Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-436/14-2/AM
z 23 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2014 r. (data wpływu 15 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związane z przychodami wydatków z tytułu nabycia usług marketingowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związane z przychodami wydatków z tytułu nabycia usług marketingowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. [dalej: Spółka] podlegająca w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, prowadzi działalność przede wszystkim w zakresie dystrybucji i marketingu szeregu produktów/marek grupy U. z branży F.

Sprzedawane przez Spółkę produkty/towary nabywane są przede wszystkim przez:

• dystrybutorów, którzy zazwyczaj odsprzedają je m.in. hurtownikom, lokalnym i regionalnym sieciom detalicznym oraz placówkom detalicznym;
  

• sieci sprzedaży detalicznej.
  
  
  

W związku ze wskazanymi kanałami dystrybucji, Spółka co do zasady dzieli odbiorców towarów na odbiorców bezpośrednich (tj. dystrybutorzy i sieci sprzedaży detalicznej), którzy bezpośrednio nabywają towary od Spółki oraz odbiorców pośrednich (m.in. hurtownicy, lokalne i regionalne sieci detaliczne oraz placówki detaliczne, którzy nabywają towary od odbiorców bezpośrednich).

Ze względu na wysoką konkurencję na rynku F., mając na celu zwiększenie sprzedaży dystrybuowanych towarów, Spółka nabywa od klientów zarówno bezpośrednich jak i pośrednich usługi (w ramach których realizowane są m.in. działania związane z utrzymaniem asortymentu, określonym eksponowaniem produktów, informowaniem o produktach m.in. w gazetkach promocyjnych, promowaniem marki Spółki i podejmowaniem innych akcji marketingowych do których dany klient zobowiązał się w związku z realizacją umowy bądź odpowiedniego porozumienia; dalej: usługi marketingowe).

Poniżej Spółka przedstawia opisy przykładowych usług marketingowych:

Usługa polegająca na umieszczeniu listew półkowych lub woblerów w celu odpowiedniego podkreślenia, zaprezentowania takiej akcji promocyjnej związana np. z tworzeniem tzw. zestawów wirtualnych (tj. klient kupuje jeden produkt, a drugi otrzymuje po obniżonej cenie).

Uwzględnienie produktów dystrybuowanych przez Spółkę w dużych akcjach marketingowych organizowanych przez sieci sprzedaży detalicznej - za zakup produktów Spółki klienci sieci otrzymują punkty, które mogą wykorzystać na zakupy w danej sieci. Dodatkowo w ramach takiej usługi może być realizowany mailing oraz inne formy komunikowania klientom sieci o produktach Spółki.

Dokonanie zamówień/zakupów produktów Spółki na określonym poziomie wraz z zapewnieniem odpowiedniej ekspozycji materiałów wspierających sprzedaż, przykładowo ulotek, woblerów, katalogów, broszur, posterów, stojaków, ekspozytorów, wyklejek na witrynach sklepowych reklamujących zarówno produkty Spółki jak i jej logo.

Zapewnienie odpowiedniego poziomu składania/realizacji zamówień elektronicznych, co powoduje, że Spółka jest w stanie szybciej odebrać, a w konsekwencji zrealizować zamówienie, dzięki czemu zapewniona jest stała dostępność produktów Spółki. Dodatkowo, klienci są zobowiązani do wykonywania innych usług, np. działań związanych z zarządzaniem płatnościami za produkty Spółki, działań usprawniających i wspomagających logistykę Spółki, gromadzenia określonych danych związanych z obrotem produktami Spółki, spełniania określonych warunków zamawiania produktów Spółki.

Zwiększenie różnorodności pozycji asortymentowych Spółki będących w ofercie klientów. Przykładowo, taka aktywność może polegać na wprowadzeniu w określonym czasie do asortymentu określonej minimalnej liczby nowych produktów Spółki w danym roku lub na utrzymywaniu (eksponowaniu) we wszystkich placówkach handlowych, przez ustalony okres, określonej minimalnej liczby produktów Spółki z uzgodnionego asortymentu.

W praktyce jednak mogą również wystąpić inne podtypy usług marketingowych. Bez wątpienia jednak ich wspólną cechą będzie wsparcie w sprzedaży i promowanie loga Spółki oraz sprzedawanych przez nią towarów. Koszty dotyczące usług marketingowych są ponoszone w związku z działalnością gospodarczą Spółki, ponieważ efektem całości działań promocyjnych, na potrzeby których nabywane są usługi marketingowe, ma być kształtowanie pozytywnego wizerunku Spółki oraz oferowanych przez nią towarów wśród konsumentów bądź innych adresatów tych usług, co w konsekwencji ma się przekładać na wzrost sprzedaży produktów Spółki oraz rozpoznawalność logo Spółki.

Klienci świadczący usługi marketingowe wystawiają na rzecz Spółki faktury, które stanowią podstawę do ujęcia kosztów podatkowych. Rozliczenia są dokonywane w określonych okresach rozliczeniowych, które mogą się różnić w zależności od klienta. Przykładowo, mogą to być okresy miesięczne, roczne bądź dotyczące konkretnej akcji marketingowej.

Kosztów usług marketingowych Spółka nie jest w stanie powiązać z konkretnym przychodem podlegającym opodatkowaniu, tj. z określonymi fakturami sprzedażowymi w których wskazana jest wartość przychodu do opodatkowania. Wydatki na usługi marketingowe mają realny wpływ na zwiększenie przychodów Spółki, jednakże nie jest możliwe precyzyjne alokowanie wartości danego kosztu do konkretnego przychodu. W niektórych przypadkach Spółka jest jedynie w stanie podać (czasami z tylko pewnym przybliżeniem) okres w jakim osiągany jest przychód związany z ponoszeniem kosztów usług marketingowych. Niemniej w takim przypadku Spółka również nie jest w stanie wskazać, że konkretny koszt usługi marketingowej jest związany z danym przychodem ze sprzedaży towarów.

Spółka pragnie potwierdzić prawidłowość podejścia w stosunku do podatkowego rozliczania kosztów nabywanych usług marketingowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym wartość nabywanych usług marketingowych stanowi tzw. koszt pośredni rozliczany w dacie poniesienia w świetle przepisu art. 15 ust. 4d w związku z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, nabywane usługi marketingowe stanowią koszty pośrednio związane z osiąganymi przychodami (tzw. koszty pośrednie), ponieważ mają realny wpływ na zwiększenie przychodów Spółki, jednakże nie jest możliwe precyzyjne alokowanie wartości poszczególnych kosztów usług do konkretnych przychodów. Tym samym, wartość usług będzie stanowić koszt pośredni potrącalny w dacie poniesienia.

Poniżej Spółka szczegółowo uzasadnia swoje stanowisko

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami podatkowymi są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że koszty niewymienione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, w odniesieniu do których widoczny jest związek pomiędzy ich poniesieniem, a osiągnięciem przychodów lub zabezpieczeniem albo zachowaniem ich źródeł, stanowią koszty uzyskania przychodów. Warunki te spełniają omawiane wydatki na usługi marketingowe a więc powinny być uznane za stanowiące koszty uzyskania przychodów.

Ustawodawca dokonał rozróżnienia na tzw. koszty bezpośrednie oraz koszty pośrednie określając moment w jakim powinny być potrącane. Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT koszty bezpośrednie powinny być co do zasady rozliczane w roku podatkowym, w którym zostały osiągnięte odpowiadające im przychody. Natomiast koszty pośrednie powinny być ujmowane w rachunku podatkowym podatników w dacie ich poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Tym samym, dla właściwego rozliczania ponoszonych wydatków, w odniesieniu do których spełnione zostały warunki determinujące uznanie ich za koszty podatkowe, kluczowe jest zakwalifikowanie ich do kosztów bezpośrednich lub pośrednich.

Z uwagi na brak jednoznacznego wskazania jakie koszty należy zaliczać do kosztów bezpośrednich, a jakie do pośrednich (w ustawie o CIT nie zawarto bowiem definicji kosztów bezpośrednich oraz kosztów pośrednich) za właściwe wydaje się odwołanie do językowych znaczeń słów „bezpośrednie” oraz „pośrednie”. Zdaniem Spółki koszty bezpośrednie to takie, które ponoszone są „w celu” osiągnięcia konkretnego przychodu. Innymi słowy, każdy bezpośredni koszt może zostać odniesiony do określonych przychodów, tj. konkretnych kwot przychodów. Istnieje proste powiązanie pomiędzy osiągnięciem przychodu, a poniesieniem kosztu bezpośredniego.

Wszelkie koszty w odniesieniu do których nie można w precyzyjny sposób dokonać ich alokacji do konkretnych przychodów tj. przychodów dla których możliwe jest jednoznaczne, łączne wskazanie ich wysokości (odniesienie do określonych faktur sprzedażowych) oraz okresu w jakim są realizowane, powinno się uznawać za koszty pośrednie.

W ocenie Spółki wydatki związane z nabywaniem usług marketingowych, należy zakwalifikować do kosztów pośrednich, ponieważ nie można przypisać im konkretnego przychodu, ich ponoszenie jest związane ze zwiększeniem sprzedaży dystrybuowanych produktów jak również promowaniem marki Spółki, a tym samym osiągnięciem przychodów, jednakże nie jest możliwe jednoznaczne alokowanie kosztów związanych z daną usługą marketingową do określonego przychodu. Działania realizowane w ramach świadczonej przez klienta Spółki usługi marketingowej mogą mieć wpływ zarówno na wzrost przychodów w czasie kiedy są wykonywane, jak i w przyszłych okresach. Nabywane usługi przekładają się na zwiększenie przychodów ze sprzedaży towarów Spółki, jednak nie jest możliwe wskazanie którego dokładnie towaru a więc również przychodu z jego sprzedaży, dany koszt dotyczy. Sytuacja taka dotyczy usług marketingowych świadczonych przez wszystkich usługodawców Spółki. W szczególności w przypadku klientów pośrednich powiązanie kosztu, ponoszonego w związku z wypłatą na ich rzecz wynagrodzenia za świadczone usługi, z konkretnym przychodem nie jest możliwe ponieważ na linii Spółka - klienci pośredni nie są w ogóle realizowane przychody. Klienci pośredni nie nabywają bowiem produktów bezpośrednio od Spółki. W konsekwencji, wszelkie wydatki ponoszone w związku z nabywaniem usług od takich klientów mają pośredni wpływ na osiągane przychody. W przypadku pozostałych klientów świadczących usługi marketingowe występuje sytuacja bardzo podobna. Jakkolwiek generują oni wprost przychody dla Spółki, to nie ma obiektywnej możliwości ich powiązania z konkretnym kosztem z tytułu usług marketingowych, które są związane z promowaniem loga Spółki jak również jej produktów. Trudno więc wskazać, którego dokładnie produktu dotyczą.

Zdaniem Spółki wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z nabywaniem usług marketingowych powinny więc być traktowane dla celów podatkowych jako koszty pośrednie, bowiem w sposób ogólny wpływają na przychody a nie jest możliwe ich obiektywne przypisanie do konkretnego przychodu wygenerowanego przez Spółkę.

Odnosząc się do momentu ujęcia przedmiotowych kosztów w rachunku podatkowym Spółki, należy zaznaczyć, że w świetle art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia przez którą należy rozumieć dzień ujęcia kosztu w księgach rachunkowych Spółki na podstawie otrzymanej faktury (zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT).

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku zgodnie z którym wydatki ponoszone w związku z nabywaniem usług marketingowych stanowią koszty pośrednie, ponieważ nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnym przychodem (sprzedażą określonych produktów, z tytułu których Spółka uzyskuje przychód do opodatkowania, z którym byłaby w stanie powiązać odpowiadające im koszty). Tym samym, zgodnie z art. 15 ust. 4d w związku z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT wydatki dotyczące usług marketingowych powinny być potrącalne w dacie ich poniesienia.

Co więcej, rozumienie przepisów przez Spółkę zgodne jest z konkluzjami wielu interpretacji indywidualnych organów podatkowych i znajduje ugruntowane podejście w praktyce, przykładowo:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 25 września 2012 r., nr IBPBI/2/423-763/12/MS;
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 5 kwietnia 2012 r., nr ITPB3/423-18b/12/AW;
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 23 stycznia 2012 r., nr ILPB3/423-502/11-EK;
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 marca 2014 r., nr IBPBI/2/423-253/14/PC;
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 7 listopada 2013 r., nr ITPB3/423-364b/13/PST;
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 3 czerwca 2013 r., nr ILPB3/423-99/13-2/KS.
  
  
  

Wskazane przez Spółkę indywidualne interpretacje podatkowe, które jakkolwiek nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego, to wpływają jednak na praktykę wykładni prawa podatkowego i jednolite jego stosowanie w indywidualnych sprawach podatników.

Uwzględnianie treści indywidualnych interpretacji podatkowych i orzecznictwa sądowego w rozstrzyganiu indywidualnych spraw o zbliżonych stanach faktycznych prowadzi bowiem do ujednolicenia stosowania prawa podatkowego, co z kolei jest zgodne z konstytucyjną zasadą równości podatników wobec prawa i zasadą zaufania do organów państwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm., dalej jako: „updop”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy zatem ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie - zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanymi w art. 16 ust. 1 ustawy - wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego lub pośredniego związku z przychodem i racjonalnością działania dla osiągnięcia tego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów będą zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeżeli są one racjonalnie uzasadnione, a każdy wydatek powinien być oceniany przede wszystkim z tego punktu widzenia. Wszystkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione koszty pozwalają na normalne funkcjonowanie przedsiębiorstwa, a w sensie podatkowym zabezpieczają źródło przychodów.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop.

W myśl art. 9 ust. 1 updop, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Jak wskazano powyżej, kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Ustawodawca w ustawie podatkowej nie zdefiniował pojęcia „koszty bezpośrednio związane z przychodami” oraz „koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami”. Ogólne znaczenie tych pojęć można ustalić posługując się ich językowym znaczeniem. I tak, przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu. Kosztami bezpośrednimi będą zatem takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Kosztami zaś innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są wszelkie inne koszty, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem. W stosunku do tego rodzaju kosztów doszukiwanie się ich bezpośredniości w relacji z przychodami nie wchodzi w rachubę. Takie bowiem koszty, chociaż niewątpliwie związane z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Wydatki te jako związane z działalnością prowadzoną przez podatnika przyczyniają się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie jest zatem możliwe ustalenie, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Powyżej wskazany podział kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami jest istotny z punktu widzenia momentu obciążenia kosztów uzyskania przychodów. Tym samym, w celu ustalenia momentu potrącalności wydatków należy prawidłowo określić ich charakter, tj. czy stanowią one koszty bezpośrednio związane z przychodem, czy też koszty pośrednie.

Jak wynika z przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego okoliczności, celem podejmowanych przez Wnioskodawcę działań jest wsparcie w sprzedaży i promowanie loga Spółki oraz sprzedawanych przez nią towarów, kształtowanie pozytywnego wizerunku Spółki oraz oferowanych przez nią towarów wśród konsumentów bądź innych adresatów tych usług, co w konsekwencji ma się przekładać na wzrost sprzedaży produktów Spółki oraz rozpoznawalność logo Spółki. Kosztów usług marketingowych Spółka nie jest w stanie powiązać z konkretnym przychodem podlegającym opodatkowaniu, tj. z określonymi fakturami sprzedażowymi w których wskazana jest wartość przychodu do opodatkowania. Jak wskazuje Wnioskodawca wydatki na usługi marketingowe mają realny wpływ na zwiększenie przychodów Spółki, jednakże nie jest możliwe precyzyjne alokowanie wartości danego kosztu do konkretnego przychodu. Zatem wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na nabycie usług marketingowych należy uznać za koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 4d ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Reasumując, nabywane usługi marketingowe stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami potrącalne w dacie ich poniesienia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.