Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-127/15-2/MN
z 1 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 28 stycznia 2015 r. (data wpływu 18 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych z tytułu rozliczenia nakładów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych z tytułu rozliczenia nakładów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wydzierżawił spółce jawnej, za zgodą swej małżonki, nieruchomość gruntową należącą do współwłasności majątkowej małżeńskiej. Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą, zajmuje się między innymi wynajmem nieruchomości i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka jawna również jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i zajmuje się głównie produkcją mebli.

Na nieruchomości wydzierżawionej od Wnioskodawcy spółka wybudowała budynek – halę produkcyjno-magazynową. Ukończenie budynku miało miejsce w lutym 2015 r. Zgodnie z umową dzierżawy, czynsz naliczany był miesięcznie, jednak będzie wymagalny dopiero na koniec miesiąca, w którym ukończono budowę. Oznacza to, że cały czynsz dzierżawny, za wszystkie poprzednie miesiące, stanie się wymagalny na koniec lutego 2015 r. i będzie uregulowany w marcu 2015 r. Dodatkowo, spółka podniosła wartość używanego już budynku biurowego należącego do Wnioskodawcy poprzez jego modernizację.

Z końcem miesiąca, w którym nieruchomość zostanie ukończona ulegnie rozwiązaniu umowa dzierżawy, co przewidziane zostało w jej treści. Umowa dzierżawy zostanie więc rozwiązana z końcem lutego 2015 r. Strony zawarły nową umowę, która wejdzie w życie od 1 marca 2015 r., na podstawie której Wnioskodawca odda spółce w najem wybudowany na nieruchomości budynek (co obejmować będzie także elementy infrastruktury niezbędne do korzystania z budynku). Nie jest planowane, by Wnioskodawca wraz z małżonką mieli sprzedać spółce należącą do nich nieruchomość.

W związku z wybudowaniem budynku na nieruchomości Wnioskodawcy i jego małżonki, powstało dla spółki jawnej roszczenie o rozliczenie dokonanych na nieruchomości nakładów (przez co zarówno spółka, jak i wydzierżawiający rozumieją wybudowanie budynku produkcyjno-magazynowego oraz remont istniejącego budynku). W umowie najmu strony przewidziały sposób rozliczenia nakładów poczynionych na nieruchomości przez spółkę. To, że kwestia nakładów będzie wzajemnie rozliczona w umowie najmu przewidziano już we wcześniejszej umowie dzierżawy, co potwierdza intencje obu stron umowy.

W ramach dokonywanych rozliczeń, roszczenie z tytułu poniesionych przez spółkę nakładów będzie stawało się częściowo wymagalne, w wysokości odpowiadającej procentowi miesięcznego czynszu najmu. Następnie, strony będą dokonywały wzajemnych potrąceń wymagalnej części roszczenia z tytułu rozliczenia nakładów i części miesięcznego czynszu (pozostała część będzie płacona najprawdopodobniej przelewem). Potrącenia będą dokonywane, aż do momentu rozliczenia całości roszczeń spółki z tytułu poniesionych przez nią nakładów, tj. aż do zapłaty w drodze potrącenia całej wartości wzniesionego budynku.

Odpłatny zwrot nakładów będzie przez spółkę jawną opodatkowany podatkiem od towarów i usług w stawce podstawowej 23%, jako usługa. Podatek będzie naliczany w momencie, gdy poszczególne raty świadczenia z tytułu rozliczenia nakładów staną się wymagalne, gdyż zdaniem dostarczającej usługi spółki, będzie to moment powstania obowiązku podatkowego. W kwestii tego, czy odpłatny zwrot nakładów będzie opodatkowany jako usługa, oraz momentu powstania obowiązku podatkowego spółka zwróciła się już o indywidualną interpretację.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktur wystawionych przez spółkę jawną, za rozliczenie nakładów?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktur wystawionych przez spółkę jawną, za rozliczenie nakładów.

Zgodnie z art. 86 ust 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Wnioskodawca wydzierżawia (do końca stycznia 2015 r.), a od lutego 2015 r., wynajmuje nieruchomość, na której posadowiony jest budynek wraz z tym budynkiem i opodatkowuje czynsz dzierżawy bądź najmu podatkiem od towarów i usług w stawce 23%. Usługa przeniesienia praw do nakładów (rozliczenia nakładów), świadczona przez spółkę pozostaje w związku z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi.

Jak zauważono w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 28 sierpnia 2014 r., sygn. IPTPP2/443-418/14-3/JN: „(...) jednak podmiot, który poniósł nakłady dysponuje pewnym prawem do poniesionych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Wskazać zatem należy, że nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego”.

Podobnie w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 stycznia 2013 r., sygn. IPPP2/443-1267/12-2/DG: „w sytuacji przeniesienia za wynagrodzeniem nakładów poniesionych przez Dzierżawcę w związku budową budynku biurowego na dzierżawionym gruncie mamy do czynienia ze świadczeniem polegającym na zbyciu nakładów dokonanych na rzecz Wnioskodawcy. Nakłady są bowiem prawem majątkowym, które mogą być przedmiotem obrotu gospodarczego”.

Nabywając prawo do nakładów (rozliczając je), Wnioskodawca umożliwia sobie dokonywanie wynajmu budynku. Usługi służą więc czynnościom opodatkowanym. Moment rozliczenia wynika z zawartej pomiędzy stronami umowy, jednak nawet gdyby kwestia ta pozostała nieuregulowana i tak spółka miałaby roszczenie o rozliczenie dokonanych nakładów na zasadzie art. 676 k.c.

Rozliczenie nakładów poniesionych przez spółkę jest koniczne, by Wnioskodawca mógł wynajmować nieruchomość wraz z budynkiem. Bez rozliczenia nakładów spółka (i żaden inny racjonalny podmiot) nie zdecydowałaby się wybudować budynku hali magazynowo -produkcyjnej na gruncie Wnioskodawcy, a on z kolei nie mógłby, go później wynajmować. Jak stwierdzono w wyżej cytowanej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 stycznia 2013 r., sygn. IPPP2/443-1267/12-2/DG, wydanej w analogicznym stanie faktycznym: „przedmiotowa transakcja przeniesienia nakładów w postaci wydatków poniesionych przez Dzierżawcę na budowę budynku biurowego na cudzym gruncie jako świadczenie usług winna być udokumentowana fakturą z podatkiem należnym w wysokości 23%. Wnioskodawca prowadząc działalność w zakresie wynajmu nieruchomości na cele użytkowe wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu i niekorzystające ze zwolnienia od VAT. W związku z powyższym Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej zbycie nakładów poniesionych przez Dzierżawcę”.

Stanowisko zajęte w złożonym wniosku zostało potwierdzone między innymi interpretacjami: Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 4 kwietnia 2014 r., sygn. ITPP1/443-33/14/BS, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 18 kwietnia 2013 r., sygn. IPPP1/443-69/13-5/ISZ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami – według art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy, wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Słownik języka polskiego definiuje czasownik „świadczyć” jako „wykonywać coś na czyjąś rzecz”, „świadczenie” zaś, to obowiązek wykonywania, przekazania czegoś.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie nie będące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Na podstawie art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), zwanej dalej k.c. – nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z powyższej definicji wynika, że na gruncie polskiego prawa można wyodrębnić trzy rodzaje nieruchomości w sensie prawnym:

• grunty (stanowiące część powierzchni ziemskiej);
• budynki trwale z gruntem związane (tzw. nieruchomości budynkowe);
• części tych budynków (tzw. nieruchomości lokalowe).
  
  

Stosownie natomiast do treści art. 47 § 1-3 k.c. – część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Jak stanowi art. 48 k.c. – z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Z kolei na mocy art. 693 § 1 k.c. – przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Ponadto, po zakończeniu dzierżawy dzierżawca obowiązany jest, w braku odmiennej umowy, zwrócić przedmiot dzierżawy w takim stanie, w jakim powinien się znajdować stosownie do przepisów o wykonywaniu dzierżawy (art. 705 k.c.).

Z kolei, na mocy art. 659 § 1 k.c. – przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Ponadto, jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego (art. 676 k.c.).

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady na nieruchomość (np. wybudowanie budynku lub budowli oraz ulepszenie i modernizacja istniejących budynków lub budowli) stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. Wszystko to, co zostało trwale z gruntem złączone, stanowi bowiem jego część składową. A zatem w sytuacji, gdy spółka wybudowała budynek, tj. poniosła nakłady na majątku, który nie stanowi jej własności, nakłady te stają się częścią nieruchomości i przypadają właścicielowi – Wnioskodawcy.

W świetle powołanych przepisów należy zwrócić uwagę, że nakłady poniesione przez spółkę na użytkowanym majątku nie stanowią towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy (tj. w szczególności rzeczy oraz ich części). Przedmiotem zbycia będą poniesione nakłady stanowiące inwestycję w obcym środku trwałym. Poniesione nakłady nie stanowią zatem odrębnej rzeczy, a jedynie skutkują one powstaniem po stronie spółki roszczenia o zwrot poniesionych kosztów. Roszczenie to nie stanowi natomiast prawa rzeczowego, a jedynie prawo o charakterze zobowiązaniowym, uprawniające do żądania zwrotu dokonanych nakładów. Tym samym, prawo to nie może również stanowić towaru w rozumieniu ustawy. W konsekwencji, w przypadku zbycia nakładów nie dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarami jak właściciel. Biorąc pod uwagę powołane wcześniej regulacje ustawy należy zatem przyjąć, że przeniesienie nakładów poniesionych w obcym środku trwałym nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą, która mogłaby stanowić towar.

Niemniej jednak podmiot, który poniósł nakłady dysponuje pewnym prawem do poniesionych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Wskazać zatem należy, że nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego.

Z uwagi na powyższe, odpłatna czynność zbycia nakładów, jako przekazanie za wynagrodzeniem ulepszeń na cudzą rzecz, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę (art. 41 ust. 13 ustawy).

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Z powyższego wynika, że w przypadku, gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki bądź zwolnienia, należy je opodatkować według stawki podatku w wysokości 23%.

Zbycie nakładów, które jest odpłatnym świadczeniem usług, nie zostało wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej oraz nie zostało uwzględnione w przepisach o podatku od towarów i usług jako objętych obniżoną stawką podatku lub zwolnieniem, zatem podlega opodatkowaniu stawką 23%.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie sprzedaż nakładów (na obce środki trwałe) stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej, w wysokości 23%.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy – nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak wskazano we wniosku, Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą, zajmuje się między innymi wynajmem nieruchomości i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka jawna również jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i zajmuje się głównie produkcją mebli. Wnioskodawca wydzierżawia (do końca stycznia 2015 r.), a od lutego 2015 r., wynajmuje nieruchomość, na której posadowiony jest budynek wraz z tym budynkiem i opodatkowuje czynsz dzierżawy bądź najmu podatkiem od towarów i usług w stawce 23%. Usługa przeniesienia praw do nakładów (rozliczenia nakładów), świadczona przez spółkę pozostaje w związku z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi.

Zatem, skoro sprzedaż nakładów (na obce środki trwałe) stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu według stawki podstawowej, w wysokości 23%, a także pozostaje u Wnioskodawcy w związku z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi – przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktur wystawionych przez spółkę jawną z tytułu rozliczenia nakładów.

Tut. Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.