Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1464/14/KP
z 23 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 1 października 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 14 października 2014 r.) uzupełnionym 29 grudnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatku na realizację programu motywacyjnego (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2014 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatku na realizację programu motywacyjnego.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Dla wybranych członków Zarządu Wnioskodawcy (dalej również „Spółka”) oraz kluczowych pracowników Spółki planowane jest zorganizowanie programu motywacyjnego, którego treścią będzie przyznanie określonym osobom warunkowego prawa do otrzymania w przyszłości rozliczenia pieniężnego wynikającego z realizacji tegoż prawa.

Celem programu będzie włączenie pracowników w proces poprawy efektywności Spółki, przez co nie tylko będą oni mogli przyczynić się do zapewnienia stabilności i dalszego jej rozwoju, ale także otrzymywać korzyści finansowe bezpośrednio związane ze wzrostem wyników finansowych Spółki.

Uczestnikiem programu motywacyjnego będzie mogła zostać osoba wskazana na liście osób uprawnionych przyjętej uchwałą przez Radę Nadzorczą Spółki, pozostających w stosunku pracy ze Spółką. Spółka będzie zawierać z każdym z uczestników programu (dalej „uprawniony”) odrębną i niezwiązaną bezpośrednio z umową o pracę umowę o warunkowe prawo do otrzymania rozliczenia pieniężnego (dalej „umowa”).

Przedmiotem umowy będzie przyznanie przez Spółkę uprawnionemu warunkowego prawa (dalej „Prawo”) do otrzymania w przyszłości, na zasadach określonych w umowie, rozliczenia pieniężnego wynikającego z realizacji tegoż Prawa (dalej „kwota realizacji”). Prawo do otrzymania kwoty realizacji będzie przyznane uprawnionemu odpłatnie, zaś cena nabycia prawa przez uprawnionego wynosić będzie 1 zł. Uprawniony będzie zobowiązany do niezbywania przysługującego mu warunkowo prawa, aż do momentu jego realizacji. Realizacja prawa polegać będzie na żądaniu od Spółki wypłaty kwoty realizacji i w następstwie tego wypłata przez Spółkę tej kwoty. Realizacja prawa będzie warunkowa i może nastąpić po zakończeniu okresu rozliczeniowego, odpowiadającemu rokowi kalendarzowemu (dalej „okres rozliczeniowy”), jednakże nie wcześniej niż w dniu 10 kwietnia roku przypadającego po okresie rozliczeniowym oraz po spełnieniu określonych umowie warunków (dalej „wskaźniki”).

Spółka ustali corocznie dla danego okresu rozliczeniowego wskaźniki będące podstawą wyliczenia i wypłaty kwoty realizacji za dany okres rozliczeniowy w Spółce w oparciu o cele biznesowe Uprawnionego i ich wagę dla Spółki (dalej „cele biznesowe”), przy czym w poszczególnych okresach rozliczeniowych lub w odniesieniu do poszczególnych Uprawnionych mogą być brane pod uwagę tylko niektóre lub dodatkowe Wskaźniki.

W pierwszym okresie rozliczeniowym znajdą zastosowanie następujące wskaźniki:

1. przychody netto Spółki ze sprzedaży wyrobów, towarów, materiałów i usług,
2. wynik operacyjny Spółki skorygowany o wyłączenie amortyzacji - EBITDA,
3. wzrost udziału dla poszczególnych produktów wytwarzanych przez Spółkę w rynku tych produktów.
   
   

Powyżej wskazane wskaźniki są ogólnymi wskaźnikami makroekonomicznymi świadczącymi o sytuacji ekonomicznej Spółki, w tym w szczególności jej rentowności i pozycji Spółki w stosunku do konkurencji. Możliwą do otrzymania kwotę realizacji określoną kwotowo odrębnie dla każdego z uprawnionych, dany uprawniony będzie mógł otrzymać, jeśli ustalone wskaźniki osiągną 100% założonej (budżetowanej) wartości. W przypadku gdy waga wskaźników ustalonych dla uprawnionego będzie różna od 100%, kwota realizacji będzie iloczynem kwoty wskazanej w zdaniu poprzedzającym z procentem wykonania celów biznesowych w oparciu o dookreślone w umowie wskaźniki w okresie rozliczeniowym.

Spółka będzie zobowiązana przekazać uprawnionemu w terminie do dnia 15 marca roku przypadającego po okresie rozliczeniowym informację o wartości osiągniętych wskaźników za okres rozliczeniowy oraz o obliczonej na tej podstawie kwocie realizacji. Uprawnionemu zatrudnionemu w Spółce po rozpoczęciu okresu rozliczeniowego, a także uprawnionemu, którego stosunek pracy ze Spółką uległ rozwiązaniu przed zakończeniem okresu rozliczeniowego będzie przysługiwać kwota realizacji w wysokości proporcjonalnej do okresu zatrudnienia w Spółce w okresie rozliczeniowym. Uprawnionemu nie będzie przysługiwać kwota realizacji za okres, w którym uprawniony, jako pracownik Spółki, nie świadczył pracy dla Spółki, z wyłączeniem okresu urlopu wypoczynkowego. Uprawnionemu nie będzie przysługiwać też kwota realizacji za dany okres rozliczeniowy w przypadku, gdy w tym okresie Spółka rozwiązała jego stosunek pracy bez wypowiedzenia z winy uprawnionego.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy koszty związane organizacją programu, w tym w szczególności koszty związane z wypłatą środków pieniężnych, tj. kwot realizacji dla uczestników programu, będą stanowiły dla Spółki koszt uzyskania przychodu? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty związane z organizacją programu, w tym koszty związane z wypłatą środków pieniężnych, tj. kwot realizacji, dla uczestników programu będą stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT. Powyższy przepis oznacza, że podatnik ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy CIT oraz, że istnieje związek pomiędzy ich poniesieniem, a możliwością uzyskania przychodu podatkowego lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Wdrożenie programu motywacyjnego ma na celu zwiększenie efektywności działań pracowników, które będzie prowadziło do wydajniejszej realizacji celów biznesowych oraz poprawy wyników Spółki, w tym wzrostu zysku bilansowego pozostającego w ścisłym związku z przychodem podatkowym.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, w przedmiotowym stanie faktycznym istnieje zatem związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy planowanymi wydatkami poniesionymi przez Spółkę w związku z udziałem jej pracowników w programie, a potencjalnym przychodem lub zachowaniem oraz zabezpieczeniem źródła tych przychodów. W konsekwencji, w opinii Spółki wydatki te będą mogły zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm. dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy wynika zatem, że aby wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszt uzyskania przychodu, muszą być poniesione w sposób celowy. Podatnik więc podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych.

Jednocześnie zauważyć należy, że obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop.

W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Należy w tym miejscu podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, która ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika,
• musi być definitywny, a więc bezzwrotny,
• musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• musi zostać właściwie udokumentowany,
• nie może być kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 updop.
  
  

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza wprowadzić program motywacyjny dla swoich pracowników mający na celu poprawę efektywności Spółki.

Uczestnicy programu będą otrzymywać wynagrodzenie uzależnione od określonych wskaźników efektywności Spółki, w danym okresie rozliczeniowym.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, że w ocenie tut. Organu wydatki na realizację programu motywacyjnego, mogą mieć wpływ na zachowanie lub zwiększenie, obecnie lub w przyszłości przychodu Spółki, zatem wydatki na ten cel, faktycznie poniesione i właściwie udokumentowane, mogą być zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dokonując interpretacji indywidualnej organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 wydano odrębne rozstrzygniecie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 14 marca 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.