Interpretacja Ministra Finansów
DD9/033/212/SEW/2014/RD-14834
z 5 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r., poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 23 listopada 2009 r. Nr ITPB1/415-745/09/TK wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup produktów spożywczych oraz usług gastronomicznych podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie firmy jak też poza jej siedzibą jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając na podstawie § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 23 listopada 2009 r., w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków na zorganizowanie spotkań z kontrahentami. Interpretacja wydana została na wniosek Pana J. C. z dnia 25 września 2009 r.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że spotyka się Pan z kontrahentami w celach biznesowych. Miejscem spotkań jest siedziba firmy, bądź restauracja, gdzie zamawiane posiłki wybierane są z menu. Podczas spotkań omawiane są sprawy związane z bieżącą działalnością spółki, negocjowane są warunki współpracy. Podjęcie kontrahenta w restauracji nie ma charakteru reprezentacyjnego. Nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym, ale zwyczajowo przyjętą praktyką.

W związku z powyższym zadano pytanie: Czy wydatki ponoszone w związku z organizacją spotkań z kontrahentem, w tym wydatki na podjęcie kontrahenta w restauracji, są kosztem uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro drobny poczęstunek w firmie lub nawet zakup usługi cateringowej nie mają charakteru reprezentacji i mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, to dlaczego wydatek poniesiony w identycznej wysokości na podjęcie kontrahenta „poza murami" firmy kosztem podatkowym już nie mógłby pozostać? Istotą spotkania są - niezależnie od miejsca - sprawy biznesowe. Wydatek nie jest okazały, ale zwyczajowy, powszechnie przyjęty. Posiłek jest wybierany z menu, a nie przygotowywany na specjalne zamówienie. Celem spotkania nie jest więc zaimponowanie kontrahentowi wystawnością czy okazałością.

Uregulowanie płatności za zaproszonego do restauracji kontrahenta jest jedynie jedną z powszechnie obowiązujących zasad dobrego wychowania. Interpretacje organów podatkowych potwierdzają, iż zwyczajowo przyjęty poczęstunek kontrahenta: zakup kawy, ciastek, soków, itp., a także zakup usługi z firmy cateringowej może stanowić koszt podatkowy. W tym miejscu powołuje Pan następujące interpretacje indywidualne: z dnia 30 października 2008 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie znak IPPB3/423-1220/08-2/MW, z dnia 6 stycznia 2009 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu znak ILPB3/423-666/08-2/KS, z dnia 23 października 2008 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu znak IPPB3/423-1062/08-2/MW, z dnia 13 sierpnia 2008 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach znak IBPB3/423-405/08/PC.

Można by zastanowić się dlaczego miejscem spotkania nie może pozostać siedziba firmy. Nieraz nie pozwalają na to warunki lokalowe - podjęcie jednego kontrahenta byłoby jeszcze możliwe, ale już trzech czy więcej niekoniecznie. Nieraz może być to spowodowane jakąś „pracą-akcją" w biurze np. przygotowanie do wysyłki stu katalogów, która to nie stwarza dogodnych warunków do podejmowania gości. Wreszcie może być to podyktowane harmonogramem prac i dużo wygodniejszym spotkaniem się właściciela firmy poza miejscem (miejscowością) prowadzenia działalności gospodarczej. Konstrukcja podatku dochodowego nakazuje, w celu ustalenia dochodu będącego podstawą opodatkowania, pomniejszać przychody o koszty uzyskania przychodu. Poniesione wydatki muszą bez wątpienia być związane z prowadzoną działalnością gospodarczą - racjonalnie i gospodarczo uzasadnione - jak również muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Bez wątpienia, Pana zdaniem, wydatki poniesione w celu zwyczajowego codziennego podjęcia kontrahentów - gości firmy - do takich wydatków należą. Artykuł 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłączają wydatki na reprezentację z kosztów uzyskania przychodu jest wyjątkiem od ogólnej zasady zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszystkich wydatków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. W tym miejscu cytuje Pan wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 czerwca 2008 r. sygn. III SA/Wa 157/08, gdzie stwierdzono, że: „wymienienie jako przykładowych wydatków na usługi gastronomiczne, zakupu żywności i napojów w tym alkoholowych, nie oznacza iż wydatki te nigdy nie będą kosztami. Stwierdzić należy, że nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny". Ponadto powołuje Pan wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 stycznia 2009 r. sygn. III SA/Wa 1597/08, gdzie wyrażony został pogląd iż: „nie wszystkie działania podejmowane na zewnątrz w kierunku potencjonalnych klientów mogą być potraktowane jako reprezentacja, gdyż w tak określonych działaniach mieszczą się również inne przedsięwzięcia z zakresu marketingu, reklamy, promocji itd." Końcowo powołuje Pan interpretację indywidualną z dnia 27 sierpnia 2009 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie znak IPPB5/4240-24/09-2/AM, gdzie stwierdzono, że: „Decydujące znaczenie dla stwierdzenia tego czy wydatki związane z danym spotkaniem mogą być kwalifikowane jako koszty reprezentacji ma charakter spotkania. W związku z tym, niektóre z wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych czy usług gastronomicznych nie powinny być rozpatrywane jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym lecz jako „zwykłe" koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. W konsekwencji wydatki te powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów."

W związku z powyższym uważa Pan, że wydatki poniesione na podjęcie kontrahenta w restauracji, jeżeli noszą znamiona zwyczajowego podjęcia gości, a nie są wytworne i okazałe, są kosztem podatkowym.

Wydając w imieniu Ministra Finansów, interpretację indywidualną z dnia 23 listopada 2009 r. Nr ITPB1/415-745/09/TK, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdzając m.in., że (...) ponoszone przez Pana wydatki na zorganizowanie spotkań biznesowych poza siedzibą firmy są wydatkami na reprezentację i jako takie nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów (...) oraz, że (...) wydatki ponoszone na drobny poczęstunek serwowany w trakcie spotkań biznesowych z kontrahentami, organizowanych w siedzibie zakładu, pod warunkiem że nie mają charakteru okazałości mogą stanowić - zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy - koszty uzyskania przychodów (...).

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Minister Finansów zważył, co następuje.

Przy prawnopodatkowej ocenie zagadnienia, będącego przedmiotem wniosku, należy mieć na uwadze, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy. Na gruncie powyższej regulacji podstawową cechą kosztu uzyskania przychodów jest jego związek z przychodem podatnika albo związek z zachowaniem lub zabezpieczeniem przychodu podatkowego pod warunkiem, że dany koszt nie został wymieniony w katalogu kosztów negatywnych zawartym w art. 23 ust. 1 ustawy. Zgodnie z przepisami art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Problematyka kosztów podatkowych w kwestii dotyczącej, czy w każdym przypadku wydatki przedsiębiorcy na zakup żywności, napojów oraz usług gastronomicznych, podawanych i świadczonych podczas spotkań z kontrahentami (spotkań biznesowych i okazjonalnych), niezależnie od miejsca podawania zakupionych artykułów żywnościowych i napojów oraz od miejsca świadczenia zakupionych usług gastronomicznych, stanowią koszty reprezentacji, podlegające wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy, była przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych, które nie było jednolite.

Mając na uwadze powyższe Minister Finansów wydał interpretację ogólną z dnia 25 listopada 2013 r. Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521, w której zauważono m.in., (...) że nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki ( np. ciastka, paluszki, kanapki) napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej. Odzwierciedleniem powyższej interpretacji jest np. wyrok NSA z dnia 27 września 2012 r. sygn. akt FSK 392/11, wyrok NSA z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. akt. II FSK 702/11, wydany w składzie siedmiu sędziów.

W wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r. Naczelny Sąd Administracyjny m.in. wskazał, że (...) wydatki związane z poczęstunkiem dla osób będących klientami, muszą być uznane za koszt uzyskania przychodu, nie ulega bowiem wątpliwości, że stworzenie właściwego klimatu dla prowadzonej działalności rodzi skutek w postaci zwiększenia przychodu zatem oznacza to, że (...) pomiędzy poniesionym wydatkiem polegającym na poczęstunku (zarówno dostarczonym w firmie, jak i poza jej siedzibą), a osiągniętym przychodem musi zachodzić związek przyczynowy (...). Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził jednocześnie, że (...) wydatek na zakup nie każdej usługi gastronomicznej należy kwalifikować do kosztów reprezentacji wyłączonej z kosztów uzyskania przychodów (...).

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego, stwierdzić należy, że o ile poniesione koszty nie służą reprezentacji, to nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego, uznać należy za prawidłowe.

W konsekwencji należało, z urzędu, dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działającego w imieniu Ministra Finansów, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu zmienionej interpretacji – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r., poz. 270, z późn. zm.).Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.