INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 21 lutego 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 26 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych otrzymania w drodze darowizny prawa ochronnego na znak towarowy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2014 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie skutków podatkowych otrzymania w drodze darowizny prawa ochronnego na znak towarowy.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. W najbliższym czasie otrzyma od brata (osoby z pierwszej grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn) w formie darowizny znak towarowy. Znak towarowy objęty jest prawem ochronnym, udzielonym decyzją Urzędu Patentowego Rzeczpospolitej Polskiej. Strony umowy darowizny zgodnie określą wartość znaku w kwocie przekraczającej 3.500 zł, która w ich ocenie odpowiada wartości rynkowej znaku (dodatkowo, przyjęta w umownie wartość znaku towarowego została potwierdzona przez podmioty specjalizujące się w wycenie znaków towarowych). Otrzymany w formie darowizny znak towarowy (winno być prawo ochronne) Wnioskodawca wprowadzi do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych według wartości wynikającej z umowy darowizny i będzie wykorzystywał do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, tj. będzie się nim sam posługiwał, bądź będzie odpłatnie użyczał go w formie licencji, lub dokona jego sprzedaży. Znak towarowy, w dniu przyjęcia go do używania przez Wnioskodawcę, będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, a jego przewidywany okres używania będzie dłuższy niż rok, gdyż Wnioskodawca zamierza go licencjonować do innego podmiotu lub innych podmiotów. Podatnik zamierza rozpocząć dokonywanie odpisów amortyzacyjnych dot. znaku towarowego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy ww. darowizna będzie kreowała jakikolwiek rodzaj przychodu po stronie Wnioskodawcy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności (lecz nie wyłącznie) na podstawie art. 14, 17, 18, 19 i 20 oraz art. 25 i 25a ww. ustawy...

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, darowizna nie będzie kreowała jakiegokolwiek rodzaju przychodu po jego stronie. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm. – dalej: „ustawa o PDOF”), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o PDOF, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (…), zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Przez pojęcie „darowizny” należy rozumieć typ umowy nazwanej, określonej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm. – winno być t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121), na mocy której (stosownie do art. 888 tej ustawy) darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Istotą darowizny, jako czynności nieodpłatnej, jest brak po stronie darczyńcy ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego. Celem, jaki leży u podstaw darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Darowizna może polegać zarówno na przesunięciach do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych postaciach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie obdarowanego - do zwiększenia jego majątku (zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów). Dla oceny charakteru prawnego umowy darowizny nie ma znaczenia motyw dokonanego nieodpłatnie świadczenia, w tym także określone racje gospodarcze.

Z treści wskazanych wyżej przepisów ustawy o PDOF wynika, że ustawodawca enumeratywnie określił przypadki i zdarzenia, w wyniku których powstają źródła przychodu. Darowizna znaku towarowego od osoby z pierwszej grupy podatkowej (wynikającej z ustawy o podatku od spadków i darowizn) nie spowoduje powstania przychodów z żadnych źródeł przychodów, w tym w szczególności z tzw. „innych źródeł”, w szczególności (lecz nie wyłącznie) w rozumieniu art. 20 ust. 1, art. 11 ust. 1 i art. 14 ustawy o PDOF, bądź przychodów z tytułu nieodpłatnych świadczeń; zgodnie bowiem z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF, przepisów ustawy o PDOF nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. W związku z tym obdarowany, w celu właściwego rozliczenia podatkowego, będzie zainteresowany określeniem swoich ewentualnych obowiązków na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn, a nie na podstawie ustawy o PDOF.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze powyższe uregulowania, zawarte w cytowanej ustawie o PDOF, otrzymanie znaku towarowego w formie darowizny od osoby fizycznej z pierwszej grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn nie będzie nigdy generowało przychodu podatkowego po stronie Wnioskodawcy, co bezpośrednio wynika z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF. W przypadku spełnienia świadczenia wynikającego z umowy darowizny, obdarowany nie uzyska żadnej odpłatności, a tym samym po jego stronie nie powstanie z tego tytułu przychód w rozumieniu unormowań w szczególności (lecz nie wyłącznie) z art. 11 ust. 1 i art. 14 oraz art. 20 ust. 1 ustawy PDOF.

Na poparcie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez działającego w imieniu Ministra Finansów:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 25 maja 2012 r., Znak: IBPBI/1/415-177/12/AB,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 5 listopada 2013 r., Znak: ILPB1/415-846/13-6/AP.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie będącym przedmiotem wniosku ORD-IN, tj. w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 2, 3 i 4 wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.