Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-759/10/14-S/KM
z 20 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 czerwca 2014 r. sygn. akt I FSK 730/13 stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2010 r. (data wpływu 5 sierpnia 2010 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 w sytuacji, gdy wobec dłużnika toczy się postępowanie upadłościowe - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 sierpnia 2010 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 w sytuacji, gdy wobec dłużnika toczy się postępowanie upadłościowe.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka od dnia 14 stycznia 2009 r. znajduje się w upadłości obejmującej likwidację majątku. Członkiem zarządu spółki wpisanym do Krajowego Rejestru Sądowego jest prezes zarządu. W okresie przed ogłoszeniem upadłości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonywała zakupu towarów i usług od swoich kontrahentów. Nie wszystkie należności zostały uregulowane.

Po ogłoszeniu upadłości wierzyciele Spółki zgłosili do masy upadłości swoje wierzytelności, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm.) i w całej zgłoszonej kwocie wierzytelności brutto (wraz z podatkiem VAT) „zostali uznani na liście wierzytelności” upadłej spółki.

Dodatkowo część wierzycieli, w oparciu o przepis art. 89a ust. 2 pkt 6, w związku z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), powiadomiła Spółkę o zamiarze dokonania korekty podatku należnego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Jeden z wierzycieli skorygował podatek należny z tytułu dostawy towarów (dokonał korekty deklaracji VAT-7), o czym Naczelnik Urzędu Skarbowego poinformował Syndyka Masy Upadłości Spółki, będącej w upadłości likwidacyjnej. Naczelnik Urzędu Skarbowego poinformował ponadto Syndyka o obowiązku odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego lub w przypadku jego braku do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym Spółka dokonała odliczenia.

Pismem z dnia 9 lutego 2010 r. Syndyk odmówił dokonania korekty podnosząc, iż zastosowanie przepisu art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług wobec Spółki znajdującej się w upadłości likwidacyjnej jest całkowicie bezpodstawne, a zobowiązanie Syndyka do dokonania korekty za okres sprzed ogłoszenia upadłości nie znajduje uzasadnienia w obowiązującym prawie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy dopuszczalna jest korekta podatku należnego zgodnie z art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług, w sytuacji, gdy wobec podatnika-dłużnika toczy się postępowanie upadłościowe, a podatnik-wierzyciel zgłosił swoją wierzytelność do masy upadłości w kwocie brutto?

Kto jest zobowiązany do dokonania korekty deklaracji w trybie art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli wobec podatnika - dłużnika toczy się postępowanie upadłościowe, obejmujące likwidację majątku?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonanie przez podatnika (wierzyciela) korekty podatku należnego z tytułu dostawy towarów i świadczenia usług na podstawie art. 89a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług jest bezzasadne, ponieważ podatnik (dłużnik), na rzecz którego dokonano dostawy towarów, znajduje się w upadłości likwidacyjnej. Argumentując zajęte stanowisko Spółka wywodzi, iż wykładnia językowa art. 89a ust. 2 pkt 1 ustawy prowadzi do wniosku, że sformułowanie dotyczące zakazu znajdowania się w upadłości, dotyczy nie tylko momentu świadczenia usługi lub dostawy towaru, lecz całego czasu trwania podmiotu, na rzecz którego nastąpiła usługa lub dostawa. Przepisy prawa podatkowego, jako prawa określającego publicznoprawne obowiązki obywateli wobec państwa, powinny być interpretowane wąsko i dokonywanie interpretacji rozszerzającej może prowadzić do tworzenia nowych, nie mających odzwierciedlenia w przepisach ustaw, obowiązków. Zatem analizując przepisy prawa podatkowego należy mieć na uwadze przede wszystkim wykładnię językową, pozostawiając pozostałe metody wykładni (funkcjonalną i systemową) jako ostateczność. Gdyby zamiarem ustawodawcy było powiązanie jedynie momentu świadczenia usługi lub dostawy towaru z zakazem pozostawania w stanie upadłości lub likwidacji zapewne posłużyłby się określeniem „w chwili” lub „w momencie”. Brak takiego wyraźnego sformułowania prowadzić może do wniosku, że chodzi o sytuację pozostawania podatnika, przez cały czas jego funkcjonowania jako podatnika podatku VAT, w stanie wyłączającym postępowanie upadłościowe lub likwidację. Na poparcie tego stanowiska wskazano fragment uzasadnienia wyroku WSA w Szczecinie z dnia 25 lutego 2009 r., sygn. akt I SA/Sz 628/08.

W ocenie Wnioskodawcy, przyjęcie, iż podatnik w momencie dokonywania korekty nie może znajdować się w upadłości jest również uzasadnione przepisami prawa upadłościowego i naprawczego (ustawa z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze, w brzmieniu obowiązującym w dniu ogłoszenia upadłości Wnioskodawcy). Odmienna interpretacja przepisu art. 89a doprowadziłaby do pokrzywdzenia pozostałych wierzycieli podatnika, którzy zgłosili swoje wierzytelności wobec upadłej spółki.

Wskazano, iż wierzyciel, który dokonał korekty podatku należnego zgłosił również wierzytelność w postępowaniu upadłościowym Wnioskodawcy (wierzytelność brutto wraz z całym podatkiem VAT) do masy upadłości. Wierzytelność została przez Syndyka uznana i zakwalifikowana do kategorii III.

W opisanym stanie faktycznym dokonana korekta podatku przez wierzyciela, powoduje odzyskanie przez niego części wierzytelności (w wysokości równej podatkowi VAT) poza regułami postępowania upadłościowego. Istota postępowania upadłościowego polega na tym, że wierzyciele zaspokajani są według reguł wynikających z przepisów zawartych w ustawie, reguł o charakterze bezwzględnie obowiązującym. Jest to następstwem zasady, która określa, iż postępowanie upadłościowe jest wspólnym postępowaniem wierzycieli podjętym w celu dochodzenia roszczeń od niewypłacalnego przedsiębiorcy (art. 1 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze). Niedopuszczalne jest zaspokajanie wierzycieli upadłego poza regułami rządzącymi postępowaniem upadłościowym. Zgodnie z art. 335 i następnymi ww. ustawy odbywa się to przez podział funduszów masy upadłości. Zaspokojenie wierzyciela poza podziałem funduszy masy i kategorią wierzycieli narusza zasady postępowania upadłościowego i prowadzi do uprzywilejowania jednego wierzyciela względem innych, a to naruszałoby zasadę równego traktowania wszystkich.

Z tego wynika, iż możliwość dokonania korekty faktur VAT w stosunku do dłużnika pozostającego w stanie upadłości likwidacyjnej narusza kolejność i zasady zaspokajania wierzycieli wynikające z przepisów prawa upadłościowego i naprawczego, a dodatkowo skutkuje zmianami liście wierzytelności.

Zaznaczono, iż wierzyciel, który dokonał korekty podatku VAT powinien skorygować swoje zgłoszenie wierzytelności w postępowaniu upadłościowym dłużnika. W przeciwnym razie, po podziale funduszów masy upadłości wierzyciel otrzymałby świadczenie w kwocie zawyżonej o zwrócony już w wyniku korekty podatek VAT.

W takiej sytuacji również zgłoszenie wierzytelności Skarbu Państwa, będącego wierzycielem Wnioskodawcy musiałoby ulec zmianie i Skarb Państwa musiałby uzupełnić swoje dotychczasowe zgłoszenie wierzytelności. W niniejszej sprawie wierzytelność podatnika, wynikająca z faktur objętych korektą znajduje się w kategorii III określonej w art. 342 ust. 1 ustawy prawo upadłościowe i naprawcze (przepis w brzmieniu obowiązującym w dniu ogłoszenia upadłości Wnioskodawcy). Dopuszczając możliwość korekty faktury o wysokość podatku VAT wierzyciel, którego wierzytelności znajdują się w kategorii III, zostałby w części zaspokojony poza kolejnością, kosztem wierzyciela określonego w kategorii II - Skarbu Państwa. Zatem wierzyciel z kategorii niższej zostałby zaspokojony przed wierzycielem z kategorii wyższej i poza wszelkimi zasadami wynikającymi z prawa upadłościowego i naprawczego. Taki stan rzeczy jest, w ocenie Spółki, niedopuszczalny, gdyż wprowadza element niestabilności i niepewności w postępowaniu upadłościowym. Jest to zjawisko negatywne dla wszystkich wierzycieli upadłego.

Ponadto wskazano, iż Syndyk Masy Upadłości nie jest podmiotem uprawnionym do dokonania korekty deklaracji podatku VAT za okres sprzed ogłoszenia upadłości. Zgodnie z art. 156 i art. 173 ustawy 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w razie ogłoszenia upadłości obejmującej likwidację majątku upadłego powołuje się syndyka, który niezwłocznie obejmuje majątek upadłego, zarządza nim, zabezpiecza go przed zniszczeniem, uszkodzeniem lub zabraniem przez osoby postronne oraz przystępuje do jego likwidacji. Jednakże zarząd spółki nie traci, określonych w kodeksie spółek handlowych, uprawnień do jej reprezentowania. Pomimo ogłoszenia upadłości nadal funkcjonuje zarząd spółki, który może zostać odwołany i wykreślony z Krajowego Rejestru Sądowego mocą uchwały wspólników spółki. Syndyk jest jedynie zarządcą masy upadłości (od momentu ogłoszenia upadłości), posiadającym ściśle określone kompetencje i nie jest następcą prawnym upadłego (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 14 grudnia 1995 r. sygn. I ACr 712/95). Otwarcie postępowania upadłościowego nie pozbawia upadłego statusu podatnika, do którego to stosuje się prawa i obowiązki wynikające z przepisów ustaw podatkowych. Upadła spółka z dniem ogłoszenia upadłości nie traci osobowości prawnej. Osoby syndyka nie można utożsamiać z organem spółki uprawnionym do jej reprezentacji (art. 187 prawa upadłościowego i naprawczego). Zaznaczono, iż nie całe mienie upadłego wchodzi w skład masy upadłości.

Zwrócono również uwagę na fakt, iż pojęcia: „rozporządzanie mieniem wchodzącym do masy upadłości" oraz „reprezentowanie spółki" nie są tożsame, a ustawowe prawo oraz obowiązek korygowania deklaracji podatkowych nie ma żadnego wpływu na wartość majątku masy upadłości (którą zarządza syndyk). Ma natomiast wpływ na sposób podziału uzyskanych przez syndyka funduszy, czyli na ich rozdział pomiędzy wierzycieli, które swe roszczenia winni zgłosić sędziemu - komisarzowi.

W myśl przepisu art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Powyższy przepis wymienia wprost podmioty, które są uprawnione do dokonania korekty deklaracji - syndyk nie jest żadną z nich. Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 sierpnia 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 484/09), korekty dokonuje podmiot, który złożył deklarację korygowaną. Podobny podgląd wyraził również Sąd Rejonowy w Olsztynie w sprawie upadłościowej innej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w której próbowano nakazać syndykowi dokonania korekt dokumentów dotyczących spraw ubezpieczeniowych (postanowienie Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 1 września 2004 r., sygn. akt V U 25/06). W uzasadnieniu postanowienia Sąd Rejonowy wyraźnie wskazał, iż „syndyk nie ma obowiązku brania na siebie odpowiedzialności za zdarzenia, które miały miejsce przed ogłoszeniem upadłości, nie ma też obowiązku wystawiania z tego tytułu dokumentów, które wywołać mogą określone skutki prawne dla samego syndyka i dla masy upadłości”.

A zatem, w ocenie Wnioskodawcy, zmian w dokumentach wystawionych przed ogłoszeniem upadłości może dokonywać jedynie ich wystawca. Treść deklaracji podatkowych jest oświadczeniem wiedzy wystawcy tych dokumentów w konkretnym czasie.

W ocenie Wnioskodawcy, to przepisy prawa podatkowego (art. 81 ustawy - Ordynacja podatkowa) określają krąg podmiotów uprawnionych do dokonania korekty. Zaistniały problem interpretacji pojawił się więc na gruncie ustawy podatkowej, co oznacza, że rozstrzygnięcie w tym zakresie należy do sfery prawa podatkowego.

Ponadto podkreślono, iż żaden przepis prawa upadłościowego i naprawczego nie odbiera upadłemu prawa do sprostowania wcześniej sporządzonych dokumentów. W zakresie prawno- podatkowym syndyk nie działa jako pełnomocnik upadłego. Syndyk zajmuje stanowisko samodzielne w postępowaniu upadłościowym, niezależnie od upadłego. Jest on powoływany przez sąd i wykonuje swoje obowiązki zgodnie z celami określonymi w prawie upadłościowym. Nie reprezentuje woli upadłego, przeciwko jego stanowisku upadły może zawsze występować. Syndyk nie przejmuje funkcji organów stanowiących upadłej osoby prawnej, ponieważ postępowanie upadłościowe toczy się w interesie wierzycieli (uzasadnienie wyroku NSA z dnia 17 listopada 1997 r. sygn. akt III SA 817/93). Korekta deklaracji w trybie art. 89b ustawy nie należy do obowiązków ustanowionego w postępowaniu upadłościowym Syndyka Masy Upadłości.

Z powyższego wynika, iż korekty deklaracji podatkowej za okres sprzed ogłoszenia upadłości może dokonać wyłącznie zarząd spółki, który nadal reprezentuje upadłego, dlatego też organ podatkowy powinien do niego zwrócić się z ewentualnym żądaniem dokonania korekty deklaracji VAT. Zatem w ocenie Wnioskodawcy, jako niewłaściwe należy ocenić doręczenie pisma z dnia 20 stycznia 2010 r. Syndykowi, a nie upadłej Spółce.

W niniejszej sprawie w zakresie ustalenia podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty w trybie art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wydano interpretację indywidualną z dnia 27 października 2010 r. znak ITPP1/443-759a/10/KM, w której oceniono stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe, uznając, że na Wnioskodawcy – Spółce będącej w upadłości likwidacyjnej, o ile jest nadal czynnym podatnikiem VAT - który zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług jest stroną dokonującą korekty podatku naliczonego, ciążą obowiązki wynikające z art. 89b tej ustawy.

Natomiast uznając, iż przedmiotowy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w części dotyczącej prawa wierzycieli Spółki do korekty podatku należnego w oparciu o art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług nie był związany z indywidualną sprawą Wnioskodawcy, a także w zakresie ustalenia sposobu reprezentacji Spółki będącej w likwidacji nie dotyczył interpretacji przepisów prawa podatkowego, organ podatkowy - postanowieniem z dnia 27 października 2010 r. znak ITPP1/443-759b/10/KM odmówił wszczęcia postępowania w tym zakresie.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji oraz postanowienia, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, a także (odpowiednio) zażaleniu, Wnioskodawca złożył skargi, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie.

Wyrokiem z dnia 17 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Ol 95/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie uchylił zaskarżoną interpretację. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, iż w rozpoznawanej sprawie doszło do naruszenia art. 14b § 1-3 oraz art. 14c§ 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, występuje wewnętrzna sprzeczność w argumentacji organu, gdyż w części zawierającej stanowisko organu zacytowano przepisy ustawy o podatku od towarów i usług mające świadczyć o tym, że podmiotem zobowiązanym do dokonania korekty deklaracji jest spółka, a jednocześnie nie zawarto wyjaśnienia, z jakich względów stanowisko Wnioskodawcy, który poczynił właśnie takie założenie dla umotywowania, że w imieniu spółki korekty dokonać powinien zarząd, jest nieprawidłowe.

Z kolei wyrokiem z dnia 17 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Ol 96/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie uchylił także postanowienie w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wniosku o wydanie interpretacji oraz poprzedzające je postanowienie I instancji. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że nie zachodziły podstawy do wydania postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania w odniesieniu do części zagadnień przedstawionych we wniosku. Podkreślił jednocześnie, że interpretacja przepisów prawa podatkowego niejednokrotnie wymaga dokonania oceny funkcjonowania ustawy o VAT w systemie prawa, w tym oceny, czy w określonych okolicznościach przepisy prawa podatkowego nie ustępują pierwszeństwa regulacjom zawartym w innych ustawach.

Minister Finansów, kwestionując stanowiska sądu pierwszej instancji, złożył skargi kasacyjne, które wyrokami Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 kwietnia 2012 r. sygn. akt I FSK 1070/11 oraz sygn. akt I FSK 1069/11 zostały oddalone. W uzasadnieniu tych wyroków wskazano, iż Spółka będąca dłużnikiem pozostającym w upadłości likwidacyjnej miała interes prawny w uzyskaniu stanowiska organu w kwestii interpretacji art. 89a ustawy o VAT, w szczególności ust. 2 pkt 1 tego artykułu. Tylko łączna interpretacja wskazanych przepisów pozwala na wyinterpretowanie jednobrzmiącej normy postępowania określającej zarówno uprawnienia podatnika wierzyciela, jak i obowiązki podatnika dłużnika. Ponadto wskazano, iż odpowiedź na pytanie podatkowe, kto jest uprawniony do złożenia korekty w imieniu spółki pozostającej w upadłości likwidacyjnej, poza przepisami podatkowymi, wymaga interpretacji przepisów innych aktów prawnych tj. Prawa upadłościowego i naprawczego oraz K.s.h.

W dniu 8 czerwca 2012 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 17 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Ol 96/11, uchylający wydane postanowienie zarówno w I jak i II instancji w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wniosku o wydanie interpretacji, natomiast w dniu 25 czerwca 2012 r. - prawomocny wyrok z dnia 17 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Ol 95/11, uchylający zaskarżoną interpretację.

Wykonując przedmiotowe wyroki, w wyniku ponownej analizy treści wniosku, tut. organ wydał w dniu 17 lipca 2012 r. interpretację znak ITPP1/443-759/10/12-S/KM, uznając stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego za nieprawidłowe i stwierdzając, że na podatniku będącym w upadłości likwidacyjnej ciążą obowiązki wynikające z art. 89b ustawy o VAT, a syndyk działający w imieniu i na rzecz upadłego jest zobowiązany do podpisywania deklaracji (zarówno bieżącej, jak i korekty o której mowa w art. 89b ustawy o VAT) oraz ewentualnej wpłaty zobowiązania podatkowego.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Wnioskodawca złożył skargę, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie.

Wyrokiem z dnia 20 grudnia 2012 r., sygn. akt I SA/Ol 666/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę Wnioskodawcy, podzielając stanowisko organu, że dłużnik będący w stanie upadłości zobowiązany był do złożenia korekty deklaracji podatkowej za okresy rozliczeniowe poprzedzające postawienie w stan upadłości.

Wnioskodawca, kwestionując stanowisko sądu pierwszej instancji, złożył skargę kasacyjną.

W dniu 16 września 2014 r. do tut. organu wpłynął wyrok wydany przez Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie z dnia 27 czerwca 2014 r. sygn. akt I FSK 730/13, który uchylił zaskarżony wyrok i interpretację indywidualną.

W ocenie Sądu warunek, o którym mowa w art. 89a ust.2 pkt 1 ustawy o VAT, aby dłużnik - w tym przypadku Wnioskodawca – nie był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji, należy odnieść nie tylko do daty dostawy towaru lub świadczenia usługi, lecz także do momentu dokonania korekty. Wskazują na to także obecnie obowiązujące przepisy ustawy o VAT wyraźnie uniemożliwiające dokonanie korekt, o których mowa w art. 89a i art. 89b tej ustawy, jeżeli upadłość dłużnika została ogłoszona w okresie od dnia dokonania dostawy towaru (wykonania usługi) do dnia poprzedzającego dzień złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej, w której dokonał korekty.

Powołując orzeczenie w sprawie o sygn. akt I FSK 1474/12 Sąd stwierdził, że „dokonanie nowelizacji nie należy jednak odczytywać w ten sposób, że tak rozumiany zakaz dokonywania korekty w stosunku do dłużnika, który znajduje się w upadłości obowiązuje dopiero od wejścia w życie tej nowelizacji. Przedstawiona bowiem powyżej wykładnia prawa wskazuje, że mimo braku jednoznacznego sformułowania takiego zakresu czasowego dokonywania korekty, jak ma to miejsce po nowelizacji – należało go wywieść już z regulacji uprzednio obowiązującej”.

Jednocześnie - w ocenie Sądu - bezcelowe jest analizowanie kto jest zobowiązany do dokonania korekty deklaracji w trybie art. 89b ust. 1 ustawy o VAT, gdy przesądzono, że niedopuszczalna jest korekta podatku należnego zgodnie z art. 89a ustawy o VAT, w sytuacji gdy wobec podatnika-dłużnika toczy się postępowanie upadłościowe.

Biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 czerwca 2014 r., sygn. akt I FSK 730/13, a także kształtującą się linię orzecznictwa sądów administracyjnych (wyroki NSA z dnia 1 lipca 2014 r. sygn. akt I FSK 609/14 i I FSK/641/14) - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że zawarte we wniosku o wydanie interpretacji pytanie: „kto jest zobowiązany do dokonania korekty deklaracji w trybie art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli wobec podatnika - dłużnika toczy się postępowanie upadłościowe, obejmujące likwidację majątku”, sformułowano na wypadek uznania za dopuszczalną korektę podatku należnego zgodnie z art. 89a ustawy o VAT, zatem w przedstawionych okolicznościach sprawy bezprzedmiotowe było rozpatrywanie tego zagadnienia w sytuacji podzielenia stanowiska w zakresie braku możliwości dokonania korekty podatku należnego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo zauważyć należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych (art. 14b § 2 ustawa - Ordynacja podatkowa). A zatem wniosek o wydanie interpretacji może być złożony tylko w indywidualnej sprawie zainteresowanego. Z tych też względów - z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego - zaznacza się, iż niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy jedynie Spółki, nie zaś wierzycieli. Uwzględniając powyższe wskazać zatem należy, iż interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla wierzycieli, którzy chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinni wystąpić z odrębnymi wnioskami o jej udzielenie. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania dla tych podmiotów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.