2014.12.12 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1123/14-4/MP
z 12 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2014 r. (data wpływu 25 września 2014 r.), uzupełnionym w dniu 18 listopada 2014 r. (data wpływu 21 listopada 2014 r.) na wezwanie Organu z dnia 6 listopada 2014 r. (doręczone w dniu 12 listopada 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług za pomocą kart paliwowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług za pomocą kart paliwowych.

Wniosek uzupełniono w dniu 18 listopada 2014 r. (data wpływu 21 listopada 2014 r.) na wezwanie Organu z dnia 6 listopada 2014 r.( doręczone w dniu 12 listopada 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe :

Sp. z o.o. (dalej jako „Spółka”) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej jako ,,VAT”), którego głównym profilem działalności jest produkcja i dystrybucja systemów kuchennych, w tym zlewozmywaków kuchennych. W toku działalności, Spółka zawarła umowę z D. (dalej jako „Dostawca"), na podstawie której Dostawca zobowiązał się do dostarczenia Spółce towarów i usług w obrocie bezgotówkowym, za pomocą tzw. kart paliwowych. Przedmiotowe karty pozwalają Spółce na nabywanie u wyznaczonych podmiotów (dalej jako „Partnerzy") określonych towarów i usług w formie bezgotówkowej. W praktyce są to towary i usługi związane z pojazdami samochodowymi w rozumieniu art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (Dz.U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.; dalej jako „ustawa o VAT"), czyli: paliwa, oleje napędowe, gaz wykorzystywany do napędu, naprawa i konserwacja pojazdów oraz inne towary i usługi związane z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów, w tym usługi myjni oraz opłaty drogowe.

Większość kart paliwowych to tzw. karty dedykowane, czyli przypisane do danego pojazdu samochodowego, będącego własnością Spółki lub przez nią leasingowanego, wynajmowanego lub posiadanego pod innym tytułem. Tego typu karty oznaczone są znakiem rejestracyjnym związanym z danym pojazdem samochodowym.

Spółka posiada również dwie karty nieprzypisane do konkretnych samochodów. Wykorzystywane są one w przypadku użytkowania samochodów zastępczych zapewnianych przez firmy leasingowe lub przez zakłady ubezpieczeń w przypadkach wskazanych w zawartych umowach leasingowych i umowach ubezpieczenia. W Spółce prowadzona jest szczegółowa ewidencja użytkowników wskazanych kart, zatem możliwe jest przypisanie który pracownik korzystał z danej karty w danym okresie, a w konsekwencji również określenie danego samochodu zastępczego, podczas użytkowania którego nastąpił zakup dokonany kartą. Ponadto, Spółka otrzymała także tzw. karty firmowe, pozwalające na nabycie towarów i usług nieprzypisanych do konkretnego pojazdu samochodowego, lecz przypisanych do wykorzystywania przez konkretne osoby - pracowników lub podwykonawców Spółki. Karty te Spółka wykorzystuje do nabycia od Partnerów wskazanych powyżej towarów i usług do posiadanych przez nią: kosiarki spalinowej oraz agregatu do napędu instalacji przeciwpożarowej. Karta wykorzystywana do nabywania paliwa do agregatu i kosiarki.

W celu skorzystania z karty paliwowej, pracownik lub podwykonawca Spółki przedkłada kartę w placówce należącej do Partnera. Zgodne z umową wykorzystanie karty podlega weryfikacji przez pracowników Partnera, w tym poprzez sprawdzenie zgodności znaku rejestracyjnego na karcie i pojeździe samochodowym w przypadku kart dedykowanych i wpisanie nr PIN, lub poprzez wpisanie numeru PIN w przypadku kart do samochodów zastępczych oraz kart firmowych. Za wydanie kart Dostawca obciąża Spółkę opłatą serwisową.

Pojazdy samochodowe (w tym samochody zastępcze), w związku z którymi następują zakupy za pomocą kart paliwowych, to zarówno samochody wykorzystywane przez Spółkę wyłącznie do działalności gospodarczej (w rozumieniu art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT) jak i samochody, wobec których Spółka nie korzysta z możliwości pełnego odliczenia VAT poprzez złożenie zgłoszenia na formularzu VAT-26. Natomiast kosiarka spalinowa służy Spółce do koszenia terenów zielonych należących do Spółki, w tym trawnika naokoło jej siedziby. Agregat prądotwórczy posiadany przez Spółkę służy do ochrony przeciwpożarowej Spółki.

Zakres towarów i usług nabywanych za pomocą kart jest określony w umowie między Spółką a Dostawcą i dotyczy towarów i usług nabytych od Partnerów na terytorium Polski i związanych z eksploatacją pojazdów, w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością.

Zgodnie z postanowieniami umowy między Dostawcą a Spółką oraz przepisami prawa cywilnego, Dostawca ponosi odpowiedzialność za wady nabytych towarów i usług. Wadą w rozumieniu umowy jest między innymi różnica w ilości, rodzaju nabytych przez Spółkę towarów, a także sposób wykonania usługi przez Partnerów na rzecz Spółki. W przypadku wystąpienia wady, Dostawca przenosi na Spółkę możliwość dochodzenia uprawnień z tym związanych przeciwko Partnerom, przy jednoczesnym uzupełniającym świadczeniu Dostawcy na rzecz Spółki (tzn. zobowiązaniu do dostarczenia towarów lub usług bez wad). Dodatkowo, Dostawca udziela na rzecz Spółki gwarancji jakości na nabywane towary i usługi na warunkach określonych w zawartej umowie. Ponadto, zgodnie z umową, własność towarów przechodzi na Spółkę z momentem uiszczenia Dostawcy wszelkich należności, w tym ceny towarów i innych należności wynikających z umowy.

Z punktu widzenia Spółki zawarta umowa pozwala na optymalizację procesu zakupów związanych z posiadaną przez Spółkę flotą samochodową i innymi urządzeniami. Pozwala na przyśpieszenie procesu dokonywania zakupów i rozliczania wydatków, pozwalając na ich analizę, potwierdzenia przynależności danego wydatku do danego pojazdu / urządzenia, a także kontrolę sposobu korzystania z pojazdów / urządzeń przez pracowników i podwykonawców. Upraszcza także dochodzenie roszczeń w przypadku ich wystąpienia. Sposób sprzedaży towarów i usług przez Dostawcę jest dla Spółki korzystny nie tylko z wyżej wymienionych względów, ale także ze względu na możliwość skorzystania z niższych cen zakupu niż gdyby zakupy dokonywane były bezpośrednio u Partnerów. Spółka przy tym godzi się na ograniczenie możliwości nabycia u podmiotów konkretnej kategorii (tzn. wyłącznie do podmiotów będących Partnerami).

Rozliczenia między podmiotami wyglądają następująco: Partnerzy obciążają kwotami nabytych przez Spółkę towarów i usług Dostawcę. Przedmiotowe nabycia są następnie fakturowane dwa razy w miesiącu przez Dostawcę na rzecz Spółki. Nabycia przypisane są do konkretnych kart paliwowych (w przypadku kart dedykowanych także do konkretnego pojazdu), na fakturze wskazane jest również miejsce (miejscowość) nabycia towaru / usługi, jego nazwa, ilość, cena nabycia i właściwa stawka VAT.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 18 listopada 2014 r. Spółka wskazuje, że obecnie posiada flotę samochodową złożoną jedynie z pojazdów osobowych wykorzystywanych do tzw. celów mieszanych. W praktyce oznacza to, że żaden z pojazdów nie spełnia warunków opisanych w art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz.U. 2011 Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.; dalej „ustawa o VAT’), tj. żaden z samochodów nie jest:

wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej lub
konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

przy czym za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Spółka rozumie pojazdy wskazane w art. 86a ust. 4 ustawy o VAT, dla których:

sposób wykorzystywania, zwłaszcza określony w zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Spółka podkreśla więc, że obecnie (stan faktyczny) posiada flotę samochodów osobowych, z których żaden nie spełnia warunków, o których mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o VAT.

Spółka zwraca jednak uwagę na fakt, że we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wniosła jednocześnie o wydanie interpretacji w zakresie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego - Spółka nie może bowiem wykluczyć, że w przyszłości zmieni się skład jej floty lub też Spółka podejmie decyzję o prowadzeniu w stosunku do niektórych pojazdów ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.

Dlatego też Spółka zadała 4 pytania, w tym 2 odnośnie pojazdów samochodowych, odnoszące się zarówno do chwili obecnej (stan faktyczny) oraz do możliwych zmian w posiadanej flocie (zdarzenie przyszłe). W ramach tych dwóch możliwości, Spółka wniosła o potwierdzenie stanowiska:

(i) w pytaniu nr 1: dla pojazdów, o których mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, tzn. dla pojazdów:

wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej, czyli dla pojazdów, dla których:
- sposób wykorzystywania, zwłaszcza określony w zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
- konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne;
konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

(ii) w pytaniu nr 2: dla pozostałych pojazdów (o tzw. charakterze mieszanym), niespełniających powyższych warunków; przy czym pytanie to obejmuje również kwestie przepisów przejściowych.

Podsumowując, Spółka obecnie (stan faktyczny) posiada jedynie pojazdy osobowe wykorzystywane do tzw. działalności mieszanej, natomiast w przyszłości (zdarzenie przyszłe) posiadać może również inne pojazdy, spełniające definicję wskazaną w art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, czyli pojazdy osobowe, których sposób wykorzystania (potwierdzony m.in. prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu) lub też elementy konstrukcyjne, determinują ich wykorzystanie wyłącznie do działalności gospodarczej.

Ad 2. Sposób użytkowania pojazdów.

W związku z faktem, iż obecnie Spółka nie posiada pojazdów osobowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej (w rozumieniu ustawy o VAT), nie posiada ona stosownych regulaminów, postanowień, etc., a także nie zgłosiła tych pojazdów do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego.

W przypadku jednak, gdy taka potrzeba powstanie, Spółka będzie czyniła zadość przepisom w tym zakresie, w szczególności zaś art. 86a ust. 4 pkt 1 oraz ust. 6 do 8 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania oznaczone we wniosku nr 2, 3 i 4:

Czy Spółka ma prawo do odliczenia 50% kwoty VAT naliczonego (zgodnie z art. 86a ust.1 ustawy o VAT) związanego z nabyciem za pomocą kart paliwowych towarów i usług dla pojazdów samochodowych, w tym samochodów zastępczych, które nie są pojazdami zgłoszonymi przez Spółkę jako wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki (wskazanymi w art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT), z uwzględnieniem okresów przejściowych określonych w ustawie z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2014 poz. 312) ?
Czy Spółka ma prawo do pełnego odliczenia kwoty VAT naliczonego (zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT) związanego z nabyciem za pomocą kart paliwowych towarów i usług dla kosiarki spalinowej ?
Czy Spółka ma prawo do pełnego odliczenia kwoty VAT naliczonego (zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT) związanego z nabyciem za pomocą kart paliwowych towarów i usług dla przeciwpożarowego agregatu prądotwórczego?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT należy stwierdzić, że odpłatną dostawę towarów stanowi co do zasady „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel". Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy o VAT: „gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach". Przepis ten określa sposób traktowania na gruncie ustawy o VAT tzw. dostawy łańcuchowej, tzn. sytuacji, w której między trzema podmiotami zachodzą kolejno dwie dostawy, mimo tego, że fizyczne przekazanie towarów ma miejsce jedynie między pierwszym a ostatnim podmiotem.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się „każde świadczenie (...), które nie stanowi dostawy towarów (...)". Na podstawie ust. 2a cytowanego artykułu należy zauważyć, że w przypadku gdy „(...) podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył usługi."

Zdaniem Spółki, w sytuacji przedstawionej w stanie faktycznym niniejszego wniosku, Dostawca występuje jako podmiot pośredniczący w dokonywaniu dostaw (jako środkowy podmiot w łańcuchu dostaw) oraz świadczeniu usług. Należy bowiem wskazać, że towary dostarczane są w pierwszej kolejności Dostawcy (opłacającego ich nabycie od Partnera), a dopiero w następnej kolejności Spółce, która uiszcza ich cenę Dostawcy. Cena uiszczana Dostawcy uwzględnia rabat, jaki Dostawca wynegocjował z Partnerami, ale również narzut Dostawcy. Ponieważ przedmiotem dostawy są konkretne towary (oraz usługi), faktury zawierają wyszczególnienie poszczególnych towarów (oraz usług) ze wskazaniem miejsca ich nabycia oraz ceny wskazanej przez Dostawcę. Fizyczne przekazanie towarów następuje natomiast bezpośrednio między Partnerem a Spółką. Analogiczna sytuacja dotyczy świadczenia usług przez Partnerów bezpośrednio na rzecz Spółki, których koszt pierwotnie ponosi Dostawca, a następnie obciąża nim Spółkę. Towary i usługi nabywane przez Spółkę są towarami spośród wskazanych przez Dostawcę, zarówno co do ich rodzaju, jak i jakości (np. paliwa).

Czynności dokonywane między Dostawcą a Spółką są w jej ocenie na gruncie ustawy o VAT traktowane jako odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu.

Przedstawione wyżej stanowisko jest powszechne w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe. Spółka zdaje sobie sprawę z faktu, że nie są to akty stanowiące źródła prawa powszechnie obowiązującego i mają zastosowanie jedynie w konkretnej sprawie, jednak zgodnie z przeważającym stanowiskiem sądów administracyjnych utrwalona praktyka jest cenną wskazówką interpretacyjną i nie może być ignorowana w toku dokonywania wykładni przez organy podatkowe. Stwierdził tak np. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 3 lutego 2012 r. (sygn. akt: II FSK 1250/10), w którym stwierdził, że: „Przekładając powyższą zasadę na grunt postępowania w przedmiocie dokonania interpretacji prawa podatkowego, czy to ogólnej, czy indywidualnej, nie można gubić z pola widzenia szczególnej roli tegoż postępowania. (...) Innymi słowy, przy wydawaniu interpretacji indywidualnej poza wskazaniem wnioskodawcy właściwego kierunku wykładni przepisów prawa podatkowego relewantnych w jego sytuacji prawnopodatkowej (zaistniałej bądź hipotetycznej), Minister Finansów obowiązany jest dążyć do jednolitego stosowania przepisów prawa podatkowego."

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka pragnie przykładowo powołać interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wydaną 3 lutego 2014 r. (znak: IPPP2/443-1272/13-2/KBr), o wydanie której z wnioskiem zwrócił się podmiot wydający karty paliwowe, występujący jako podmiot pośredniczący między stacjami paliwowymi a nabywcami towarów i usług posługujących się kartami paliwowymi w celu ich nabycia. Minister Finansów stwierdził w przedmiotowej interpretacji, iż: „Wnioskodawca występuje względem Operatorów jako nabywca towarów i usług i jest odpowiedzialny za uregulowanie należności wynikających z zaewidencjonowanych na kartach paliwowych zakupów. Pomiędzy Operatorami, a Klientami nie istnieje żaden stosunek prawny. Operatorzy wystawiają na Spółkę faktury VAT z tytułu transakcji dokonywanych przy użyciu kart paliwowych. (...) W oparciu o otrzymane od Operatorów faktury VAT, Spółka przygotowuje i przedstawia Klientom okresową analizę wydatków poniesionych przy użyciu karty paliwowej dla danego pojazdu. Na tej podstawie, Wnioskodawca wystawia na Klienta fakturę VAT, na której wyszczególnione są wszelkie towary i usługi nabyte przy użyciu karty paliwowej, ze stawką VAT właściwą dla tych towarów i usług, określoną na fakturach zakupu tych towarów i usług otrzymanych od Operatorów. (…). W świetle powyżej przedstawionych okoliczności, czynności dokonywane pomiędzy Zainteresowanym a danym Klientem stanowiące odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT."

Identyczne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 24 stycznia 2014 r. (znak: ILPP1/443-985/13-4/AWa), w której podkreślił, że: „Mając na uwadze powyższe informacje, w ocenie tut. Organu, w analizowanej sprawie mamy do czynienia z odpłatnym nabyciem towarów i usług, bowiem Wnioskodawca zakupuje od koncernów paliwowych towary (paliwo i produkty pozapaliwowe) oraz usługi (usługi korzystania z myjni i odkurzania), które następnie odsprzedaje swoim kontrahentom (klientom) w ramach zawieranych umów leasingu lub najmu pojazdów."

Sytuację podatkową podmiotu nabywającego towary za pomocą kart paliwowych (a więc analogiczną do sytuacji przedstawionej przez Spółkę w niniejszym wniosku) ocenił natomiast Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 20 grudnia 2013 r. (znak: IPPP3/443-890/13-2/KC), który zauważył: „W sytuacji, kiedy Wnioskodawca nabywa karty paliwowe od firmy Z., która z kolei nabywa je od koncernu paliwowego, mamy do czynienia z tzw. transakcją łańcuchową. Pierwszym podmiotem w łańcuchu dostaw jest Koncern paliwowy, drugim jest firma Z., a trzecim podmiotem jest Wnioskodawca jako nabywca towarów i usług. Fizyczne wydanie towarów będzie miało miejsce pomiędzy koncernem paliwowym, (podmiot pierwszy w łańcuchu) a Wnioskodawcą (podmiot ostatni). Pomiędzy poszczególnymi podmiotami łańcucha dostaw, dochodzi do władania towarem w sensie ekonomicznym i tym samym transakcje te stanowią dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy."

Przedstawiona przez Spółkę w opisie stanu faktycznego dostawa łańcuchowa (oraz świadczenie usług na rzecz osoby trzeciej) stanowi więc powszechną praktykę w stosunkach handlowych między podatnikami, a zgodnie z ustawą o VAT oraz utrwaloną praktyką organów podatkowych i sądów administracyjnych traktowana jest na gruncie VAT jako następujące po sobie dostawy krajowe (bądź świadczenia usług).

Odliczenie VAT naliczonego na zasadach ogólnych.

Na podstawie generalnej zasady wyrażonej w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, uprawnienie do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę VAT naliczonego przysługuje podatnikom od towarów i usług wykorzystywanych przez nich do wykonywania czynności opodatkowanych. Aby być podmiotem uprawnionym do odliczenia VAT trzeba zatem spełnić łącznie dwa warunki:

posiadać status podatnika VAT, oraz
wykorzystywać nabyte towary / usługi do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wskazany przepis realizuje fundamentalną dla systemu VAT zasadę neutralności. Od powyższej reguły ustawodawca wprowadził jednak wyjątki, np. poprzez ograniczenie kwoty VAT należnego podlegającego odliczeniu w stosunku do określonych kategorii nabyć. Spółka pragnie jednak zauważyć, że o ile ustawodawca wprost nie sklasyfikował określonych nabyć jako wyjątków od reguły pełnego odliczenia VAT, podatnik posiada uprawnienie do odliczenia pełnej kwoty VAT naliczonego od nabytych towarów i usług.

Odliczenie wydatków związanych z pojazdami samochodowymi.

Zgodnie z brzmieniem art. 86a ust. 1 ustawy o VAT uwzględniającym zmiany, które weszły w życie od 1 kwietnia 2014 r., podatnik może co do zasady odliczyć od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi 50% kwoty VAT:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu: a) świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca, b) dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca, c) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34."

Natomiast zgodnie z ust. 2 cytowanego artykułu, za wydatki związane z pojazdami samochodowymi uważa się wydatki dotyczące:

"nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów."

W ocenie Spółki towary oraz usługi nabywane przez nią za pomocą kart paliwowych opisane w stanie faktycznym niniejszego wniosku stanowią w rozumieniu ustawy o VAT „wydatki związane z pojazdami samochodowymi". Nabyte paliwo oraz oleje napędowe są wymienione wprost w art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy o VAT, natomiast pozostałe towary i usługi (w tym oleje silnikowe, smary, płyny, usługi mycia pojazdów czy też opłaty drogowe są zdaniem Spółki bezspornie „towarami i usługami związanymi z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów". Ich nabycie jest bowiem niezbędne do mechanicznego funkcjonowania pojazdów (oleje, smary), bezpieczeństwa ich użytkowania (płyny do spryskiwaczy, usługi mycia), bądź też możliwości korzystania z nich w określonych okolicznościach (opłaty drogowe).

Należy jednak zauważyć, że zgodnie z intencją ustawodawcy, pewne kategorie wydatków pozostały jednak poza zakresem opisanego wyjątku od zasady pełnego odliczenia VAT naliczonego. Jak stanowi art. 86a ust. 3 ustawy o VAT, wydatkami tymi są:

wydatki związane z pojazdami samochodowymi, które są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie";
a także wydatki na nabycie „towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika".

Jeśli więc przedmiotem nabycia przez podatnika będą towary lub usługi mieszczące się we wskazanych wyżej kategoriach wydatków, ograniczenie wynikające z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT nie będzie miało zastosowania, tj. będzie miał on prawo do pełnego odliczenia kwoty VAT.

Zakres prawa do odliczenia Spółki w zakresie pytania 2

W stosunku do wydatków na towary i usługi do pojazdów samochodowych (w tym samochodów zastępczych), niespełniających warunków, o których mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1, Spółka jest uprawniona do odliczenia 50% kwoty VAT naliczonego. Przedmiotowe wydatki będą możliwe do określenia w związku z faktem przypisania konkretnej karty paliwowej do konkretnego pojazdu i wskazania na otrzymywanych fakturach, które towary i usługi zostały nabyte do konkretnego pojazdu.

Powyższy wyjątek od reguły pełnego odliczenia może podlegać dalszemu ograniczeniu, np. na podstawie art. 12 ustawy wprowadzającej zmiany do ustawy o VAT z dniem 1 kwietnia 2014 r. Zgodnie z tym przepisem, Spółka nie będzie uprawniona do odliczenia wydatków na paliwo, oleje napędowe oraz gaz wykorzystywany do napędu pojazdów samochodowych o tzw. charakterze mieszanym, dokonanych przed dniem 1 lipca 2015 r.

Zakres prawa do odliczenia Spółki w zakresie pytania 3 i 4

Zdaniem Spółki, ma ona prawo do pełnego odliczenia kwoty VAT naliczonego (zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT) związanego z nabyciem za pomocą kart paliwowych towarów i usług dla przeciwpożarowego agregatu prądotwórczego oraz kosiarki spalinowej.

Na wstępie należy wskazać, że w związku z faktem, że przedmiotowe urządzenia nie są pojazdami samochodowymi w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy o VAT, nie znajdzie wobec nich zastosowania art. 86a ust. 1 i następne ustawy o VAT, a wydatki z nimi związane nie będą wydatkami związanymi z pojazdami samochodowymi w rozumieniu art. 86a ust. 2 ustawy o VAT. W związku z powyższym, należy zastosować wobec nich ogólną regułę wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Podsumowując powyższe, w ocenie Spółki, spełnia ona w opisanej sytuacji warunki do pełnego odliczenia VAT. Po pierwsze, jest ona podatnikiem VAT czynnym. Po wtóre, wydatki na przeciwpożarowy agregat prądotwórczy oraz kosiarkę spalinową stanowią jej zdaniem wydatki związane w wykonywaniem przez nią czynności opodatkowanych.

Spółka prowadzi działalność produkcyjną i handlową, posiada obiekty administracyjne oraz fabryczne otoczone terenami zielonymi. Towary sprzedawane przez Spółkę (głównie zlewozmywaki kuchenne) podlegają opodatkowaniu VAT. Agregat prądotwórczy stanowi element niezbędny do bezpiecznego funkcjonowania Spółki i jest konieczny do stosowanej w Spółce ochrony przeciwpożarowej, a wydatki na niego (w tym przede wszystkim wydatki na paliwo do jego napędzania) stanowią niezbędny element prawidłowej działalności Spółki. Kosiarka spalinowa jest natomiast potrzebna Spółce do utrzymywania należących do Spółki terenów zielonych, których rozmiar w praktyce wyklucza możliwość zadbania bez użycia przedmiotowego urządzenia. Obowiązek ich utrzymywania w określonym stanie (tzn. skoszenia) wynika m.in. z przepisów prawa cywilnego, a także administracyjnego. Zdaniem Spółki więc, wydatki na przedmiotowe urządzenia stanowią wydatki związane z opodatkowaną działalnością Spółki.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wydanych już w analogicznych stanach faktycznych interpretacjach indywidualnych.

W zakresie odliczenia towarów nabytych do kosiarki spalinowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 2 września 2009 r. (znak: IBPP1/443-867/11/MS) stwierdził, że ; „Przedmiotem odliczenia mają być zakupy (towary i usługi): (...) zakup paliwa do sprzętu utrzymującego czystość wokół przejścia (zamiatarki, kosiarki). Zakupy od których Wnioskodawca zamierza odliczyć podatek VAT są wykorzystywane do czynności opodatkowanych związanych z najmem oraz wykorzystywane do celów administracyjnych (biura Wnioskodawcy). Wnioskodawca ma zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zakupów dokonywanych w związku z prowadzoną działalnością w zakresie wynajmu i wydzierżawiania przedmiotowych obiektów byłego drogowego przejścia granicznego Z. - S."

Natomiast w zakresie prawa do odliczenia od oleju napędowego do agregatu prądotwórczego wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 21 września 2012 r. (znak: IPPP3/443-657/12-2/KB). Podkreślił on, że: „Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa oraz uwzględniając opis stanu faktycznego, należy stwierdzić, że skoro wymienione we wniosku urządzenia (w tym agregat prądotwórczy - przyp. Spółki) i wózki widłowe nie są zaliczane do samochodów osobowych ani innych pojazdów samochodowych, to regulacje prawne zawarte w ww. art. 4 ustawy nowelizującej nie mają zastosowania do przedmiotowych urządzeń. A zatem przy realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa służącego do napędu wskazanych we wniosku urządzeń, Wnioskodawca powinien kierować się zasadami przewidzianymi w przywołanym wyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT".

Zauważyć należy, że powyższe interpretacje wydane zostały w stanie prawnym obowiązującym przed 1 kwietnia 2014 r., jednakże wskazane w nich odwołanie do zasady ogólnej wyrażonej w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT (która obowiązuje niezmiennie) wskazuje, że wyjątki dotyczące pojazdów samochodowych w zakresie odliczenia VAT naliczonego od wydatków z nimi związanych nie miały w stosunku do tych kategorii wydatków zastosowania.

Wobec powyższego Spółka wnosi o potwierdzenie jej stanowiska, przedstawionego w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Zarówno przepisy ustawy, jak i przepisy wykonawcze do ustawy, nie regulują zagadnienia odsprzedaży towaru. Uznaje się, że odsprzedaż towaru jest dostawą towaru realizowaną bezpośrednio przez podatnika (art. 7 ust. 1 ustawy) lub realizowaną na zasadach określonych w art. 7 ust. 8 ustawy. W rezultacie, w obu ww. przypadkach dostawy, ostateczne obciążenie podatkiem VAT spoczywa nie na pierwotnym nabywcy towaru, lecz na ich rzeczywistym użytkowniku.

Z cyt. wyżej przepisów art. 7 ustawy wynika, że w sytuacji, w której podatnik, działając we własnym imieniu bierze udział w dostawie towaru w taki sposób, że zakupiony towar wydaje nabywcy lub też towar ten wydaje pierwszy z podmiotów na rzecz ostatniego w kolejności nabywcy, przyjmuje się, że podatnik ten nabył towar, a następnie dokonał dostawy tego towaru. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje towar, a kolejno w stanie „nieprzetworzonym” odsprzedaje go swojemu kontrahentowi.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również :

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Art. 8 ust. 2a ustawy stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powołany przepis dotyczy sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie w „stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. W myśl ww. przepisu jest on traktowany tak, jakby świadczył tą usługę.

W odniesieniu do możliwości zakwalifikowania transakcji z udziałem kart paliwowych jako transakcji (dostaw) łancuchowych, o których mowa w ww. art. 7 ust. 8 ustawy należy podkreślić, że warunkiem niezbędnym zaistnienia omawianego unormowania jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy.

Wskazany artykuł bazuje zatem na konstrukcji opartej na fikcji prawnej, zgodnie z którą – dla potrzeb podatku VAT – przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łancuchowej, mimo że wydanie towaru ma miejsce tylko raz. W kontekście powyższego istotne jest uznanie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli – w istocie – przeniesienie (uznanie, że dokonało się takie przeniesienie) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania. W przypadku zatem, gdy pośrednik ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, ale także przykładowo obciążony zostaje ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego regulują przepisy art. 86 ust. 1 ustawy z o VAT, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z ww. przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Ad. pytania 2

Obowiązująca od 1 kwietnia 2014 r. ustawa z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312) wprowadziła ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z pojazdami samochodowymi.

W art. 86a ust. 1 ustawy o VAT – w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r. - wskazano, że w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

W myśl art. 86a ust. 2. ustawy o VAT do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Natomiast zgodnie z art. 86a ust. 3 przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W myśl art. 86a ust. 4 pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Przepis przejściowy wprowadza dalsze ograniczenia w odliczaniu podatku od paliwa.

I tak zgodnie z art. 12 ust. 1-3 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

samochodów osobowych;
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, którego głównym profilem działalności jest produkcja i dystrybucja systemów kuchennych, w tym zlewozmywaków kuchennych.

W toku działalności, Spółka zawarła umowę z D. (dalej jako „Dostawca"), na podstawie której Dostawca zobowiązał się do dostarczenia Spółce towarów i usług w obrocie bezgotówkowym, za pomocą tzw. kart paliwowych. Przedmiotowe karty pozwalają Spółce na nabywanie u wyznaczonych podmiotów (dalej jako „Partnerzy") określonych towarów i usług w formie bezgotówkowej. W praktyce są to towary i usługi związane z pojazdami samochodowymi w rozumieniu art. 86a ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, czyli: paliwa, oleje napędowe, gaz wykorzystywany do napędu, naprawa i konserwacja pojazdów oraz inne towary i usługi związane z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów, w tym usługi myjni oraz opłaty drogowe.

Zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy, Spółka obecnie posiada flotę samochodową złożoną jedynie z pojazdów osobowych wykorzystywanych do tzw. celów mieszanych. W praktyce oznacza to, że żaden z pojazdów nie spełnia warunków opisanych w art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług , tj. żaden z samochodów nie jest:

wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej lub
konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

przy czym za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Spółka rozumie pojazdy wskazane w art. 86a ust. 4 ustawy o VAT, dla których:

sposób wykorzystywania, zwłaszcza określony w zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Z uwagi na przywołane regulacje i przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że Spółka jest uprawniona do odliczenia 50% kwoty VAT naliczonego związanego z nabyciem za pomocą kart paliwowych towarów i usług dla pojazdów samochodowych (w tym samochodów zastępczych), które nie są pojazdami zgłoszonymi przez Spółkę jako wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej (wskazanymi w art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT).

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, do 30 czerwca 2015 r. Wnioskodawcy nie przysługuje natomiast prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu ww. samochodów osobowych.

Ad. pyt. 3 i 4

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Spółka otrzymała także tzw. karty firmowe, pozwalające na nabycie towarów i usług nieprzypisanych do konkretnego pojazdu samochodowego, lecz przypisanych do wykorzystywania przez konkretne osoby - pracowników lub podwykonawców Spółki. Karty te Spółka wykorzystuje do nabycia od Partnerów towarów i usług do posiadanych przez nią: kosiarki spalinowej oraz agregatu do napędu instalacji przeciwpożarowej. Karta wykorzystywana do nabywania paliwa do agregatu i kosiarki.

Na wstępie należy wskazać, że w związku z faktem, że przedmiotowe urządzenia nie są pojazdami samochodowymi w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy o VAT, nie znajdzie wobec nich zastosowania art. 86a ust. 1, a wydatki z nimi związane nie będą wydatkami związanymi z pojazdami samochodowymi w rozumieniu art. 86a ust. 2 ustawy o VAT. A zatem, przy realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu za pomocą kart paliwowych towarów i usług dla wskazanych we wniosku urzadzeń, Wnioskodawca powinien kierować się zasadami przewidzianymi w przywołanym wyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Jak wynika z ww. przepisu, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług a wydatki ponoszone dla opisanych urządzeń związane są z opodatkowaną działalnością Spółki. Tym samym, Wnioskodawcy przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego, związanego z nabyciem za pomocą kart paliwowych towarów i usług do wymienionych we wniosku urządzeń (tj. przeciwpożarowego agregatu prądotwórczego oraz kosiarki spalinowej).

W zakresie pytania nr 1 sprawa została rozpatrzona odrębnie – postanowienie nr IPPP1/443-1123/14-5/MP.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin