Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1414/14-2/AP
z 6 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2014 r. (data wpływu 9 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku z postępowaniem podatkowym w sprawie podatku akcyzowego od nabycia wewnątrzwspólnotowego pojazdów, urząd celny w 2014 roku pobrał w wyniku egzekucji kwotę należności głównej oraz odsetki podatkowe od pojazdów, które zostały sprzedane w 2010 r. i 2011 r.

Pojazdy te były towarami handlowymi, podatek akcyzowy jest kosztem bezpośrednim.

Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w księgach rachunkowych za 2014 rok Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kwotę wpłaconego podatku akcyzowego do urzędu celnego oraz kwotę zapłaconych odsetek od tych pojazdów?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwotę zapłaconego podatku akcyzowego - należności głównej w 2014 r. może ująć w księgach rachunkowych i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów ponieważ księgi za rok 2011 i 2010 zostały zamknięte i zostało sporządzone sprawozdanie finansowe.

Odsetek od należności głównej Wnioskodawca nie może ująć w księgach rachunkowych w kosztach uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 18.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych i innych należności, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 2 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), przepisy ustawy stosuje się do podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego, do których ustalania lub określania uprawnione są organy podatkowe.

Jak stanowi art. 13 § 1 pkt 1 i 2 Ordynacji podatkowej, organem podatkowym, stosownie do swojej właściwości, jest:

1. naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego, wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa - jako organ pierwszej instancji;
2. dyrektor izby skarbowej, dyrektor izby celnej - jako:
   1. organ odwoławczy odpowiednio od decyzji naczelnika urzędu skarbowego lub naczelnika urzędu celnego,
   2. organ pierwszej instancji, na podstawie odrębnych przepisów,
   3. organ odwoławczy od decyzji wydanej przez ten organ w pierwszej instancji.
   
   

W myśl natomiast art. 1 ustawy z dnia z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r., poz. 752, z późn. zm.), ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy. Organami podatkowymi właściwymi w zakresie akcyzy są naczelnik urzędu celnego i dyrektor izby celnej (art. 14 ust. 1 ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że podatek akcyzowy jest należnością budżetową, do której stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej.

W konsekwencji odsetki od zaległości w podatku akcyzowym, stanowią odsetki, o których mowa w cyt. art. 23 ust. 1 pkt 18 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w związku z postępowaniem podatkowym w sprawie podatku akcyzowego od nabycia wewnątrzwspólnotowego pojazdów, urząd celny w 2014 roku pobrał w wyniku egzekucji kwotę należności głównej oraz odsetki podatkowe od pojazdów, które zostały sprzedane w 2010 roku i 2011 roku. Jak wskazano, pojazdy te były towarami handlowymi.

W związku z tym Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą możliwości oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wpłaconego podatku akcyzowego oraz zapłaconych odsetek w sytuacji prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane regulacje prawne należy wskazać, że, co do zasady, zapłacony przez Wnioskodawcę podatek akcyzowy, jako związany z uzyskaniem przychodu ze sprzedaży towarów (pojazdów), może stanowić koszt uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca nie może natomiast zaliczyć wydatków z tytułu odsetek podatkowych. Wydatki na zapłatę tych odsetek nie mogą bowiem stanowić kosztów uzyskania przychodu. Zostały one przez ustawodawcę wyłączone z katalogu wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodu na podstawie cyt. art. 23 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do kwestii momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych za zapłatę podatku akcyzowego (z wyłączeniem wydatków na zapłatę odsetek od zaległości w tym podatku) tut. Organ stwierdza, co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10.

U podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b (art. 22 ust. 5 ww. ustawy).

W myśl art. 22 ust. 5a cyt. ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

– są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Jak stanowi art. 22 ust. 5b powoływanej ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 5a pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane jest zeznanie.

Natomiast koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 22 ust. 5c cyt. ustawy).

Pamiętać przy tym należy, że zgodnie z art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z powyższego wynika, że w przypadku podatników ewidencjonujących zdarzenia gospodarcze związane z prowadzoną działalnością w księgach rachunkowych, ustawodawca, co do zasady, podzielił koszty uzyskania przychodu na koszty bezpośrednio oraz pośrednio związane z uzyskaniem przychodu. Za koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu należy uznać te koszty, których poniesienie można wprost powiązać z konkretnym przychodem uzyskanym przez podatnika (np. zakup towarów handlowych). Natomiast koszty pośrednie to takie koszty, których nie można powiązać bezpośrednio z uzyskaniem konkretnego przychodu, lecz ich poniesienie służy całokształtowi prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej (np. koszty administracyjne).

Koszty bezpośrednie potrącalne są, co do zasady, w momencie uzyskania przychodu, z którym ich poniesienie było związane, tzn. pomniejszają one podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym dopiero w momencie, w którym zostanie uzyskany przychód, w celu uzyskania którego zostały poniesione, chyba że zostaną one poniesione po dniu, w którym mija termin złożenia zeznania podatkowego za rok podatkowy, w którym osiągnięto ww. przychód.

Tut. Organ zauważa, że z przepisu art. 22 ust. 5b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wynika, że koszty uzyskania przychodów należy wyłącznie ujmować w roku następującym bezpośrednio po roku podatkowym, w którym podatnik uzyskał przychód. Przy rozliczeniu kosztów bezpośrednich na zasadzie wyjątku, pozwalającego ująć te koszty w roku następnym w stosunku do tego, w którym wystąpił przychód, ustawodawca nie ograniczył się wyłącznie do jednego następnego roku podatkowego, umiejscowionego bezpośrednio po roku, w którym powstał przychód. Przepis ten zawiera otwartą formułę rozliczenia kosztów bezpośrednich w czasie, to jest w tym roku podatkowym następnym, w którym został poniesiony i udokumentowany koszt bezpośredni.

Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy należy stwierdzić, że wydatki poniesione na zapłatę podatku akcyzowego, związanego z nabyciem pojazdów uznanych za towary handlowe, stanowią koszty bezpośrednio związane z uzyskanym przychodem ze sprzedaży tych samochodów. W związku z tym w sytuacji, gdy przychód ze sprzedaży pojazdów został osiągnięty w 2010 i 2011 roku, a podatek celny pobrano w roku 2014, Wnioskodawca może zaliczyć wskazane wydatki do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, tj. w roku 2014.

Podsumowując, w niniejszej sprawie Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kwotę wpłaconego do urzędu celnego podatku akcyzowego. Przy czym wydatki te należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, tj. w roku podatkowym 2014.

Natomiast wydatki z tytułu odsetek podatkowych nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej z uwagi na treść art. 23 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Z przepisu tego wynika, że interpretacja ma zatem dotyczyć zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie zainteresowanego w odniesieniu do zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

W związku z tym tut. Organ, dokonując interpretacji indywidualnej, nie odniósł się do kwestii dotyczącej prawidłowości dokonywania zapisów w księgach rachunkowych, ponieważ sposób ich prowadzenia nie jest regulowany przepisami prawa podatkowego. Tut. Organ, ustosunkowując się do zadanego we wniosku pytania, odniósł się tylko do kwestii dotyczących możliwości oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wskazanych we wniosku wydatków w świetle regulacji zawartych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.