INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2013 r. (data wpływu 8 lutego 2013 r.), uzupełnionym w dniu 23 kwietnia 2013 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku mającej zastosowanie do usług na ruchomym majątku rzeczowym świadczonych na rzecz kontrahenta z innego kraju Unii Europejskiej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 23 kwietnia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku mającej zastosowanie do usług na ruchomym majątku rzeczowym świadczonych na rzecz kontrahenta z innego kraju Unii Europejskiej.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą … (dalej Wnioskodawca). Jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT oraz posiada status podatnika VAT UE. Na zlecenie szwedzkiej firmy, która jest podatnikiem VAT (dalej Spółka szwedzka), przesłane drogą elektroniczną, wykonuje usługę na materiale odebranym z firmy … (dalej Spółka polska). Dotychczas żadna ze stron nie podpisała umowy o współpracy. Wykonuje usługi w oparciu o jednorazowe zlecenia w ramach potrzeb zleceniodawcy. Zgodnie z przyjętym zleceniem materiał, na którym Wnioskodawca wykonuje usługi jest pobierany i zwracany do Spółki polskiej. Materiał służący wykonaniu zlecenia nie jest własnością Wnioskodawcy na żadnym etapie procesów technologicznych przeprowadzanych w jego siedzibie. Wnioskodawca posiada wiedzę, że materiał otrzymywany ze Spółki polskiej jest własnością Spółki szwedzkiej. Dokument jaki Wnioskodawca otrzymuje podczas odbioru materiału do obróbki, wystawiany jest przez Spółkę polską.

Powierzony materiał jest bardzo specyficzny (jest to aluminiowy odlew o nietypowych kształtach). Usługa Wnioskodawcy polega na precyzyjnym frezowaniu, toczeniu, a także malowaniu, anodowaniu, itd. tych detali w procesach technologicznych, zgodnie z otrzymaną dokumentacją (zleceniem). Po wykonaniu usługi przedmiot zlecenia jest zwracany/przekazywany do Spółki polskiej zgodnie z terminami potwierdzonymi na zamówieniach. Pobranie i „zdanie”/przekazanie przedmiotu zlecenia odbywa się z wykorzystaniem dokumentu WZ, który potwierdza pracownik Spółki polskiej. Przedmiot zlecenia nie jest wyrobem gotowym, lecz podlega dalszemu procesowi obróbki w …. Wnioskodawca nie otrzymuje żadnych dokumentów potwierdzających przemieszczenie przedmiotu zlecenia poza granicę Polski. Wnioskodawca wystawia faktury, na których określa, że nabywcą usług i odbiorcą faktur jest Spółka szwedzka (płatność za wystawione faktury dokonywana jest również przez tą Spółkę), a odbiorcą wykonywanych usług jest Spółka polska. Wnioskodawca stosuje stawkę VAT 23%. Spółka szwedzka jest większościowym (99,9%) wspólnikiem w Spółce polskiej (drugi wspólnik posiada 0,10% udziałów). Wnioskodawca dysponuje oświadczeniem Spółki szwedzkiej, w którym stwierdza się, że firma ta nie posiada „stałego miejsca działalności” na terenie Polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy stosując w stosunku do usługi 23% stawkę podatku Wnioskodawca postępuje prawidłowo...

Zdaniem Wnioskodawcy, postępuje nieprawidłowo stosując stawkę VAT 23%. Mimo, że towar pozostaje w kraju, a nabywca to firma ze Szwecji, powinien stosować stawkę „np”, mając na uwadze art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług będzie miejsce, gdzie usługobiorca posiada siedzibę, czyli w opisywanym przypadku Szwecja.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) – zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W tym miejscu wskazać należy, że podatek od towarów i usług jest podatkiem o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane w tym państwie. Zatem określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania. Ustalenie miejsca świadczenia jest szczególnie istotne w przypadku świadczenia usług, które odbywa się pomiędzy podmiotami podlegającymi różnym jurysdykcjom podatkowym lub usług, które mają charakter transgraniczny.

Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie zostały zwarte w rozdziale 3 „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”, Dział V ustawy.

W art. 28a ustawy wskazano, iż na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:




1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;




2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Zgodnie z regułą ogólną wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca zarejestrowany jest jako czynny podatnik VAT oraz posiada status podatnika VAT UE. Na zlecenie Spółki szwedzkiej wykonuje usługę na materiale odebranym w Spółce polskiej (są to podmioty powiązane kapitałowo). Wnioskodawca wykonuje usługi w oparciu o jednorazowe zlecenia w ramach potrzeb zleceniodawcy. Materiał, na którym wykonuje usługi pobierany jest i zwracany do Spółki polskiej. Nie jest on własnością Wnioskodawcy na żadnym etapie procesów technologicznych przeprowadzanych w jego siedzibie. Wnioskodawca posiada wiedzę, że materiał otrzymywany ze Spółki polskiej jest własnością Spółki szwedzkiej. Usługa realizowana przez Wnioskodawcę polega na precyzyjnym frezowaniu, toczeniu, a także malowaniu, anodowaniu, itd. aluminiowych odlewów, zgodnie z otrzymaną dokumentacją. Po wykonaniu usługi przedmiot zlecenia zwracany jest do Spółki polskiej. Przedmiot zlecenia nie jest wyrobem gotowym, lecz podlega dalszemu procesowi obróbki w Polsce. Wnioskodawca nie otrzymuje żadnych dokumentów potwierdzających przemieszczenie przedmiotu zlecenia poza granicę Polski. Wnioskodawca wystawia faktury, na których określa, że nabywcą usług i odbiorcą faktur jest Spółka szwedzka (płatność za wystawione faktury dokonywana jest również przez tą Spółkę). Wnioskodawca dysponuje oświadczeniem Spółki szwedzkiej, w którym stwierdza się, że firma ta nie posiada „stałego miejsca działalności” na terenie Polski.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą stawki podatku mającej zastosowanie do ww. usług.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy - skoro ze złożonego wniosku wynika, iż szwedzki nabywca spełnia definicję podatnika zawartą w art. 28a ustawy - że zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia i opodatkowania usług świadczonych przez Wnioskodawcę (usługi na ruchomym majątku rzeczowym), jest terytorium kraju, w którym ten nabywca (usługobiorca) posiada siedzibę, tj. Królestwo Szwecji. Zatem usługi te nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wobec tego zasadny jest pogląd Wnioskodawcy, że postępuje nieprawidłowo stosując do usług, o których mowa we wniosku, stawkę podatku w wysokości 23%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.