Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-474/14/RSz
z 2 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 kwietnia 2014r. (data wpływu 19 maja 2014r.), uzupełnionym pismem z 12 sierpnia 2014r. (data wpływu 21 sierpnia 2014r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowaniu VAT transakcji zbycia (sprzedaż celem umorzenia) oraz ustalenia czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, przychód ze zbycia przez Wnioskodawcę udziałów powinien być uwzględniany przy obliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2014r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowaniu VAT transakcji zbycia (sprzedaż celem umorzenia),
• ustalenia, czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, przychód ze zbycia przez Wnioskodawcę udziałów powinien być uwzględniany przy obliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o VAT.
  
  

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 12 sierpnia 2014r. (data wpływu 21 sierpnia 2014r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 6 sierpnia 2014r. znak: IBPP2/443-474/14/RSz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

B. (zwany dalej Wnioskodawcą lub spółką), jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Wnioskodawca świadczy usługi wsparcia bieżącej działalności, dla spółek z grupy kapitałowej.

Wnioskodawca nie zajmuje się w sposób częstotliwy zbywaniem udziałów w spółkach, których udziały posiada, w szczególności nie prowadzi działalności maklerskiej, brokerskiej, ani nie zarządza powierzonymi jej przez podmioty trzecie funduszami. Dokonywane przez niego transakcje zbycia udziałów mają charakter sporadyczny i incydentalny. Wnioskodawca zamierza dokonać zbycia (sprzedaż celem umorzenia) posiadanych przez siebie udziałów w spółce R. Zakład Remontowy Sp. z o.o. - spółka prawa polskiego (dalej „Spółka 1"), w której posiada 96,75% udziałów.

Zbycie udziałów nie stanowi czynności o charakterze spekulacyjnym, tj. Wnioskodawca nie obejmował udziałów przedmiotowych spółek z zamiarem uzyskania zysków z ich zbycia w określonym przedziale czasowym. W księgach Wnioskodawcy udziały w Spółce ujęte są jako inwestycje długoterminowe.

Celem objęcia udziałów w spółce R. było wykonywanie praw właścicielskich wynikających z tych udziałów. Wnioskodawca był i jest inwestorem strategicznym. Planowane zbycie tych udziałów wiąże się z podjętą przez Wnioskodawcę decyzją i będzie stanowiło zwykłe rozporządzenie majątkiem Wnioskodawcy.

W ramach obecnej współpracy, Spółka R. świadczy na rzecz Wnioskodawcy głównie usługi naprawcze. Z kolei Wnioskodawca wynajmuje Spółce pomieszczenia i urządzenia wykorzystywane przez Spółkę do napraw i obciąża ją kosztami ubezpieczenia odnoszącymi się do przedmiotu najmu.

Natomiast w piśmie z 12 sierpnia 2014r. Wnioskodawca odpowiadając na pytanie tut. organu przedstawione w wezwaniu z 6 sierpnia 2014r. znak: IBPP2/443-474/14/RSz, uzupełnił wniosek w następujący sposób:

1. Na czym konkretnie polegają usługi wsparcia bieżącej działalności, świadczone przez Wnioskodawcę dla Spółki z o.o. R. Zakład Remontowy.
   Odpowiedź: Wnioskodawca we wniosku pisał, że świadczy usługi wsparcia bieżącej działalności, dla spółek z grupy kapitałowej. Dla Spółki R., Wnioskodawca nie świadczy usług wsparcia bieżącej działalności.
   
2. Na czym polega rola inwestora strategicznego, pełniona przez Wnioskodawcę w Spółce R.?
   Odpowiedź: Rola inwestora strategicznego polega na wykonywaniu praw właścicielskich wynikających z posiadania i zbycia udziałów.
   
3. Czy Wnioskodawca uczestniczy w zarządzaniu Spółką 1, której udziały zostaną przez niego zbyte celem umorzenia?
   Odpowiedź: Zdaniem Wnioskodawcy nie uważa się za uczestniczenie w zarządzaniu spółką, posiadanie udziałów w związku z wykonywaniem praw właścicielskich.
   
4. Jeśli Wnioskodawca uczestniczy w zarządzaniu Spółką, której udziały będą przedmiotem zbycia, to należy wskazać, czy Wnioskodawca posiada portfel udziałów tego podmiotu, czy ten podmiot kontroluje, czy prowadzi działalność zarobkową w oparciu o te udziały?
   Odpowiedź: Zbycie udziałów jest związane z procesem reorganizacji jaki zachodzi w Grupie. Czynność ta nie ma charakteru handlowego, nakierowanego na osiąganie stałego zysku. Poza tym udziały nie były nabywane z zamiarem ich odsprzedaży z zyskiem. Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że żadna z przesłanek zarówno dotycząca zarządzania Spółką jak i handlowego charakteru transakcji nie jest spełniona więc zarówno sprawowanie kontroli jak i działalność zarobkowa w oparciu o udziały również nie jest prowadzona.
   
5. Czy posiadanie przez Wnioskodawcę udziałów Spółki 1 jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawcy?
   Odpowiedź: Zdaniem Wnioskodawcy posiadanie i zbycie udziałów nie jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawcy.
   
6. Czy Wnioskodawca, oprócz wynajmu pomieszczeń i urządzeń oraz obciążania kosztami ubezpieczenia Spółki 1, wykonuje w ramach działalności gospodarczej jakiekolwiek inne czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT na rzecz ww. podmiotu (jeśli tak, to jakie są to czynności)?
   Odpowiedź: Wnioskodawca oprócz wynajmu pomieszczeń i urządzeń oraz obciążania kosztami ubezpieczenia Spółki, nie wykonuje w ramach działalności gospodarczej jakichkolwiek innych czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT na rzecz ww. podmiotu.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego transakcja zbycia (sprzedaż celem umorzenia), przez Wnioskodawcę udziałów Spółki R., będzie objęta zakresem ustawy o VAT, a w konsekwencji będzie podlegać opodatkowaniu VAT?
2. Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, przychód ze zbycia przez Wnioskodawcę udziałów powinien być uwzględniany przy obliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Transakcja zbycia przez Wnioskodawcę udziałów w Spółce R. (sprzedaż celem umorzenia), nie będzie objęta zakresem ustawy o VAT, a w konsekwencji nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

• Podstawa prawna

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT:

„Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...)".

Artykuł 15 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż:

„Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności".

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT:

"Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych."

Zgodnie z art. 43 ust 1 pkt 40a w związku z art. 82 ust. 3 ustawy o VAT:

„zwalnia się od podatku usługi, w tym także usługi pośrednictwa, których przedmiotem są udziały w spółkach, z wyłączeniem usług przechowywania tych udziałów i zarządzania nimi."

Zdaniem Wnioskodawcy, z powyższych przepisów wynika, że zbycie udziałów spółki może stanowić objęte zakresem ustawy o VAT świadczenie usług jedynie w sytuacji, gdy odbywa się ono w ramach standardowo wykonywanej przez zbywcę udziałów działalności gospodarczej (np. w ramach działalności maklerskiej, lub gdy nabyte udziały i akcje stanowią aktywo obrotowe - są nabywane z zamiarem odsprzedaży z zyskiem).

Wprawdzie przepisy polskiej ustawy o VAT nie są w tym zakresie jednoznaczne (zwłaszcza biorąc pod uwagę szeroką definicję pojęcia „świadczenia usług”), niemniej jednak zarówno w doktrynie, orzecznictwie polskich sądów administracyjnych (l), jak również w wydawanych przez Ministra Finansów (2) (działającego poprzez upoważnionych Dyrektorów Izb Skarbowych) interpretacjach przepisów prawa podatkowego, powszechnie prezentowane jest stanowisko o wyłączeniu z zakresu ustawy o VAT, a tym samym z zakresu opodatkowania VAT, czynności zbycia udziałów w sytuacji, gdy czynność ta nie odbywa się w ramach prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Powyższa teza znajduje oparcie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („TSUE").

(1) m. in. wyrok WSA w Opolu z dnia 25 czerwca 2010 r., sygn. I SA/Op 176/10,

(2) m. in. interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 grudnia 2009 r., sygn. IBPP2/443-1024/10/ICz i z dnia 28 kwietnia 2010 r., sygn. IBPP1/443-103/10/EA, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 lipca 2010 r., sygn. IPPP1-443-409/10-6/AS.

• Orzecznictwo TSUE

TSUE wypracował bogaty dorobek potwierdzający wyłączenie z zakresu opodatkowania VAT czynności zbycia udziałów w spółkach. Jednocześnie TSUE wskazał na sytuacje, w których czynności te należy traktować jako wykonywane w ramach prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, a w konsekwencji jako czynności objęte zakresem opodatkowania VAT.

Według TSUE, co do zasady, samo nabywanie, posiadanie lub zbywanie udziałów w spółkach nie stanowi działalności gospodarczej podmiotu dokonującego takich czynności, a jest jedynie wykonywaniem przysługującego mu prawa własności w stosunku do udziałów (tak TSUE np. w wyroku z dnia 20 czerwca 1991 r., C-60/90 Polysar Investments).

Ponadto, w wyroku z dnia 20 czerwca 1996 r. C-155/94 Wellcome Trust Ltd v. Commissioners of Customs and Excise, TSUE uznał, że czerpanie korzyści z posiadanego prawa własności nie może samo w sobie być traktowane jako działalność gospodarcza. Jeżeli samo posiadanie takich udziałów nie stanowi działalności gospodarczej, to także ich sprzedaż nie będzie działalnością gospodarczą.

Jednocześnie od powyższej zasady TSUE przewiduje wyjątki, w których zbycie udziałów stanowi działalność gospodarczą objętą systemem VAT, jednakże wyjątki te dotyczą wyłącznie sytuacji, gdy:

• posiadacz udziałów uczestniczy w zarządzaniu spółką, w której udziały posiada,
• posiadanie udziałów jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej,
• sprzedaż udziałów prowadzona jest w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej, lub zarządzania powierzonymi przez podmioty trzecie funduszami.
  
  

Mając na uwadze tezy zawarte w orzecznictwie TSUE, w ocenie Wnioskodawcy, zbycie udziałów nabytych w związku z wykonywaniem praw właścicielskich, nie mieści się w żadnym z powyższych wyjątków, a zatem nie jest dokonywane w ramach działalności gospodarczej podatnika. W konsekwencji czynność taka nie jest objęta opodatkowaniem VAT.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż głównym celem dokonywania obrotu papierami udziałowymi w jednostkach zależnych, współzależnych, stowarzyszonych i udziałami mniejszościowymi klasyfikowanymi jako aktywa trwałe nie jest osiągnięcie zysku, lecz optymalizacja zarządzania powiązanymi i zależnymi podmiotami gospodarczymi.

Z tego też względu, takie czynności, dokonywane przez posiadacza udziałów, nie mieszczą się ani w pojęciu „uczestniczenia w zarządzaniu spółką”, ani też w pojęciu „bezpośredniego, stałego i koniecznego rozszerzenia działalności gospodarczej”. Tym bardziej czynności takie nie stanowią działalności maklerskiej i brokerskiej, lub zarządzania powierzonymi przez podmioty trzecie funduszami.

Wnioskodawca zwraca również uwagę, iż nawet uznanie zbycia udziałów w określonym stanie faktycznym za dokonane w ramach działalności gospodarczej nie przesądza, że takie zbycie jest objęte zakresem ustawy o VAT. W wyroku z dnia 29 października 2009 r., C-29/08 AB SKF, TSUE wskazał bowiem na możliwość potraktowania zbycia całości lub części udziałów w spółce za transakcję zbycia całości lub części przedsiębiorstwa, o ile dane państwo członkowskie skorzystało z możliwości uznania zbycia przedsiębiorstwa za pozostające poza zakresem systemu VAT. TSUE opowiedział się zatem za funkcjonalnym podejściem do zbycia udziałów w spółkach, przyjmując możliwość potraktowania go za równoznaczne ze zbyciem przedsiębiorstwa.

Polska wprowadziła do swojego systemu prawa wspomnianą regulację dotyczącą przeniesienia przedsiębiorstwa. Zgodnie z art. 6 pkt 1) ustawy o VAT, jej przepisów nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Teza, zgodnie z którą zbycie udziałów może zostać potraktowane jako zbycie przedsiębiorstwa, znajduje potwierdzenie w interpretacjach Ministra Finansów (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 lipca 2010 r., IPPP1-443-409/10-6/AS).

• Sytuacja Wnioskodawcy w świetle orzecznictwa TSUE

Odnosząc tezy przedstawione w wyżej przytoczonym orzecznictwie TSUE do planowanej przez Wnioskodawcę transakcji zbycia udziałów, należy stwierdzić, iż transakcja ta nie będzie objęte zakresem ustawy o VAT, a tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Powyższe wnioski wynikają z faktu, iż zbycie udziałów nie następuje w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Zbycie udziałów jest związane wyłącznie z zachodzącym w Grupie procesem reorganizacji. Czynność ta nie będzie mieć charakteru handlowego, tj. nakierowanego na osiąganie stałego zysku z takich operacji gospodarczych. Potwierdzeniem powyższego jest również ujęcie w księgach Wnioskodawcy udziałów, które mają być przedmiotem zbycia, jako inwestycji długoterminowych.

Nie ulega wątpliwości, iż zbycie przez Wnioskodawcę udziałów nie będzie stanowić działalności maklerskiej, brokerskiej, ani zarządzania powierzonymi przez podmioty trzecie funduszami. Ponadto, zbycie nie będzie stanowić bezpośredniego, stałego i koniecznego rozszerzenia działalności Wnioskodawcy. Zdaniem Wnioskodawcy, również przesłanka uczestnictwa w zarządzaniu podmiotami, których udziały będą przedmiotem zbycia, nie jest spełniona.

Zatem zbycie przez Wnioskodawcę udziałów w Spółce R. nie powinno być traktowane jako dokonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W tym kontekście, w opinii Wnioskodawcy, na uwagę zasługuje stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego, wyrażone w wyroku z dnia 10 kwietnia 2003 r. (sygn. akt III SA 2352/01), zgodnie z którym:

„w celu ustalenia, czy sprzedaż udziału w spółce z o.o. podlega opłacie skarbowej, istotne znaczenie ma fakt, czy podatnik nabył udziały w celu sprawowania uprawnień właścicielskich, czy upatruje jedynie korzyści finansowych i nabywa udziały w celach spekulacyjnych (licząc na wzrost ich wartości). W tym drugim wypadku, jeśli dojdzie do sprzedaży takich udziałów, będziemy mieli do czynienia z usługami pośrednictwa finansowego, zwolnionymi z podatku VAT, a tym samym z opłaty skarbowej.”

Zdaniem Wnioskodawcy, z powyższego wyroku wynika, iż jeśli udziały nie są nabywane w celach handlowych (tj. do ich późniejszej odsprzedaży z zyskiem), lecz w celu wykonywania uprawnień właścicielskich, to przychód wynikający z ich zbycia, nie może być traktowany jako wynagrodzenie z tytułu usługi finansowej. Tym bardziej taka kwalifikacja na gruncie VAT będzie dotyczyć zbycia udziałów uprzednio objętych (a nie nabytych) w Spółkach.

W ocenie Wnioskodawcy, pomimo iż powyższy wyrok zapadł na gruncie nieobowiązujących już przepisów i dotyczył objęcia czynności zbycia udziałów w spółce z o.o. opłatą skarbową, to jednak z uwagi na uniwersalny charakter tez zawartych w tym wyroku, zachowuje on również aktualność w obecnym stanie prawnym i stanowi wytyczne dla kwalifikacji zbycia udziałów w świetle przepisów o VAT.

Wnioskodawca pragnie również przytoczyć stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach przedstawione w interpretacji z dnia 11 stycznia 2010 r., sygn. IBPP2/443-10/10/ICz, zgodnie z którym:

„Sprzedaż akcji i udziałów nabytych w celu wykonywania praw właścicielskich z nich wynikających w jednostkach zależnych, współzależnych i stowarzyszonych nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż sam fakt posiadania udziałów i akcji nie stanowi działalności gospodarczej, która skutkowałaby uznaniem udziałowca za podatnika (...). Zatem przychód wynikający ze sprzedaży tych papierów nie może być traktowany jako wynagrodzenie z tytułu wykonywania usługi finansowej.”

Wnioskodawca zwraca także uwagę, że w 2007 r. otrzymał postanowienie Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 29 sierpnia 2007 r., PUS.11/443-50/1/2007/JZ, w którym organ ten potwierdził, iż dokonywane przez Wnioskodawcę transakcje sprzedaży udziałów oraz akcji w spółkach zależnych oraz podmiotach powiązanych, stanowią czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Naczelnik uznał m.in., że:

„(...) należy stwierdzić, iż zbycie przez Spółkę udziałów oraz akcji nie stanowi również działalności gospodarczej, która pozwalałaby na uznanie zbywcy za „podatnika podatku".

Wnioskodawca w 2012 r. otrzymał również interpretację IBPP1/443-512/12/AZb gdzie stanowisko Wnioskodawcy, że - transakcja zbycia przez Wnioskodawcę udziałów w formie sprzedaży lub aportu udziałów do innej spółki, nie będzie objęta zakresem ustawy o VAT, a w konsekwencji nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT - uznano za prawidłowe. Interpretacja dotyczyła między innymi sprzedaży udziałów spółki R. w świetle obowiązujących wówczas przepisów ustawy o VAT - transakcja jednak, nie doszła do skutku.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę okoliczności planowanej transakcji zbycia udziałów, powyższe postanowienie i interpretacja nadal pozostają aktualne na dzień złożenia niniejszego wniosku.

Zważywszy, że w odniesieniu do planowanych przez Wnioskodawcę transakcji zbycia udziałów (w formie sprzedaży celem umorzenia), nie będzie spełniona którakolwiek z przywołanych powyżej przesłanek, na które wskazuje orzecznictwo TSUE, w ocenie Wnioskodawcy:

w odniesieniu do zdarzenia przyszłego - zbycie udziałów spółki R. - należy uznać, iż planowana przez Wnioskodawcę transakcja zbycia udziałów formie sprzedaży celem umorzenia, nie będzie objęta zakresem ustawy o VAT. Jednocześnie oznacza to, iż czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Wnioskodawca pragnie również zauważyć, że z racji tego, iż w odniesieniu do zdarzenia przyszłego zamierza on zbyć 96,75% udziałów w Spółce R. (tj. w praktyce 100%), Również z tego powodu, transakcje opisane w przedmiotowym wniosku pozostawałaby poza zakresem ustawy o VAT.

1. Uzasadnienie w zakresie pytania nr 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do zdarzenia przyszłego przychód ze zbycia przez Wnioskodawcę udziałów w Spółce, nie powinien być uwzględniany przy wyliczeniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy nie jest możliwe przyporządkowanie kwot podatku naliczonego do czynności opodatkowanych, podatnik ma prawo pomniejszyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (...).

Proporcję ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3 ustawy o VAT).

Ustawa o VAT nie zawiera definicji pojęcia obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego.

Zdaniem Wnioskodawcy wartość czynności nieobjętych systemem VAT (w tym m.in. przychód ze zbycia udziałów, jeżeli transakcja nie jest dokonywana w ramach wykonywanej działalności gospodarczej) nie wchodzi do sumy wartości obrotów ustalanych dla potrzeb kalkulacji proporcji.

Powyższe wnioski potwierdza Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: „NSA"), jak również orzecznictwo TSUE.

W uchwale z 24 października 2011 r., I FPS 9/10 NSA orzekł, iż brak jest podstaw do wliczania czynności pozostających poza zakresem ustawy o VAT do proporcji, stanowiąc, iż:

„Na tle zatem obecnej regulacji ustawy o podatku od towarów i usług, za w pełni aktualną i trafną należy uznać tę linię orzeczniczą NSA (por. np. wyroki NSA z 30 czerwca 2009 r„ I FSK 903/08 oraz I FSK 904/08 oraz z dnia 8 stycznia 2010 r. I FSK 1605/08), z której jednoznacznie wynika, że zawarte w przepisach art. 90 ust. 1 - 3 u.p.t.u. sformułowanie „czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia” należy rozumieć jako odnoszące się do czynności zwolnionych od podatku. Skoro bowiem rzecz dotyczy odliczenia podatku, to pod uwagę można wziąć tylko takie transakcje, które w ogóle objęte są zakresem przedmiotowym VAT. W tej części są to tylko czynności zwolnione od podatku, gdyż czynności niepodlegające w ogóle podatkowi nie są objęte zakresem przedmiotowym VAT. Sformułowanie „czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku” należy zatem rozumieć jako „czynności zwolnione od podatku” oraz czynności opodatkowane na specjalnych zasadach, gdzie ustawa wprost stwierdza, że podatnik nie ma prawa do odliczenia (por. art. 114 u.p.t.u.).”

Ponadto, z wyroków TSUE (np. w wyroku z dnia 23 czerwca 1993 r., C-333/91 Sofitam, C-142/99 Floridienne, czy C-16/00 CIBO Participations) jednoznacznie wynika, że otrzymywane przez spółkę holdingową od spółek zależnych przychody z tytułu dywidend oraz odsetek, nie podlegają włączeniu do proporcji. Wymienione czynności, zdaniem TSUE, zasadniczo pozostają bowiem poza zakresem opodatkowania VAT. Co prawda powyższe wyroki nie odnoszą się bezpośrednio do transakcji zbycia udziałów, to jednak u podstaw rozstrzygnięcia TSUE w tych sprawach leżało bardziej ogólne założenie, że czynności pozostające poza zakresem opodatkowania VAT nie podlegają uwzględnieniu przy ustalaniu proporcji, a tym samym nie mają wpływu na prawo podatnika do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Z uwagi na to, iż zdaniem Wnioskodawcy, planowana przez niego transakcja zbycia udziałów, w okolicznościach przedstawionych w stanie faktycznym, nie będą objęte zakresem ustawy o VAT, a tym samym nie będą podlegać opodatkowaniu VAT, uzyskany z nich przychód nie powinien być uwzględniany przy wyliczeniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. Do proporcji tej wlicza się bowiem, jak wyżej wskazano, jedynie wartość czynności dających prawo do odliczenia VAT i czynności zwolnionych z VAT.

Podsumowanie

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż:

1. W odniesieniu do zdarzenia przyszłego, planowana przez Wnioskodawcę transakcja zbycia udziałów w Spółce R., w formie sprzedaży celem umorzenia, nie będzie objęta zakresem ustawy o VAT, a w konsekwencji nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT;
2. W odniesieniu do zdarzenia przyszłego, przychód ze zbycia przez Wnioskodawcę udziałów w Spółkach, nie powinien być uwzględniany przy obliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o VAT.
   
   

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust.1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1

pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów

w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z powyższego wynika, że nie każda czynność dokonana przez podmiot mający status podatnika, będzie podlegać opodatkowaniu. Status podatnika podatku od towarów i usług nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu. Zatem za działalność rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, należy uznać tylko tę działalność, którą można zidentyfikować i zaliczyć do zawodowej płaszczyzny jednostki.

Zasady dotyczące umorzenia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością zostały zawarte w art. 199 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1030, ze zm.).

Jak stanowi § 2 powyższego artykułu, umorzenie udziału wymaga uchwały zgromadzenia wspólników, która powinna określać w szczególności podstawę prawną umorzenia i wysokość wynagrodzenia przysługującego wspólnikowi za umorzony udział. Wynagrodzenie to, w przypadku umorzenia przymusowego, nie może być niższe od wartości przypadających na udział aktywów netto, wykazanych w sprawozdaniu finansowym za ostatni rok obrotowy, pomniejszonych o kwotę przeznaczoną do podziału między wspólników. W przypadku umorzenia przymusowego uchwała powinna zawierać również uzasadnienie.

Z powyższych przepisów wynika, że umorzenie udziałów jest czynnością zmierzającą do unicestwienia pewnej partii lub wszystkich udziałów i sprowadza się do pozbawienia praw udziałowca ucieleśnionych w tych udziałach. Umorzenie udziałów powoduje w konsekwencji likwidację określonej cząstki kapitału zakładowego albo samych udziałów, gdy umorzenie nie jest połączone z obniżeniem kapitału zakładowego (odbywa się z zysku), jak również utratę praw organizacyjnych i obligacyjnych związanych z udziałem (ale nie osobistych, dopóki się jest wspólnikiem).

A więc, w sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi to czynność samej sprzedaży udziałów nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z czym, nie podlega opodatkowaniu.

Kwestia, czy za działalność gospodarczą można uznać działalność polegającą na posiadaniu i sprzedaży akcji oraz udziałów była przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, m.in. w sprawach C-142/99, C-102/00, C-77/01 i C-16/00. Posiłkując się tym orzecznictwem należy stwierdzić, że co do zasady powyższe czynności nie stanowią działalności gospodarczej, a zatem podmiot dokonujący tych czynności nie ma statusu podatnika, nawet jeżeli z tytułu innej działalności jest podatnikiem.

Od tej zasady orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przewiduje pewne wyjątki, które pozwalają łączyć z faktem posiadania papierów wartościowych wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Dotyczy to sytuacji, gdy:

• posiadacz papierów wartościowych uczestniczy w zarządzaniu spółką, której akcje posiada;
• sprzedaż akcji, udziałów prowadzona jest w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej;
• posiadanie udziałów jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej.
  
  

Udział w spółce posiadającej osobowość prawną jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem transakcji (prawo zbywalne), nie mieści się jednak ani w definicji towarów, ani usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że w sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi to czynność samego nabycia/sprzedaży akcji czy udziałów innych spółek nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy. Są to czynności polegające na zarządzaniu własnym portfelem w celu maksymalizacji zwrotu z inwestycji. Nie można również samego nabycia czy sprzedaży udziałów finansowych w innych przedsiębiorstwach traktować jako wykorzystywanie majątku do uzyskiwania z niego dochodów w sposób częstotliwy.

W orzeczeniu z 14 listopada 2000 r. w sprawie C-142/99 Floridienne S.A. i Berginvest S.A przeciwko Państwu belgijskiemu Trybunał stwierdził, że zaangażowanie w zarządzanie spółkami zależnymi (w holdingu) należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 (2) VI Dyrektywy, ale tylko w zakresie, w jakim pociąga to za sobą dokonywanie transakcji podlegających VAT na mocy art. 2 VI Dyrektywy, takich jak świadczenie przez Floridienne usług administracyjnych, rachunkowych i informatycznych na rzecz swoich spółek zależnych.

W orzeczeniu z 12 lipca 2001 r. w sprawie C-102/00 Welthgrove BV (także spółka holdingowa) przeciwko Staatssecretaris van Financien TSUE wyraźnie wskazał, że samo zaangażowanie spółki holdingowej w zarządzanie jej spółkami zależnymi, lecz bez dokonywania transakcji podlegających VAT w rozumieniu art. 2 VI Dyrektywy, nie może być traktowane jak działalność gospodarcza w rozumieniu art. 4 (2) tej Dyrektywy. Wobec tego działalnością gospodarczą będzie tylko takie zarządzanie spółkami zależnymi, które pociąga za sobą dokonywanie transakcji podlegających opodatkowaniu na mocy art. 2 VI Dyrektywy.

W orzeczeniu TSUE z 27 września 2001 r. w sprawie C-16/00 Cibo Participations. Trybunał podtrzymał w nim stanowisko, że udział spółki holdingowej w zarządzaniu spółkami, których udziały nabyła, stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy, ale tylko w przypadku, gdy pociąga to za sobą przeprowadzenie transakcji podlegających opodatkowaniu na mocy art. 2 ust. 1 tej Dyrektywy, takich jak świadczenie przez spółkę holdingową na rzecz spółek zależnych usług administracyjnych, finansowych, handlowych lub technicznych.

Natomiast w wyroku z 29 kwietnia 2004r. w sprawie C-77/01 Empresa de Desenvolvimento Mineiro TSUE uznał, że „zwykłe nabycie udziałów w innych podmiotach nie stanowi wykorzystania majątku w celu osiągnięcia dochodu w sposób ciągły, ponieważ dywidenda uzyskana z udziału jest skutkiem własności majątku i nie jest wynagrodzeniem uzyskanym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy. Podobnie transakcje finansowe polegające jedynie na sprzedaży udziałów i innych papierów wartościowych, np. jednostek w funduszach inwestycyjnych, nie stanowią w ogóle działalności gospodarczej”.

Stąd też, zdaniem TSUE, samo nabycie i posiadanie akcji spółki nie powinno być traktowane jako działalność gospodarcza w rozumieniu art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy, nadająca ich posiadaczowi status podatnika. Trybunał powtórzył tu wyrażone wcześniej w orzeczeniu z 20 czerwca 1996 r. C-155/94 stanowisko, że jeżeli objęcie akcji nie stanowi działalności gospodarczej, to również nie ma takiego charakteru ich zbycie (zob. także orzeczenie TSUE z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie C-442/01).

Interpretując wskazany w tym orzecznictwie wyjątek od powyższej zasady sprowadzający się do możliwości uznania za działalność gospodarczą posiadania (zbywania) udziałów, jeżeli towarzyszyłoby temu uczestnictwo w zarządzaniu spółką stwierdzić należy, że taka możliwość ograniczona jest do sytuacji szczególnych, w których udział w zarządzaniu pociąga za sobą przeprowadzenie transakcji podlegających opodatkowaniu, takich jak świadczenie usług na rzecz spółki – wyrok WSA w Opolu z 25 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Op 176/10.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca nie świadczy usług wsparcia bieżącej działalności dla Spółki R.. Wnioskodawca zamierza dokonać zbycia (sprzedaż celem umorzenia) posiadanych przez siebie udziałów w spółce R. Zakład Remontowy Sp. z o.o. - spółka prawa polskiego („Spółka 1"), w której posiada 96,75% udziałów. W księgach Wnioskodawcy udziały w Spółce ujęte są jako inwestycje długoterminowe. Zbycie udziałów nie stanowi czynności o charakterze spekulacyjnym, tj. Wnioskodawca nie obejmował udziałów przedmiotowych spółek z zamiarem uzyskania zysków z ich zbycia w określonym przedziale czasowym. Zbycie udziałów jest związane z procesem reorganizacji jaki zachodzi w Grupie. Czynność ta nie ma charakteru handlowego, nakierowanego na osiąganie stałego zysku. Udziały nie były nabywane z zamiarem ich odsprzedaży z zyskiem.

Celem objęcia udziałów w spółce R. było wykonywanie praw właścicielskich wynikających z tych udziałów. Wnioskodawca był i jest inwestorem strategicznym. Rola inwestora strategicznego polega na wykonywaniu praw właścicielskich wynikających z posiadania i zbycia udziałów.

Planowane zbycie tych udziałów wiąże się z podjętą przez Wnioskodawcę decyzją i będzie stanowiło zwykłe rozporządzenie majątkiem Wnioskodawcy.

W kontekście powyższego należy uznać, że planowane przez Wnioskodawcę zbycie (sprzedaż) posiadanych udziałów celem umorzenia w spółce R. Zakład Remontowy Sp. z o.o., będzie czynnością niepodlegającą przepisom ustawy o VAT. Wnioskodawca w oparciu o udziały nie sprawuje kontroli jak i działalności zarobkowej. Posiadanie i zbycie udziałów nie jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Czynność samego zbycia (celem umorzenia) ogółu praw i obowiązków związanych z byciem wspólnikiem „Spółki 1", nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a jest jedynie prostym wykonywaniem funkcji właścicielskiej, która nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

W odniesieniu do zdarzenia przyszłego, planowana przez Wnioskodawcę transakcja zbycia udziałów w Spółce R., w formie sprzedaży celem umorzenia, nie będzie objęta zakresem ustawy o VAT, a w konsekwencji nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Odnosząc się do kwestii, czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, przychód ze zbycia przez Wnioskodawcę udziałów powinien być uwzględniany przy obliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, należy stwierdzić, co następuje:

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 powyższego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z treści art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ww. ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3 ustawy).

W myśl art. 90 ust. 4 ustawy proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalona proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

W myśl art. 90 ust. 6 pkt 2 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Ponadto, zgodnie z art. 90 ust. 9a ustawy, przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

W konsekwencji dokonując analizy cytowanych powyżej przepisów należy powtórzyć, że na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie powinny być uwzględniane w proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać za prawidłowe.

Rozstrzygnięcie w niniejszej interpretacji indywidualnej dotyczy wyłącznie zbywanych przez Wnioskodawcę udziałów Spółki R., i nie odnosi się do innych spółek w Grupie, których Wnioskodawca posiada udziały.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy)w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.