INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 04.07.2012 r. (data wpływu 05.07.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy sprzedaży Wierzytelności wobec dłużników będących polskimi podatnikami - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05.07.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w skutków podatkowych zawarcia umowy sprzedaży Wierzytelności wobec dłużników będących polskimi podatnikami.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

E . SA, spółka zarządzająca prawa francuskiego i N., bank powierniczy, utworzony i działający także pod prawem francuskim, założyły francuski fundusz sekurytyzacyjny (fr. fonds commun de titrisation), pod nazwą F. F . będzie działać na podstawie przepisów francuskiego kodeksu monetarnego i finansowego oraz statutu F. podpisanego pomiędzy E. i N. regulującego między innymi program sekurytyzacji (Program). Szczegóły Programu zostaną przedstawione w dalszej części wniosku.

Zgodnie z artykułami L.214-49-4 i L.214-49-6 francuskiego kodeksu monetarnego i finansowego F. jest szczególną formą współwłasności posiadaczy tytułów uczestnictwa wyemitowanych przez E. i N., współzałożycieli F..

F. nie posiada odrębnej osobowości prawnej (fr. personnalité morale) jednakże ma możliwość nabywania praw (np. nabywania wierzytelności) oraz zaciągania zobowiązań we własnym imieniu i na własny rachunek. Zgodnie z dokumentem założycielskim dotyczącymi F., jego jedynym celem będzie:

1. nabycie od C. GmbH, spółki pod prawem niemieckim, z siedzibą Niemcy (Zbywca) niektórych wierzytelności nabytych przez Zbywcę od klientów w drodze prowadzenia działalności faktoringowej oraz:
2. emitowanie, od czasu do czasu, tytułów uczestnictwa (Units) w celu pozyskania finansowania nabycia innych wierzytelności.
   
   

F. nabędzie wierzytelności od Zbywcy na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności i ich obsługi (Umowa) oraz oświadczeniem o cesji wierzytelności. Umowa oraz oświadczenie o cesji będą podlegały prawu francuskiemu. Zgodnie z Umową, Zbywca przekaże F., poprzez sprzedaż i wydanie, wierzytelności spełniające pewne kryteria kwalifikowalności ustalone wcześniej przez Zbywcę i F., jak również, w drodze zabezpieczenia, wierzytelności nie spełniające takich kryteriów. Wśród nabywanych na podstawie Umowy wierzytelności będą się również znajdować wierzytelności wobec dłużników będących podmiotami polskimi (dalej: Wierzytelności). Wierzytelności są prawami majątkowymi wykonywanymi w Polsce w rozumieniu ustawy o PCC. F. będzie jedynym właścicielem Wierzytelności nabytych od Zbywcy na podstawie Umowy.

Wierzytelności będą wierzytelnościami handlowymi z tytułu dostawy towarów i świadczenia usług już dokonanych przez klientów Zbywcy w normalnym toku ich działalności gospodarczej. Nabyte przez F. Wierzytelności podlegały będą niemieckiemu prawu i będą nabyte zgodnie z umowami factoringu oraz umowami factoringu niepełnego/z regresem zawartymi wcześniej przez Zbywcę oraz jego niemieckich kontrahentów. Wierzytelności nie będą obciążone żadnymi odsetkami (z wyłączeniem odsetek za opóźnienie, jeżeli takie się pojawią). Wierzytelności zostaną zakupione przez F. według ich wartości nominalnej pomniejszonej o prowizję Zbywcy. Prowizja zostanie obliczona w oparciu o historyczne straty Zbywcy poniesione w odniesieniu do portfela wierzytelności, a także wydatki, które F. będzie musiało ponieść na podstawie Programu.

Nabycie wierzytelności od Zbywcy zostanie sfinansowane przez F. przez wyemitowanie nadrzędnych tytułów uczestnictwa (tzw. Senior Units), które zostaną przypisane współorganizatorom (tj. spółkom mającym siedziby w różnych krajach Unii Europejskiej - np. Irlandii, Francji czy Holandii) jak również dodatkowych i podrzędnych tytułów uczestnictwa (tzw. Complementary Units i Junior Units), które zostaną objęte lub nabyte przez jednostkę należącą do grupy Zbywcy. Spółka o której mowa podlega polskiemu prawu.

Należności, wynikające z Wierzytelności zbytych do F., które będą regulowane po dokonaniu transferu wierzytelności do F. będą przelewane przez dłużników na:

1. konta bankowe pierwotnych wierzycieli (w tym przypadku tak pozyskane kwoty przelane zostaną następnie na konto Zbywcy), lub też,
2. bezpośrednio na konto bankowe należące do Zbywcy.
   
   

W obu tych przypadkach, Zbywca założy konto wspólnie z F.

Dłużnicy, co do zasady, nie będą informowani o Programie i przelewie wierzytelności do F. Zbywca może, w pewnych okolicznościach, powiadomić dłużników o istnieniu Programu i zbyciu wierzytelności do F. przed zaistnieniem tych zdarzeń.

Zbywca będzie kontynuował obsługę Wierzytelności, jednak zobowiązany będzie do przelania F. wszelkich należności podlegających Umowie. W przypadku zaistnienia pewnych okoliczności, F. będzie miała prawo do wypowiedzenia umowy dotyczącej obsługi wierzytelności i powiadomienia bezpośrednio (lub poprzez osobę zatrudnioną do dokonania takiego powiadomienia przez podmiot zajmujący się zarządzaniem F.) pierwotnych wierzycieli i dłużników w celu uzyskania bezpośrednich płatności należności. W tym scenariuszu, dłużnicy (włączając w to polskich dłużników) regulowaliby należności bezpośrednio wobec F. (co do zasady, poprzez przelew bankowy na konto należące do F.) należności powstałe tytułem Wierzytelności przelanych do F. Konta bankowe F. znajdować się będą we Francji.

Głównym powodem, dla którego Zbywcy zdecydował się przystąpić do Programu jest chęć pozyskania finansowania działalności factoringowej prowadzonej w Niemczech poprzez sprzedaż podmiotom nabywającym papierów wartościowych zabezpieczonych konkretnymi aktywami, w tym przypadku Wierzytelnościami.

Zbywca jest, i pozostanie, zarejestrowanym podatnikiem na potrzeby niemieckiego podatku od wartości dodanej. Zarówno F. jak i Zbywca nie są i nie zostaną zarejestrowani na potrzeby polskiego podatku od towarów i usług, nie mają i nie będą mieć w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności na potrzeby polskiego podatku od towarów i usług.

Z punktu widzenia niemieckich przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, sprzedaż Wierzytelności przez Zbywcę na rzecz F. w ramach Umowy podlega opodatkowaniu VAT w Niemczech, jako że w rozumieniu tej ustawy, jest to świadczenie usług z miejscem świadczenia znajdującym się w Niemczech (§ 1 (1) no 1, 3 (9), 3a (2) niemieckiej ustawy o podatku od wartości dodanej). Jest to usługa jest zwolniona z podatku VAT jako usługa finansowa (§ 4 ust. 8 lit. c niemieckiej ustawy o podatku od towarów i usług).

Obsługa wierzytelności (w tym ściąganie należności) przez Zbywcę jest traktowane jako usługa pomocnicza i nie podlega w Niemczech opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Cena nabycia Wierzytelności (cena nominalna wierzytelności pomniejszona o prowizję) będzie stanowiła wynagrodzenie za usługi świadczone przez Zbywcę obejmujące sprzedaż Wierzytelności oraz wynagrodzenie za usługi Zbywcy na rzecz F. za obsługę (m.in. ściąganie) Wierzytelności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy sprzedaż Wierzytelności wobec dłużników będących polskimi podatnikami dokonana na podstawie Umowy o Kupnie i Obsłudze Wierzytelności zgodnie z Programem, podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż Wierzytelności nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, ponieważ w związku z tą sprzedażą Zbywca będzie zwolniony z podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 1 ust. pkt 1 lit. a) ustawy o PCC, podatkowi podlegają m.in. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych. Z kolei, stosownie do art. 1 ust. 4 ustawy o PCC, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, jeżeli ich przedmiotem są m.in. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jednocześnie, zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o PCC, czynności cywilnoprawne (inne niż umowa spółki i jej zmiany) nie podlegają podatkowi, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest (i) opodatkowana podatkiem od towarów i usług, (ii) zwolniona z podatku od towarów i usług (z pewnymi wyjątkami, które nie znajdują zastosowania w tej sprawie). Na podstawie art. 1a pkt 7 ustawy o PCC używane w ustawie o PCC określenie „podatek od towarów i usług” oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.2) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub EFTA. W związku z powyższym art. 2 pkt 4 ustawy o PCC, znajduje również zastosowanie, jeśli umowa sprzedaży jest przykładowo zwolniona z podatku od wartości dodanej w Niemczech.

Mając na uwadze ww. przepisy ustawy o PCC należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie nie ulega wątpliwości, że Wierzytelności wobec polskich dłużników mające być przedmiotem zbycia przez Zbywcę na rzecz F. zgodnie z Umową będą prawami majątkowymi wykonywanymi w Polsce w rozumieniu ustawy o PCC.

Zasadą obowiązującą na gruncie ustawy o PCC jest, że sprzedaż praw majątkowych wykonywanych na terytorium Polski podlega opodatkowaniu a obowiązek podatkowy powstaje po stronie nabywcy wierzytelności. Jednakże, zgodnie z art. 2 pkt 4 omawianej ustawy, umowy w których chociaż jedna ze stron podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności - lub jest z tego podatku zwolniona - nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Jak już wspomniano, Zbywca i F. mają zawrzeć Umowę, wedle której Wierzytelności mają być nabyte przez F. za cenę odpowiadającą cenie nominalnej pomniejszonej o prowizję obliczoną zgodnie z Programem. Przelew własności Wierzytelności będzie sfinansowany przez F. poprzez emisję nadrzędnych tytułów uczestnictwa. Nabycie wierzytelności przez F. jest kluczowym elementem Programu.

Warunki Umowy nie mogą być postrzegane odrębnie w stosunku do Programu. Powodem dla którego Zbywca wchodzi do takiego Programu F., a co za tym idzie staje się stroną Umowy o Kupnie i Obsłudze Wierzytelności, jest chęć sfinansowania działalności factoringowej prowadzonej na terenie Niemiec.

W opisywanej transakcji, przelew Wierzytelności kwalifikuje się jako świadczenie usług przez Zbywcę na rzecz F., a miejscem świadczenie tych usług jest terytorium Niemiec (gdzie Zbywca jest rezydentem podatkowym, podatnikiem podatku od wartości dodanej, a F. nie ma w Niemczech stałego miejsca prowadzenia działalności w rozumieniu niemieckiej ustawy o podatku od wartości dodanej). Na gruncie niemieckiej ustawy o podatku od wartości dodanej, zbycie Wierzytelności na podstawie Umowy zawartej między Zbywcą a F. będzie traktowane jako świadczenie usług finansowych przez Zbywcę na rzecz F., a tym samym będzie korzystać ze zwolnienia przewidzianego w niemieckiej ustawie o podatku od wartości dodanej.

W związku z faktem, że Zbywca na gruncie niemieckiej ustawy o podatku od wartości dodanej będzie traktowany jako podatnik świadczący usługi finansowe na rzecz F., które są z tego podatku w Niemczech zwolnione, Zbywcę należy traktować jako stronę Umowy, która w związku z dokonaniem sprzedaży Wierzytelności będzie zwolniona z niemieckiego podatku od wartości dodanej. Tym samym wypełniona zostanie przesłanka z art. 2 pkt 4 w zw. z art. la pkt 7 ustawy o PCC.

W konsekwencji, zbycie Wierzytelności przez Zbywcę na rzecz F. nie będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest, zgodnie ze złożonym wnioskiem, ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona),
4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona),
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki.
    
    

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne ( art 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób to dla oceny, czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikację pod względem prawnym.

Umowa cesji wierzytelności uregulowana została w art. 509 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z treścią tego przepisu wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W myśl art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego przelew wierzytelności może odbywać się na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, a zatem umowa taka może należeć do kategorii umów, które podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Na skutek cesji wierzytelności zmienia się podmiot po stronie wierzyciela, natomiast przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam. Jeżeli więc umowa cesji przyjęłaby postać którejkolwiek z umów wskazanych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych to spowoduje obowiązek zapłaty tego podatku.

Zatem mając na uwadze dotychczas przytoczone przepisy (w tym dopuszczalne formy jakie może przyjąć czynność cesji wierzytelności) stwierdzić należy, że podlega ona na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

W ustawie przewidziano jednak sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • (uchylone),
   • umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

Zgodnie z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich. Natomiast w myśl art. 1a pkt 5 ustawy użyte w ustawie określenie państwo członkowskie oznacza – państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

W związku z powyższym należy podkreślić, iż jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania powyższej czynności podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy czynność ta będzie podlegała regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca nabędzie wierzytelności od Zbywcy na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności i ich obsługi oraz oświadczeniem o cesji wierzytelności. Umowa oraz oświadczenie o cesji będą podlegały prawu francuskiemu. Zgodnie z Umową, Zbywca przekaże Wnioskodawcy poprzez sprzedaż i wydanie, wierzytelności spełniające kryteria kwalifikowalności ustalone wcześniej przez Zbywcę i Wnioskodawcę, jak również w drodze zabezpieczenia, wierzytelności nie spełniające tych kryteriów. Wśród nabywanych przez Wnioskodawcę na podstawie umowy wierzytelności będą się również znajdować wierzytelności wobec dłużników będących podmiotami polskimi. Wierzytelności są prawami majątkowymi wykonywanymi Polsce w rozumieniu ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Wnioskodawca będzie jedynym właścicielem Wierzytelności nabytych od Zbywcy na podstawie Umowy. Wierzytelności będą wierzytelnościami handlowymi z tytułu dostawy towarów i świadczenia usług już dokonanych przez klientów Zbywcy w normalnym toku ich działalności gospodarczej. Nabyte przez Wnioskodawcę wierzytelności podlegały będą niemieckiemu prawu i będą nabyte zgodnie z umowami factoringu oraz umowami factoringu niepełnego/a regresem zawartymi wcześniej przez Zbywcę oraz jego niemieckich kontrahentów. Zbywca jest, i pozostanie zarejestrowanym podatnikiem na potrzeby niemieckiego podatku od wartości dodanej. Zarówno Wnioskodawca, jak i Zbywca nie są i nie zostaną zarejestrowanymi na potrzeby polskiego podatku od towarów i usług, nie mają i nie będą mieć w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności na potrzeby polskiego podatku od towarów i usług. Z punktu widzenia niemieckich przepisów ustawy o podatku od wartości dodanej, sprzedaż Wierzytelności przez Zbywcę na rzecz Wnioskodawcy w ramach Umowy podlega opodatkowaniu VAT w Niemczech, jako że w rozumieniu tej ustawy, jest to świadczenie usług z miejscem świadczenia znajdującym się w Niemczech (§ 1 (1) no 1, 3 (9) , 3a (2) niemieckiej ustawy o podatku od wartości dodanej). Jest to usługa zwolniona z podatku VAT jako usługa finansowa (§ 4 ust. 8 lit. c niemieckiej ustawy o podatku od wartości dodanej).

Reasumując należy stwierdzić iż, przyjmując za Wnioskodawcą, iż sprzedaż wierzytelności wobec dłużników będących polskimi podatnikami dokonana na podstawie Umowy o Kupnie i Obsłudze Wierzytelności zgodnie z Programem zostanie objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, powyższa czynność będzie korzystała z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.