Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-1137/14/EK
z 30 września 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14 b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2014 r. (data wpływu 28 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 29 września 2014 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia od opodatkowania sprzedaży zakładów spółki w upadłości likwidacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 29 września 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia od opodatkowania sprzedaży zakładów spółki w upadłości likwidacyjnej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 5 lutego 2013r. Sąd Rejonowy Wydział Gospodarczy wydał postanowienie o ogłoszeniu upadłości Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, poprzez likwidację majątku. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zajmowała się produkcją stolarki okiennej i drzwiowej. W skład przedsiębiorstwa wchodzą odrębne funkcjonalnie, finansowo i organizacyjnie zakłady produkcji elementów drobnowymiarowych (tartaki):

1. zakład w miejscowości Rz.,
2. zakład w miejscowości K.

oraz niezwiązana z nimi ani funkcjonalnie, ani organizacyjnie, ani finansowo nieruchomość biurowo-mieszkalna w miejscowości S.

Zgodnie z przepisami prawa upadłościowego, zadaniem syndyka jest w pierwszej kolejności sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego jako całości, a gdyby to nie było możliwe, sprzedaż zorganizowanych części przedsiębiorstwa (vide art. 316 i 318 Prawa upadłościowego i naprawczego). Powołany w trybie przepisów prawa upadłościowego biegły dokonał wyceny szacunkowej zorganizowanych części przedsiębiorstwa. W związku z tym, że znalazł się oferent zainteresowany nabyciem zorganizowanych części przedsiębiorstwa, syndyk masy zamierza sprzedać w ramach postępowania upadłościowego zorganizowane części przedsiębiorstwa, które stanowią zakład w miejscowości Rz. oraz odrębnie zakład w miejscowości K. Przedmiotem sprzedaży w miejscowości Rz. będą:

1. nieruchomości gruntowe oznaczone numerami geodezyjnymi: X, X, X o łącznej pow. 0,1986 ha, zabudowane 2 budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi w zabudowie zwartej oraz budynkami gospodarczymi - budynki mieszkalne były i nadal mogą być wykorzystywane dla pracowników jako mieszkania służbowe,
2. nieruchomość gruntowa oznaczona numerem geodezyjnym A o pow. 0,1548 ha, zabudowana budynkiem handlowo-biurowo-socjalnym o pow. użytkowej 431,30 - użytkowanie wieczyste,
3. działki nr X, X, X, X, X o łącznej pow. 86.953 m². Ww. działki są zabudowane budynkami i budowlami, takimi jak: budynek biurowy o pow. użytk. 88 m², wiata - stolarnia o pow. użytk. 864 m², wiata - stolarni o pow. użytk. 756 m², wiata - sortownia tarcicy o pow. użytk. 115,70 m², wiata - hala tarcicy suchej o pow. użytk. 180,2 m², wiata - magazyn tarcicy suchej o pow. użytk. 2738,3 m², hala-ciąg technologiczny przetarcia drewna o pow. użytk. 2046,26 m², budynek socjalno-garażowy o pow. użytk. 1025,92 m², magazyn tarcicy suchej przy stolarni o pow. użytk. 1685,45m², magazyn tarcicy suchej przy hali traków o pow. użytk. 1191,8 m², komory suszarnicze o pow. użytk. 1198,08 m², kuźnia o pow. użytk. 40,27 m², kotłownia o pow. użytk. 75,3 m², portiernia z zapleczem socjalnym i administracyjnym o pow. użytk. 57,39 m², kotłownia o pow. użytk. 105,4 m², kotłownia o pow. użytk. 87,42 m², stacja paliw o pow. użytk. 22,71 m², budynek po stacji transformatorowej o pow. użytk. 30 m², które stanowią odrębną własność, a ich właścicielem jest Spółka,
4. środki transportu,
5. maszyny i urządzenia,
6. infrastruktura (wodociąg, oświetlenie, drogi i place),
7. wyposażenie biurowe (tj. komputery, drukarki meble),
8. „zobowiązania i obciążenia związane z prowadzeniem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, które powstaną po zawarciu umowy kupna-sprzedaży przedsiębiorstwa, zgodnie z p. u. i n. syndyk dokonuje sprzedaży przedsiębiorstwa wolnego od zobowiązań, jednak wystąpią one u nabywcy po zakupie przedsiębiorstwa a wynikać one będą z kosztów przygotowania do prowadzenia działalności oraz kosztów utrzymania przedsiębiorstwa”.

Przedmiotem sprzedaży w miejscowości K. będą:

1. nieruchomości gruntowe tworzące działki oznaczone nr geodezyjnymi: X i X o łącznej powierzchni 4,6321 ha, zabudowane halą obróbki drewna, halą stalową, wiatą stalową oraz schroniskiem pracowniczym, położone w miejscowości K.,
2. środki transportu,
3. maszyny i urządzenia,
4. infrastruktura (wodociąg, oświetlenie, drogi i place),
5. wyposażenie biurowe (komputery, drukarki meble)
6. „zobowiązania i obciążenia związane z prowadzeniem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, które powstaną po zawarciu umowy kupna-sprzedaży przedsiębiorstwa, zgodnie z p. u. i n. syndyk dokonuje sprzedaży przedsiębiorstwa wolnego od zobowiązań, jednak wystąpią one u nabywcy po zakupie przedsiębiorstwa a wynikać one będą z kosztów przygotowania do prowadzenia działalności oraz kosztów utrzymania przedsiębiorstwa”.

Ze zorganizowanych części przedsiębiorstwa oraz samego przedsiębiorstwa wyłączone będą:

1. środki pieniężne znajdujące się na rachunkach bankowych upadłego oraz w kasie przedsiębiorstwa upadłego na dzień zawarcia umowy kupna-sprzedaży,
2. wierzytelności jakie przysługują upadłemu na dzień zawarcia umowy kupna-sprzedaży,
3. księgi rachunkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą upadłego i syndyka oraz pozostałe dokumenty dotyczące spółki upadłego,
4. zobowiązania upadłego powstałe przed dniem zawarcia umowy kupna-sprzedaży przedsiębiorstwa na podstawie art. 317 ust. 2 Prawa upadłościowego i naprawczego.

Przedmiotem sprzedaży nie są też pozwolenia i koncesje, gdyż te - w związku z zaprzestaniem przez upadłego prowadzenia działalności gospodarczej jeszcze przed ogłoszeniem upadłości - wygasły. Sprzedaż zakładów może nastąpić na rzecz tego samego podmiotu lub na rzecz dwóch różnych podmiotów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku zbycia przez syndyka masy upadłości w postępowaniu upadłościowym samodzielnych opisanych powyżej zakładów upadłej spółki w miejscowości K. i miejscowości Rz., każdego z osobna lub ewentualnie razem na rzecz tego samego podmiotu lub różnych podmiotów, transakcja ta stanowić będzie zbycie zorganizowanych części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 r. Nr 54 poz. 535, z późn. zm.) i tym samy nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), transakcja ta nie podlega przepisom ww. ustawy. Zgodnie z treścią art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Brak definicji przedsiębiorstwa na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług uprawnia do odwołania się do definicji z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, który stanowi, że: „przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej (...)”, zatem kluczowe znaczenie ma czynnik zorganizowania składników majątkowych i ich przeznaczenie do prowadzenia działalności gospodarczej. O tym, że zespół składników majątkowych ma w danym przypadku charakter przedsiębiorstwa decydują zatem względy organizacyjne, funkcjonalne i celowościowe, a więc cechy przedmiotowe, a nie podmiotowe; pojęcie przedsiębiorstwa odnosi się bowiem do formy organizacyjnej majątku podatnika istniejącej w chwili jego sprzedaży i związanej z jego funkcjonowaniem. Zdaniem Spółki nie można utożsamiać pojęcia przedsiębiorstwa z całością majątku Spółki, przeznaczonego do prowadzenia działalności gospodarczej. Użyte w powyższym przepisie pojęcie „przedsiębiorstwa” jest zgodnie zatem z cywilnoprawną definicją wskazaną w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. W myśl przywołanego przepisu, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

• oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
• własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
• prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
• wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
• koncesje, licencje i zezwolenia,
• patenty i inne prawa własności przemysłowej,
• majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
• tajemnice przedsiębiorstwa,
• księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Z kolei art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług definiuje zorganizowaną część przedsiębiorstwa (ZCP) jako „organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania”. Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie musi zawierać wszystkich elementów przedsiębiorstwa określonych w art. 55¹ K.c., bowiem wobec braku któregoś z tych elementów określone składniki majątkowe funkcjonalnie ze sobą powiązane mogą stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W wyroku z dnia 28 kwietnia 2011 r. WSA w Warszawie (sygn. akt: II SA/Wa 1767/10) uznał, że „podstawowym wymogiem jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań. Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie, ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, oddział, wydział czy też zakład itp. Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Nie oznacza ono samodzielności finansowej, lecz sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, do realizacji których służy w istniejącym przedsiębiorstwie”.

W ocenie Spółki, w zaistniałym stanie faktycznym, zarówno zakład w miejscowości Rz., jak i w miejscowości K. stanowi odrębną zorganizowaną część przedsiębiorstwa na wymaganych trzech płaszczyznach:

• organizacyjnej - zakłady posiadają własne nieruchomości, budynki, budowle, maszyny, urządzenia, infrastrukturę niezbędną do prowadzenia odrębnej działalności jaką jest tartak,
• finansowej - rachunkowość spółki wyodrębniała i przyporządkowywała koszty przychodom uzyskanym w tych zakładach. Na odpowiednich wyodrębnionych kontach księgowane były przychody uzyskiwane w tym zakładzie (odrębna numeracja faktur sprzedaży) oraz koszty dotyczące danego zakładu. Do kosztów tych należały koszty materiałów, koszty usług, wynagrodzenia pracowników, podatki lokalne,
• funkcjonalnej – zakłady, przed ogłoszeniem upadłości, prowadziły samodzielną produkcję - od przyjęcia zamówienia do wyprodukowania produktu lub półproduktu zaś jego sprzedażą zajmowała się odrębna spółka. Obecnie zakłady te nadal są zdolne do odrębnego samodzielnego niezależnego funkcjonowania.

Zbycie przez syndyka nieruchomości, maszyn, urządzeń, wyposażenia, tworzących zorganizowaną całość zdolną funkcjonalnie, organizacyjnie i finansowo, daje podstawy do uznania tej czynności jako zbycie zorganizowanych części przedsiębiorstwa. Należy podkreślić, że definicja ZCP zawarta w ustawie o CIT i VAT wyraźnie wskazuje, że zespół składników majątkowych wchodzących w jego skład powinien zawierać także zobowiązania. Nie może to jednak dotyczyć postępowania upadłościowego, gdyż wyłączenie zobowiązań upadłego powstałych przed datą ogłoszenia upadłości jest zgodnie z przepisami ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535) vide art. 317 ust. 2, jednak nie pozbawia to opisanych zakładów cechy zorganizowania. Wyłączenie zaś ze sprzedaży środków pieniężnych, niektórych należności oraz ksiąg handlowych założonych przez syndyka uzasadnione jest istotą postępowania upadłościowego i prowadzenia likwidacji majątku w toku tego postępowania. Stosownie do treści art. 317 ust. 2 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze, nabywca przedsiębiorstwa upadłego lub jego zorganizowanych części nabywa je w stanie wolnym od obciążeń i nie odpowiada za zobowiązania upadłego. Wszelkie obciążenia na składnikach przedsiębiorstwa wygasają, z wyjątkiem obciążeń wymienionych w art. 313 ust. 3 i 4 Prawa upadłościowego i naprawczego (vide interpretacja indywidualna Ministerstwa Finansów - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 3 marca 2014 r., znak: ITPP2/443-22/14/EK). Natomiast stosownie do art. 313 ust. 1 ww. ustawy, sprzedaż dokonywana w postępowaniu upadłościowym ma skutki sprzedaży egzekucyjnej. Nabywca składników masy upadłości nie odpowiada za zobowiązania upadłego, w tym za zobowiązania podatkowe, także powstałe po ogłoszeniu upadłości. Zgromadzone przez syndyka środki pieniężne muszą być przeznaczone zgodnie z planem podziału funduszy masy wobec wierzycieli.

Interpretacji powyższych pojęć przedsiębiorstwa lub ZCP należy dokonywać w ramach wykładni prowspólnotowej, z uwzględnieniem normy art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE (poprzednio art. 5[8] VI Dyrektywy). Wykładni tej dokonał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: ETS), m.in. w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita Modes (C-497/2001). W orzeczeniu tym ETS stwierdził, że „(…) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które, łącznie, stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”.

Z orzeczenia tego wynika ponadto, że - w świetle tej normy dyrektywy - nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie ETS wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., sprawa C-444/10 Finanzamt Lüdenscheid przeciwko Christel Schriever, orzekając że art. 5[8] VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE) należy interpretować w ten sposób, że przeniesienie własności zapasu towarów oraz wyposażenia sklepu z jednoczesnym oddaniem nabywcy w dzierżawę lokalu handlowego na podstawie umowy na czas nieoznaczony, ale możliwej do rozwiązania przez każdą ze stron z zachowaniem krótkiego terminu wypowiedzenia, stanowi przekazanie całości lub części aktywów w rozumieniu tego przepisu, pod warunkiem iż przekazane aktywa są wystarczające do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej.

Trybunał przede wszystkim stwierdził, że pojęcie „przekazanie, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako wkładu do spółki całości lub części aktywów”, użyte w art. 5[8] zdanie pierwsze VI Dyrektywy, jest terminem autonomicznym prawa Unii Europejskiej, który należy interpretować jednolicie na całym jej obszarze. Wobec braku definicji tego pojęcia w VI Dyrektywie oraz wyraźnego odesłania do prawa państw członkowskich znaczenie i zakres tego pojęcia należy ustalić z uwzględnieniem jego kontekstu oraz celu, jakiemu służy omawiane uregulowanie.

Stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w rozumieniu art. 5[8] VI Dyrektywy, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej.

Stanowisko podatnika potwierdzają liczne orzeczenia NSA np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 kwietnia 2012 r. I FSK 1001/2011 LexPolonica nr 3917155 zgodnie z którym zbycie przedsiębiorstwa nie podlega opodatkowaniu VAT. W uzasadnienia tego wyroku czytamy że „… 5.7. Tym samym sformułowanie zawarte w art. 6 pkt 1 u.p.t.u., zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub - do 30 listopada 2008 r. - zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans, a od 1 grudnia 2008 r. - zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należy w aspekcie art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, rozumieć w sposób funkcjonalny, a nie tylko werbalny, tzn. analizując, czy dany zespół aktywów (przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa), który jest przedmiotem zbycia, pozwalał na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej, której służy.” „… 5.9. Tylko bowiem wówczas, gdy przekazywane aktywa przedsiębiorstwa są niewystarczające do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej (w oparciu o przekazane składniki majątkowe), czynność taka jest objęta podatkiem od towarów i usług, co wymaga udokumentowania jej fakturą VAT, spełniającą wymogi art. 106 ust. 1 u.p.t.u, i § 9 ust. 1 rozporządzenia MF z 25 maja 2005 r., (do 30 listopada 2003 r.). W takiej zaś fakturze należy podać nazwę (rodzaj) towaru lub usługi, co wymaga wymieniania szczegółowo wszystkich składników składających się na zbywaną część przedsiębiorstwa, która pozostaje poza dyspozycją art. 6 pkt 1 u.p.t.u. i - jako objęta regulacją tego podatku - występuje w obrocie nie jako masa majątkowa pozostająca poza regulacją tego podatku, której nie ma potrzeby wówczas uszczegóławiać, lecz jako zbiór pojedynczych składników majątkowych (towarów w rozumieniu art. 2 pkt 6 u.p.t.u. oraz usług) podatnika, których obrót podlega VAT, a tym samym wymaga jego szczegółowego wymieniania oraz określenia zakresu opodatkowania (stawki podatku), w zależności od przedmiotu obrotu (rodzaju towaru lub usługi). Przy czym pod względem technicznym za dopuszczalne należy wówczas uznać wymienienie w fakturze, jako przedmiotu opodatkowanej czynności, zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa, z odesłaniem do ich szczegółowego określenia w ramach załącznika do faktury.” Podobne stanowisko wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 15 maja 2012 r., I FSK 1223/2011 LexPolonica nr 3933138 http://orzeczenia.nsa.gov.pl, zgodnie z którym:

„Pojęcia „przedsiębiorstwo” i „zorganizowana część przedsiębiorstwa” zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT należy rozumieć w sposób funkcjonalny, a nie tylko werbalny, tzn. analizując, czy dany zespół aktywów (przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa), który jest przedmiotem zbycia, pozwalał na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej, której służy. Dlatego też za całkowicie prawidłowy uznać należy wniosek Sądu pierwszej instancji, że użyte w art. 6 ust. 1 ustawy o VAT pojęcie „przedsiębiorstwo” obejmuje każdy zespół składników materialnych i niematerialnych służących do realizacji określonych zadań gospodarczych, bez względu na to, czy obejmuje on całość, czy jedynie część majątku określonego podmiotu.”

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, oba jej zakłady spełniają kryteria do uznania ich za zorganizowane części przedsiębiorstwa, stanowią bowiem wyodrębniony organizacyjnie, funkcjonalnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników zdolny do bycia - każdy oddzielnym przedsiębiorstwem, samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze.

Podkreślić należy, że użyte w „art. 6 ust. 1” ww. ustawy pojęcie „przedsiębiorstwo” obejmuje każdy zespół składników materialnych i niematerialnych służących do realizacji określonych zadań gospodarczych, bez względu na to, czy obejmuje on całość, czy jedynie część majątku określonego podmiotu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego powinien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Końcowo należy wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.