INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2009 r. (data wpływu 28 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków na zorganizowanie spotkań z kontrahentami - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków na zorganizowanie spotkań z kontrahentami.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spotyka się Pan z kontrahentami w celach biznesowych. Miejscem spotkań jest siedziba firmy, bądź restauracja, gdzie zamawiane posiłki wybierane są z menu. Podczas spotkań omawiane są sprawy związane z bieżącą działalnością spółki, negocjowane są warunki współpracy. Podjęcie kontrahenta w restauracji nie ma charakteru reprezentacyjnego. Nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym, ale zwyczajowo przyjętą praktyką.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone w związku z organizacją spotkań z kontrahentem, w tym wydatki na podjęcie kontrahenta w restauracji, są kosztem uzyskania przychodu...

Uważa Pan, że skoro drobny poczęstunek w firmie lub nawet zakup usługi cateringowej nie mają charakteru reprezentacji i mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, to dlaczego wydatek poniesiony w identycznej wysokości na podjęcie kontrahenta „poza murami" firmy kosztem podatkowym już nie mógłby pozostać... Istotą spotkania są - niezależnie od miejsca - sprawy biznesowe. Wydatek nie jest okazały, ale zwyczajowy, powszechnie przyjęty. Posiłek jest wybierany z menu, a nie przygotowywany na specjalne zamówienie. Celem spotkania nie jest więc zaimponowanie kontrahentowi wystawnością czy okazałością.

Uregulowanie płatności za zaproszonego do restauracji kontrahenta jest jedynie jedną z powszechnie obowiązujących zasad dobrego wychowania. Interpretacje organów podatkowych potwierdzają, iż zwyczajowo przyjęty poczęstunek kontrahenta: zakup kawy, ciastek, soków, itp., a także zakup usługi z firmy cateringowej może stanowić koszt podatkowy. W tym miejscu powołuje Pan następujące interpretacje indywidualne: z dnia 30 października 2008 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie znak IPPB3/423-1220/08-2/MW, z dnia 6 stycznia 2009 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu znak ILPB3/423-666/08-2/KS, z dnia 23 października 2008 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu znak IPPB3/423-1062/08-2/MW, z dnia 13 sierpnia 2008 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach znak IBPB3/423-405/08/PC.

Można by zastanowić się dlaczego miejscem spotkania nie może pozostać siedziba firmy. Nieraz nie pozwalają na to warunki lokalowe - podjęcie jednego kontrahenta byłoby jeszcze możliwe, ale już trzech czy więcej niekoniecznie. Nieraz może być to spowodowane jakąś „pracą-akcją" w biurze np. przygotowanie do wysyłki stu katalogów, która to nie stwarza dogodnych warunków do podejmowania gości. Wreszcie może być to podyktowane harmonogramem prac i dużo wygodniejszym spotkaniem się właściciela firmy poza miejscem (miejscowością) prowadzenia działalności gospodarczej. Konstrukcja podatku dochodowego nakazuje, w celu ustalenia dochodu będącego podstawą opodatkowania, pomniejszać przychody o koszty uzyskania przychodu. Poniesione wydatki muszą bez wątpienia być związane z prowadzoną działalnością gospodarczą - racjonalnie i gospodarczo uzasadnione - jak również muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Bez wątpienia, Pana zdaniem, wydatki poniesione w celu zwyczajowego codziennego podjęcia kontrahentów - gości firmy - do takich wydatków należą. Artykuł 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłączają wydatki na reprezentację z kosztów uzyskania przychodu jest wyjątkiem od ogólnej zasady zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszystkich wydatków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. W tym miejscu cytuje Pan wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 czerwca 2008 r. sygn. III SA/Wa 157/08, gdzie stwierdzono, że: „wymienienie jako przykładowych wydatków na usługi gastronomiczne, zakupu żywności i napojów w tym alkoholowych, nie oznacza iż wydatki te nigdy nie będą kosztami. Stwierdzić należy, że nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny". Ponadto powołuje Pan wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 stycznia 2009 r. sygn. III SA/Wa 1597/08, gdzie wyrażony został pogląd iż: „nie wszystkie działania podejmowane na zewnątrz w kierunku potencjonalnych klientów mogą być potraktowane jako reprezentacja, gdyż w tak określonych działaniach mieszczą się również inne przedsięwzięcia z zakresu marketingu, reklamy, promocji itd." Końcowo powołuje Pan interpretację indywidualną z dnia 27 sierpnia 2009 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie znak IPPB5/4240-24/09-2/AM, gdzie stwierdzono, że: „Decydujące znaczenie dla stwierdzenia tego czy wydatki związane z danym spotkaniem mogą być kwalifikowane jako koszty reprezentacji ma charakter spotkania. W związku z tym, niektóre z wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych czy usług gastronomicznych nie powinny być rozpatrywane jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym lecz jako „zwykłe" koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. W konsekwencji wydatki te powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów."

W związku z powyższym uważa Pan, że wydatki poniesione na podjęcie kontrahenta w restauracji, jeżeli noszą znamiona zwyczajowego podjęcia gości, a nie są wytworne i okazałe, są kosztem podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W powołanym wyżej przepisie ustawodawca nie podaje enumeratywnie, jakie konkretne wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Wskazuje jedynie, że aby określony koszt mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu:

• musi pozostawać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą;
• nie może być wymieniony w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 ustawy);
• musi być udokumentowany prawidłowo oraz w sposób nie budzący wątpliwości.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z uwagi na fakt, iż przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „reprezentacji” należy – zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa – odnieść się do definicji słownikowej tego pojęcia. W internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) pojęcie to zostało zdefiniowane następująco: „reprezentacja” to „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną”.

Przenosząc definicję słownikową na grunt ustaw podatkowych, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, za reprezentację uznaje się „występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów.”

Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, gdyż to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, iż rozstrzygnięcie czy wydatki, o których mowa mogą stanowić koszty uzyskania przychodów zależy od tego, czy dotyczą one reprezentacji, t. j. czy wydatki na usługi gastronomiczne ukierunkowane są na reprezentowanie przedsiębiorcy oraz budowanie jego prestiżu (wizerunku).

Złożony wniosek dotyczy oceny charakteru wydatków na usługi gastronomiczne w związku z odbywaniem spotkań biznesowych z kontrahentami, które odbywają się w siedzibie firmy i poza siedzibą.

W ocenie tutejszego organu wydatki na usługi gastronomiczne w trakcie spotkań z kontrahentami w lokalach zewnętrznych, wiążą się z tworzeniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku przedsiębiorcy. Pomimo tego, że w czasie spotkań omawiane są zasady współpracy, negocjowane warunki umów to znaczące jest miejsce takiego spotkania, t. j. poza siedzibą firmy. Spotkania biznesowe mogą być bowiem organizowane w każdym innym miejscu, zwłaszcza w siedzibach podmiotów gospodarczych. Trudno wykazać zatem inny niż reprezentacja cel poniesienia tych wydatków. W kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia „reprezentacja” oraz z analizy przytoczonego art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy, jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Pana wydatki na zorganizowanie spotkań biznesowych poza siedzibą firmy są wydatkami na reprezentację i jako takie nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Ich charakter bezsprzecznie świadczy o kreowaniu pozytywnego wizerunku firmy, czyli kształtowaniu lepszego postrzegania Spółki na zewnątrz. Powoływanie się w tym kontekście przez Pana na okoliczność, że tego typu działania wpisują się w zwyczajowe postępowanie wobec kontrahentów, czy też że spowodowane są warunkami lokalowymi, nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji.

Natomiast wydatki ponoszone na drobny poczęstunek serwowany w trakcie spotkań biznesowych z kontrahentami, organizowanych w siedzibie zakładu, pod warunkiem że nie mają charakteru okazałości mogą stanowić - zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy - koszty uzyskania przychodów.

Reasumując w przedstawionym stanie faktycznym wydatków na reprezentację nie stanowi skromny posiłek, w tym przygotowany przez firmę cateringową (m.in. kawa, herbata, woda mineralna, słodycze, gotowe posiłki, itp.) o ile poniesione wydatki nie będą posiadały charakteru wydatków wpływających na polepszenie prestiżu (wizerunku) firmy. Nieprawidłowo jednak określił Pan jako nie mające charakteru reprezentacji wydatki na usługi gastronomiczne w czasie spotkań z kontrahentami organizowanych poza siedzibą zakładu.

Jak wykazano, są to wydatki na reprezentację i wobec tego nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego stanowisko Pana w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do wskazanych przez Pana pism Dyrektorów Izb Skarbowych oraz wyroków sądów należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.