Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-352/14/CzP
z 26 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 24 marca 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 26 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków odpowiadających wysokości środków pieniężnych, przekazanych w związku z toczącymi się sprawami karnymi na rachunek bankowy - konto sum depozytowych Prokuratury, celem ich zabezpieczenia na poczet kar majątkowych lub środków karnych o charakterze majątkowym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków odpowiadających wysokości środków pieniężnych, przekazanych w związku z toczącymi się sprawami karnymi na rachunek bankowy - konto sum depozytowych Prokuratury, celem ich zabezpieczenia na poczet kar majątkowych lub środków karnych o charakterze majątkowym.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dokonywania rozliczeń płatnych smsów .... Usługi SMS ... ... stanowią rozwiązanie dla serwisów internetowych, nadawców wiadomości elektronicznych oraz osób prowadzących kampanie marketingowe. Usługi oparte na ... SMS są narzędziem do realizacji płatnego dostępu do zasobów serwisu www. Klient otrzymuje możliwość korzystania z płatnej części witryny internetowej po wysłaniu sms. W ramach usług ... istnieje możliwość realizacji dostępu jednorazowego lub abonamentowego. Za pośrednictwem systemu ... SMS ... można również obsługiwać dodatki do stron www. Kontrahenci Spółki nakłaniali użytkowników internetu do wysyłania wysokopłatnych wiadomości tekstowych SMS .... Uzyskane kwoty były następnie przekazywane do Spółki, jednak okazało się, że środki te zostały wygenerowane w wyniku, poniżej przedstawionych, mechanizmów przestępczych, których istnienia Spółka nie miała świadomości. Uzyskane pieniądze Spółka była zobowiązana przekazać na rachunek bankowy - konto sum depozytowych Prokuratury, w związku z zabezpieczeniem powyższych środków pieniężnych na poczet kar majątkowych lub środków karnych o charakterze majątkowym. Prawidłowa transakcja pomiędzy Spółką a kontrahentem polegała na zapewnieniu przez nią obsługi technicznej całej operacji w systemie SMS ... polegającej na rozliczeniu wysłanych smsów, w tym odebraniu odpowiednich środków pieniężnych, a następnie przekazaniu kontrahentom odpowiedniej kwoty, po pobraniu przez Spółkę odpowiedniej prowizji.

Nieuczciwi kontrahenci Spółki zakładali masowo i w sposób zautomatyzowany fikcyjne profile użytkowników portalu społecznościowego, które następnie generowały miliony niechcianych wiadomości do innych prawdziwych użytkowników portalu, tzw. spam. W treści korespondencji, z której wynikało pochodzenie od innych znajomych adresatom użytkowników, znajdowały się odnośniki do stron www. Treść tych wiadomości zachęcała do wysyłania z telefonów komórkowych wysokopłatnych wiadomości sms na numery typu .... W zamian za wysłanie takiego smsa użytkownik miał rzekomo otrzymać zindywidualizowane i tylko jego dotyczące informacje. W rzeczywistości jednak wiadomości o takiej samej treści generowane były z fikcyjnych profili automatycznie.

Prokurator Prokuratury Okręgowej w postępowaniu przeciwko nieuczciwym kontrahentom Spółki o czyny z art. 286 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. Nr 88, poz. 553 ze zm.) postanowił uznać za dowód rzeczowy pieniądze w łącznej kwocie 51.262,10 zł pochodzące z przestępstwa (kwota ta została następnie skorygowana na podstawie kolejnych postanowień), a uzyskane w wyniku wysyłania płatnych SMSów ... i rozliczanych następnie przez Spółkę; postanowiono przechowywać powyższy dowód rzeczowy na rachunku bankowym Prokuratury Okręgowej, zobowiązując jednocześnie Spółkę do przelania ww. kwoty na rachunek bankowy Prokuratury Okręgowej. Następnie na skutek zażalenia obrońcy, prokurator postanowił zmienić poprzednie postanowienie w przedmiocie dowodów rzeczowych poprzez zabezpieczenie na mieniu, wykonania orzeczenia zwrotu korzyści majątkowej, tj. zobowiązania 43.717,50 zł oraz drugim postanowieniem - zobowiązania 6.458,85 zł.

Z kolei inni nieuczciwi kontrahenci popełnili przestępstwo polegające na rozpowszechnianiu bez uprawnienia za pośrednictwem internetu utworów audiowizualnych poprzez publiczne i odpłatne udostępnianie filmów na swojej witrynie na szkodę innych podmiotów zajmujących się ich dystrybucją polegające na naruszeniu art. 116 ust. 3 ustawy o ochronie praw autorskich i prawach pokrewnych (winno być: ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo autorskie i prawo pokrewne t.j. Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.). Kontrahenci zawarli ze Spółką umowy dotyczące płatności dokonywanych za jej pośrednictwem przez osoby fizyczne lub prawne dokonujące zakupów na portalu prowadzonym przez kontrahenta. Środki te następnie miały zostać przekazane do dyspozycji kontrahentów. W sprawie postanowiono zażądać od Spółki wydania rzeczy mogących stanowić dowód rzeczowy w sprawie lub podlegających zajęciu w celu zabezpieczenia kar majątkowych lub środków karnych o charakterze majątkowym, tj. środków pieniężnych w wysokości 350.600,76 zł oraz 5.688,50 zł, zgromadzonych odpowiednio dla każdego z kontrahentów Spółki, na prowadzonym przez niego rachunku, poprzez przekazanie tych środków na rachunek bankowy - konto sum depozytwoych Prokuratury.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z okolicznościami przedstawionymi w stanie faktycznym, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatek odpowiadający wysokości środków pieniężnych przekazanych w związku z toczącą się sprawą karną na rachunek bankowy - konto sum depozytowych Prokuratury celem ich zabezpieczenia na poczet kar majątkowych lub środków karnych o charakterze majątkowym?

Zdaniem Spółki, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74 poz. 397, ze zm., dalej: „updop”), środki pieniężne przekazane na rachunek bankowy - konto sum depozytowych Prokuratury celem ich zabezpieczenia na poczet kar majątkowych lub środków karnych o charakterze majątkowym powinno się zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu. W sytuacji skazania kontrahentów Spółki prawomocnym wyrokiem sądu karnego, środki pieniężne znajdujące się na rachunku bankowym Prokuratury ulegną przepadkowi wraz z prowizją przeznaczoną dla Spółki należną za obsługę techniczną systemu SMS ..., natomiast w razie uniewinnienia powyższe środki zostaną wypłacone kontrahentom zgodnie z umowami.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, środki pieniężne przekazane na rachunek bankowy - konto sum depozytowych Prokuratury spełniają wszelkie przesłanki, aby zostać uznane za koszty uzyskania przychodu. W doktrynie wyróżnia się cztery główne przesłanki kosztu uzyskania przychodów wynikające wprost z normy art. 15 updop:

1.jest to koszt poniesiony,

2.został poniesiony przez podatnika,

3.służy osiągnięciu przychodu, czyli został poniesiony w celu jego osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

4.nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 updop, jako wyłączony z katalogu kosztów uzyskania przychodów,

oraz dalsze przesłanki wprost nie wyrażone w art. 15 updop, jednak powszechnie uznawane przez doktrynę:

5.koszt ma charakter definitywny (rzeczywisty),

6.pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

7.został właściwie udokumentowany.

1.Poniesienie kosztu.

Pierwszy z powyższych warunków, zdaniem Spółki, powinien zostać uznany za spełniony. Poniesienie kosztu oznacza zaistnienie „zobowiązania do świadczenia czegoś” po stronie podatnika. Jak słusznie wskazuje K. Mielus pojęcia „poniesienia” nie należy jednak utożsamiać z faktycznym wydatkiem (ten może jedynie w określonych przypadkach decydować o momencie potrącalności danego kosztu), ale należy szukać w wykładni językowej, poprzez odczytanie znaczenia tego słowa. Pierwszeństwo bowiem reguł wykładni językowej uznawane za fundament w wykładni prawa, ma szczególne znaczenie w wypadku prawa podatkowego (Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Komentarz, red. A. Obońska, 2013). Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że pomimo tego, że przedmiotowe środki przekazane na konto sum depozytowych prokuratury w celu zabezpieczenia kar majątkowych lub środków karnych o charakterze majątkowym nie stanowią faktycznego wydatku sensu stricto, jednak mając na względzie wykładnię literalną, zdaniem Spółki, stanowią „zobowiązanie do świadczenia czegoś”, a w konsekwencji koszt uzyskania przychodu.

2.Poniesienie kosztu przez podatnika.

Druga z przesłanek - poniesienie kosztu przez podatnika - w przedmiotowej sprawie również została spełniona. Warunkiem uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest poniesienie go przez podatnika, tzn. ostatecznie wydatek musi zostać pokryty z zasobów finansowych podatnika. W przedmiotowym przypadku mamy do czynienia właśnie z taką sytuacją - wydatek w postaci przeniesienia środków pieniężnych na rachunek bankowy Prokuratury został poniesiony przez Spółkę.

3.Przeznaczenie kosztu.

Następną przesłanką jest odpowiednie przeznaczenie danego kosztu, tzn. ma on służyć osiągnięciu przychodu, czyli zostać poniesiony w celu jego osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Należy zaznaczyć, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z kosztem mającym na celu zachowanie źródeł przychodu. Zgodnie z poglądami doktryny kosztami poniesionymi w celu zachowania źródeł przychodów będą wszelkie koszty poniesione w celu pozostania w posiadaniu przychodów, dochowania status quo w przypadku otrzymywanych przychodów (Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Komentarz, red. A. Obońska, 2013). Podatnik przekazując środki na konto sum depozytowych prokuratury pośrednio realizuje umowę ze swoimi kontrahentami, gdyż w razie uniewinnienia tych kontrahentów powyższe środki zostaną im przekazane. Znaczenie ma tutaj utrzymywanie dobrych relacji gospodarczych z kontrahentami - zachowanie statusu quo, co w tym przypadku z całą pewnością uzasadnia zakwalifikowanie poniesionych wydatków jako kosztów w celu zachowania źródeł przychodu.

4.Wyłączenia z katalogu kosztów uzyskania przychodów.

Kolejna przesłanka stanowi przesłankę negatywną, tzn. jest to warunek, aby dany wydatek nie był zawarty w katalogu wydatków, których w rozumieniu stosownych przepisów nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Przedmiotowa sytuacja nie została wymieniona w powyższym katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 updop.

5.Definitywność kosztu.

Istotną przesłankę nie wyrażoną literalnie w ustawie stanowi definitywność kosztu. Oznacza ona, że wartość wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, co słusznie potwierdza orzeczenie WSA za koszty uzyskania przychodów uznane mogą zostać jedynie wydatki o charakterze definitywnym, które nie podlegają zwrotowi (wyrok NSA z 20 marca 1996 r. sygn. akt SA/Ka 332/95). Mając powyższe na uwadze, zdaniem Spółki, wydatek w postaci przekazania środków pieniężnych na rachunek bankowy sum depozytowych prokuratury cechuje się definitywnością. Niezależnie od orzeczenia sądu - czy będzie to wyrok skazujący kontrahentów czy też wyrok uniewinniający - powyższa suma nie wróci do Spółki. W sytuacji skazania kwota znajdująca się na rachunku bankowym prokuratury zostanie przeznaczona na poczet kar lub środków karnych, natomiast w przypadku uniewinnienia zgodnie z treścią umów pomiędzy Spółką, a jej kontrahentami - zostanie przekazana tym drugim.

6.Związek kosztu z działalnością gospodarczą.

Następną przesłanką, która nie została wyrażona wprost w ustawie, jest związek kosztu z działalnością gospodarczą podatnika. Zakres prowadzonej działalności gospodarczej podatnika jest określany w akcie organizacyjnym danego przedsiębiorcy. Należy zaznaczyć, że sądy administracyjne wielokrotnie podkreślały bezpośredni związek kosztów uzyskania przychodów z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. W przedmiotowej sprawie wydatek w postaci sum pieniężnych przekazanych na konto bankowe prokuratury jak najbardziej należy do zakresu działalności gospodarczej Spółki. Przekazane sumy miały związek z jej działalnością - obsługa systemu SMS ... - a powyższe kwoty wprost wynikały z umów zawieranych w tym przedmiocie.

7.Właściwe udokumentowanie kosztu.

Ostatnią przesłanką o charakterze formalnym jest obowiązek udokumentowania kosztu. W przedmiotowej sprawie wszelka konieczna dokumentacja w postaci umów, faktur oraz odpowiednich postanowień prokuratury została prawidłowo sporządzona i zachowana, dlatego zdaniem Spółki, przesłanka ta jest spełniona.

Podsumowując, środki pieniężne przekazane na rachunek bankowy - konto sum depozytowych prokuratury stanowią w świetle art. 15 updop koszt uzyskania przychodu w związku z faktem spełniania wszystkich wymaganych, przedstawionych powyżej, przesłanek. Z uwagi na powyższe niezależnie od wyroku sądu karnego w sprawie nieuczciwych kontrahentów Spółki, jej zdaniem, wydatki stanowią koszty uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, musi łącznie spełniać następujące warunki:

• zostać poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• być definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• być poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• zostać właściwie udokumentowany,
• nie znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów (w szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów).

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać celowość wydatku, tj. istnienie związku przyczynowego pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

Należy także podkreślić, że obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop.

Z opisu stanu faktycznego wynika m.in., że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dokonywania rozliczeń płatnych smsów .... Usługi SMS ... ... stanowią rozwiązanie dla serwisów internetowych, nadawców wiadomości elektronicznych oraz osób prowadzących kampanie marketingowe. Usługi oparte na ... SMS są narzędziem do realizacji płatnego dostępu do zasobów serwisu www. Prawidłowa transakcja pomiędzy Spółką a kontrahentem polegała na zapewnieniu przez nią obsługi technicznej całej operacji w systemie SMS ... polegającej na rozliczeniu wysłanych smsów, w tym odebraniu odpowiednich środków pieniężnych, a następnie przekazaniu kontrahentom odpowiedniej kwoty, po pobraniu przez Spółkę odpowiedniej prowizji. Kontrahenci Spółki nakłaniali użytkowników internetu do wysyłania wysokopłatnych wiadomości tekstowych SMS .... Uzyskane kwoty były następnie przekazywane do Spółki, jednak okazało się, że środki te zostały wygenerowane w wyniku mechanizmów przestępczych, których istnienia Spółka nie miała świadomości. Uzyskane pieniądze Spółka była zobowiązana przekazać na rachunek bankowy - konto sum depozytowych Prokuratury, w związku z ich zabezpieczeniem na poczet kar majątkowych lub środków karnych o charakterze majątkowym.

Z kolei inni nieuczciwi kontrahenci popełnili przestępstwo polegające na rozpowszechnianiu bez uprawnienia za pośrednictwem internetu utworów audiowizualnych poprzez publiczne i odpłatne udostępnianie filmów na swojej witrynie na szkodę innych podmiotów zajmujących się ich dystrybucją polegające na naruszeniu art. 116 ust. 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo autorskie i prawo pokrewne t.j. Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.). Kontrahenci zawarli ze Spółką umowy dotyczące płatności dokonywanych za jej pośrednictwem przez osoby fizyczne lub prawne dokonujące zakupów na portalu prowadzonym przez kontrahenta. Środki te następnie miały zostać przekazane do dyspozycji kontrahentów. W sprawie postanowiono zażądać od Spółki wydania rzeczy mogących stanowić dowód rzeczowy w sprawie lub podlegających zajęciu w celu zabezpieczenia kar majątkowych lub środków karnych o charakterze majątkowym, tj. środków pieniężnych zgromadzonych odpowiednio dla każdego z kontrahentów Spółki, na prowadzonym przez niego rachunku, poprzez przekazanie tych środków na rachunek bankowy - konto sum depozytwoych Prokuratury.

W myśl art. 217 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postepowania karnego (Dz.U Nr 89, poz. 555 ze zm.), rzeczy mogące stanowić dowód w sprawie lub podlegające zajęciu w celu zabezpieczenia kar majątkowych, środków karnych o charakterze majątkowym albo roszczeń o naprawienie szkody należy wydać na żądanie sądu lub prokuratora, a w wypadkach niecierpiących zwłoki - także na żądanie Policji lub innego uprawnionego organu.

Odnosząc powołane przepisy do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku stwierdzić należy, że:

1. przekazanie części środków, która po potrąceniu należnej Spółce prowizji miała zostać przekazana do kontrahentów (Spółka pełniła bowiem jedynie rolę pośrednika w rozliczeniach kontrahentów z ich klientami), a więc środków, które nie były własnością Spółki - nie może być rozpatrywane w ogóle pod względem kosztowym,
2. przekazanie części odpowiadającej ww. prowizji, również nie może być rozpatrywane pod względem kosztowym; po zakończeniu postepowania można natomiast rozpatrywać, czy część ta stanowiła przychód należny Spółki z tytułu wykonanej usługi.
   
   

Mając powyższe na uwadze stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.