronne na znak towarowy) Wnioskodawca wprowadzi do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych według wartości wynikającej z umowy darowizny i będzie wykorzystywał do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, tj. będzie się nim sam posługiwał bądź przekaże, będzie odpłatnie użyczał go w formie licencji, lub dokona jego sprzedaży. Znak towarowy, w dniu przyjęcia go do używania przez Wnioskodawcę, będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a jego przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok, gdyż Wnioskodawca zamierza go licencjonować do innego podmiotu lub innych podmiotów. Podatnik zamierza rozpocząć dokonywanie odpisów amortyzacyjnych dotyczących znaku towarowego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano pytanie:

Czy darowizna będzie kreowała jakikolwiek rodzaj przychodu po stronie Wnioskodawcy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności (lecz nie wyłącznie) na podstawie art. 14, 17, 18, 19 i 20 oraz art. 25 i 25a ww. ustawy? (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 1).

Zdaniem Wnioskodawcy, darowizna nie będzie kreowała jakiegokolwiek rodzaju przychodu po Jego stronie. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm. – dalej: „ustawa o PDOF”), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o PDOF, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (…), zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Przez pojęcie „darowizny” należy rozumieć typ umowy nazwanej, określonej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm. – winno być: Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), na mocy której (stosownie do art. 888 tej ustawy) darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Istotą darowizny, jako czynności nieodpłatnej, jest brak po stronie darczyńcy ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego. Celem, jaki leży u podstaw darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Darowizna może polegać zarówno na przesunięciach do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych postaciach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie obdarowanego - do zwiększenia jego majątku (zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów). Dla oceny charakteru prawnego umowy darowizny nie ma znaczenia motyw dokonanego nieodpłatnie świadczenia, w tym także określone racje gospodarcze.

Z treści wskazanych wyżej przepisów ustawy o PDOF wynika, że ustawodawca enumeratywnie określił przypadki i zdarzenia, w wyniku których powstają źródła przychodu. Darowizna znaku towarowego od osoby z pierwszej grupy podatkowej (wynikającej z ustawy o podatku od spadków i darowizn) nie spowoduje powstania przychodów z żadnych źródeł przychodów, w tym w szczególności z tzw. „innych źródeł”, w szczególności (lecz nie wyłącznie) w rozumieniu art. 20 ust. 1, art. 11 ust. 1 i art. 14 ustawy o PDOF, bądź przychodów z tytułu nieodpłatnych świadczeń; zgodnie bowiem z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF, przepisów ustawy o PDOF nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. W związku z tym obdarowany, w celu właściwego rozliczenia podatkowego, będzie zainteresowany określeniem swoich ewentualnych obowiązków na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn, a nie na podstawie ustawy o PDOF.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze powyższe uregulowania, zawarte w cytowanej ustawie o PDOF, otrzymanie znaku towarowego w formie darowizny od osoby fizycznej z pierwszej grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn nie będzie nigdy generowało przychodu podatkowego po stronie Wnioskodawcy, co bezpośrednio wynika z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF. W przypadku spełnienia świadczenia wynikającego z umowy darowizny, obdarowany nie uzyska żadnej odpłatności, a tym samym po jego stronie nie powstanie z tego tytułu przychód w rozumieniu unormowań w szczególności (lecz nie wyłącznie) z art. 11 ust. 1 i art. 14 oraz art. 20 ust. 1 ustawy PDOF.

Na poparcie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez działającego w imieniu Ministra Finansów:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 maja 2012 r. Nr IBPBI/1/415-177/12/AB,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 05 listopada 2013 r. Nr ILPB1/415-846/13-6/AP.
  
  

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 22 maja 2014 r. Nr IBPBI/1/415-238/14/AP, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej uznał stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego za prawidłowe w pełnym zakresie oraz odstąpił od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny.

Organ upoważniony wskazał również, że przedmiotem interpretacji przepisów prawa podatkowego jest pytanie oznaczone we wniosku jako Nr 1.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego wydana przez upoważniony organ nie jest prawidłowa.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2015 r. poz. 86), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.

Natomiast stosownie do art. 3 pkt 2 powołanej ustawy, podatkowi nie podlega nabycie w drodze spadku, zapisu windykacyjnego lub darowizny praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że nabycie w drodze darowizny znaku towarowego objętego prawem ochronnym, jest wyłączone spod przepisów tej ustawy. Wobec powyższego w przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym nie ma zastosowania przepis art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.). Skoro nabycie znaku towarowego objętego prawem ochronnym nie podlega podatkowi od spadków i darowizn to oznacza, że stosuje się przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidulanej Zainteresowany wskazał, że otrzyma od brata w formie darowizny, znak towarowy objęty prawem ochronnym, który będzie wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Przechodząc na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdza się, że na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 8 tej ustawy, powstanie po stronie Wnioskodawcy przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Zgodnie z tym przepisem, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125. Wartość pieniężną świadczeń w naturze, stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy (w stanie prawnym obowiązującym w 2014 r.), określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Jednakże z uwagi na to, że znak towarowy objęty prawem ochronnym zostanie nabyty przez Wnioskodawcę, w formie darowizny, od osoby zaliczonej do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn (art. 14 ust. 3 pkt 1), zatem ustalony z tego tytułu przychód będzie zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko to potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych, np. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 08 stycznia 2013 r. sygn. akt II FSK 1019/11, sygn. akt II FSK 1347/11.

Mając powyższe na uwadze stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego, potwierdzone przez organ upoważniony, jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w każdym czasie.

W konsekwencji należało z urzędu, dokonać zmiany interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż jest ona nieprawidłowa.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Powołane we wniosku interpretacje indywidulane dotyczą odmiennych zdarzeń przyszłych niż przedstawione przez Wnioskodawcę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.