Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-327/14-4/JG
z 13 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty Lokali, reprezentowanej przez zarządcę, przedstawione we wniosku z 9 lipca 2014 r. (data wpływu 14 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania wpłat wnoszonych na fundusz remontowy przez:

• właścicieli lokali użytkowych – jest prawidłowe,
• właściciela lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z 3 października 2014 r. (data wpływu 7 października 2014 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• opodatkowania wpłat wnoszonych na fundusz remontowy przez właścicieli lokali,
• rozliczania straty oraz
• rozliczania nadwyżek/niedoborów z tytułu bieżącego utrzymania nieruchomości i mediów dostarczanych do lokali.
  
  

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wspólnotę Lokali tworzą właściciele 9 lokali o łącznej powierzchni użytkowej 456.01 m², w tym 8 lokali użytkowych o powierzchni 416,48 m² oraz 1 lokalu mieszkalnego o powierzchni 39.53 m².

Budynek według dokumentacji technicznej jest budynkiem usługowo-biurowym z częścią mieszkalną.

Według zaświadczenia o numerze identyfikacyjnym REGON nadanym przez Urząd Statystyczny, podmiot uzyskał szczególną formę prawną: 85 wspólnoty mieszkaniowe.

Właściciele lokali płacą zaliczki na utrzymanie nieruchomości wspólnej oraz media dostarczane do lokali, tj. wodę, odprowadzenie ścieków oraz centralne ogrzewanie. Wspólnota nie osiąga innych przychodów oprócz opłat na ww. cele wnoszonych przez właścicieli.

Wspólnota w pierwszym roku funkcjonowania nie tworzy funduszu remontowego na potrzeby przyszłych remontów nieruchomości wspólnej.

Wnoszone zaliczki na poczet mediów będą rozliczane z kosztami przypadającymi na poszczególne lokale, a nadwyżki zwracane właścicielom poprzez zaliczenie ich na poczet opłat w kolejnych miesiącach, natomiast niedobory muszą zostać dopłacone przez właścicieli również w następnym miesiącu po okresie rozliczeniowym. Inaczej mówiąc media będą rozliczane „po kosztach”.

Podobnie zaliczki wnoszone na koszty utrzymania nieruchomości wspólnej muszą być rozliczane „po kosztach” z uwagi na ustalone Uchwałą Wspólnoty różne klucze podziału poszczególnych rodzajów kosztów, np.:

• koszty windy rozliczane są tylko na lokale korzystające z windy (z wyłączeniem lokali użytkowych na parterze, które nie mają dojścia do windy),
• koszty sprzątania wewnątrz budynku (z wyłączeniem lokali użytkowych na parterze, które nie mają dojścia do klatki schodowej),
• pozostałe koszty zgodnie z udziałem właścicieli w nieruchomości wspólnej.
  
  

Nadwyżki/niedobory z okresu rozliczeniowego muszą zostać wyzerowane w miesiącach następujących po okresie rozliczeniowym poprzez zaliczenie nadpłaty na poczet kolejnych zaliczek lub konieczność dodatkowej wpłaty.

Prawdopodobnie na koniec każdego roku kalendarzowego nie pozostanie na koncie Wspólnoty nierozliczona nadwyżka przeznaczona np. na remonty nieruchomości wspólnej lub nierozliczony niedobór.

W piśmie uzupełniającym z 3 października 2014 r. (data wpływu 7 października 2014 r.) Wnioskodawca wskazał, że Wspólnota Lokali nie prowadzi działalności gospodarczej. Na przychody składają się tylko i wyłącznie wpłaty zaliczkowe właścicieli na utrzymanie nieruchomości wspólnej i mediów dostarczanych do lokali. Koszty dokumentowane są fakturami dostawców: za energię elektryczną w części wspólnej, naprawy i konserwacje, remonty, wodę i kanalizację, energię cieplną oraz pozostałe koszty związane z bieżącym utrzymaniem nieruchomości wspólnej.

Wysokość zaliczek kalkulowana jest jeden raz w roku w wysokości na pokrycie przewidywanych kosztów.

Przykład powstania straty finansowanej kredytem.

Pierwszy rok podatkowy:

12.000,00 zł – przychody roczne wnoszone na podstawie podjętych Uchwał: 12 miesięcznych zaliczek na pokrycie przewidywanych kosztów zarządu nieruchomością wspólną

(12 m-cy I-XII * 1.000,00 zł/m-c)

– 10.986,50 zł – bieżące koszty roczne utrzymania nieruchomości wspólnej dokumentowane fakturami, na pokrycie których skalkulowano ww. zaliczki

– 6.900,00 zł – koszty naprawy windy (nieprzewidziana awaria windy)

--------------------------------------------------------

– 5.886,50 zł – strata za rok podatkowy

Na pokrycie kosztów remontu windy Wspólnota zaciągnie kredyt 6.000,00 zł na okres spłaty np. 10 lat, ponieważ nie posiada środków własnych na zapłatę wykonawcy robót za fakturę.

Kredyt nie stanowi przychody Wspólnoty, jest zobowiązaniem długoterminowym.

Następny rok podatkowy:

13.200,00 zł – 12 miesięcznych zaliczek na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną

(12 m-cy I-XII * 1.100,00 zł/m-c) – wyższych niż w roku poprzednim, gdyż Wnioskodawca spłaca kredyt

10.390,00 zł – koszty bieżącego utrzymania nieruchomości wspólnej według faktur – bez spłaty rat kredytowych (Wspólnota nie może do kosztów zaliczyć spłat rat kredytowych, ponieważ spłata kredytu nie jest kosztem)

---------------------------------------------------------

2.810,00 zł – dochód za rok podatkowy

Nadwyżki/niedobory z mediów (woda i ścieki, centralne ogrzewanie).

22.320,00 zł – zaliczki za rok podatkowy kalkulowane na pokrycie przewidywanych kosztów

(12 m-cy * 1.860,00 zł miesięcznie)

– 18.000,00 zł – koszty roczne według otrzymanych faktur

--------------------------------------------------------

4.320,00 zł – nadwyżka na koniec roku podatkowego, która jest rozliczana i zaliczana na poczet wpłat kolejnych zaliczek w następnym roku podatkowym

– 4.320,00 zł – rozliczenie mediów (korekta) przychodów

--------------------------------------------------------

0,00 zł – nadwyżka/niedobór – do zeznania podatkowego przychody i koszty są równe po 18.000,00 zł – dochód 0,00 zł

18.000,00 zł – zaliczki za rok podatkowy kalkulowane na pokrycie przewidywanych kosztów

(12 m-cy * 1.500,00 zł miesięcznie)

– 22.320,00 zł – koszty roczne według otrzymanych faktur

--------------------------------------------------------

– 4.320,00 zł – niedobór na koniec roku podatkowego, który jest rozliczany i przypisany do zapłaty w kolejnych miesiącach w następnym roku podatkowym

4.320,00 – rozliczenie mediów (korekta) przychodów

---------------------------------------------------------

0,00 zł – nadwyżka/niedobór – do zeznania podatkowego przychody i koszty są równe po 22.320,00 zł – dochód 0,00 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku utworzenia w przyszłości przez Wspólnotę funduszu remontowego z wpłat wnoszonych przez właścicieli lokali z przeznaczeniem na remonty w kolejnych latach, niewykorzystane wpłaty z danego roku kalendarzowego będące dochodem Wspólnoty będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od osób prawnych w całości, czy tylko w części przypadającej na lokale użytkowe?
2. Czy w przypadku wykazania straty z tytułu remontu finansowanego kredytem, odliczeniu od dochodów w latach następnych podlega tylko część straty na zasadach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych? Chodzi o przypadek zaciągnięcia kredytu na wykonanie remontu na okres 10 lat, a stratę można odliczyć od dochodu w 5 latach następujących po remoncie. Wspólnota zostałaby pozbawiona prawa do odliczenia od dochodów części straty rozłożonej tak jak kredyt na 10 lat.
3. Czy występujące nadwyżki na koniec roku kalendarzowego rozliczane w roku następnym z tytułu bieżącego utrzymania nieruchomości i mediów dostarczanych do lokali będą stanowić dochód do opodatkowania lub stratę w całości czy tylko w części przypadającej na lokale użytkowe?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1.

Wniosek Wspólnoty Lokali w zakresie pytania nr 2 i pytania nr 3 został rozpatrzony odrębnym pismem wydanym w dniu 13 października 2014 r. nr ILPB3/423-327/14-5/JG.

Zdaniem Wnioskodawcy, dochody Wspólnoty (wpłaty na fundusz remontowy) nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 pkt 44 ustawy, bowiem budynek wspólnoty nie jest budynkiem mieszkalnym i zaliczki pochodzące od właścicieli nie są dochodami z gospodarki zasobami mieszkaniowymi w całości – niezależnie czy pochodzą od właścicieli lokali użytkowych, czy od właściciela lokalu mieszkalnego. Budynek w przeważającej części jest budynkiem usługowo-biurowym, decydujący w tym przypadku jest rodzaj budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• prawidłowe – w zakresie opodatkowania wpłat wnoszonych na fundusz remontowy przez właścicieli lokali użytkowych,
• nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania wpłat wnoszonych na fundusz remontowy przez właściciela lokalu mieszkalnego.
  
  

Wspólnota Lokalowa funkcjonuje na podstawie ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903, z późn. zm.).

Powyższa ustawa określa sposób ustanawiania odrębnej własności samodzielnych lokali mieszkalnych, lokali o innym przeznaczeniu, prawa i obowiązki właścicieli tych lokali oraz zarząd nieruchomością wspólną (art. 1 pkt 1 ww. ustawy). W myśl art. 13 ust. 1 tej ustawy, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nie utrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra. Na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca (art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali).

Zgodnie z art. 14 ww. ustawy, na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1. wydatki na remonty i bieżącą konserwację,
2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
5. wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.
   
   

Wspólnoty jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. Jednocześnie nie zostały one wymienione przez ustawodawcę w treści art. 6 ust. 1 oraz ust. 2 tej ustawy, jako podmioty, które zwolnione są od podatku.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Z art. 7 ust. 2 tej ustawy wynika z kolei, że dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Taka, a nie inna konstrukcja przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powoduje więc, że kluczowe znaczenie dla ustalenia zasad opodatkowania podatkiem dochodowym mają: po pierwsze – przychód, a po drugie – koszty jego uzyskania.

I tak, przychodami podatkowymi, o których mowa w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a w zakresie przychodów związanych z działalnością gospodarczą także przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Natomiast z treści art. 15 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Ustalony w powyższy sposób dochód (art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) może być przedmiotem zwolnienia z opodatkowania, na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis ten zawiera bowiem katalog dochodów wolnych od podatku, czyli innymi słowy, wyłącza z podstawy opodatkowania dochody uzyskane z tytułów w nim wymienionych.

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Zatem z powyższej regulacji można wywieść, że aby dochód podmiotów, o których w nim mowa korzystał ze zwolnienia przedmiotowego muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

• dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi,
• dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.
  
  

Podkreślenia wymaga fakt, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Powyższe oznacza, że nie podlegają zwolnieniu dochody inne niż uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, niezależnie od ich przeznaczenia oraz dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części nie przeznaczonej na utrzymanie tych zasobów.

Powołana ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera przy tym definicji: „zasobów mieszkaniowych” oraz „gospodarki zasobami mieszkaniowymi”. Posługując się zatem językiem potocznym, wskazać należy, że pojęcie „gospodarka” – w kontekście omawianego przypadku – oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś. Z definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo PWN) wynika również, że pojęcie „gospodarki” nie ogranicza się tylko do zarządzania i dysponowania, ale obejmuje także całość mechanizmów i warunków działania podmiotów gospodarczych związanych z wytwarzaniem i podziałem dóbr i usług. „Zasób” zaś to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojęcie „mieszkanie” jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN). Tak więc przymiotnik „mieszkaniowy”, określa rzeczy związane z mieszkaniem.

Tym samym z interpretacji językowej wynika, że przez pojęcie „zasób mieszkaniowy” należy rozumieć zgromadzone pomieszczenia mieszkalne, natomiast „gospodarka zasobami mieszkaniowymi” obejmuje całość mechanizmów związanych ze zgromadzonymi pomieszczeniami mieszkalnymi.

W konsekwencji, przez pojęcie „zasoby mieszkaniowe” należy rozumieć:

1. budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, w szczególności: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże,
2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe,
3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki: zbiorniki – doły gnilne, szamba, rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), budowle komunikacyjne (np. drogi osiedlowe, ulice, chodniki), inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych (np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci).
   
   

Związane z wyżej wymienionymi budowlami (pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami opłaty oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu art. 12 ust. 1 oraz art. 15 ust. 1 z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 tej ustawy, wolny będzie od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Ze zwolnienia nie będą natomiast korzystały dochody, osiągnięte z innych źródeł niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet jeśli zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów, gdyż nie będzie spełniony jeden z kumulatywnych warunków wskazanych w cytowanym art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zwrócić należy również uwagę na treść art. 17 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawych, zgodnie z którym zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i – bez względu na termin – wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów.

Zatem warunkiem wstępnym skorzystania ze zwolnienia na podstawie omawianej regulacji jest uzyskanie dochodu z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, rozumianego jako środki finansowe możliwe do wydatkowania na cele związane z utrzymaniem tych zasobów. Istotne jest więc najpierw zadeklarowanie tego dochodu, jako wolnego od podatku dochodowego, a następnie jego wydatkowanie – bez względu na termin tego wydatkowania – na wskazane cele. Innymi słowy, jest to zwolnienie z warunkiem rozwiązującym w dacie wydatkowania dochodu na inne cele.

W przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że Wspólnotę Lokali tworzą właściciele 8 lokali użytkowych i 1 lokalu mieszkalnego. Wspólnota w pierwszym roku funkcjonowania nie tworzy funduszu remontowego na potrzeby przyszłych remontów nieruchomości wspólnej.

Wnioskodawca powziął jednak wątpliwość, czy w przypadku utworzenia w przyszłości przez Wspólnotę funduszu remontowego z wpłat wnoszonych przez właścicieli lokali z przeznaczeniem na remonty w kolejnych latach, niewykorzystane wpłaty z danego roku kalendarzowego będące dochodem Wspólnoty będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od osób prawnych w całości, czy tylko w części przypadającej na lokale użytkowe.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne oraz przedstawione wyjaśnienia należy zauważyć, że z definicji zasobów mieszkaniowych wynika, iż zasoby mieszkaniowe, to nie tylko lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia oraz urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne funkcjonowanie oraz administrowanie. Pojęcie to nie może być jednak rozciągane na lokale użytkowe, gdyż prowadzona w nich działalność nie jest niezbędna ani funkcjonalnie związana z prawidłowym korzystaniem z pomieszczeń mieszkalnych. Istotą lokali użytkowych jest ich niemieszkalne przeznaczenie, co oznacza, że nie można ich zaliczyć do zasobów mieszkaniowych.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie zarówno w doktrynie, jak i judykaturze. Przykładowo w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 4 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 1534/09 stwierdzono: „(…) przez „zasoby mieszkaniowe” należy rozumieć nie tylko lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie. Przedmiotem zaś zwolnienia mogą być jedynie dochody z „gospodarki” ww. zasobami mieszkaniowymi. Pogląd taki znajduje oparcie w utrwalonym orzecznictwie sądów administracyjnych – por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 17 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Kr 581/09. Konsekwencją takiego, literalnego pojmowania „zasobów mieszkaniowych” jest uznanie, że prowadzenie gospodarki zasobami mieszkaniowymi odnosi się tylko do tych działań wspólnoty mieszkaniowej, które polegają na realizacji zadań mieszkaniowych. Z tego względu – dochodami z prowadzenia gospodarki zasobami mieszkaniowymi są przychody uzyskane bezpośrednio z tytułu korzystania z zasobów mieszkaniowych przez właścicieli lokali mieszkalnych, czyli opłaty (czynsze), pomniejszone o koszty związane z utrzymaniem tych zasobów. Taki dochód korzysta ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p., o ile zostanie przeznaczony na cele związane z utrzymaniem zasobu mieszkaniowego (por. wyroki WSA w Gliwicach z dnia 21 listopada 2007 r. sygn. akt I SA/Gl 523/07 oraz z dnia 22 stycznia 2008 r. sygn. akt I SA/Gl 737/07 oraz wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 13 listopada 2007 r. sygn. akt I SA/Bd 641/07). Zasadnie zatem organy podatkowe uznały, że wynagrodzenie (czynsz) z tytułu wynajmu powierzchni budynku mieszkalnego pod reklamę, wynajmu lokali użytkowych, przychodów z tytułu zwrotu wydatków ponoszonych przez Wspólnotę na utrzymanie nieruchomości w zakresie wykraczającym poza zawartą umowę użyczenia oraz przychody finansowe z tytułu odsetek od lokaty bankowej – nie są wynikiem prowadzenia gospodarki zasobami mieszkaniowymi, chociaż z reguły dochody te przeznaczane są na utrzymanie zasobów mieszkaniowych”.

Podobne stanowisko, w świetle którego lokale użytkowe nie stanowią zasobów mieszkaniowych, prezentowane jest w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 lutego 2010 r. sygn. akt II FSK 1551/08 lub wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 11 marca 2009 r. sygn. akt I SA/Sz 631/08.

Podsumowując powyższe zauważyć należy, że wykładnia literalna jednoznacznie wskazuje, iż funkcja mieszkaniowa jest zasadniczą cechą wyróżniającą dla uznania, że mamy do czynienia z zasobem mieszkaniowym. Tym samym, lokale użytkowe nie stanowią zasobów mieszkaniowych, gdyż nie należą do żadnej ze wskazanych powyżej grup pomieszczeń i urządzeń wchodzących w skład budynku mieszkalnego lub znajdujących się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców (ułatwiających im dostęp do budynku mieszkalnego, zapewniających sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie).

W świetle powyższego należy stwierdzić, że wpłaty wnoszone na fundusz remontowy przez właścicieli lokali użytkowych nie będą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ wpłaty te nie stanowią przychodów z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. W konsekwencji, dochód powstały z tego tytułu nie może korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy i stosownie do postanowień art. 7 ust. 1 tej ustawy, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Natomiast dochód Wspólnoty z tytułu wpłat wnoszonych na fundusz remontowy przez właściciela lokalu mieszkalnego stanowić będzie dochód z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, który stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 44 w związku z art. 17 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podlega zwolnieniu z opodatkowania, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Tym samym nie można zgodzić się z opinią Wnioskodawcy, że dochody Wspólnoty (wpłaty na fundusz remontowy) nie mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania w całości, niezależnie od tego czy pochodzą od właścicieli lokali użytkowych, czy od właściciela lokalu mieszkalnego. Fakt, że budynek w przeważającej części jest budynkiem usługowo-biurowym nie ma znaczenia w analizowanym przypadku.

Jednocześnie należy wyraźnie podkreślić, że norma wynikająca z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi formę ulg podatkowych, które naruszają zasadę równości i powszechności opodatkowania. Powinna być więc interpretowana w sposób niezwykle precyzyjny i ścisły. Niedopuszczalne jest stosowanie wykładni rozszerzającej.

Ponadto tut. Organ pragnie nadmienić, że Wnioskodawca w przedstawionym własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego w kontekście stwierdzenia, że: „dochody Wspólnoty (wpłaty na fundusz remontowy) nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych” powołał art. 17 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (str. 4/6 druku ORD-IN – część H), podczas gdy powinno być art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ uznał powołaną przez Wnioskodawcę podstawę prawną za omyłkę pisarską, pozostającą bez wpływu na ocenę istoty jego stanowiska.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.