Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/423-88/14/ESZ
z 17 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 grudnia 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 22 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych tytułem zakupu wskazanych we wniosku produktów spożywczych dostępnych dla pracowników oraz podawanych podczas spotkań z kontrahentami Wnioskodawcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2014 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych tytułem zakupu wskazanych we wniosku produktów spożywczych dostępnych dla pracowników oraz podawanych podczas spotkań z kontrahentami Wnioskodawcy.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę (sp. z o.o.) jest sprzedaż łożysk, smarów, olejów, klejów, przyrządów pomiarowych, a także sprzedaż, remont, naprawa przekładni i świadczenia usług telekomunikacyjnych. Wnioskodawca na podstawie umów o pracę oraz umów zlecenia zatrudnia pracowników. Dla celów prowadzonej działalności gospodarczej zakupuje wodę, kawę, herbatę, cukier, mleko, soki, a także słodycze, owoce i przekąski. Produkty te są ogólnodostępne zarówno dla pracowników podczas wykonywania obowiązków służbowych, tj. podczas wewnętrznych narad, spotkań i w trakcie wykonywania codziennych obowiązków, jak również dla klientów. Produkty te zużywane są także w trakcie spotkań w siedzibie Wnioskodawcy z kontrahentami.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki na zakup ww. produktów można uznać za koszty uzyskania przychodów?

(pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania, albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W świetle tego przepisu, za koszty uzyskania przychodów należy uznać wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione oraz definitywnie poniesione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie, albo zabezpieczenie ich źródła, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, o ile nie zostały one wymienione w katalogu kosztów (wydatków) zawartym w art. 16 ust. 1. Do takich wydatków zaliczyć można między innymi tzw. koszty pracownicze, wśród których dominują wynagrodzenia, ale także wszelkie inne gratyfikacje, w tym przekazanie im napojów bądź artykułów spożywczych.

Ponadto zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Pracy i polityki Społecznej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, pracodawca jest zobowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje. Należy zauważyć, że ustawodawca nie sprecyzował, jakiego rodzaju mają to być napoje, pozostawiając tą decyzję w gestii pracodawcy. W rozporządzeniu znajduje się jednak zapis, że ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników. Ww. wydatki na rzecz pracowników, służą poprawie wydajności oraz zadowoleniu pracowników, a więc są bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu.

Wnioskodawca ma także w zwyczaju przyjmowanie klientów i kontrahentów i proponowanie im kawy, herbaty, czy drobnego poczęstunku w formie słodyczy, przekąsek i owoców. Zdaniem Wnioskodawcy, tego typu zakupy nie stanowią kosztów reprezentacji. W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Wydatki wskazane przez Wnioskodawcę ponoszone na rzecz klientów, kontrahentów, stanowią zwyczajowy poczęstunek, służą poprawieniu wizerunku firmy i podtrzymywaniu relacji z kontrahentami. Co za tym idzie, prowadzą one do lepszego postrzegania firmy przez klientów, a więc do większego zaufania i wzrostu przychodów. Na tej podstawie mogą one zostać zakwalifikowane do kategorii kosztów.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca uważa, że wydatki na ww. produkty spożywcze pozostają w związku przyczynowo skutkowym z uzyskiwanymi przychodami, a tym samym mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 16 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu.

Zatem aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien on, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• powinien być właściwie udokumentowany.
  
  

Dokonując powyższej kwalifikacji należy mieć również na uwadze negatywny katalog kosztów zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji, tj. wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, czy świadczenia usług gastronomicznych, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi zawarte w art. 15 ust. 1 ww. ustawy, czyli muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę jest sprzedaż łożysk, smarów, olejów, klejów, przyrządów pomiarowych, a także sprzedaż, remont, naprawa przekładni i świadczenia usług telekomunikacyjnych. Wnioskodawca zakupuje wodę, kawę, herbatę, cukier, mleko, soki, a także słodycze, owoce i przekąski. Produkty te są ogólnodostępne zarówno dla pracowników, jak również dla klientów Wnioskodawcy. Produkty te podawane są także w trakcie spotkań w siedzibie Wnioskodawcy z kontrahentami.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na wodę, kawę, herbatę, cukier, mleko, soki, a także słodycze, owoce i przekąski, niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas spotkań z kontrahentami i klientami, dotyczących zakresu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki mają przede wszystkim na celu stworzenie pozytywnej atmosfery dla negocjacji, a w konsekwencji pozytywne wpłynięcie na przebieg rozmów biznesowych z kontrahentami. Przedmiotowe wydatki nie przekraczają zwyczajowo przyjętych norm nie tylko w branży, w której działa Wnioskodawca, ale w ogóle w realiach prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem, o ile spotkania z kontrahentami i klientami związane są z omówieniem spraw biznesowych, a głównym celem tych spotkań nie jest poprawa wizerunku Wnioskodawcy, to poniesione wydatki na zakup poczęstunku podawanego podczas ww. spotkań z kontrahentami, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W przypadku ww. wydatków związanych z naradami, spotkaniami czy wykonywaniem codziennych obowiązków służbowych pracowników, stwierdzić należy, że są one w sposób pośredni związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, bowiem mają one na celu zwiększenie komfortu pracowników poprzez stworzenie przyjaznego środowiska pracy, ułatwiającego podejmowanie istotnych decyzji z punktu widzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a także wpływają na zwiększenie ich wydajności pracy podczas wykonywania codziennych obowiązków służbowych w siedzibie Wnioskodawcy. Zatem wydatki te również mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, na podstawie cyt. art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zaznaczyć jednakże należy, że to na podatniku ciąży również obowiązek należytego udokumentowania ww. wydatków. Przy czym, posiadane dowody nie mogą się ograniczać do faktur (rachunków) stwierdzających wysokość poniesionych wydatków, lecz winny to być dowody umożliwiające w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo - skutkowego poniesionych wydatków z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, a ponadto potwierdzające racjonalność poniesionych wydatków.

Nadmienić także należy, że zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wskazać również należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.