Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-309/14-2/JG
z 23 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z 27 czerwca 2014 r. (data wpływu 4 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest spółką działającą w sektorze farmaceutyczno-chemicznym jako producent suplementów diety oraz zdrowej żywności. Dodatkowo zajmuje się rozprowadzaniem i sprzedażą na szeroką skalę surowców farmaceutycznych czy środków specjalnego przeznaczenia medycznego.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Wnioskodawca jest w trakcie procesu wdrażania programu motywacyjnego (dalej: „Program”), którym objęta jest grupa osób zatrudnionych w Spółce, wykonujących swoje obowiązki w ramach umowy o pracę zawartej ze Spółką, jak również Członkowie Zarządu Spółki (dalej łącznie: „Uprawnieni” lub „Wybrani pracownicy”). Celem Programu jest zapewnienie możliwości uzyskania przez Uprawnionych dodatkowego świadczenia pieniężnego w wysokości ściśle powiązanej z wynikami finansowymi Spółki. Poprzez wprowadzenie Programu Spółka zakłada zwiększenie efektywności m.in. poprzez intensyfikację sprzedaży, co w konsekwencji przyczynia się i ma się przyczyniać w przyszłości do poprawy wyników finansowych oraz pozycji rynkowej. Wobec powyższego, Wnioskodawca zawarł pierwsze pisemne umowy o pochodny instrument finansowy (dalej: „Umowa”) z Uprawnionymi, na mocy której powstały (nastąpiła kreacja) jednostki uczestnictwa, będące pochodnymi instrumentami finansowymi. Wnioskodawca planuje zawierać analogiczne umowy z Uprawnionymi dalej w przyszłości (ta część dotyczy zdarzenia przyszłego).

Jednostki te są nieodpłatnie przyznane Uprawnionym na warunkach i zasadach precyzyjnie określonych w Umowie. Zgodnie z brzmieniem Umowy i na jej podstawie Uprawnionemu przyznana jest z góry określona liczba jednostek uczestnictwa. Analogiczna sytuacja będzie miała miejsce w odniesieniu do Umów zawieranych w przyszłości.

Realizacja jednostek uczestnictwa, na zasadach i warunkach określonych w Umowie, daje Uprawnionym (i będzie odpowiednio dawać w przyszłości w odniesieniu do planowanych Umów) prawo do otrzymania wypłaty gotówkowej.

Wartość jednostek uczestnictwa jest (jak również będzie w odniesieniu do zawieranych w przyszłości Umów) bezpośrednio uzależniona od wskaźników Spółki, w okresie od ich przyznania do zaistnienia zdarzenia uprawniającego do realizacji wynikających z nich praw.

Z uwagi na powyższe, przedmiotowe jednostki uczestnictwa stanowią (i będą stanowić w odniesieniu do planowanych Umów) pochodny instrument finansowy w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384, z późn. zm., dalej: ustawy o OIF).

Powyższe jednostki uczestnictwa z uwagi na oparcie się na instrumencie bazowym w postaci wskaźnika finansowego kwalifikują się (jak również będą się kwalifikować w odniesieniu do planowanych do zawarcia Umów) również jako instrument pochodny w rozumieniu art. 3 pkt 28a ustawy o OIF.

Zgodnie z Umową, realizacja jednostek uczestnictwa następuje (i będzie następowała w odniesieniu do planowanych Umów) w przypadku spełnienia łącznie dwóch warunków:

• upływu terminu wskazanego w Umowie;
• osiągnięcia przez Spółkę na wskazany w Umowie dzień realizacji, określonych wskaźników finansowych w tym np. wskaźnika EBITDA, czy też przychodów ze sprzedaży.
  
  

Umowa zakłada (a odpowiednio planowane Umowy będą zakładać) ponadto, że Uprawniony, co do zasady ma (i odpowiednio będzie miał) możliwość realizacji praw wynikających z jednostek uczestnictwa dopiero po upływie wskazanego w Umowie okresu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy koszty związane z wypłatą środków pieniężnych z tytułu organizacji Programu stanowią (i odpowiednio będą stanowiły w odniesieniu do planowanych do zawarcia w przyszłości Umów) dla Spółki koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z wypłatą środków pieniężnych z tytułu organizacji Programu stanowią (jak również będą stanowić w odniesieniu do przyszłych Umów) koszt uzyskania przychodu dla Spółki zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w momencie realizacji praw wynikających z jednostek uczestnictwa.

Uzasadnienie stanowiska.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Powyższy przepis oznacza, że podatnik ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że (i) nie zostały one enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz (ii) że istnieje związek pomiędzy ich poniesieniem a możliwością uzyskania przychodu podatkowego lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Są to dwa podstawowe i jedyne kryteria uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów przewidziane przez ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych. Ustawa ta nie zawiera bowiem żadnych dodatkowych warunków w tym względzie. A zatem, wydatki dokonane przez podatnika mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, jeśli są nakierowane na osiągnięcie przychodu, przy czym warunkiem koniecznym zaliczania danego wydatku do kosztów podatkowych nie jest wystąpienie konkretnego przychodu, lecz chociażby działania podatnika w celu jego potencjalnego osiągnięcia/zachowania/zabezpieczenia.

Wystarczające jest przy tym wykazanie choćby pośredniego związku z przychodami. Uzasadnieniem dla przyznania Uprawnionym jednostek uczestnictwa jest m.in. funkcja motywacyjna, gdyż powyższe osoby stając się posiadaczami jednostek, których wartość zależy od wyników finansowych Spółki są (i odpowiednio będą w przyszłości) dodatkowo motywowani do jak najlepszej pracy w celu maksymalizacji zysków osiąganych przez Spółkę.

W konsekwencji, zwiększenie efektywności działań Uprawnionych prowadzi (i odpowiednio będzie prowadziło – w odniesieniu do planowanych Umów) do wydajniejszej realizacji celów biznesowych oraz poprawy wyników Spółki.

Ponadto, w wyniku realizacji Programu dochodzi do zaciśnięcia więzi pomiędzy Spółką a Uprawnionymi. Uczestnictwo w Programie zwiększa lojalność oraz współodpowiedzialność powyższych osób biorących w nim udział za rozwój przedsiębiorstwa oraz dodatkowo zachęca pozostałe osoby, które nie są nim objęte do podejmowania wysiłków, które mogą zostać zwieńczone przyznaniem prawa do udziału w Programie. W efekcie, realizacja Programu wpływa na możliwość utrzymania w Spółce najwyższej klasy fachowców, co wpływa na zabezpieczenie źródła przychodu. Dodatkowo, ze względu na fakt, że w wyniku Programu osoby nim objęte wiążą się ze Spółką w dłuższej perspektywie czasowej, Spółka ma możliwość stworzenia doświadczonego, posiadającego dobrą znajomość rynku zespołu, która będzie efektywnie nią zarządzać, wyznaczać jej strategię i kreować nowe produkty, co z pewnością wpłynie na zwiększenie wysokości uzyskiwanych przez nią przychodów.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, w przedmiotowym stanie faktycznym (i odpowiednio zdarzeniu przyszłym) istnieje zatem (i odpowiednio będzie istniał) związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionymi już jak również planowanymi wydatkami poniesionymi przez Spółkę w związku z udziałem Uprawnionych w Programie, a potencjalnym przychodem lub zachowaniem oraz zabezpieczeniem źródła tych przychodów.

W konsekwencji, w opinii Spółki, wydatki te mogą (i odpowiednio będą mogły – w odniesieniu do planowanych do zawarcia Umów) zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w momencie realizacji praw wynikających z jednostek uczestnictwa przez Uprawnionych.

Powyższe stanowisko zostało zaprezentowane w licznych interpretacjach organów podatkowych, m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 3 września 2008 r. o sygn. IBPB3/423-485/08/AK, w której organ skarbowy wskazał, iż: „(...) przyznanie pracownikom nieodpłatnie opcji na akcje Spółki w ramach tzw. Planu (pracowniczy plan motywacyjny) umotywowane jest poprawą efektywności Banku, zwiększeniem jego możliwości gospodarczych poprzez zmotywowanie pracowników Banku do utrzymywania ściślejszego związku z Bankiem i poczucia osobistej odpowiedzialności za działalność i rezultaty finansowe Banku. A zatem pracownik Banku uprawniony do partycypowania w pracowniczym planie motywacyjnym jest konkretnie – bo finansowo – zainteresowany zwiększeniem efektywności swoich działań, co prowadzi do sprawniejszej realizacji celów biznesowych banku, zwiększenia jego wyników finansowych i przychodu podatkowego. W związku z powyższym można mówić o istnieniu związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a potencjalnym lub zwiększonym przychodem (...)”.

Podobne stanowisko zostało potwierdzone w innych pismach organów podatkowych (m.in. interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 marca 2011 r. sygn. IBPBI/2/423-1827/10/JD, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB5/423-40/08-3/DG z 21 listopada 2008 r., Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB3/423-322/10-2/JB z 13 lipca 2010 r., Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB3/423-62/13-3/GJ z 10 kwietnia 2013 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ustosunkowując się natomiast do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych, należy stwierdzić, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.