Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-326/14/AK
z 30 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2014 r. (data wpływu 13 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności przemieszczenia towarów z innego kraju UE na terytorium Polski, uznania czynności konfekcjonowania towarów za usługę, miejsca świadczenia i opodatkowania tych usług oraz sposobu ich dokumentowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności przemieszczenia towarów z innego kraju UE na terytorium Polski, uznania czynności konfekcjonowania towarów za usługę, miejsca świadczenia i opodatkowania tych usług oraz sposobu ich dokumentowania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i na podstawie przepisu art. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów na terytorium RP (nieograniczony obowiązek podatkowy), jest również zarejestrowana w jako podatnik VAT czynny.

Spółka współpracuje z kontrahentem francuskim, który produkuje karty SIM do telefonów komórkowych. Wyprodukowane przez siebie karty kontrahent francuski dostarcza Spółce w celu ich konfekcjonowania. Usługa konfekcjonowania polega na umieszczeniu pojedynczej karty w osobnym opakowaniu, do którego dokłada się: drukowaną instrukcję, materiały reklamowe i informacyjne, oraz inne elementy wskazane przez kontrahenta. Wszystkie materiały używane przez Spółkę do konfekcjonowania wytwarzane są bądź bezpośrednio przez Spółkę bądź przez podwykonawcę na jej zlecenie (zdarza się, że jest to podwykonawca wprost wskazany przez kontrahenta), ściśle według wytycznych kontrahenta oraz zgodnie z przesyłanymi przez niego projektami czy wzorami. W celu prawidłowego przygotowania opakowania i jego zawartości (poza samą kartą SIM), Spółka otrzymuje od kontrahenta szczegółowy projekt (grafika, wymiary, napisy) oraz zawartość merytoryczną instrukcji oraz pozostałych materiałów stanowiących zawartość opakowania, opis ich szaty graficznej, wymiary a także tworzywo i jego rodzaj, z którego mają być wykonane zarówno opakowania jak i ich zawartość (dalej „Materiały"). Często zdarza się, że Spółka przesyła do kontrahenta próbną partię już gotowych Materiałów do akceptacji przez kontrahenta. Materiały mogą służyć do pakowania wyłącznie kart pochodzących od tego kontrahenta.

Celem konfekcjonowania kart jest ich przygotowanie do wystawienia do sprzedaży dla klienta końcowego. Opakowane karty SIM są następnie powrotnie transportowane do Francji lub innego miejsca wskazanego przez kontrahenta francuskiego, które może znajdować się na terenie Unii Europejskiej, jak i poza nią. Transport powrotny opakowanych kart SIM odbywa się w zależności od wskazania kontrahenta, zarówno transportem zorganizowanym przez Spółkę, jak i transportem własnym kontrahenta, który wówczas sam odbiera gotowe pakiety z magazynu Spółki. Kontrahent francuski jest podmiotem zarejestrowanym na terytorium Francji jako podatnik podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przemieszczenie kart z terytorium Francji na terytorium Polski w celu poddania ich konfekcjonowaniu a następnie powrotnemu wywiezieniu, tak jak opisano w stanie faktycznym, skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług po stronie Spółki?
2. Czy czynności Spółki polegające na konfekcjonowaniu kart należących do kontrahenta francuskiego stanowić będą świadczenie usług w rozumieniu przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, czy odpłatną dostawę towarów w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 1 ustawy?
3. W przypadku uznania, że czynności konfekcjonowania stanowią świadczenie usług w rozumieniu przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, czy miejscem świadczenia tych usług będzie terytorium Francji?
4. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 3, czy Spółka będzie postępowała prawidłowo dokumentując wykonanie usługi konfekcjonowania fakturą zawierającą adnotację „odwrotne obciążenie"?

Odpowiedź na pytanie nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, przemieszczenie kart z terytorium Francji na terytorium Polski w celu poddania ich konfekcjonowaniu a następnie powrotnemu wywozowi na terytorium Francji nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Za dostawę towarów, zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 ustawy). Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te maja służyć działalności gospodarczej podatnika.

Za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów nie uważa się przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy, w przypadku gdy towary mają być przedmiotem wykonanych na terytorium kraju na rzecz tego podatnika usług.

Przede wszystkim wskazać należy, że w opisanym stanie faktycznym przemieszczenie towarów - kart SIM z terytorium Francji na terytorium Polski nie jest związane z przeniesieniem na Spółkę prawa do dysponowania towarem jak właściciel. Nie zachodzą więc przesłanki do uznania, iż ma miejsce dostawa towarów na rzecz Spółki. Nie dochodzi również do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, gdyż nie dochodzi do przemieszczenia na terytorium kraju towarów, które należałyby do Spółki (co jest przesłanką uznania, że zachodzi WNT). Przemieszczane towary pozostają własnością kontrahenta francuskiego i przez cały czas kiedy fizycznie znajdują się na terytorium Polski prawo do dysponowania nimi jak właściciel przysługuje wyłącznie kontrahentowi francuskiemu. Przemieszczenie towarów dokonywane jest wyłącznie w celu wykonania na tym towarze usług a następnie dokonania powrotnego wywozu na terytorium Francji. Na takie zakwalifikowanie opisanych czynności nie ma wpływu sposób dokonania powrotnego wywozu towaru, to jest bez znaczenia pozostaje, czy powrotny wywóz dokonywany jest przy pomocy transportu zorganizowanego przez Spółkę, czy transportem własnym kontrahenta francuskiego.

Wobec powyższego do faktycznego przemieszczenia towarów opisanego w stanie faktycznym nie znajdują zastosowania przepisy art. 5 ust. 1, art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1 oraz art. 9 ust. 1 ustawy, regulujące zakres opodatkowania VAT. Z tej przyczyny uznać należy, że przemieszczenie towarów z Francji na terytorium kraju, a następnie ich powrotny wywóz po dokonaniu na tych towarach czynności konfekcjonowania, nie stanowi czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Do opisanego stanu faktycznego nie znajdują również zastosowania przepisy art. 11 ust. 1 ustawy oraz art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy, gdyż przepisy te dotyczą przemieszczania oraz wykonywania usług na towarach należących do podatnika. Natomiast w przedmiotowej sprawie towary - karty SIM, mimo że znajdują się we władaniu Spółki, nie stanowią towaru do niej należącego. W żadnym momencie stanu faktycznego Spółka nie nabywa prawa do dysponowania towarami jak właściciel.

Reasumując, przemieszczenie towarów z terytorium Francji na terytorium Polski a następnie powrotny ich wywóz w opisanym stanie faktycznym nie stanowią czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Odpowiedź na pytanie nr 2.

Zdaniem Spółki, czynności konfekcjonowania opisane w stanie faktycznym stanowią świadczenie usług w rozumieniu przepisu art. 8 ust. 1 ustawy - również przy uwzględnieniu faktu, iż materiały niezbędne do wyświadczenia tej usługi są wytwarzane przez Spółkę. Usługa świadczona przez Spółkę na rzecz kontrahenta francuskiego jest jedną usługą złożoną, która nie podlega podziałowi na poszczególne czynności czy świadczenia, które podlegałyby osobnemu opodatkowaniu.

Przystępując do oceny charakteru świadczeń Spółki w zakresie konfekcjonowania kart pod kątem rozstrzygnięcia, czy świadczy jedną usługę, czy też świadczy usługę i dokonuje dostawy towarów zbadać należy cel i charakter dokonywanych przez Spółkę czynności. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, celem konfekcjonowania kart SIM jest ich przygotowanie do docelowej sprzedaży tak, aby zachęcić końcowego nabywcę do zakupu kart oferowanych przez kontrahenta francuskiego. Celem tego kontrahenta nie jest nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel wytworzonymi przez Spółkę Materiałami, które same w sobie - to jest bez usługi umieszczenia w nich karty SIM - nie mają dla kontrahenta wartości handlowej. Z drugiej strony, Spółka wytwarza Materiały wyłącznie w celu prawidłowego wykonania konkretnej usługi na rzecz danego kontrahenta. Jak wskazano w opisanym stanie faktycznym, Spółka wytwarza Materiały ściśle według drobiazgowych wytycznych kontrahenta i wyłącznie w celu wykonania zamówionej przez tego kontrahenta usługi konfekcjonowania.

Wytworzone przez Spółkę Materiały bez usługi konfekcjonowania nie mają wartości handlowej i nie mogą podlegać dostawie towarów na rzecz innego podmiotu.

W przedmiotowym stanie faktycznym mamy więc do czynienia z usługą kompleksową polegającą na konfekcjonowaniu kart SIM przy użyciu wytworzonych przez Spółkę Materiałów. Wyświadczenie usługi nie jest możliwe bez wytworzenia Materiałów, ale samo wytworzenie Materiałów bez ich późniejszego użycia w procesie konfekcjonowania nie ma sensu gospodarczego. Z punktu widzenia gospodarczego nie jest możliwe rozdzielenie tych czynności, np. na dostawę towarów - Materiałów i świadczenie usługi konfekcjonowania. Rozdzielenie tych czynności stanowiłoby sztuczny podział nie znajdujący uzasadnienia gospodarczego.

W tym miejscu przywołać należy orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, który wielokrotnie potwierdzał, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług według określonej stawki podlega sprzedaż ze wszystkimi elementami składającymi się na kompleksowy jej zakres określony w umowie. I tak, w wyroku z dnia 27 października 2005 r., sygn. akt C-41/04 w sprawie Levob Verzekeringen BV Trybunał stwierdził, że jeżeli dwie lub więcej czynności (typu: dostawa towarów lub/i świadczenie usług) dokonane przez podatnika na rzecz nabywcy są tak ściśle ze sobą związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielnie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania podatku VAT (czyli albo dostawę określonego towaru, albo świadczenie konkretnej usługi), i to nawet wówczas, gdy następuje to za zapłatą dwóch lub wielu odrębnych cen.

Cytowanym wyrokiem potwierdził swoje wcześniejsze stanowisko wyrażone w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd (CPP) v. Commissioners of Customs and Excise (Wielka Brytania). Wówczas Trybunał uznał, że w celu ustalenia dla celów VAT, czy świadczenie usług obejmujące kilka części składowych należy traktować jako jedno świadczenie, czy też jako dwa lub więcej świadczeń wycenianych odrębnie, należy przede wszystkim wziąć pod uwagę treść artykułu 2(1) VI Dyrektywy, zgodnie z którym każde świadczenie usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne oraz fakt, iż świadczenie obejmujące z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę nie powinno być sztucznie dzielone, co mogłoby prowadzić do nieprawidłowości w funkcjonowaniu systemu podatku VAT. Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej. W wyroku z dnia 2 maja 1996 r., w sprawie C-231/94 Faaborg-Gelting Linen ETS orzekł, że jeżeli transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich dokonywana jest rozpatrywana transakcja celem określenia, po pierwsze, czy są to dwa lub więcej niż dwa świadczenia odrębne, czy też jednolite świadczenie, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku owo jednolite świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako świadczenie usługi.

Analogicznie: wyrok z dnia 15 maja 2001 r. w sprawie C-34/99 Primback, wyrok z dnia 27 października 2005 r. sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV v. Staatssecretaris van Financien, wyrok z dnia 29 marca 2007 r. w sprawie 111/05 Aktiebolaget NN v. Skatteverket, wyrok z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Ministero dell"Economia e delie Finanze przeciwko Part Service Srl, wyrok z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94 Faaborg - Gelting Linien A/S v. Finanzamt Flensburg (ECR 1996/4-5/1-02395).

Stanowisko to potwierdzone zostało też wielokrotnie przez orzecznictwo polskich sądów administracyjnych: wyrok NSA z dnia 25 stycznia 2007 r. sygn. akt I FSK 499/06, wyrok NSA z dnia 2 grudnia 2008 r. w sprawie I FSK 1946/07, wyrok NSA z dnia 27 czerwca 2008 r. w sprawie I FSK 741/07, wyrok NSA z dnia 24 października 2007 r. w sprawie I SA/Wr 816/07.

Zdaniem Spółki, w opisanym stanie faktycznym mamy do czynienia z sytuacją, w której świadczenie jednej usługi - konfekcjonowania kart SIM składa się z szeregu różnych czynności, które zmierzają do wykonania tej właśnie usługi i mają sens gospodarczy tylko z punktu widzenia świadczenia tej usługi. Spółka nie dokonuje na rzecz kontrahenta francuskiego osobno dostawy towarów w postaci wytworzonych Materiałów i nie świadczy osobno usługi włożenia pojedynczej karty SIM do osobnego opakowania.

Reasumując, wszystkie podejmowane przez Spółkę czynności związane z konfekcjonowaniem kart SIM w opisanym stanie faktycznym stanowią świadczenie przez Spółkę na rzecz kontrahenta francuskiego jednej niepodzielnej usługi w rozumieniu przepisu art. 8 ust. 1 ustawy.

Odpowiedź na pytanie nr 3.

Zgodnie z przepisem art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Dla potrzeb stosowana rozdziału 3 ustawy (Miejsce świadczenia usług), zgodnie z przepisem art. 28a ustawy, ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.

W związku z faktem, iż kontrahent francuski jest podatnikiem VAT zarejestrowanym we Francji, zgodnie z przepisem art. 28b ustawy, miejscem świadczenia usługi konfekcjonowania będzie siedziba działalności gospodarczej spółki francuskiej, tj. terytorium Francji.

Odpowiedź na pytanie nr 4.

Zgodnie z przepisem art. 106a ust. 2a ustawy, przepisy dotyczące zasad fakturowania dostawy towarów i świadczenia usług stosuje się również do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są czynności [...] w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika.

W takim przypadku zastosowanie znajduje przepis art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy, zgodnie z którym poza danymi, wskazanymi w przepisach tego artykułu w punktach 1-11 oraz 15, wystawca faktury umieszcza wyrazy „odwrotne obciążenie", z uwagi na fakt, iż podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku jest nabywca usługi.

Spółka będzie więc zobowiązana do wystawienia na rzecz kontrahenta francuskiego faktury dokumentującej wykonanie usługi, która zgodnie z brzmieniem przepisu art. 106e pkt 1-11, 15 oraz 18 powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
   
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
   
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
   
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
   
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
    

11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
    

15. kwotę należności ogółem;

18. w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy "odwrotne obciążenie".

Spółka wskazuje, że jej stanowisko opisane w niniejszym wniosku, poza przytoczonymi wyrokami sądowymi, znajduje również oparcie w poniższych interpretacjach prawa podatkowego. Interpretacje organów podatkowych

1. IS w Warszawie z dnia 26 października 2011 r. w sprawie IPPP3/443-1056/11-2/MPe,
2. IS w Katowicach z dnia 31 maja 2010 r. w sprawie IBPP3/443-355/10/PH,
3. IS w Warszawie z dnia 31 sierpnia 2010 w sprawie IPPP3/443-467/10-4/KC,
4. IS w Warszawie z dnia 5 lipca 2010 r. w sprawie IPPP3/443-372/10-2/KT,
5. IS w Łodzie z dnia 22 sierpnia 2013 r., w sprawie IPTPP2/443-402/13-4/JS,
6. IS w Łodzi z dnia 21 sierpnia 2013 r. w sprawie IPTPP2/443-472/13-4/PR,
7. IS w Bydgoszczy z dnia 25 kwietnia 2013 r. w sprawie ITPP3/443-65a/13/MD.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.