Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/423-327/14-2/IR
z 12 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2014 r. (data wpływu 23 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawa zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z przydzielaniem i realizacją finansowych opcji menadżerskich (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. (zwana dalej: Spółką) zamierza podjąć uchwałę w sprawie wdrożenia programu dodatkowego wynagradzania w oparciu o pochodne instrumenty finansowe oparte o konkretne wskaźniki ekonomiczne dotyczące Spółki.

W ramach realizacji programu Spółka przyzna uprawnionym Członkom Zarządu prawo do nabycia wystawionych przez Spółkę pochodnych instrumentów finansowych w postaci finansowych opcji menadżerskich (dalej: również zwane opcjami). Opcje będą przyznawane odpłatnie w zamian za zapłatę premii opcyjnej w wysokości uzgodnionego procentu wartości wykonania kontraktu opcyjnego (premia opcyjna). Realizacja zaś samej opcji zależeć będzie od osiągnięcia ustalonego wskaźnika ekonomicznego przez samą Spółkę, czego rezultatem ma być motywowanie posiadaczy opcji do podejmowania osobistych starań mających na celu maksymalizację zysków lub innych wybranych wskaźników ekonomicznych samej Spółki.

W chwili obecnej Spółka z tytułu wypłacanych na rzecz członków zarządu uposażeń i innych świadczeń występuje jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych i pobiera od nich zaliczki na podatek dochodowy zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku jednak z faktem, że planowane do wdrożenia rozwiązanie jest nowością do tej pory nie stosowaną, Spółka powzięła wątpliwości co do charakteru swoich obowiązków jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych jak również co do kwalifikacji podatkowej kosztów obsługi takiego programu motywacyjnego dla swoich Członków Zarządu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wydatki, które będą ponoszone przez Spółkę w związku z przydzielaniem i realizacją finansowych opcji menadżerskich mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
2. Czy Spółka będzie pełniła rolę płatnika przy wypłacaniu kwot z tytułu realizacji przyznanych opcji?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1, natomiast w pozostałym zakresie wniosek zostanie rozstrzygnięty odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Niego w związku z organizacją programu i realizacją opcji będą stanowić koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: PDOP).

Jak wynika z treści art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wszelkie wydatki podatnika, które zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Przepis ten stanowi jednocześnie, że do kosztów uzyskania nie zalicza się wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe według Spółki oznacza, że ma Ona prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych wszelkich wydatków pod warunkiem, że:

• wydatki te nie zostały enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP oraz
  

• istnieje związek pomiędzy ich poniesieniem a możliwością uzyskania przychodu podatkowego lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.
  
  

W rezultacie, wydatki poniesione przez podatnika mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych jeśli są nakierowane na osiągnięcie przychodu, przy czym warunkiem koniecznym zaliczania danego wydatku do kosztów podatkowych nie jest wystąpienie konkretnego przychodu, lecz chociażby działania podatnika w celu jego potencjalnego osiągnięcia/zachowania/zabezpieczenia. Wystarczające jest przy tym wykazanie choćby pośredniego związku z przychodami. Plan zastosowania programu dodatkowego wynagradzania w oparciu o pochodne instrumenty finansowe oparte o wskaźnik ekonomiczny powoduje, że zarówno Spółka jak i posiadacze opcji odnoszą wymierne korzyści.

Zaplanowane przez Spółkę działania zmierzać będą do osiągnięcia przychodów na rzecz Spółki i generowania dodatkowego zysku przez co wydatki poniesione na obsługę samego programu i wykonanie samych opcji finansowych powinny zostać ujęte w Jej rachunku podatkowym jako koszt uzyskania przychodu.

Podobne stanowisko według Spółki znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach np.:

• w interpretacji indywidualnej z dnia 23 października 2013 r., nr IPPB3/423-659/13-2/MC wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie,
  

• w interpretacji indywidualnej z dnia 6 czerwca 2014 r., nr ILPB3/423-132/14-2/JG wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.
  
  

Spółka wnosi zatem o potwierdzenie prawidłowości stanowiska, zgodnie z którym wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z przyznaniem i realizacją finansowych opcji menadżerskich Członkom Zarządu stanowić będą koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. l ustawy o PDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Na podstawie brzmienia powyższego przepisu, należy uznać, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Natomiast drugi z elementów stanowiących definicję kosztu uzyskania przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można określić mianem przesłanki negatywnej, zgodnie z którą, aby ponoszony wydatek został uznany za koszt podatkowy, nie może zostać ujęty w zamkniętym katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zamierza podjąć uchwałę w sprawie wdrożenia programu dodatkowego wynagradzania w oparciu o pochodne instrumenty finansowe oparte o konkretne wskaźniki ekonomiczne dotyczące Spółki. W ramach realizacji programu Spółka przyzna uprawnionym Członkom Zarządu prawo do nabycia wystawionych przez Spółkę pochodnych instrumentów finansowych w postaci finansowych opcji menadżerskich (dalej również zwane opcjami). Opcje będą przyznawane odpłatnie w zamian za zapłatę premii opcyjnej w wysokości uzgodnionego procentu wartości wykonania kontraktu opcyjnego (premia opcyjna). Realizacja zaś samej opcji zależeć będzie od osiągnięcia ustalonego wskaźnika ekonomicznego przez samą Spółkę, czego rezultatem ma być motywowanie posiadaczy opcji do podejmowania osobistych starań mających na celu maksymalizację zysków lub innych wybranych wskaźników ekonomicznych samej Spółki.

Wnioskodawca wskazuje, że celem przyznania uprawnionym Członkom Zarządu prawa do nabycia wystawionych przez Spółkę pochodnych instrumentów finansowych w postaci finansowych opcji menadżerskich ma być motywowanie posiadaczy tych opcji do podejmowania osobistych starań mających na celu maksymalizację zysków lub innych wybranych wskaźników ekonomicznych Spółki.

W konsekwencji zatem istnieją podstawy, by można było mówić o istnieniu związku przyczynowo-skutkowego między opisanymi wydatkami a potencjalnym lub zwiększonym przychodem, dlatego też – co do zasady – przedmiotowe wydatki spełniające przedstawione powyżej kryteria, Spółka będzie mogła zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe tutejszy Organ stoi na stanowisku, że wydatki, które będą ponoszone przez Spółkę w związku z przydzielaniem i realizacją finansowych opcji menadżerskich mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.