INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2011 r. (data wpływu 24 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 27 stycznia 2012 r. – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 29 grudnia 2009 r. w wyniku prywatyzacji Spółki, podpisano umowę sprzedaży 85% akcji Spółki, zawartą pomiędzy „E” Sp. z o.o. a Skarbem Państwa Rzeczpospolitej Polskiej. Przed podpisaniem ww. umowy przyszły Inwestor - „E” Sp. z o.o., oprócz negocjacji ze Skarbem Państwa, prowadził również negocjacje z organizacjami związkowymi działającymi w Spółce w sprawie podpisania pakietu socjalnego regulującego sprawy pracownicze, jednakże nie osiągnięto porozumienia i takiego pakietu nie podpisano.

W związku z powyższym, zapisy dotyczące spraw pracowniczych, w tym między innymi gwarancje zatrudnienia, akcji pracowniczych, Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, w tym również wypłatę premii prywatyzacyjnej, strony umowy, tj. „E” Sp. z o.o. oraz Skarb Państwa Rzeczpospolitej Polskiej uzgodniły między sobą, bez udziału Związków Zawodowych, a ustalenia w tym zakresie zapisano w umowie sprzedaży akcji, w artykule 6 - Sprawy Pracownicze.

Zapis art. 6 § 4 umowy sprzedaży akcji w zakresie wypłaty premii prywatyzacyjnej brzmi: „Kupujący gwarantuje, że Spółka w terminie 90 (dziewięćdziesięciu) dni od Dnia Zamknięcia wypłaci każdemu z pracowników, o których mowa w art. 6 § 1 ust. 1 umowy premię prywatyzacyjną w kwocie 4.000 (czterech tysięcy) złotych”.

Zgodnie z powyższym zapisem oraz wyjaśnieniem „E” Sp. z o.o w piśmie (…) z dnia (…) 2010 r. (pismo w załączeniu), premia prywatyzacyjna przysługiwała pracownikom, którzy zostali zatrudnieni w Spółce na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony przed dniem 01 stycznia 2006 r., bez względu na wymiar czasu pracy i ich zatrudnienie trwało do dnia wypłaty premii. Pracownicy zatrudnieni po 01 stycznia 2006 r. - 45 osób - premii prywatyzacyjnej nie otrzymało.

Wypłata premii prywatyzacyjnej w ogólnej kwocie 1.892.000,00 zł wraz z naliczonymi składkami na ubezpieczenia społeczne w wysokości 342.318,80 zł była sfinansowana i wypłacona przez Spółkę w marcu 2010 r. i obciążyła koszty działalności Spółki. Premia ta, dla otrzymujących ją pracowników Spółki, stanowiła przychód podlegający zarówno opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jak i naliczeniu i odprowadzeniu składek na ubezpieczenia społeczne i rentowe.

W piśmie uzupełniającym z dnia 27 stycznia 2012 r. Wnioskodawca dodatkowo wskazał, iż zapis art. 6 § 4 umowy sprzedaży akcji w zakresie wypłaty prywatyzacyjnej dotyczy Spółki – Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki, o których mowa powyżej, tj. wypłata pracownikom premii prywatyzacyjnej w kwocie 1.892.000,00 zł wraz z naliczonymi składkami na ubezpieczenia społeczne w kwocie 342.318,80 zł poniesione i wypłacone przez Spółkę, zaliczyć można do kosztów uzyskania przychodów, w świetle zapisów art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka wypłatę premii prywatyzacyjnej wraz z naliczonymi składkami na ubezpieczenia społeczne uznała za koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Tytuł ten, co prawda nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów, ale w ocenie Spółki, brak dokumentu określającego wzajemne zobowiązania Inwestora i Związków Zawodowych (nie podpisano Pakietu Gwarancji Socjalnych dla pracowników) były jedną z przyczyn nieuznania powyższego wydatku za koszt podatkowy.

Poza tym, Spółka nie dysponuje również umową sprzedaży akcji, a obowiązek wypłaty ww. premii wynikał wprost z zapisów art. 6 § 4 ww. umowy. Postanowienia umowy sprzedaży akcji Spółki dotyczące spraw pracowniczych, w tym dotyczące wypłaty premii prywatyzacyjnej, Spółka otrzymała z Ministerstwa Skarbu Państwa pismem nr (…) z dnia (…) 2009 r. (pismo w załączeniu).

Poza tym, premia prywatyzacyjna nie była wypłacona wszystkim pracownikom - 45 na 525 osób zatrudnionych premii prywatyzacyjnej nie otrzymało.

Po ponownej analizie stanu faktycznego zrodziła się wątpliwość, czy słusznie ww. wydatki Spółka potraktowała jako koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów w świetle zapisów art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wypłata przedmiotowej premii jest konsekwencją realizacji procesu prywatyzacyjnego, pośrednio związana z całokształtem działalności Spółki. Jest świadczeniem wypłaconym przez pracodawcę na rzecz swoich pracowników, pozostającym w ścisłym związku przyczynowo – skutkowym z przychodami Spółki. Są to więc koszty pracownicze, które związane są z funkcjonowaniem Spółki i mają na celu zwiększenie efektywności pracy, a tym samym zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, w dniu 29 grudnia 2009 r. w wyniku prywatyzacji Spółki, podpisano umowę sprzedaży 85% akcji Spółki, zawartą pomiędzy „E” Sp. z o.o. (Inwestor) a Skarbem Państwa. Przed podpisaniem umowy Inwestor prowadził negocjacje z organizacjami związkowymi działającymi w Spółce odnośnie podpisania pakietu socjalnego regulującego sprawy pracownicze, jednakże nie osiągnięto porozumienia i takiego pakietu nie podpisano.

W związku z powyższym zapisy dotyczące spraw pracowniczych zostały uzgodnione przez strony umowy (Inwestor i Skarb Państwa), bez udziału Związków Zawodowych. Zgodnie z art. 6 § 4 umowy sprzedaży akcji, Spółka została zobowiązana do wypłaty premii prywatyzacyjnej pracownikom, co Wnioskodawca uczynił.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi jednakże możliwość zaliczenia wydatków dotyczących premii prywatyzacyjnej wraz z naliczonymi składkami na ubezpieczenia społeczne do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

W tym miejscu należy wskazać, że za koszty uzyskania przychodów uznaje się – co do zasady – świadczenia wypłacane przez pracodawców na rzecz swoich pracowników. Zauważyć należy, że koszty pracownicze obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, diety, ale również inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników. Wydatki tego rodzaju stanowią koszty uzyskania przychodów, bowiem związane są z prowadzoną działalnością oraz mają na celu zwiększenie efektywności pracy.

Zatem w świetle powyższego stwierdzić należy, że pracodawcy mogą zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki ponoszone na rzecz pracowników, tj. zarówno wydatki bezpośrednio wynikające z zatrudnienia, jak i pośrednie, pod warunkiem, że wydatki te wiążą się z uzyskiwanymi przychodami.

Dlatego też uznać należy, że skoro Wnioskodawca został zobowiązany do wypłaty premii prywatyzacyjnej na podstawie art. 6 § 4 umowy sprzedaży akcji i premię taką wypłacił, przedmiotowe wydatki mogą stanowić koszty podatkowe. Jak bowiem wskazała Spółka, wypłata premii jest konsekwencją realizacji procesu prywatyzacyjnego, pośrednio związana z całokształtem działalności Spółki. Jest świadczeniem wypłaconym przez pracodawcę na rzecz swoich pracowników, pozostającym w ścisłym związku przyczynowo – skutkowym z przychodami Spółki. Są to więc koszty pracownicze, które związane są z funkcjonowaniem Spółki i mają na celu zwiększenie efektywności pracy, a tym samym zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów.

Reasumując, wydatki poniesione przez Spółkę na wypłatę premii prywatyzacyjnej dla pracowników wraz z naliczonymi składkami na ubezpieczenie społeczne stanowią koszty uzyskania przychodów zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie, tut. Organ pragnie zaznaczyć, że dokumenty dołączone przez Spółkę do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Podkreślenia wymaga także fakt, iż przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest kwestia związana z udokumentowaniem poniesionego wydatku. Postępowanie w sprawie interpretacji indywidualnych jest bowiem postępowaniem szczególnym, w tym sensie ograniczonym - np. w stosunku do postępowania podatkowego i kontrolnego - ponieważ nie obejmuje postępowania dowodowego. W przedmiotowym wniosku rozstrzygnięta została tylko kwestia co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących premii prywatyzacyjnej wraz z naliczonymi składkami na ubezpieczenia społeczne.

Natomiast pełna weryfikacja dokumentów będących w posiadaniu Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.