Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-1209/14/AB
z 16 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 listopada 2014 r. (data wpływu 2 grudnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 2 marca 2015 r. (data wpływu 5 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania przez Syndyka korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania przez Syndyka korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 2 marca 2015 r. (data wpływu 5 marca 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 16 lutego 2015 r. znak: IBPP2/443-1209/14/AB.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

W dniu 27 sierpnia 2014 r. Sąd Rejonowy w K ogłosił upadłość likwidacyjną spółki -Zakład M Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w J, obejmującą likwidację majątku spółki, wyznaczając do tego celu syndyka.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT, w okresie przed ogłoszeniem upadłości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonywała zakupu towarów i usług na podstawie dokumentujących te czynności faktur VAT. Z uwagi na brak środków finansowych nie wszystkie zobowiązania spółki wobec kontrahentów zostały uregulowane, a w związku z ogłoszeniem upadłości nie mogą być regulowane w zwykłym trybie.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług regulują w art. 89a i 89b instytucję tzw. „ulgi za złe długi”. Umożliwia ona wierzycielowi obniżenie podatku VAT należnego w sytuacji, gdy dłużnik w określonym terminie (po upływie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności) nie zapłaci za zakupione towary czy usługi. Dłużnik z kolei jest ustawowo zobowiązany do skorygowania podatku VAT naliczonego od tej transakcji w tym samym terminie. Obowiązujące przepisy ograniczają możliwość skorzystania wierzyciela z tej ulgi w przypadku, gdy dłużnik znajduje się w trakcie postępowania upadłościowego lub likwidacyjnego. Sytuacja ta narusza zasadę symetrii w stosowaniu tej instytucji, jak również zasadę neutralności podatku od towarów i usług.

Dokonanie korekt w trybie art. 89b ust. 1 ustawy o podatku VAT jest również niezgodne z przepisami ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz.U. Nr 60 poz. 35 z późn. zm.). Zgodnie z art. 236 p.u.n. jedyną drogą dochodzenia wierzytelności podczas postępowania upadłościowego jest zgłoszenie jej sędziemu-komisarzowi, dotyczy to również wierzytelności względem Skarbu Państwa. Dokonanie korekty w trybie art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług doprowadziłoby do zaspokojenia wierzyciela poza postępowaniem upadłościowym. Zaspakajanie zgłoszonych wierzytelności przez podmioty gospodarcze następuje zgodnie z art. 342 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze w tzw. IV kategorii.

Po korektach podatku VAT część wierzytelności (w wysokości skorygowanego podatku VAT) przeszłaby do kosztów postępowania upadłościowego zaspakajanych w pierwszej kolejności, a to z kolei narusza równość podmiotów w toczącym się postępowaniu upadłościowym Syndyk nie jest uprawniony do ingerencji w wierzytelności upadłej Spółki powstałe przed ogłoszeniem upadłości.

Znowelizowany art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług nie uwzględnia wyłączeń wynikających z upadłości czy likwidacji, jakie przewiduje art. 89a tej ustawy, w związku z powyższym syndyk - działając z daleko posuniętej ostrożności interpretacyjnej oraz chcąc uniknąć sankcji karno-skarbowej, złożył korekty deklaracji VAT w zakresie zmniejszenia podatku VAT naliczonego, pomimo, iż ich złożenie wydaje sia być niekorzystne dla interesów masy upadłości a literalna wykładnia art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług pociąga za sobą sprzeczność tego przepisu z unijną zasadą proporcjonalności oraz neutralności VAT.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności w trybie art. 89b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) nastąpiło w części przed datą ogłoszenia upadłości tj. 27.08.2014 r. Dotyczyło to wierzytelności, których 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego na fakturach przypadał przed datą ogłoszenia upadłości, ale obowiązek dokonania korekty ciążył na syndyku (deklaracja VAT-7 za sierpień 2014), skutkiem czego wynikająca z niej kwota podatku VAT winna być wypłacona ze środków masy.

Następne wierzytelności stały się nieściągalne po upływie 150 dni od terminu płatności wynikającego z faktur, a termin ten upłynął kolejno we wrześniu, październiku, listopadzie i grudniu 2014 r. Wobec tego w odpowiednich deklaracjach podatkowych za w/w miesiące dokonano korekty podatku naliczonego obciążając tym samym koszty postępowania upadłościowego. Wnioskodawca wskazał, że nie ma prawnych podstaw do składania dwóch deklaracji podatkowych VAT-7 za jeden miesiąc tj. deklaracji obejmujących okres przed i po ogłoszeniu upadłości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (doprecyzowane pismem z 2 marca 2015 r.):

Czy na skutek ogłoszenia upadłości obejmującej likwidację majątku spółki, syndyk masy upadłości działając w imieniu upadłej spółki ma obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego od transakcji powstałych przed ogłoszeniem upadłości w trybie art. 89b ust. 1 ustawy o VAT?

W piśmie z 2 marca 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że pytanie dotyczy zarówno wierzytelności, których uprawdopodobnienie nieściągalności nastąpiło przed ogłoszeniem upadłości jak i po jej ogłoszeniu. Z tym jednak zastrzeżeniem, że jeśli chodzi o wierzytelności nieściągalne w rozumieniu ustawy przed datą ogłoszenia dotyczy to tych wierzytelności, które musiały być ujęte w deklaracji podatkowej VAT-7 składanej we wrześniu 2014 r., a dotyczącej sierpnia 2014 r.

Stanowisko Wnioskodawcy.

W obecnie obowiązujących przepisach ustawy o VAT w art. 89a, wprost wykluczono możliwość dokonaniu przez wierzyciela korekty należnego podatku VAT w odniesieniu do dłużnika znajdującego się w stanie upadłości. Postępowanie upadłościowe od momentu ogłoszenia upadłości jest jedynym trybem przewidzianym dla dochodzenia roszczeń od upadłego. A zatem po ogłoszeniu upadłości upadły nie ma możliwości uregulowania faktury dotyczącej wierzytelności powstałej przed datą ogłoszenia upadłości. Taka zapłata (aby uniknąć konieczności korygowania podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 ustawy o VAT) doprowadziłaby do sytuacji, w której zaspokojenie wierzycieli nastąpiłoby poza postępowaniem upadłościowym co jest niedopuszczalne. Natomiast brak zapłaty wierzytelności skutkuje koniecznością korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług. Wierzyciel pozbawiony prawa do odzyskania podatku należnego w trybie art. 89a ustawy o VAT, zgłasza swoją wierzytelność w kwocie brutto, co podwójnie obciąża masę upadłości. Zgodnie z art. 89b syndyk masy upadłości działając w imieniu upadłej spółki jest zobowiązany do sporządzenia korekty w bieżącej deklaracji podatkowej, tj. za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności. Natomiast zgodnie z art. 230 ust. 2 w związku z art. 342 ust. 1 pkt 3 oraz art. 343 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze, przypadające za czas po ogłoszeniu upadłości podatki i inne daniny publiczne stanowią koszty postępowania upadłościowego. Są one zaspakajane przez syndyka w pierwszej kolejności.

Sytuacja ta prowadzi do wniosków o niespójności obowiązujących przepisów, jak również ich wzajemnym wykluczaniu się Skarb Państwa uzyskuje dwukrotnie ten sam podatek, z jednej strony od wierzyciela, który został pozbawiony prawa skorzystania z ulgi za złe długi w związku z upadłością dłużnika, a z drugiej strony poprzez korekty podatku naliczonego sporządzane przez syndyka masy upadłości. W efekcie jedna i ta sama transakcja, w związku z którą powstał obowiązek podatkowy w VAT powoduje podwójne obciążenie stron tym podatkiem. Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca uważa, że art. 89b ustawy o VAT nie ma zastosowania dla podatników będących w stanie upadłości, ze względu na sprzeczność z przepisami prawa upadłościowego i naprawczego (poprzez zmianę kolejności zaspakajania wierzycieli), oraz ze względu na fakt podwójnego opodatkowania transakcji podatkiem VAT. Ponadto literalna wykładnia art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług jaką stosuje fiskus prowadzi do naruszenia unijnej zasady neutralności VAT. Spójność systemu prawa gwarantuje określony stopień jego niesprzeczności i zupełności, jedną z reguł wykładni jest zakaz wykładni przepisów w sposób prowadzący do ich sprzeczności z innymi przepisami. Powyższe potwierdził Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 17 grudnia 1997 r. sygn. akt III CZP 47/97, opubl. OSNC 1998/5/73 wskazując, że odrzucić należy przypuszczenie, że ustawodawca dopuścił istnienie sprzeczności między dwiema normami wymagającymi współstosowania, zatem prawidłowa interpretacja to interpretacja zgodna z Konstytucją czy też z przepisami unijnymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Wstępnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, że podjęta w niniejszej interpretacji ocena prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy dotyczy ściśle zakresu wyznaczonego pytaniem Wnioskodawcy tj. dotyczy wyłącznie kwestii obowiązku dokonania przez Syndyka korekty w trybie art. 89b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, podatku naliczonego związanego z transakcjami, które miały miejsce przed ogłoszeniem upadłości Wnioskodawcy (tj. przed dniem 27 sierpnia 2014 r.), w przypadku których uprawdopodobnienie nieściągalności, w rozumieniu art. 89a ust. 1a ustawy o VAT, miało miejsce zarówno po ogłoszeniu upadłości, jak też przed ogłoszeniem upadłości, przy czym w przypadku transakcji mających miejsce przed ogłoszeniem upadłości Wnioskodawcy, dotyczy to tych wierzytelności, które musiały być ujęte w deklaracji podatkowej VAT-7 składanej we wrześniu 2014 r. a dotyczącej sierpnia 2014 r.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Tę regulację prawną popularnie określa się jako „ulgę na złe długi”.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ww. ustawy, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Stosownie do treści art. 89a ust. 1a ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
   
2. (uchylony)
   
3. na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:
   
   1. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
      
   2. dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
4. (uchylony)
   
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona.
   
6. (uchylony)
   
   
   

W myśl art. 89a ust. 3 ustawy, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność zastała uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4 ustawy).

Zgodnie z art. 89a ust. 5 ustawy, wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika.

Stosownie do art. 89a ust. 7 ustawy, przepisów ust. 1-5 nie stosuje się, jeżeli między wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Zgodnie z przepisem art. 89b ust. 1 ustawy w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności (art. 89b ust. 1a ustawy).

W myśl art. 89b ust. 2 ustawy, w przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 89b ust. 4 ustawy, w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

Jak stanowi art. 103 ust. 1 ustawy – podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a–4 oraz art. 33 i art. 33b.

W celu wykonania tego obowiązku – stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy – podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2–10 i art. 133.

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 27 sierpnia 2014 r. Sąd Rejonowy w K ogłosił upadłość likwidacyjną spółki - Zakład M Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w J, obejmującą likwidację majątku spółki, wyznaczając do tego celu syndyka. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT, w okresie przed ogłoszeniem upadłości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonywała zakupu towarów i usług na podstawie dokumentujących te czynności faktur VAT. Z uwagi na brak środków finansowych wszystkie zobowiązania spółki wobec kontrahentów zostały uregulowane, a w związku z ogłoszeniem upadłości nie mogą być regulowane w zwykłym trybie. Uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności w trybie art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nastąpiło w części przed datą ogłoszenia upadłości tj. 27.08.2014 r. Dotyczyło to wierzytelności, których 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego na fakturach przypadał przed datą ogłoszenia upadłości, ale obowiązek dokonania korekty ciążył na syndyku (deklaracja VAT-7 za sierpień 2014), skutkiem czego wynikająca z niej kwota podatku VAT winna być wypłacona ze środków masy. Następne wierzytelności stały się nieściągalne po upływie 150 dni od terminu płatności wynikającego z faktur, a termin ten upłynął kolejno we wrześniu, październiku, listopadzie i grudniu 2014 r.

W związku z powyższym wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy Syndyk Masy Upadłości, jest zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz rozliczenia (a w efekcie zapłaty) korygowanej kwoty podatku w deklaracji podatkowej za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia płatności wierzytelności, jeżeli wierzytelności, z których wynika korygowana kwota podatku naliczonego powstały przed datą ogłoszenia upadłości, a uprawdopodobnienie nieściągalności tych wierzytelności następuje przed dniem 27 sierpnia 2014 r. (w tym przypadku wierzytelności musiały być wykazane w deklaracji VAT za sierpień 2014 r.) jak i po dniu 27 sierpnia 2014 r.

W art. 89a ust. 2 pkt 3 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r., określając warunki do dokonania korekty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona jednoznacznie sformułowano warunek dokonania korekty: aby na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której ma być dokonana korekta, dłużnik nie pozostawał w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

Oznacza to w konsekwencji, że do podatnika-wierzyciela, który wystawił fakturę i zapłacił podatek na ogólnych zasadach, w sytuacji gdy na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której ma być dokonana korekta, jego dłużnik znalazł się w stanie upadłości lub w trakcie likwidacji, nie znajdują zastosowania przepisy tzw. "ulgi na złe długi".

Odnośnie natomiast dłużnika, w art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, postanowiono, że w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Z literalnego brzmienia powołanego wyżej przepisu art. 89a ust. 2 pkt 3 lit. b ustawy wynika, że podatnik nie może skorzystać z uprawnienia skorygowania podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona w sytuacji, gdy dłużnik na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji, w której dokonuje korekty jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Natomiast, ten sam dłużnik (pomimo, że jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji) powinien skorygować odliczony podatek naliczony z niezapłaconych faktur VAT (art. 89b ustawy).

Należy jednak wskazać, że spójność systemu prawa gwarantuje określony stopień jego niesprzeczności i zupełności. Zatem jedną z reguł wykładni jest zakaz wykładni przepisów prawa w sposób prowadzący do ich sprzeczności z innymi przepisami, a także do naruszenia zasad neutralności i proporcjonalności.

Skoro wierzyciel nie ma możliwości skorygowania podstawy opodatkowania (podatku należnego) z uwagi na postępowanie upadłościowe lub likwidacyjne swojego dłużnika to w takich okolicznościach nie zachodzi ryzyko utraty wpływów podatkowych.

Mając na uwadze literalną treść ww. przepisów oraz obecną linię orzeczniczą (wyroki NSA z 1 lipca 2014r., sygn. akt I FSK 609/14, z 1 lipca 2014 r. I FSK 641/140, z 2 października 2014 r., sygn. akt I FSK 750/14), należy wskazać na brak korelacji pomiędzy brakiem możliwości korekty podatku należnego przez wierzyciela z uwagi na nieuregulowanie należności z faktury, gdy dłużnik znajduje się w trakcie postępowania upadłościowego, a obowiązkiem korekty odliczonego podatku naliczonego przez dłużnika będącego w upadłości.

W celu dochowania zasady neutralności i proporcjonalności, dokonując wykładni art. 89b ust. 1 ustawy, nie można całkowicie pominąć okoliczności wyłączenia uprawnień wierzyciela, o których mowa w art. 89a ust. 2 pkt 3 lit. b ustawy.

Tym samym, mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy, należy stwierdzić, że w przypadku nieuregulowania, powstałych przed datą ogłoszenia upadłości, należności wynikających z faktur dokumentujących dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju, w terminie 150 dni od dnia upływu terminu ich płatności określonego w umowie lub na fakturze, w sytuacji gdy ww. termin 150 dni przypada po dniu ogłoszenia upadłości, syndyk masy upadłości, działający w imieniu własnym, lecz na rzecz upadłego dłużnika, nie jest obowiązany do korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 ustawy w deklaracji podatkowej (składanej po dniu ogłoszenia upadłości) za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia płatności wierzytelności.

Powyższe odnosi się również do należności, które powstały przed datą ogłoszenia upadłości dłużnika, w odniesieniu do których uprawdopodobnienie nieściągalności (tj. upływ 150 dnia od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze), a tym samym obowiązek dokonania przez dłużnika korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 ustawy o VAT, następuje, co prawda przed dniem ogłoszenia jego upadłości ale w trakcie okresu rozliczeniowego w którym ogłoszona jest ta upadłość. W przedmiotowej sprawie, dotyczy to należności, które powstały w sierpniu 2014 r. lub wcześniej, a uprawdopodobnienie ich nieściągalności nastąpiło w sierpniu 2014 r.

W takiej bowiem sytuacji wierzyciel, z uwagi na treść przywołanego wcześniej przepisu art. 89a ust. 2 pkt 3 lit. b ustawy o VAT, nie może skorzystać z „ulgi na złe długi”. W tych okolicznościach, brak korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 ustawy o VAT przez dłużnika, nie naruszy zasady neutralności i proporcjonalności opodatkowania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego i ściśle odnosi się do zakresu wyznaczonego przez Wnioskodawcę w jego pytaniu. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy a także stanowisku Wnioskodawcy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14c ust. 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Ponadto należy nadmienić, że przedmiotem interpretacji w rozpatrywanej sprawie nie były przepisy ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.