Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/4511-65/15-4/AP
z 29 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2015 r. (data wpływu 30 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 marca 2015 r. (data wpływu 30 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania podwyższonej stawki amortyzacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 16 marca 2015 r., Nr IPTPB1/4511-65/15-2/AP na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 16 marca 2015 r. (data doręczenia 19 marca 2015 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 24 marca 2015 r. (data wpływu 30 marca 2015 r.), nadanym za pośrednictwem polskiej placówki operatora wyznaczonego w dniu 25 marca 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Działalność prowadzi od 15 sierpnia 2013 r. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest pośrednictwo w obrocie nieruchomościami oraz zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie – PKD 68.31.Z; 68.32.Z.

Wnioskodawca wyszukuje lokale handlowo-usługowe pod wynajem, a następnie prowadzi nadzór nad tymi lokalami i utworzonymi w nich sklepami.

Przychody z działalności opodatkowane są wg skali podatkowej. Wnioskodawca prowadzi podatkową książkę przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca zakupił samochód osobowy w marcu 2014 r. i wprowadził go do środków trwałych swojej firmy. Zaczął go amortyzować od kwietnia 2014 r. wg stawki podstawowej 20%.

W miarę rozwoju swojej firmy Wnioskodawca zauważył bardzo intensywne użytkowanie swojego samochodu ze względu na dużą ilość wyjazdów po całej Polsce w celu wyszukiwania potrzebnych Mu lokali. Wnioskodawcy dochodzi również stały nadzór nad już otwartymi sklepami. Średnio miesięcznie przejeżdża ponad 4 000 km, więc bardzo dużo. Wnioskodawca samochód ten wykorzystuje również do celów prywatnych, jednak w nieznacznym stopniu, gdyż posiada drugi samochód osobowy.

Wnioskodawca od 15 sierpnia 2013 r. rozpoczął działalność gospodarczą, więc nie jest w stanie stwierdzić rocznego przebiegu za ubiegłe lata. W miarę pozyskiwania rynku przez Wnioskodawcę wzrasta liczba km, które musi On pokonać w celu zdobywania klientów. Wnioskodawca chciałby podwyższyć stawkę amortyzacyjną o współczynnik 1,4 ze względu na wykorzystywanie samochodu bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych, gdyż w analogicznych działalnościach przeciętnie przejeżdża się do 2 000 km miesięcznie.

W piśmie z dnia 24 marca 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazano, że Wnioskodawca do chwili złożenia wniosku nadzorował 10 sklepów w następujących miejscowościach:

• 3 sklepy w R. – 110 km w jedna stronę od Jego miejscowości;
  

• 3 sklepy w T. – 200 km w jedna stronę od Jego miejscowości;
  

• 1 sklep w D. – 150 km w jedna stronę od Jego miejscowości;
  

• 1 sklep w J. – 200 km w jedną stronę od Jego miejscowości;
  

• 2 sklepy w Z. – 65 km w jedna stronę od Jego miejscowości.
  
  

Umowa partnerska z firmą, dla której Wnioskodawca wyszukuje lokale zobowiązuje Go do nadzoru nad sklepami dwa razy w tygodniu. Ponadto, Wnioskodawca raz w miesiącu ma obowiązek stawiania się w siedzibie firmy w P., tj. 700 km w jedną stronę. Miesięcznie wychodzi zatem ponad 7 000 km.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy w przypadku, gdy miesięczny przebieg pojazdu przekracza 7 000 km, Wnioskodawca może przyjąć, że jest on używany bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych, a co za tym idzie, stosować podwyższoną stawkę amortyzacji i współczynnik nie wyższy niż 1,4?

Zdaniem Wnioskodawcy, rozpoczynając działalność gospodarczą i wprowadzając nowo zakupiony samochód osobowy do firmy nie wiedział, jak bardzo będzie wykorzystywał ten samochód. Jak się okazuje, Wnioskodawca przejeżdża średnio ponad 4 000 km miesięcznie i widzi tendencję wzrostową. Wnioskodawca ma dużo wyjazdów po całej Polsce w celu wyszukiwania lokali użytkowych, a następnie nadzorowania tych lokali. Wnioskodawcy bardzo zależy na podwyższeniu tego współczynnika, dzięki czemu Jego samochód zostanie szybciej zamortyzowany. Jak wynika z art. 22i ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 16i ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest możliwość podwyższenia stawki amortyzacji przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,4 – gdy samochód osobowy jest używany bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych. Według Wnioskodawcy, samochód osobowy w Jego działalności jest wykorzystywany bardzo intensywnie i przysługuje Mu podwyższenie stawki.

W piśmie z dnia 24 marca 2015 r., stanowiącym uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, że w Jego ocenie, stosownie do treści regulacji art. 22i ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik stosujący liniową metodę amortyzacji może podwyższyć stawkę amortyzacji poprzez zastosowanie współczynnika nie wyższego niż 1,4 przy dokonaniu odpisów m.in. od środków transportu używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych. Zaznaczyć należy, że w żadnym z przepisów prawa podatkowego ustawodawca nie doprecyzował co to znaczy, że środek trwały jest używany bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych. To oznacza, że koniecznym jest odwołanie się do przesłanek i uwarunkowań obiektywnych i ustalenia jakie zasady korzystania z samochodów osobowych należy uznać za przeciętne. Analizując publikacje w prasie motoryzacyjnej, dane firm ubezpieczeniowych, czy informacje dotyczące ofert sprzedaży pojazdów na rynku wtórnym należy przyjąć, że przeciętnie samochody w Polsce przejeżdżają rocznie około 30 000 km, co w przeliczeniu na miesiące daje 2 500 km.

Zatem, za racjonalne należy uznać, że samochód Wnioskodawcy przejeżdżając ponad 7 000 km miesięcznie jest wykorzystywany bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych. W związku z tym, według Wnioskodawcy, zasadne jest podwyższenie stawki amortyzacji o współczynnik 1,4.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawo wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części (…).

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty,

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest zatem prawidłowo ustalona wartość początkowa środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zasady ustalania wartości początkowej, które są zróżnicowane m.in. z uwagi na sposób nabycia środka trwałego, reguluje art. 22g ww. ustawy.

Odnosząc się do kwestii możliwości zastosowania podwyższonej stawki amortyzacyjnej do amortyzacji samochodu osobowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej Wnioskodawcy stwierdzić należy, że w myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Zgodnie z treścią art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Na podstawie art. 22i ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Jednakże w szczególnych, przewidzianych w ww. ustawie przypadkach, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych z zastosowaniem podwyższonych stawek amortyzacyjnych.

Przepis art. 22i ust. 2 pkt 2 ww. ustawy określa, że podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej - przy zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,4.

W myśl art. 22i ust. 3 ww. ustawy, w razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa przesłanek, jakie winny być spełnione, by zasadnym stało się uznanie, że środki trwałe wskazane w art. 22i ust. 2 (w tym środki transportu) są używane bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych. W Wykazie stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazano, że dla samochodów osobowych zaliczonych do rodzaju 741 Klasyfikacji Środków Trwałych, podstawowa stawka amortyzacyjna wynosi 20%.

Z pkt 3 Objaśnień do powyższego załącznika nr 1 wynika natomiast, że przez maszyny, urządzenia i środki transportu, wymagające szczególnej sprawności technicznej, o których mowa w art. 22i ust. 2 pkt 2 ustawy, rozumie się te obiekty, które używane są w pracy na trzy zmiany, mimo że nie działają ze swej istoty w ruchu ciągłym, używane w warunkach terenowych, w warunkach leśnych, pod ziemią lub innych wskazujących na bardziej intensywne zużycie.

Kwalifikacji czy została spełniona powyższa przesłanka dokonuje sam podatnik. Jeśli więc zachodzą okoliczności powołane w powyższych przepisach, to podatnik może podstawową stawkę amortyzacyjną podwyższyć przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1,4. Należy jednak zwrócić uwagę, że z prowadzonej dokumentacji podatkowej winno wynikać, że samochody są bardziej intensywnie używane w stosunku do warunków przeciętnych, albo wymagają szczególnej sprawności technicznej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność od 15 sierpnia 2013 r. w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami oraz zarządzania nieruchomościami na zlecenie. Wnioskodawca wyszukuje lokale handlowo-usługowe pod wynajem, a następnie prowadzi nadzór nad tymi lokalami i utworzonymi w nich sklepami. Wnioskodawca zakupił samochód osobowy w marcu 2014 r. i wprowadził go do środków trwałych swojej firmy. Zaczął go amortyzować od kwietnia 2014 r. wg stawki podstawowej 20%. W miarę rozwoju swojej firmy Wnioskodawca zauważył bardzo intensywne użytkowanie swojego samochodu ze względu na dużą ilość wyjazdów po całej Polsce w celu wyszukiwania potrzebnych Mu lokali. Wnioskodawca chciałby podwyższyć stawkę amortyzacyjną o współczynnik 1,4 ze względu na wykorzystywanie samochodu bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych, gdyż w analogicznych działalnościach przeciętnie przejeżdża się do 2 000 km miesięcznie. Wnioskodawca miesięcznie przejeżdża ponad 7 000 km.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz stwierdzenie Wnioskodawcy, że wykorzystuje On samochód bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych, a także powyższe przepisy prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawca może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej samochodu osobowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej przy zastosowaniu współczynnika podwyższającego, o którym mowa w art. 22i ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ze względu na fakt, że przedmiotowy samochód jest wykorzystywany bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych.

Jeżeli opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie będzie chronić Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.