INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty, przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2012 r. (data wpływu do tut. Organu 30 stycznia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 29 marca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy dochodów uzyskanych z tytułu otrzymanego odszkodowania (wraz z odsetkami za zwłokę w tym kosztów postępowania sądowego),
• braku możliwości zwolnienia z opodatkowania na podstawie ww. przepisu odsetek od lokaty bankowej
• jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2012 r. wpłynął do tut. Organu wniosek uzupełniony w dniu 29 marca 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy dochodów uzyskanych z tytułu otrzymanego odszkodowania (wraz z odsetkami za zwłokę w tym kosztów postępowania sądowego),
• braku możliwości zwolnienia z opodatkowania na podstawie ww. przepisu odsetek od lokaty bankowej.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wspólnota Mieszkaniowa powstała w 2002 roku - składa się wyłącznie z właścicieli lokali mieszkalnych i garaży. Właściciele wpłacają miesięczne zaliczki na utrzymanie zasobów gospodarki mieszkaniowej, w tym na poczet zużycia wody i odprowadzenia ścieków oraz wywozu nieczystości. Oprócz w/w zaliczek właściciele dokonują miesięcznych wpłat na fundusz remontowy na poczet przyszłych remontów. Wspólnota nie osiąga dochodów z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

W 2002 roku w ramach zawartej umowy o współpracy pomiędzy Firmą X., a Spółdzielnią Mieszkaniową z S. zrealizowana została inwestycja, której efektem było wybudowanie budynków mieszkalnych. Właściciele nabytych lokali utworzyli Wspólnotę Mieszkaniową (Wnioskodawca).

Po kilkunastu miesiącach eksploatacji lokali, zaczęły ujawniać się wady fizyczne i usterki techniczne, stanowiące bezpośrednie zagrożenie dla życia i zdrowia mieszkańców, kolidujące z wymaganiami ustawy prawo budowlane w zakresie oszczędności energii i odpowiedniej izolacji cieplnej przegród oraz wad zagrażających postępującymi uszkodzeniami innych elementów budowlanych. Inwestor nie usunął tych wad i usterek.

Od roku 2004 Wspólnota Mieszkaniowa toczyła postępowanie sądowe przeciwko Firmie X. Wysokość dochodzonego roszczenia odszkodowawczego (art. 471 kc stanowiła rekompensatę za szkody majątkowe powstałe w zasobach mieszkaniowych Wspólnoty). Podstawą odpowiedzialności Firmy X. względem Wspólnoty było nieprawidłowe wykonanie umowy sprzedaży - nienależyte wykonanie zobowiązania w stosunku do właścicieli mieszkań. Właściciele lokali przelali na Wspólnotę roszczenia odszkodowawcze wobec Firmy X.

Zakres większości wad ulegał sukcesywnemu zmniejszeniu poprzez bieżące naprawy, z tytułu których Wspólnota stale ponosi koszty - opłaca prace remontowo-budowlane ze środków własnych oraz zaciąga kredyty.

W dniu 15 września 2011 roku Wspólnota otrzymała ostateczny wyrok sśdu apelacyjnego, na mocy którego od Firmy X. na rzecz Wspólnoty zasądzono kwotę odszkodowania stanowiącego rekompensatę za szkody majątkowe, jakie Wspólnota poniosła w zasobach mieszkaniowych w związku z niedbale wykonaną inwestycją, a ponadto zasądzono odsetki za opóźnienie w wypłacie w/w odszkodowania.

Dnia 19 września 2011 roku zasądzona kwota wpłynęła na konto Wspólnoty.

Środki otrzymane na mocy wyroku przeznaczone zostały w pierwszej kolejności na pokrycie kredytów zaciąganiętych w związku z prowadzonymi przez Wspólnotę remontami zasobów mieszkaniowych (wykonanie izolacji budynków Wspólnoty), częściowo środki zostały bezpośrednio przekazane wykonawcy tychże robót budowlanych. Pozostała część środków została przekazana na fundusz remontowy wspólnoty i utworzono lokatę celem zrealizowania pozostałych remontów zasobów gospodarki mieszkaniowej Wspólnoty, które stanowiły podstawę roszczenia przeciwko Firmie X. (np. remont dachu w obu budynkach, remont wentylacji, docieplenie).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wspólnota powinna zapłacić podatek dochodowy od osób prawnych od przelanych na rachunek pieniędzy otrzymanych wyrokiem sądu...
2. Od jakiej części otrzymanych środków podatek powinien zostać zapłacony, skoro należność główna została podwyższona o koszty postępowania sądowego oraz odsetki...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane przez Wspólnotę środki pieniężne zasądzone przez Sąd (należność główna oraz odsetki) mają bezpośredni związek z prowadzoną gospodarką zasobami mieszkaniowymi. Gospodarka ta obejmuje dysponowanie i zarządzanie zgromadzonymi rzeczami związanymi z zamieszkiwaniem. Całość środków otrzymanych jako odszkodowanie została, bądź zostanie przeznaczona na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, tj. pokrycie kredytów zaciągniętych na bieżący remont oraz remonty planowane w przyszłych latach, konieczne do usunięcia bardzo poważnych wad, miedzy innymi: systemu wentylacji, docieplenie dachu. Z przytoczonych faktów wynika, iż dwa warunki konieczne do tego aby dochód Wspólnoty korzystał ze zwolnienia od podatku od osób prawnych, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy, zostały spełnione.

Wnioskodawca uważa, iż Wspólnota Mieszkaniowa powinna zapłacić podatek dochodowy od osób prawnych jedynie od wartości odsetek otrzymanych z lokat bankowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).

Wspólnoty mieszkaniowe jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 powyższej ustawy, przychodami (…) są w szczególności otrzymane pieniądze i wartości pieniężne (pkt 1), jak również inne, nie wymienione szczegółowo w ustawie zdarzenia, których skutkiem jest przyrost majątku podatnika. Bez znaczenia jest źródło pochodzenia tych środków, tzn. czy zostały one wypracowane wskutek prowadzenia działalności gospodarczej, uzyskane jako pożytki zrealizowane przez wspólnotę z nieruchomości wspólnej, czy też otrzymane w inny przewidziany tą ustawą sposób. Powyższe oznacza, że wszystkie środki pieniężne jakie wpływają na konto Wspólnoty Mieszkaniowej, bez względu na źródło ich pochodzenia, co do zasady stanowią przychód w rozumieniu ustawy podatkowej.

Natomiast wszelkie koszty ponoszone przez Wspólnotę, mające związek z uzyskanym przychodem są kosztami uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Dochodem Wspólnoty, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest natomiast nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym, która – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – stanowi przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

W celu prawidłowego zastosowania powyższych przepisów w odniesieniu do Wspólnoty Mieszkaniowej i Jej działalności w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi, należy przywołać także art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl tego przepisu, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Jak wynika z jego treści, aby dochód podmiotów, o których w nim mowa, korzystał ze zwolnienia przedmiotowego muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

• dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi;
• dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie tych zasobów mieszkaniowych.
  
  

Podkreślenia wymaga fakt, iż oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Powyższe oznacza, iż nie podlegają zwolnieniu dochody inne niż uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, niezależnie od ich przeznaczenia oraz dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części nie przeznaczonej na utrzymanie tych zasobów.

W celu dokonania prawidłowej wykładni powyższego przepisu, należy odwołać się do definicji gospodarki zasobami mieszkaniowymi i zasobów mieszkaniowych. Wskazać w tym miejscu należy, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje tych pojęć, a zatem zasadne jest skorzystanie w tym zakresie z reguł wykładni językowej.

Na gospodarkę zasobami mieszkaniowymi prowadzoną przez podatników, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, składają się m.in. wpływy z opłat (zaliczek) pobieranych od właścicieli oraz pokrywane z nich koszty.

W języku potocznym, pojęcie „gospodarka” – w kontekście omawianego przypadku oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś. „Zasób” zaś to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojecie „mieszkanie” jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, http://sjp.pwn.pl). Tak więc przymiotnik „mieszkaniowy”, „mieszkaniowych” określa rzeczy związane z mieszkaniem. W konsekwencji, z interpretacji językowej pojęcia „gospodarka zasobami mieszkaniowymi” wynika, że gospodarka ta obejmuje dysponowanie i zarządzanie zgromadzonymi rzeczami związanymi z zamieszkiwaniem.

Jednocześnie wskazać należy, iż uwzględniając charakter opłat (zaliczek) oraz pokrywanych z nich kosztów uzasadnione jest objęte pojęciem „zasoby mieszkaniowe” nie tylko lokali mieszkalnych, ale również pozostałych pomieszczeń i urządzeń wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub znajdujących się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, jak również ułatwiających im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniających jego sprawne funkcjonowanie oraz administrowanie.

Przez „zasoby mieszkaniowe” należy zatem rozumieć:

1. budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, w szczególności: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże,
2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno – remontowe,
3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki: zbiorniki – doły gnilne, szamba, rurociągi i przewody sieci wodociągowo – kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), budowle komunikacyjne (np. drogi osiedlowe, ulice, chodniki), inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych (np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia).
   
   

Odnosząc przytoczone regulacje do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy wskazać, iż w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem (por. wyrok NSA sygn. FSK 372/04 z dnia 5 sierpnia 2004 r.). Stanowisko to ma swoje oparcie przede wszystkim w założeniu, że źródłem wiedzy, zarówno dla podatnika, jak i organów stosujących prawo, jest i zawsze będzie tylko językowe znaczenie norm prawnych, albowiem przekaz językowy rozumiany jako możliwy sens słów jest powszechną metodą komunikowania się ustawodawcy z podatnikiem i organami stosującymi prawo. Dotyczy to szczególnie przypadków, w których mamy do czynienia z odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, tj. w przypadku norm prawnych kształtujących zwolnienia od podatku, które należy interpretować zgodnie z ich literalnym brzmieniem.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wspólnota w dniu 15 września 2011 roku otrzymała ostateczny wyrok sądu apelacyjnego, na mocy którego od Firmy X. na rzecz Wspólnoty zasądzono kwotę odszkodowania stanowiącego rekompensatę za szkody majątkowe, jakie Wspólnota poniosła w zasobach mieszkaniowych w związku z niedbale wykonaną inwestycją, a ponadto zasądzono odsetki za opóźnienie w wypłacie w/w odszkodowania. Dnia 19 września 2011 roku zasądzona kwota wpłynęła na konto Wspólnoty. Środki otrzymane na mocy wyroku przeznaczone zostały w pierwszej kolejności na pokrycie kredytów zaciąganiętych w związku z prowadzonymi przez Wspólnotę remontami zasobów mieszkaniowych (wykonanie izolacji budynków Wspólnoty); częściowo środki zostały bezpośrednio przekazane wykonawcy tychże robót budowlanych. Pozostała część środków została przekazana na fundusz remontowy wspólnoty i utworzono lokatę celem zrealizowania pozostałych remontów zasobów mieszkaniowych Wspólnoty (np. remont dachu w obu budynkach, remont wentylacji, docieplenie).

W kontekście powyższego, otrzymane przez Wspólnotę odszkodowanie (wraz z odsetkami za zwłokę) stanowiące rekompensatę za szkody majątkowe oraz zwrot kosztów postępowania sądowego, stanowią co do zasady przychód z gospodarki zasobami mieszkaniowymi w części, w jakiej dotyczy zasobu mieszkaniowego (do którego należy zaliczyć wymienione lokale mieszkalne oraz garaże – jeżeli służą one mieszkańcom tychże lokali mieszkalnych).

Natomiast dochód uzyskany z odsetek od środków zdeponowanych na lokacie bankowej nie będzie podlegał przedmiotowemu zwolnieniu. Dochody z odsetek z lokaty bankowej (nawet jeśli zostaną przeznaczone na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych) - nie korzystają ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 cytowanej ustawy, bowiem nie można uznać, iż osiągnięte zostały z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Dochody te nie mogą być uznane za dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, bo ich źródłem nie są zasoby mieszkaniowe ale kapitał zdeponowany na terminowej lokacie bankowej. Stosownie więc do postanowień art. 7 ust. 1 dochód z tego tytułu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Powyższe znajduje potwierdzenie w prawomocnych wyrokach np.: wyrok WSA z dnia 13 lutego 2008r. sygn. akt I SA/Op 366/07, wyrok WSA z dnia 17 czerwca 2009r. sygn. akt I SA/Kr 581/09, wyrok WSA z dnia 07 czerwca 2011r. sygn. akt III SA/Wa 3148/10 oraz w wyroku NSA z 20 maja 2011r. sygn. akt II FSK 80/10.

W świetle powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

• możliwości zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy dochodów uzyskanych z tytułu otrzymanego odszkodowania (wraz z odsetkami za zwłokę w tym kosztów postępowania sądowego),
• braku możliwości zwolnienia z opodatkowania na podstawie ww. przepisu odsetek od lokaty bankowej

-jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.