Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-477/14-4/ŁM
z 19 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2014 r. (data wpływu 2 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej (pytanie nr 1) − jest nieprawidłowe,
• dokumentów pozwalających na zastosowanie indywidualnej stawki amortyzacyjnej (pytanie nr 2) − jest bezprzedmiotowe,
• zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla ulepszonego środka trwałego (pytanie nr 5) − jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2014 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z 14 stycznia 2015 r. (data wpływu 16 stycznia 2015 r.) − o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej (pytanie nr 1),
• dokumentów pozwalających na zastosowanie indywidualnej stawki amortyzacyjnej (pytanie nr 2),
• dokonywania odpisów amortyzacyjnych w trakcie przebudowy i rozbudowy środka trwałego (pytanie nr 3),
• uznania poniesionych nakładów za ulepszenie środka trwałego (pytanie nr 4),
• zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla ulepszonego środka trwałego (pytanie nr 5).
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Budynek usługowo-biurowy to bardzo stara kamienica, został wybudowany ok. roku 1905. „A” prowadzący działalność pod firmą S. wszedł w jego posiadanie w roku 2010 − otrzymał go w formie darowizny od „B”, która nabyła ten budynek od Gminy w dniu 12-07-1996 i wynajmowała go najemcom.

W firmie A parter tego budynku (wynajmowany firmie perfumeryjnej) był amortyzowany według stawki amortyzacyjnej 10% rocznie, ponieważ budynek spełniał kryteria uznania go za używany, zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 4. Reszta budynku nie była wynajmowana, biuro nie dokonywało odpisów amortyzacyjnych od pozostałych kondygnacji obiektu.

Następnie budynek ten został wniesiony aportem przez A do Spółki E. jako wydzielona, zorganizowana część przedsiębiorstwa A prowadzonego pod firmą S. Ta czynność została dokonana w formie aktu notarialnego w dniu 11-05-2012. W załączniku do Umowy Spółki E znalazł się opis tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W skład majątku wydzielonej, zorganizowanej części przedsiębiorstwa weszła m.in. zabudowana nieruchomość położona, stanowiąca własność wnoszącego, dla której założono księgę wieczystą. W skład nieruchomości wchodzi grunt o powierzchni 881 m2, o wartości początkowej i księgowej netto 2 660 972 PLN oraz budynek związany z działalnością gospodarczą o powierzchni 3 530 m2 i o wartości księgowej netto 4 376 683,50 PLN. Wartość ta stała się też podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych od budynku według stawki 2,5%. Budynek jest wykorzystywany bezpośrednio w działalności gospodarczej do czerpania przychodów z najmu.

Od początku istnienia firmy E księgi rachunkowe prowadziło Spółce Biuro Rachunkowe, które w maju 2012 r., na podstawie Umowy Spółki sporządzonej w formie aktu notarialnego, wystawiło dokument OT na budynek i przyjęło go na stan środków trwałych. Budynek ma przeznaczenie biurowe, tylko parter handlowe. Został zakwalifikowany do grupy KŚT pod numerem 105. Wartość początkową ustalono, zgodnie z Umową Spółki, na kwotę 4 376 683,50 PLN.

Następnie od miesiąca czerwca 2012 rozpoczęto jego amortyzację według stawki 2,5% rocznie.

Spółka dokonała w istniejącym budynku ogromnych nakładów inwestycyjnych, aktywując je na koncie „Środki trwałe w budowie”. Wartość tych nakładów na dzień 30-06-2014 wyniosła ponad 23 miliony złotych. Nakłady te zwiększą wartość budynku.

Dla przedmiotowej nieruchomości została wydana przez Prezydenta decyzja z dnia 02-05-2012 r. zatwierdzająca projekt budowlany i udzielająca pozwolenia na budowę dla inwestycji polegającej na przebudowie i rozbudowie budynku usługowo-biurowego wraz z elementami infrastruktury technicznej z wyłączeniem przyłącza energetycznego. Roboty budowlane związane z przebudową i rozbudową budynku rozpoczęto w czerwcu 2012 r.

W dniu 18.06.2014 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wydał decyzję, pozwolenie na użytkowanie zamierzenia budowlanego „przebudowa i rozbudowa budynku usługowo-biurowego z elementami infrastruktury technicznej” − w zakresie nowopowstałej części obiektu.

Od czerwca 2012 r. Spółka nieprzerwanie amortyzuje ten obiekt według stawki 2,5%. Amortyzacji nie zaprzestano w czasie robót budowlanych.

Spółka dysponuje opinią biegłego rzeczoznawcy, z której wynika, że „analizując zakres i efekty prac wykonanych w ramach pozwolenia na budowę na przedmiotowej nieruchomości, należy stwierdzić, że w wyniku wykonanych prac budowlanych dokonano ulepszenia nieruchomości”.

Poniesione nakłady na ulepszenie obiektu nie spowodowały zmiany jego klasyfikacji rodzajowej − dalej jest to KŚT 105.

Biuro Rachunkowe przyjęło błędnie stawkę liniową 2,5%, zamiast stawki 10%, mimo że budynek spełniał wszystkie przesłanki dla uznania go za używany i zastosowania stawki indywidualnej.

W związku z powyższym, że stawka amortyzacji została ustalona nieprawidłowo i krzywdząco dla Spółki, Spółka chciałaby skorygować stawkę od miesiąca czerwca 2012 r. do okresu bieżącego ze stawki 2,5 na stawkę 10%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka może w chwili obecnej dokonać zmiany stawki amortyzacji z 2,5% na 10% dla tego budynku (KŚT 105), przy założeniu, że był to budynek używany, został wniesiony do Spółki aportem jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, wprowadzony na stan środków trwałych Spółki E w maju 2012 r. i od miesiąca czerwca amortyzowany stawką 2,5%?
2. Jakie dokumenty powinna posiadać Spółka, aby prawo do stawki 10% nie było podważone?
3. Czy podczas prac budowlanych, prowadzonych na podstawie decyzji z dnia 02-05-2012 r. zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę dla inwestycji polegającej na przebudowie i rozbudowie budynku usługowo-biurowego wraz z elementami infrastruktury technicznej z wyłączeniem przyłącza energetycznego (czyli do dnia 18.06.2014 r., kiedy to Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wydał decyzję, pozwolenie na użytkowanie zamierzenia budowlanego „przebudowa i rozbudowa budynku usługowo-biurowego z elementami infrastruktury technicznej” − w zakresie nowopowstałej części obiektu) Spółka miała prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej budynku, tj. kwoty 4 376 683,50 PLN?
4. Czy i kiedy Spółka może potraktować poniesione nakłady aktywowane na koncie „Środki trwałe w budowie” jako wartość ulepszenia środka trwałego i zwiększyć wartość budynku?
5. Czy Spółka będzie miała prawo do indywidualnej stawki w wysokości 10% rocznie od tego ulepszonego środka trwałego zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 updop?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1, 2 i nr 5. Wniosek Spółki w zakresie pytań nr 3 i nr 4 został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi z 19 stycznia 2015 r. nr ILPB4/423-477/14-5/ŁM oraz ILPB4/423-477/14-6/ŁM.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

− o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z powyższym wymienione w pkt 1-3 środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
• stanowią własność lub współwłasność podatnika − amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok − o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,
• nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy.
  
  

Jednocześnie, zgodnie z art. 16d ust. 2 ww. ustawy podatkowej, składniki majątku, o których mowa w art. 16a−16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Ponadto − w myśl art. 16h ust. 1 pkt 1 tej ustawy − odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Dokonując klasyfikacji składników majątku do środków trwałych określonych w art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy wyjaśnić następujące pojęcia:

Pojęcie „budynek” zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 2 ustawy z 1 lipca 1994 r. − Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.). Zgodnie z tą definicją budynek to taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

W odniesieniu do budynków niemieszkalnych, dla których w Wykazie stawek amortyzacyjnych przewiduje się stawkę 2,5%, podatnicy mogą przyjąć indywidualną stawkę amortyzacyjną. Okres amortyzacji dla tych budynków nie może być krótszy niż liczba lat wynikająca z różnicy 40 lat i liczby lat od dnia oddania budynku po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika. Z tym, że okres ten nie może być krótszy niż 10 lat (art. 22j ust. 1 pkt 4 updof i art. 16j ust. 1 pkt 4 updop).

W związku z tym, na podstawie art. 16j ust. 1 pkt 4 updop − ponieważ okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat, Biuro Rachunkowe prowadzące księgi handlowe Spółki powinno przyjąć stawkę amortyzacji 10%.

Takie też stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, w podobnej sprawie, ale dotyczącej osoby fizycznej, w interpretacji indywidualnej z dnia 03.09.2010 r. nr IBPBII/2/415-708/10/MW „Jeżeli budynek był użytkowany ponad 30 lat, można dla niego ustalić indywidualną stawkę amortyzacyjną”.

Potwierdza to również w swojej interpretacji nr IBPBII/2/415-515/12/MW z dnia 21-06-2012 Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach.

W związku z tym Spółka stoi na stanowisku, że miała prawo do zastosowania stawki amortyzacyjnej w wysokości 10% rocznie. Biuro Rachunkowe przyjęło budynek na stan środków trwałych w maju 2012 r., od czerwca źle liczono amortyzację, według stawki liniowej 2,5% zamiast indywidualnej 10%. W związku z powyższym Spółka uważa, że ma prawo do skorygowania amortyzacji z 2,5% na 10% od czerwca 2012 r.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Ustawodawca nie określił sposobu dokumentowania dotychczasowego okresu używania danego środka trwałego. Zatem w gestii podatnika pozostaje zebranie stosownej dokumentacji pozwalającej ustalić okres używania tego składnika majątku. Jeśli nie ma wiarygodnych dokumentów umożliwiających ustalenie tego okresu, dopuszczalne jest przyjęcie za dowód oświadczenia sporządzonego przez dotychczasowego właściciela, ewentualnie pisemnego oświadczenia złożonego przez świadków (np. sąsiadów) o wieku budynku, wzmianki prasowe, źródła historyczne. Taki sposób dokumentowania wieku budynku akceptują organy podatkowe, np. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu (interpretacja indywidualna z 20 lutego 2008 r. nr ILPB3/423-261/01-2/ŁM oraz z 28 maja 2009 r. nr ILPB1/415-297/09-2/AG). Budynek pochodzi z początków XX wieku. Według źródeł historycznych dawna kamienica przebudowana została w 1913 wg projektu (…) na Dom Handlowy (…). Spółka z o.o. dysponuje aktem notarialnym z dnia 12 lipca 1996 r. „Umowa użytkowania wieczystego i sprzedaży budynku”, odpisem księgi wieczystej oraz umową darowizny budynku z dnia 12-03-2010. Wszystkie te dokumenty potwierdzają, że budynek należy traktować jako używany, okres używania znacznie przekracza 40 lat.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego (i uzasadnienia do pytania numer 1, w którym Spółka podkreśla, że ma prawo dokonać zmiany stawki amortyzacyjnej z 2,5% rocznie na 10%) Spółka uważa, że ma prawo zastosować stawkę amortyzacyjną w wysokości 10% rocznie do tego ulepszonego środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• możliwości ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej (pytanie nr 1) − jest nieprawidłowe,
• dokumentów pozwalających na zastosowanie indywidualnej stawki amortyzacyjnej (pytanie nr 2) − jest bezprzedmiotowe,
• zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla ulepszonego środka trwałego (pytanie nr 5) − jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem wydatek może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, o ile pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika oraz nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy, jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a−16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a−16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 16d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: składniki majątku, o których mowa w art. 16a−16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 16h ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy: odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że do majątku Wnioskodawcy została wniesiona aportem w 2012 r. zorganizowana część przedsiębiorstwa, w skład której wchodzi budynek usługowo-biurowy. Poprzedni właściciel wszedł w posiadanie budynku w 2010 r. otrzymując go w formie darowizny. U poprzedniego właściciela parter budynku był amortyzowany według stawki amortyzacyjnej 10% rocznie, ponieważ budynek spełniał kryteria uznania go za używany. Reszta budynku nie była wynajmowana, nie były dokonywane odpisy amortyzacyjne.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określa art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, m.in w sytuacji nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w formie wkładu niepieniężnego.

Według art. 16g ust. 9 tej ustawy: w razie przekształcenia formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, z zastrzeżeniem ust. 19, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów – wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o której mowa w art. 9 ust. 1, podmiotu przekształcanego, połączonego albo podzielonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi.

Zgodnie natomiast z art. 16g ust. 10a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego.

Ponadto w myśl art. 16h ust. 3 ww. ustawy: podmioty, o których mowa w art. 16g ust. 9, powstałe z przekształcenia, podziału, z zastrzeżeniem ust. 5, albo połączenia podmiotów oraz podmioty, które przejęły całość lub część innego podmiotu na skutek tych zdarzeń, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot przekształcony, podzielony, połączony, z uwzględnieniem art. 16i ust. 2−7.

Z kolei na podstawie art. 16h ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego jeżeli składniki majątku wchodzące w skład wkładu niepieniężnego były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego taki wkład.

Powołane wyżej regulacje wyrażają tzw. zasadę kontynuacji ustalania wartości początkowej oraz dokonywania odpisów amortyzacyjnych zarówno w zakresie ich wysokości, jak i metody amortyzacji dla podmiotów powstałych z przekształcenia, połączenia czy podziału, a także w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego.

Tym samym Wnioskodawca – przyjmując budynek do środków trwałych w maju 2012 r. − miał obowiązek:

1. przyjąć tę samą wartość początkową co wnoszący aport,
2. uwzględnić dotychczasowe odpisy amortyzacyjne dokonane przez A,
3. dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wskazanej w pkt 1 przy zastosowaniu stawki 10% przyjętej przez A,
4. kontynuować metodę amortyzacji przyjętą przez A.
   
   

Zatem – z uwagi na fakt, że przy nabyciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci wkładu niepieniężnego ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje szczególny tryb amortyzacji nabytych w ramach tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa środków trwałych, Spółka miała obowiązek kontynuować w odniesieniu do opisanego we wniosku budynku zasady amortyzacji przyjęte przez A. Dlatego też przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczące ustalania indywidualnych stawek amortyzacyjnych (w tym art. 16j ust. 1 pkt 4) nie znajdą zastosowania w przypadku Spółki.

Należy także wskazać, że ulepszenie środka trwałego i zwiększenie jego wartości początkowej pozostaje bez wpływu na przyjętą metodę amortyzacji, tj. stawka amortyzacji i przyjęta metoda nie ulega zmianie. Tym samym Spółka po podwyższeniu w wyniku ulepszenia wartości początkowej budynku nadal będzie go amortyzować wg zasady kontynuacji, czyli przy zastosowaniu stawki 10% przyjętej przez A.

Reasumując Wnioskodawca w odniesieniu do budynku wchodzącego w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa nabytego w formie wkłady niepieniężnego ma obowiązek kontynuować zasady amortyzacji przyjęte przez poprzedniego właściciela budynku (tj. wnoszącego aport).

Ponadto w sytuacji ulepszenia budynku w wyniku prowadzonych prac budowlanych Spółka również ma obowiązek kontynuować zasady amortyzacji przyjęte przez poprzedniego właściciela budynku.

Powyższe powoduje, że Spółka nie ma możliwości ustalenia dla wskazanego budynku indywidualnej stawki amortyzacyjnej wg zasady określonej w art. 16j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższymi podsumowaniami – odpowiedź dotycząca sposobu dokumentowania dotychczasowego okresu używania danego środka trwałego (pytanie nr 2) jest bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.