Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-746/14-2/AS
z 16 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 249 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2014 r. (data wpływu 2 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności oddania samochodów służbowych pracownikom do odpłatnego korzystania za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności oddania samochodów służbowych pracownikom do odpłatnego korzystania za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka jest częścią międzynarodowego koncernu, Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie detalicznej sprzedaży paliw oraz prowadzi sieć sklepów zlokalizowanych na stacjach paliw.

W celu prawidłowej realizacji przez pracowników Spółki ich obowiązków służbowych i zadań zleconych przez Spółkę, Wnioskodawca udostępnia oraz planuje udostępniać w przyszłości pracownikom samochody służbowe. Na podstawie zapisów Regulaminu Użytkowania Samochodów Służbowych („Regulamin”) przedmiotowe pojazdy oddawane są również pracownikom do odpłatnego korzystania poza czasem wykonywania przez nich ich obowiązków służbowych (na podstawie stosunku o charakterze zbliżonym do stosunku najmu). W szczególności, zgodnie z zapisami Regulaminu każdy pracownik Spółki, któremu przyznany został samochód służbowy może wyrazić chęć odpłatnego korzystania z danego samochodu z floty będącej własnością Spółki lub leasingowanej przez Spółkę, a także (w wyjątkowych sytuacjach) z samochodu wynajętego przez Spółkę z wypożyczalni. Z formalnego punktu widzenia, dla udostępnienia samochodu do celów prywatnych pracownika wymagane jest:

• złożenie przez pracownika podpisanego Oświadczenia o użytkowaniu samochodu służbowego do celów prywatnych („Oświadczenie”),
  
• złożenie przez pracownika podpisanej Zgody na pobieranie opłaty za użytkowanie samochodów do celów prywatnych („Zgoda”),
  
• zawarcie Umowy o indywidualnej odpowiedzialności materialnej za powierzone mienie pomiędzy danym pracownikiem a pracodawcą (uprawnionym przedstawicielem Spółki),
  
• podpisanie Protokołu Zdawczo-Odbiorczego Pojazdu („Protokół”).
  
  

Spółka nie wyklucza, iż w przyszłości powyższe zasady i warunki użytkowania przez pracowników samochodów służbowych do celów prywatnych zostaną ujęte w oddzielnym dokumencie, tj. umowie o używanie samochodów służbowych do celów prywatnych („Umowa”).

Znaczna większość samochodów służbowych użytkowanych przez Spółkę jest również oddana do odpłatnego korzystania przez pracowników do ich celów prywatnych.

Na podstawie zapisów Regulaminu, w ramach odpłatnego użytkowania samochodów do celów prywatnych, pracownik jest uprawniony do korzystania z samochodu służbowego m.in. po godzinach pracy, w dni wolne od pracy, w trakcie urlopu wypoczynkowego oraz podczas zwolnienia lekarskiego. Wnioskodawca zobowiązuje pracownika w szczególności do należytego zabezpieczenia powierzonego mu pojazdu przed kradzieżą i zniszczeniem poprzez garażowanie / parkowanie samochodu w bezpiecznym miejscu w okresie między przejazdem z pracy (tj. miejsca wykonywania obowiązków służbowych) do miejsca zamieszkania oraz z miejsca zamieszkania do pracy (miejsca wykonywania obowiązków służbowych).

W myśl zapisów Regulaminu, samochody służbowe przekazywane są pracownikom do użytku prywatnego na czas określony, tj. na czas obowiązywania łączącej strony umowy o pracę (przy czym, z uwagi na rotację floty w czasie trwania stosunku pracy pracownik może w praktyce korzystać więcej niż z jednego samochodu).

Z tytułu oddania samochodu służbowego do korzystania na podstawie Regulaminu, Spółka obciąża pracownika miesięczną opłatą, potrącaną z dołu każdorazowo z comiesięcznego wynagrodzenia netto pracownika korzystającego z samochodu służbowego dla celów prywatnych.

Zgodnie z wpisem do Krajowego Rejestru Sądowego, wynajem i dzierżawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 77, 1 – według Polskiej Klasyfikacji Działalności) należą do przedmiotu działalności Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym oddanie samochodów służbowych pracownikom do odpłatnego korzystania dla realizacji ich celów prywatnych stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i w związku z tym, udostępnienie samochodów pracownikom do realizacji ich celów prywatnych należy uznać za wykorzystywanie samochodów przez Spółkę do celów działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z którym oddanie samochodów służbowych pracownikom do odpłatnego korzystania dla realizacji ich celów prywatnych stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i w związku z tym, udostępnienie samochodów pracownikom do realizacji ich celów prywatnych należy uznać za wykorzystywanie samochodów przez Spółkę do celów działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy przyporządkowane do stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w powyższym rozumieniu oznacza natomiast (zgodnie z definicją zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ustawa przewiduje jednocześnie katalog czynności podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez odpłatne świadczenie usług należy rozumieć (zgodnie z art. 8 ust. 1 powołanej ustawy) każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

W świetle powyższego, należy uznać, że opodatkowaniu VAT podlegają jedynie takie czynności, które jednocześnie (i) zostały wskazane w ustawie o VAT, jako podlegające opodatkowaniu (kryterium przedmiotowe), oraz (ii) realizowane są przez podatnika, tj. gdy działaniom podmiotu dokonującego dostawy/świadczącego usługi przypisać można znamiona prowadzenia działalności gospodarczej (kryterium podmiotowe). Dla zakwalifikowania czynności jako podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, powyższe warunki powinny być spełnione łącznie.

Stanowisko takie wynika wprost z przepisów ustawy o VAT oraz przyjmowane jest w sposób jednolity w praktyce organów podatkowych oraz w doktrynie. Dla przykładu, w komentarzu do ustawy o VAT, Adam Bartosiewicz wyjaśnia: „O ile bowiem określenie czynności podlegających opodatkowaniu wyznacza zakres przedmiotowy opodatkowania, to zdefiniowanie pojęcia podatnika wskazuje na podmiotowy zakres opodatkowania. W efekcie opodatkowaniu mogą podlegać te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika” [A. Bartosiewicz, VAT. Komentarz LEX, 2013].

Analogiczne podejście zaprezentował m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 21 stycznia 2014 r. (IPPP1/443-1092/13-2/AP), w której organ stwierdził, że „Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.(...) W efekcie opodatkowaniu mogą podlegać te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika. Należy podkreślić, że obie te przesłanki powinny zostać spełnione jednocześnie, co oznacza, że w odniesieniu do danej czynności konkretny podmiot powinien występować w charakterze podatnika.”

W powyższym kontekście, w analizowanym przypadku bez wątpienia spełnione jest także kryterium podmiotowe. Potwierdzeniem tego jest fakt, iż zachowanie Spółki polegające na udostępnieniu samochodów pracownikom do korzystania za wynagrodzeniem wypełnia przesłanki wykonywania działalności gospodarczej.

W ocenie Spółki, świadczenie na rzecz pracowników usług udostępnienia samochodów osobowych stanowi element prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

W szczególności, biorąc pod uwagę, że świadczone usługi:

1. polegają na udostępnianiu samochodów - tj. wykorzystywaniu majątku rzeczowego Spółki/ przedmiotu leasingu lub najmu na rzecz Spółki;
   
2. co do zasady, świadczone są na czas określony odpowiadający okresowi zatrudnienia pracownika (przy czym, z uwagi na rotację floty pracownik w czasie trwania stosunku pracy może korzystać w praktyce z więcej niż jednego samochodu) – tj. w sposób ciągły; oraz
   
3. świadczone są za wynagrodzeniem - tj. w celu uzyskania z tego tytułu dochodu;

Powyższe stanowisko jest spójne z jednolitym podejściem prezentowanym w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe, w których wskazuje się, że w celu zakwalifikowania określonych aktywności jako działalności gospodarczej zasadnicze znaczenie mają następujące cechy podejmowanych działań:

• zorganizowany charakter;
  
• ciągłość;
  
• cel zarobkowy;
  
• stałość;
  
• powtarzalność oraz niezależność wykonywania.
  
  

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 29 lipca 2013 r. (IPTPP2/443-300/13-6/JN), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdził, że: „Dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. (...) Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.”

Analogiczne stanowisko przedstawione zostało również w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 3 lutego 2014 r. (IPTPP2/443-1034/12-5/14-S/PR);
  
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Lodzi z dnia 14 marca 2014 r. (IPTPP4/443-902/13-4/JM);
  
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 sierpnia 2013 r. (IPPP3/443-215/12/13-5/S/MPe);
  
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10 czerwca 2013 r. (IBPP1/443-170/13/KJ) oraz
  
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 grudnia 2013 r. (IPPP2/443-1072/13-2/RR).
  
  

W sprawie uznania za działalność gospodarczą czynności polegającej na rozporządzaniu rzeczą poprzez oddanie jej do odpłatnego korzystania – wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w wydanej przez niego w dniu 29 kwietnia 2013 r. interpretacji indywidualnej (ILPP1/443-84/13-4/AI), potwierdzając wprost prawidłowość takiej kwalifikacji. Organ ten podkreślił, że: „należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia działalność gospodarcza, w której mówi się o wykorzystywaniu m. in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).”

W stosunku do umowy dzierżawy (tj. umowy, której istotą jest również oddanie przedmiotu do odpłatnego korzystania) organ wyjaśnił szerzej, dlaczego należy uznać, że umowa taka spełnia warunki niezbędne dla kwalifikacji czynności z niej wynikających jako działalności gospodarczej: „Istota umowy dzierżawy wskazuje, iż na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz dzierżawcy. Dzierżawca za oddaną mu w dzierżawę rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem. W konsekwencji dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy [tj. ustawy o VAT – przypis Wnioskodawcy] i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy [tj. ustawy o VAT – przypis Wnioskodawcy]. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy [tj. ustawy o VAT przypis Wnioskodawcy] definicję działalności gospodarczej (...) Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa dzierżawy, wskazuje, iż ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.”

Odnosząc się do warunków wskazanych w powyżej powołanych przepisach oraz cytowanych interpretacjach indywidualnych, Spółka pragnie podkreślić, że udostępnianie pracownikom samochodów służbowych zgodnie z zapisami Regulaminu, co potwierdzane jest przez złożone Oświadczenie i podpisanie Protokołu, (w przyszłości możliwie także na podstawie Umów) wypełnia wszystkie przesłanki stanowiące cechy działalności gospodarczej, tzn. ma zorganizowany charakter, charakteryzuje się ciągłością, stałością, odpłatnością, powtarzalnością oraz niezależnością wykonywania.

W szczególności, zdaniem Spółki, oddawanie samochodów pracownikom do odpłatnego korzystania w jej indywidualnym przypadku nie jest działalnością jednorazową czy też okazjonalną, ale trwałym elementem działalności Wnioskodawcy. Przede wszystkim, każdy pracownik Spółki, któremu przyznany został samochód służbowy może wyrazić chęć korzystania za wynagrodzeniem z danego samochodu z floty będącej własnością lub leasingowanej przez Spółkę, a także (w wyjątkowych sytuacjach) z samochodu wynajętego przez Spółkę z zewnętrznej wypożyczalni. W rezultacie, oddawanie samochodów do odpłatnego korzystania dotyczy zdecydowanej większości samochodów służbowych użytkowanych przez Spółkę.

Zasady korzystania z samochodów służbowych są uregulowane przez Wnioskodawcę we właściwych dokumentach wewnętrznych (Regulamin, Oświadczenia, Zgody i Protokoły, a w przyszłości możliwie także Umowy), które wprost zakładają powtarzalność podejmowanych aktywności – również na przestrzeni czasu (tj. co do zasady – w okresie trwania poszczególnych umów o pracę).

W świetle powyższego, w opinii Spółki, należy uznać, że udostępnianie samochodów pracownikom zgodnie z zasadami zdefiniowanymi w Regulaminie (a w przyszłości możliwie także w Umowach) stanowi działalność o zorganizowanym, stałym i powtarzalnym charakterze. Zamiarem Wnioskodawcy była bowiem – już w momencie podjęcia decyzji o rozpoczęciu działalności w powyższym zakresie – kontynuacja takiej działalności na czas nieokreślony.

Ponadto, ponieważ udostępnianie samochodów dla celów prywatnych pracownikom następuje, co do zasady:

• na czas odpowiadający okresowi ich zatrudnienia (przy czym, z uwagi na rotację floty pracownik korzysta w praktyce z więcej niż jednego samochodu / w przyszłości z tego samego powodu pojedyncza Umowa będzie mogła dotyczyć w praktyce więcej niż jednego samochodu),
  
• w sposób ciągły/nieprzerwany (działalność ta nie ma charakteru wyłącznie okresowego/ ograniczonego w czasie).
  
  

Spółka uważa, iż kryterium ciągłości świadczenia usług należy również uznać za spełnione.

Spółka pragnie również podkreślić, że samochody służbowe udostępniane są pracownikom za wynagrodzeniem mającym bezpośredni związek ze świadczoną usługą. W ocenie Spółki oznacza to, że świadczona na rzecz pracowników usługa ma charakter odpłatny.

Dodatkowo, Wnioskodawca pragnie wskazać, że za uznaniem oddania samochodów osobowych pracownikom do odpłatnego korzystania za element działalności gospodarczej Spółki przemawia również uwzględnienie tego typu działań w katalogu aktywności będących przedmiotem działalności Spółki zgodnie z wpisem do Krajowego Rejestru Sądowego.

W świetle powyższego, Spółka stoi na stanowisku, zgodnie z którym w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które łącznie wskazują, że udostępnianie samochodów osobowych pracownikom należy uznać za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W konsekwencji, ze względu na wystąpienie znamion działalności gospodarczej, Spółka – jako podmiot ją prowadzący – jest podatnikiem w rozumieniu ustawy o VAT (spełnienie kryterium podmiotowego) z tytułu tych czynności. Jednocześnie, aktywność Wnioskodawcy w powyższym zakresie spełnia przesłanki jej kwalifikacji jako odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT (spełnienie kryterium przedmiotowego). W efekcie, działalność obejmująca oddawanie samochodów osobowych pracownikom do odpłatnego korzystania podlega opodatkowaniu VAT.

W ocenie Spółki, kwalifikacja odpłatnego udostępniania samochodów służbowych pracownikom jako odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT nie powinna budzić wątpliwości. W szczególności, zgodnie z ukształtowanym w doktrynie i praktyce organów podatkowych stanowiskiem, dla uznania danej czynności za świadczenie usług dla potrzeb VAT konieczne jest łączne spełnienie poniższych przesłanek:

• istnieje beneficjent (konsument) tej czynności / tego świadczenia,
  
• istnieje stosunek prawmy/zobowiązaniowy pomiędzy usługodawcą a beneficjentem, na podstawie którego dochodzi do wykonania świadczenia za wynagrodzeniem;
  
• istnieje bezpośredni związek między płatnością a zrealizowanym świadczeniem.
  
  

W przypadku świadczenia w postaci dokonywanego przez Spółkę udostępniania samochodów pracownikom, wszystkie powyższe warunki należy uznać za spełnione. Przede wszystkim:

• istnieje beneficjent świadczenia, którym jest pracownik korzystający z samochodu służbowego udostępnionego zgodnie z zapisami Regulaminu;
  
• udostępnienie samochodu dokonywane jest na podstawie Regulaminu;
  
• otrzymywane przez Spółkę wynagrodzenie ma bezpośredni związek ze świadczeniem w postaci udostępnienia samochodu służbowego (w szczególności wypłacane jest na podstawie podpisanej Zgody).
  
  

Stanowisko, zgodnie z którym udostępnianie pracownikom samochodów służbowych do celów prywatnych za wynagrodzeniem podlega opodatkowaniu VAT jest jednocześnie zgodne z dominującym podejściem organów podatkowych.

Przykładowo, Minister Finansów w interpretacji z dnia 7 listopada 2013 r. (PT8/033/237/742/WCX/13/RD-115890) stwierdził, że „odpłatne udostępnianie pracownikom do celów prywatnych przedmiotowych samochodów osobowych, na podstawie przywołanego wyżej art. 8 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT”.

Podobne stanowisko zajął np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacjach: z dnia 10 stycznia 2012 r. (IPPP1/443-1501/11-2/EK) oraz z dnia 4 stycznia 2010 r. (IPPP3/443-957/09-4/SM).

W świetle powyższego, ponieważ – jak wskazano powyżej – warunkiem koniecznym objęcia określonych aktywności opodatkowaniem VAT jest łączne spełnienie kryteriów:

1. przedmiotowego [tj. zaistnienie czynności wskazanej w ustawie o VAT jako opodatkowanej] oraz
   
2. podmiotowego [tj. realizacja takich działań przez podatnika, tj. podmiot, którego aktywność w tym zakresie wypełnia znamiona działalności gospodarczej]

bezsporna jest kwalifikacja usług oddania samochodów do odpłatnego korzystania jako podlegających opodatkowaniu VAT usług wykonywanych w ramach działalności gospodarczej.

Podsumowując, należy uznać, że odpłatne świadczenie usług udostępniania samochodów osobowych pracownikom do realizacji ich celów prywatnych stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W związku z powyższym, oddawanie samochodów pracownikom do odpłatnego korzystania należy uznać za wykorzystywanie samochodów przez Spółkę do celów działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.