Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-450/14/MZa
z 31 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 2 maja 2014 r. (data otrzymania 2 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych z najmu garaży – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2014 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych z najmu garaży.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z małżonkiem są właścicielami 18 garaży, 17 z nich planują wynająć. Ma to być najem stały, niesporadyczny i na rzecz osób fizycznych. Ani Wnioskodawca, ani jego małżonek nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie najmu. Inwestycja finansowana była ze środków prywatnych. Obecnie małżonkowie chcą rozliczać przychody z najmu na wybranych przez siebie zasadach jako osoby prywatne.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytanie.

Czy zgodne z prawem będzie rozliczanie przychodów z najmu na dowolnie wybranych przez Wnioskodawcę i jego małżonka zasadach jako osoby prywatne?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma potrzeby zakładania działalności gospodarczej i możliwe będzie rozliczanie najmu na zasadach wybranych przez Wnioskodawcę i jego małżonka jako osoby prywatne.

Ani Wnioskodawca, ani jego małżonek nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie najmu lokali. Przychody z tego tytułu należy zakwalifikować jako przychody ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – najem, nie zaś jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W tym miejscu Wnioskodawca przywołał interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 13 września 2010 r. Znak: ILPB1/415-713/10-2/KL, w której Wnioskodawca zauważył, że „zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pozarolniczą działalność gospodarczą należy uznać działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z powyższej definicji wynika, że dla uznania danej działalności za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, konieczne jest spełnienie następujących przesłanek:

• działalność ma charakter zarobkowy,
• można ją zakwalifikować do jednej ze wskazanych w przepisie kategorii,
• jest prowadzona we własnym imieniu,
• w sposób zorganizowany i ciągły,
• przychody uzyskiwane z tej działalności nie mogą być zaliczane do źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Zgodnie z powyższym wyjaśnieniem, jedną z przesłanek warunkujących uznanie danej aktywności za działalność gospodarczą jest niemożność zaliczenia przychodów z niej uzyskiwanych do przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 ww. ustawy”.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując ustalenia czy przychód pochodzi z działalności gospodarczej konieczne jest w pierwszej kolejności ustalenie czy nie może być on przypisany do jednego z wymienionych w definicji działalności gospodarczej źródeł. W sytuacji, gdy jest to możliwe, przychód zostanie zakwalifikowany do kategorii przychodu z tego innego źródła – w takim przypadku nawet łączne spełnienie pozostałych wymienionych w art. 5a pkt 6 ww. ustawy elementów ustawowej definicji działalności gospodarczej nie spowoduje zakwalifikowania przychodu jako pochodzącego z pozarolniczej działalności gospodarczej. Do zakwalifikowania przychodu do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy konieczne jest łączne spełnienie wszystkich wymienionych w art. 5a pkt 6 ustawy przesłanek – aby więc zaliczyć dany przychód do źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy najpierw wykluczyć pochodzenie tego przychodu z innych źródeł (tj. źródeł wymienionych w przepisach art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 ustawy). Przyjęcie tezy opierającej się na założeniu, że dla oceny czy dany przychód pochodzi ze źródła jakim jest działalność gospodarcza wystarczy sprawdzić czy uzyskiwany przychód jest skutkiem działalności zarobkowej, wykonywanej w sposób zorganizowany, ciągły, prowadzonej we własnym imieniu na własny lub cudzy rachunek, jest nietrafne i stałoby w sprzeczności z podstawowymi regułami prawoznawstwa, które nakazują dokonywać interpretacji przepisów w oparciu o ich pełne brzmienie.

Wnioskodawca zaznaczył, że powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. W wyroku z 14 sierpnia 2008 r. sygn. akt II FSK 677/08 NSA stwierdził, że: „Zestawienie treści art. 5a pkt 6 i art. 14 ust. 2, art. 13 pkt 9, art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na to, że jeżeli w ramach działalności wykonywanej zarobkowo w sposób zorganizowany i ciągły, we własnym imieniu, na własny lub cudzy rachunek podatnik osiąga przychody, które jednocześnie odpowiadają opisowi przychodów z innego niż pozarolnicza działalność gospodarcza źródła przychodu i nie zostały zaliczone w sposób jednoznaczny do przychodów z tej działalności, to przychody te stanowią przychód z tego innego źródła. Dokonana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny wykładnia art. 5a pkt 6 ww. ustawy i przyjęcie, że aby zaliczyć dany przychód do przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej należy najpierw wykluczyć pochodzenie tego przychodu z innego źródła jest więc prawidłowa.”

Z kolei w wyroku z 25 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Łd 1492/08 WSA w Łodzi orzekł, że: „Pojęcie „działalność gospodarcza” w art. 5a ustawy oprócz elementu pozytywnego (prowadzenie działalności zarobkowej w sposób zorganizowany i ciągły), zawiera także element negatywny, uzyskane przychody nie mogą bowiem być zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ww. ustawy. Na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, mimo zmian ustawodawstwa dotyczącego pojęć podmiotowych i przedmiotowych działalności gospodarczej – definiowanych w ustawie o działalności gospodarczej, następnie Prawie działalności gospodarczej i ustawie o swobodzie działalności gospodarczej, utrzymano zasadę, w myśl której działalnością gospodarczą jest aktywność, z której przychody nie są zaliczane do innych źródeł przychodów. Ustalając czy uzyskany przez osobę fizyczną przychód pochodzi z działalności gospodarczej należy w pierwszym rzędzie podjąć próbę przypisania go do jednego z pozostałych wymienionych w ustawie źródeł. Jeśli przychód ten jest zaliczany do odrębnego źródła przychodów w świetle regulacji prawnej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to nawet spełnienie pozytywnego elementu definicji określonej w art. 5a ww. ustawy nie powoduje, że przychód podatkowo będzie uznawany za pochodzący z pozarolniczej działalności gospodarczej”. Według Wnioskodawcy warto zaznaczyć, że wyżej zaprezentowana linia orzecznicza jest aktualna i podtrzymywana w rozstrzygnięciach zarówno WSA jak i NSA (np. wyrok NSA z 18 maja 2010 r. sygn. akt II FSK 47/09).

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że przywołane powyżej orzeczenia wskazują na konieczność zaliczenia danego przychodu do odrębnego źródła wskazanego w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym należy zauważyć, że zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się także przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Jak wynika z powyższych przepisów, najem został wskazany jako źródło przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Jednakże przepis ten dotyczy tylko składników majątku związanych z prowadzoną działalnością.

Skoro w opisanym zdarzeniu działalność taka nie jest prowadzona (np. brak zgłoszenia działalności do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez Prezydenta Miasta), zdaniem Wnioskodawcy, regulacja zawarta w art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy nie będzie miała wobec niego zastosowania.

Jak wskazał wcześniej Wnioskodawca, art. 10 ww. ustawy jako odrębne źródło przychodów wymienia pozarolniczą działalność gospodarczą (ust. 1 pkt 3), przy czym do tej kategorii, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy należy zaliczyć również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z pozarolniczą działalnością gospodarczą (czyli nabytych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej lub wprowadzonych do niej przez podatnika). Ponadto, pkt 6 ust. 1 artykułu 10 ww. ustawy stanowi, że odrębnym źródłem przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W świetle przywołanych powyżej przepisów należy stwierdzić, że wynajmowanie na własny rachunek nieruchomości prywatnych jest co do zasady traktowane przez ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych jako źródło przychodów określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, wynajmowanie lub wydzierżawianie nieruchomości traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza. Z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia wynika, że nieruchomości będące przedmiotem najmu nie wchodzą w skład majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, w związku z czym przychód osiągany z tytułu najmu tych nieruchomości nie może być zakwalifikowany do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Na poparcie powyższego poglądu Wnioskodawca przywołał postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Poznań-Nowe Miasto z 22 czerwca 2007 r. o sygnaturze EDB/415-13/07/HZA z którego wynika, że decydujące znaczenie dla ustalenia czy przychody z najmu danej nieruchomości można uznać za przychody z działalności gospodarczej ma fakt wykorzystywania nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej. Zgodnie z treścią postanowienia: „Definicję działalności gospodarczej dla celów podatkowych zawiera art. 5a pkt 6 ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych. W rozumieniu tego przepisu działalność gospodarcza oznacza działalność zarobkową we wskazanym ustawą zakresie wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, z której przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ww. ustawy. Ważnym czynnikiem wpływającym na zaliczenie przychodów z najmu do przychodów z działalności gospodarczej jest zarejestrowanie przez podatnika działalności w zakresie najmu.

Jeżeli podatnik dokona wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, podając najem jako przedmiot działalności, i jednocześnie będą spełnione kryteria uznania działań podatnika za zorganizowane, tj. nastąpi zgłoszenie działalności w urzędzie skarbowym, ZUS oraz urzędzie statystycznym, nadto podatnik założy rachunek bankowy i zaprowadzi księgi podatkowe, zatrudni pracowników itp., to przychody z najmu uzyskane w ramach tej działalności należy kwalifikować jako przychody z działalności gospodarczej. Reasumując, przychody z najmu uznać należy za przychody z działalności gospodarczej, jeżeli najem jest przedmiotem działalności gospodarczej lub wynajmowany składnik majątku jest związany z działalnością gospodarczą. Jeśli nie będą spełnione powyższe kryteria, najem będzie stanowił odrębne źródło przychodów określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy”.

Wnioskodawca wskazał, że pogląd ten został również podzielony w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 16 kwietnia 2010 r. Znak: ITPB1/415-100/10/HD, w której czytamy: „Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie nieruchomości traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza. (...) w związku z tym, że przedmiotem najmu nie są składniki majątku związane z prowadzoną przez Panią działalnością gospodarczą, najem lokali mieszkalnych i użytkowych – jeśli nie jest prowadzony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej – to stanowi źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. jest to tak zwany najem prywatny”.

Podobnie w interpretacji indywidualnej wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z 5 maja 2010 r. Znak: IBPBII/2/415-126/09/JSZ, w której stwierdził, że: „Wynajem składników majątkowych nie związanych z działalnością gospodarczą może stanowić odrębne od działalności gospodarczej źródła przychodów. Przychody uzyskiwane z najmu zaliczone do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być opodatkowane – zgodnie z wolą podatnika – na zasadach ogólnych określonych w ustawie o podatku dochodowym albo ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 1998 r. Nr 144, poz. 930 ze zm.) jeżeli podatnik złoży pisemne oświadczenie o wyborze tej formy opodatkowania. (...) Jeśli zatem w istocie przedmiotem najmu będą składniki majątku nie związane z działalnością gospodarczą, umowy najmu nie zostaną zawarte w ramach tej działalności i przedmiotem działalności gospodarczej nie będzie wynajem nieruchomości własnych, to wówczas planowane wynajmowanie nieruchomości traktowane może być jako najem zaliczony do źródła przychodów o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

Wnioskodawca podsumowując powyższy fragment interpretacji indywidualnej zaznaczył, że stanowisko w niej zawarte było prawidłowe.

Wnioskodawca uważa, że jeżeli chodzi o ilość umów najmu, to w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 6 listopada 2013 r. Znak: ILPB1/415-904/13-2/TW wyraźnie jest powiedziane, że: „wybór kwalifikacji i sposobu rozliczania przychodów w ramach źródła, jakim jest działalność gospodarcza bądź najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, zależy od podatnika. Nie determinuje go ilość posiadanych nieruchomości, lecz charakter zawartych umów najmu nieruchomości, które nie stanowią składników związanych z działalnością gospodarczą.

Na poparcie własnego stanowiska Wnioskodawca poniżej przywołał:

• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 10 września 2010 r. Znak: IBPBI/1/415-584/10/AP,
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 29 kwietnia 2010 r. Znak: IBPBII/1/415-121/10/ASz,
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 5 sierpnia 2011 r. Znak: IPPBI/415-465/11-2/JB,
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 22 marca 2012 r. Znak: IBPBI/1/415-1320/11/WRz,
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 lutego 2011 r. Znak: IPPBI/415-1143/10-2/EC.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że 24 kwietnia 2014 r. została dla Wnioskodawcy wydana interpretacja indywidualna Znak: IBPBII/2/415-92/14/MZa dotycząca tego samego zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania przychodów uzyskiwanych z najmu garaży.

Przepis art. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wyliczenie tytułów powstawania źródeł przychodów ma na celu pogrupowanie tych źródeł według podobnego charakteru, co następnie skutkuje zróżnicowanym traktowaniem tychże źródeł. Ustalenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla określenia chociażby takich kwestii, jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód.

I tak zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy – odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 6 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
  
  

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonkiem są właścicielami 18 garaży, z czego 17 z nich planują wynająć. W przypadku Wnioskodawcy w celu odpowiedzi na pytanie czy może on rozliczyć przychody z najmu garaży na dowolnie wybranych przez siebie zasadach jako osoba prywatna należy przeanalizować czy planowany przez Wnioskodawcę wynajem może zostać opodatkowany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych albo na zasadach ogólnych, czy też czynność ta będzie się kwalifikować do źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121) – przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Jeśli najem nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą a więc stanowi odrębne źródło przychodów określane jako tzw. „najem prywatny”, przychody uzyskiwane z tego źródła mogą być opodatkowane:

• na zasadach ogólnych – według skali podatkowej lub
• ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.
  
  

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba, że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t.j. Dz.U. Nr 144, poz. 930 ze zm.). Oznacza to, że podstawową formą opodatkowania przychodów z najmu są tzw. „zasady ogólne” określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Innymi słowy, jeżeli podatnik nie podejmie żadnych starań celem wyboru innej formy opodatkowania (nie zadeklaruje wyboru opodatkowania uzyskiwanych przychodów z najmu poprzez złożenie do urzędu skarbowego stosownego pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych), to będzie musiał płacić podatek od dochodów z najmu według zasad i skali podatkowej określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odrębnym natomiast źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza wymieniona w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem – za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową, wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych – prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Tak więc działalność gospodarcza to taka działalność, która:

1. jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,
2. wykonywana jest w sposób ciągły. Jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu np. powtarzalny najem przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter. Przy czym o ciągłości nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań oraz ich rozmiar,
3. prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.
   
   

Zatem każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki, stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego czy podatnik dokonał jej rejestracji, czy nie, bowiem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia uznania danego działania za pozarolniczą działalność gospodarczą od faktu zarejestrowania (zgłoszenia do właściwego rejestru) tej działalności.

Dlatego też nie w każdym przypadku podatnik może sam zaliczyć przychód z wynajmowanych nieruchomości do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli bowiem rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania wskazują na znamiona działalności gospodarczej, to w takim przypadku wynajem nieruchomości spełnia przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności.

W tym miejscu przywołać należy najnowszy wyrok Sądu z 5 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 615/14, w którym wskazano, że: „W szczególności powszechnie przyjmuje się, że dla uzyskania przychodów z tego źródła nie jest konieczne, aby podatnik miał status przedsiębiorcy, nie jest konieczna rejestracja tej działalności w sposób przewidziany w odrębnych przepisach, dotyczących wymogów formalnych, jakie winna spełnić osoba prowadząca działalność gospodarczą. Nie ma także znaczenia subiektywne przekonanie podatnika, iż przychody z jego aktywności są przypisane do innego źródła przychodu (...). Prowadzenie działalności gospodarczej jest więc okolicznością subiektywną, niezależną od tego jak tę działalność ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa, co znaczy że o jej prowadzeniu nie decyduje subiektywne przekonanie podatnika o tym, że taką działalność prowadzi. Istotny jest owszem zamiar, ale ten należy zawsze odnosić i weryfikować do okoliczności faktycznych sprawy.”

W niniejszej sprawie, w ocenie Organu, są podstawy do twierdzenia, że opisany najem będzie spełniał przesłanki, o których mowa w art. 5a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i winien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że Wnioskodawca ma na celu osiąganie dochodu z przedsięwzięcia o znacznych rozmiarach. Pewne jest, że Wnioskodawca planując wynajem garaży, dąży do osiągnięcia dochodu z tej działalności. Fakt, że Wnioskodawca zamierza wynajmować 17 spośród 18 garaży świadczy o tym, że plany Wnioskodawcy dotyczące najmu tych garaży będą miały charakter powtarzalny i długofalowy. Wątpliwości Organu nie budzi również to, że Wnioskodawcy będzie towarzyszył zamiar zorganizowanego i ciągłego uzyskiwania dochodu z tej inwestycji (z najmu), który na pewno po pewnym czasie zwróciłby Wnioskodawcy poniesione koszty nabycia (budowy) tych garaży. Wnioskodawca bynajmniej nie musi przy tym wynajmować wszystkich garaży, aby powyższe wnioski zachowały aktualność.

Powyższe okoliczności powodują, że Organ jednoznacznie stwierdza, że planowany najem będzie spełniał przesłanki prowadzenia działalności gospodarczej wymienione w art. 5a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A skoro przesłanki takie zostałyby przez Wnioskodawcę jako osobę prywatną spełnione, to opodatkowanie przychodów z najmu na dowolnie wybranych przez Wnioskodawcę zasadach, tj. na zasadach ogólnych – według skali podatkowej lub ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych będzie niemożliwe.

Tym samym Wnioskodawca od momentu uzyskania przychodów z wynajmu garaży (nawet kilku spośród pozostałych 17 sztuk) będzie mieć obowiązek założenia działalności gospodarczej i opodatkowania ich jako przychody z działalności gospodarczej, której definicja została zawarta w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego jak i wyroków sądów wskazać należy, że orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym czy zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia zostały wydane. Organ nie podziela zawartego w nich stanowiska zwłaszcza, że znane są orzeczenia (np. przywołane wyżej) potwierdzające prawidłowość stanowiska organu podatkowego zawartego w uzasadnieniu interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) – w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.