Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-1004/13-4/KS
z 20 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2013 r. (data wpływu 16 grudnia 2013 r.) oraz w piśmie z dnia 6 marca 2014 r. (data nadania 7 marca 2014 r., data wpływu 10 marca 2014 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie organu nr IPPB5/423-1004/13-2/KS z dnia 26 lutego 2014 r. (data nadania 26 lutego 2014 r., data doręczenia: 3 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• określenia sukcesji podatkowej wskutek likwidacji państwowej jednostki budżetowej i utworzenia w jej miejsce państwowej osoby prawnej - jest prawidłowe,
• powstania przychodu podatkowego z tytułu przejęcia przez Ośrodek majątku państwowej jednostki budżetowej, w tym środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, należności i wierzytelności – jest prawidłowe,
• określenia, czy przychody z innego źródła niż dotacja podmiotowa są wolne od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy – jest nieprawidłowe,
• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od przejętych od państwowej jednostki budżetowej środków trwałych – jest nieprawidłowe,
  
• określenia kosztów uzyskania przychodów przy sprzedaży środka trwałego sfinansowanego dotacją – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia sukcesji podatkowej oraz rozliczeń podatkowych powstałych wskutek likwidacji państwowej jednostki budżetowej i utworzenia w jej miejsce państwowej osoby prawnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Ośrodek im. Marka K. (zwany dalej także „Ośrodkiem”) jest państwową osobą prawną w rozumieniu art. 9 pkt 14 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 885 ze zm.), utworzoną na podstawie ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o Ośrodku im. Marka K..

Do zadań Ośrodka należy (zgodnie z art. 2 w/w ustawy):

1. gromadzenie, opracowywanie oraz udostępnianie organom władzy publicznej informacji o istotnych wydarzeniach i procesach politycznych, społecznych i gospodarczych na obszarze Europy Środkowej, Europy Wschodniej, Rosji, Półwyspu Bałkańskiego oraz Kaukazu Południowego i Azji Centralnej, a w przypadkach uzasadnionych strategicznymi interesami politycznymi lub gospodarczymi Rzeczypospolitej Polskiej również na innych obszarach;
   
2. przygotowywanie analiz, ekspertyz i studiów prognostycznych dotyczących sytuacji politycznej, społecznej i gospodarczej oraz rozwoju stosunków międzynarodowych na obszarach, o których mowa w pkt 1;
   
3. współpraca z polskimi i zagranicznymi instytucjami, ośrodkami nauki i osobami fizycznymi oraz promocja polskiej myśli analitycznej poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej;
   
4. inspirowanie, organizowanie i prowadzenie badań w zakresie problematyki określonej w pkt 1 oraz przekazywanie ich wyników organom władzy publicznej;
   
5. gromadzenie specjalistycznego księgozbioru i dokumentacji naukowej oraz organizowanie szkoleń w zakresie problematyki określonej w pkt 1;
   
6. organizowanie seminariów i konferencji w celu prezentowania wyników badań nad problematyką określoną w pkt 1;
   
7. upowszechnianie wiedzy o stanie i tendencjach zmian sytuacji politycznej, społecznej i gospodarczej oraz rozwoju stosunków międzynarodowych na obszarach, o których mowa w pkt 1.
   
   

Dodatkowo, Ośrodek im. Marka K. może prowadzić działalność gospodarczą w zakresie realizacji swoich zadań, w szczególności poprzez komercjalizację wyników prowadzonych badań oraz działalność wydawniczą i szkoleniową.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 w/w ustawy - przychodami Ośrodka są coroczne dotacje podmiotowe z budżetu państwa, przeznaczone na pokrycie bieżących kosztów realizacji zadań Ośrodka określonych w art. 2.

Według art. 14 ust. 3 i 4 w/w ustawy- przychodami Ośrodka mogą być środki finansowe pochodzące z innych źródeł niż dotacja podmiotowa z budżetu państwa, w szczególności z:

1. funduszy Unii Europejskiej;
   
2. międzynarodowych programów badawczych;
   
3. działalności gospodarczej;
   
4. odsetek od środków zgromadzonych na rachunkach bankowych Ośrodka, z wyjątkiem odsetek od środków pochodzących z dotacji budżetowych;
   
5. zapisów, spadków i darowizn.
   
   

Przychody Ośrodka z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej nie mogą przekroczyć 20% sumy przychodów z pozostałych źródeł.

Zgodnie z art. 15 w/w ustawy Ośrodek prowadzi samodzielną gospodarkę finansową na podstawie planu finansowego, ustalanego w układzie zadaniowym, zgodnie z przepisami ustawy o finansach publicznych.

W myśl art. 16 ust. 1 i 3 w/w ustawy z dniem 1 stycznia 2012 r. zlikwidowana została państwowa jednostka budżetowa „Ośrodek im. Marka K.”. Bilans zamknięcia państwowej jednostki budżetowej Ośrodek im. Marka K.” stał się bilansem otwarcia Ośrodka.

Zgodnie z art. 17 w/w ustawy, z dniem 1 stycznia 2012 r. składniki majątkowe i niemajątkowe państwowej jednostki budżetowej „Ośrodek im. Marka K.” przejął Ośrodek tak samo należności i zobowiązania państwowej jednostki budżetowej „Ośrodek im. Marka K.” stały się należnościami i zobowiązaniami Ośrodka, ponadto nieruchomości znajdujące się w dniu 31 grudnia 2011 r. w trwałym zarządzie państwowej jednostki budżetowej „Ośrodek im. Marka K. zostały przekazane Ośrodkowi w użyczenie na czas nieoznaczony, w celu realizacji jego zadań (art. 19 w/w ustawy).

W uzupełnieniu z dnia 6 marca 2014 r., Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny dotyczący złożonego w dniu 16 grudnia 2013 r. wniosku i potwierdził, że cele statutowe Ośrodka określone zostały w art. 2 ustawy o Ośrodku im. Marka K.. Ponadto Wnioskodawca poinformował, że statut Ośrodka został nadany Rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 października 2011 r. w sprawie nadania statutu Ośrodkow im. Marka K., a paragraf 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia nawiązuje do art. 2 ustawy o Ośrodku im. Marka K..

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Ośrodek jest podatkowym sukcesorem uniwersalnym państwowej jednostki budżetowej Ośrodek im. Marka K.?
   
2. Czy z tytułu przejęcia przez Ośrodek majątku państwowej jednostki budżetowej, w tym środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, należności i wierzytelności, powstał przychód podatkowy po stronie Ośrodka?
   
3. Czy uzyskane przez Ośrodek przychody z innego źródła niż dotacja podmiotowa są wolne od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT?
   
4. Czy Ośrodek ma prawo ujmować w kosztach podatkowych odpisy amortyzacyjne od przejętych od państwowej jednostki budżetowej środków trwałych?
   
5. Czy prawidłowe jest ustalenie dla celów amortyzacji podatkowej wartości początkowej środków trwałych przejętych od państwowej jednostki budżetowej w wysokości ustalonej przez Ośrodek na dzień ich wniesienia, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej?
   
6. Czy przy sprzedaży środka trwałego, sfinansowanego dotacją, kosztem uzyskania przychodu jest cała niezamortyzowana część jego wartości początkowej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Państwowa jednostka organizacyjna uległa likwidacji, a w jej miejsce została utworzona państwowa osoba prawna, tj. Ośrodek im. Marka K..

Przejście majątku z jednostki na Ośrodek, zdaniem Wnioskodawcy, nie jest sukcesją uniwersalną opisaną na gruncie podatkowym w przepisach od art. 93 do art. 94 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z art. 16, 17 i 19 ustawy o Ośrodku im. Marka K. składniki majątkowe i niemajątkowe z dniem likwidacji państwowej jednostki organizacyjnej zostały przejęte przez Ośrodek należności i zobowiązania zlikwidowanej jednostki są należnościami i zobowiązaniami Ośrodka, prawo trwałego zarządu nieruchomościami jednostki staje się użyczeniem na czas nieoznaczony Ośrodka, a także bilans zamknięcia państwowej jednostki budżetowej staje się bilansem otwarcia Ośrodka.

Pomimo przejęcia przez Ośrodek całego majątku państwowej jednostki budżetowej, oraz wskazania, że bilans zamknięcia państwowej jednostki budżetowej jest bilansem otwarcia Ośrodka, to należy przyjąć, że nie nastąpiła podatkowa sukcesja uniwersalna, gdyż brak jest w Ordynacji podatkowej przepisów kreujących taką sukcesję.

Ad. 2.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o CIT, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym różnice kursowe, wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń. Zatem, co do zasady, przychodem jest każda bezzwrotna, wartość powiększająca majątek podatnika, którą może on rozporządzać jak własną. Do przychodów podatkowych nie zalicza się tych przychodów, które zostały wyszczególnione w art. 12 ust. 4 ustawy o CIT.

W celu powstania Ośrodka został mu przekazany majątek państwowej jednostki budżetowej. Majątek przekazany Ośrodkowi, który był w faktycznym władaniu państwowej jednostki budżetowej do dnia jej likwidacji, stanowi dla Ośrodka de facto fundusz założycielski. Mimo, że w ustawie z dnia 15 lipca 2011 r. o Ośrodku im. Marka K. nie jest stosowana nazwa fundusz założycielski, to majątek przejęty od państwowej jednostki budżetowej pełni funkcję funduszu założycielskiego, gdyż jest to mienie przekazane przez założyciela w celu realizacji przez Ośrodek do zadań statutowych. Z tego powodu na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o CIT wniesienie majątku do Ośrodka nie powoduje powstania z tego tytułu przychodu podatkowego dla Ośrodka.

Ad. 3.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą. W art. 7 ust. 3 ustawy o CIT ustawodawca wskazał na pewne kategorie dochodów, które nie podlegają uwzględnieniu przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, tymi przychodami są m.in. przychody wolne od podatku.

Artykuł 17 ustawy o CIT przedstawia listę dochodów wolnych od podatku dochodowego. Na tej liście m.in. zostały wymienione, jako zwolnione od podatku, dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 1c, których celem statutowym jest działalność naukowa, naukowo-techniczna, oświatowa, w tym również polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, dobroczynności, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego - w części przeznaczonej na te cele.

Ośrodek jest finansowany dotacją podmiotową z budżetu państwa. Ponadto w przypadku uzyskania przez Ośrodek innych dochodów niż z dotacji z budżetu państwa (np. z użyczenia nieruchomości, z darowizn, z działalności gospodarczej) zastosowanie będzie miało zwolnienie z podatku określone w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Ośrodek prowadzi działalność tylko w zakresie wskazanym w art. 2 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o Ośrodku im. Marka K.. Także działalność gospodarcza może być tylko prowadzona w zakresie realizacji zadań Ośrodka, w szczególności poprzez komercjalizację wyników prowadzonych badań oraz działalność wydawniczą i szkoleniową. Z tego wynika, że wszelkie przychody Ośrodek ma obowiązek zużyć na cele statutowe.

Reasumując: przychody Ośrodka pochodzące z innych źródeł niż dotacja z budżetu państwa będą polegać zwolnieniu od podatku z tytułu wykorzystania ich na cele statutowe.

Ad. 4.

W niniejszym stanie faktycznym zastosowania nie znajdzie art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. a) ustawy o CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, jeżeli nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw. Wynika to z tego, że przejęte od państwowej jednostki budżetowej mienie nie było nieodpłatnym nabyciem dla Ośrodka. Do przychodów z tytułu nieodpłatnego nabycia rzeczy nie zalicza się tych przychodów, które zostały wyszczególnione w art. 12 ust. 4 ustawy o CIT. Ze względu, że środki trwałe zostały wniesione na utworzenie funduszu założycielskiego, to dla Ośrodka nie powstał z tego tytułu przychód, ale jednocześnie Ośrodek ma prawo zaliczać odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów.

Amortyzacja podatkowa od środków trwałych, których nabycie nastąpiło przez państwową jednostkę budżetową, nie będzie również ograniczona przez art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT. Nie będzie miał on w tym przypadku zastosowania, ze względu na brak podatkowej sukcesji uniwersalnej.

Z powyższych względów Ośrodek ma prawo zaliczać odpisy amortyzacyjne od przejętych środków trwałych w koszty uzyskania przychodów.

Ad. 5.

W art. 16g ustawy o CIT brak jest przepisu, który wprost regulowałby sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych przejętych przez państwową osobę prawną po zlikwidowanej państwowej jednostce budżetowej. Ze względu na brak sukcesji podatkowej nie znajdzie zastosowania art. 16g ust. 9 ustawy o CIT. Najbardziej adekwatnym przepisem do niniejszego stanu faktycznego jest art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Zatem dla celów amortyzacji podatkowej wartość początkowa środków trwałych przejętych od państwowej jednostki budżetowej odpowiada wartości ustalonej przez Ośrodek na dzień ich wniesienia, nie wyższa jednak od ich wartości rynkowej.

Ad. 6.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych. Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych, bez względu na czas ich poniesienia. Na sumę odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, składają się zarówno odpisy amortyzacyjne zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jak również odpisy amortyzacyjne niestanowiące kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Z treści art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Z przytoczonego przepisu wynika, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych od tej ich części, która np. została sfinansowana dotacją.

Bazując na powyższych przepisach należy stwierdzić, że w przypadku sprzedaży środka trwałego za koszt uzyskania przychodu należy uznać wydatek na jego nabycie stanowiący jego wartość początkową (niezależnie od źródła jego finansowania, także, gdy tym źródłem była dotacja) pomniejszony o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych. W przypadku odpłatnego zbycia środka trwałego bez znaczenia pozostaje fakt, że jego zakup sfinansowany został dotacją budżetową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• określenia sukcesji podatkowej wskutek likwidacji państwowej jednostki budżetowej i utworzenia w jej miejsce państwowej osoby prawnej - jest prawidłowe,
• powstania przychodu podatkowego z tytułu przejęcia przez Ośrodek majątku państwowej jednostki budżetowej, w tym środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, należności i wierzytelności – jest prawidłowe,
• określenia, czy przychody z innego źródła niż dotacja podmiotowa są wolne od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy – jest nieprawidłowe,
• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od przejętych od państwowej jednostki budżetowej środków trwałych – jest nieprawidłowe,
• określenia kosztów uzyskania przychodów przy sprzedaży środka trwałego sfinansowanego dotacją – jest prawidłowe.
  
  

Ad. 1.

Kwestię przejmowania na zasadach sukcesji praw i obowiązków regulowanych przepisami prawa podatkowego, określają przepisy działu III, rozdziału 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.). W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

W myśl art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się osób prawnych, osobowych spółek handlowych, oraz osobowych i kapitałowych spółek handlowych wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek. Stosownie do art. 93 § 2, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie innej osoby prawnej (osób prawnych) oraz osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).

Z kolei zgodnie z art. 93a § 1 osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku przekształcenia innej osoby prawnej oraz przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej - wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Natomiast w myśl § 2 przepis § 1 stosuje się odpowiednio do:

1. osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia:
   1. innej spółki niemającej osobowości prawnej,
      
   2. spółki kapitałowej;
2. spółki niemającej osobowości prawnej, do której osoba fizyczna wniosła na pokrycie udziału wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa.
   
   

Stosownie do postanowień art. 93b Ordynacji podatkowej, przepisy art. 93 i art. 93a stosuje się odpowiednio do łączenia się i przekształceń samorządowych zakładów budżetowych. Oznacza to, że aby określić zakres przejmowanych przez następcę prawnego praw i obowiązków, należy dokonać oceny nie tylko przepisów Ordynacji podatkowej, ale także innych aktów prawnych.

Określona wyżej cytowanymi przepisami Ordynacji podatkowej sukcesja jest sukcesją uniwersalną, co oznacza, że następca prawny wstępuje we wszystkie (z uwzględnieniem postanowień art. 93e Ordynacji podatkowej) przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki podatnika.

Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy Wnioskodawca, który nabył status państwowej osoby prawnej, a stracił status państwowej jednostki budżetowej nie jest sukcesorem na gruncie prawa podatkowego, w myśl art. 93 i dalszych ustawy Ordynacja podatkowa. Przepisy te nie przewidują bowiem instytucji następstwa prawnego na gruncie przepisów prawa podatkowego w przypadku przekształcenia państwowej jednostki budżetowej w państwową osobę prawną.

Mając powyższe na uwadze, jak również przywołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w przypadku likwidacji jednostki budżetowej a w jej miejsce utworzenia nowej państwowej osoby prawnej nie mają zastosowania przepisy ustawy Ordynacja podatkowa, regulujące zasady sukcesji podatkowej.

Zatem, przejęcie składników majątkowych, zobowiązań i należności jednostki budżetowej i przejęciem ich przez Wnioskodawcę działającego w formie państwowej osoby prawnej nie jest okolicznością przewidzianą w tej ustawie, która skutkuje uniwersalnym przejściem praw i obowiązków podatkowych na Wnioskodawcę (co nie oznacza, że określone prawa lub obowiązki nie powstaną na mocy uregulowań szczególnych).

Z powołanych wyżej przepisów Ordynacji podatkowej wynika, że Wnioskodawca nie może zostać uznany za sukcesora praw i obowiązków, tym samym nie wstąpił we wszelkie przewidziane w przepisach podatkowych prawa i obowiązki przekształconej jednostki budżetowej, a zatem również w prawa i obowiązki wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytani numer 1 jest prawidłowe.

Ad. 2.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 885, z późn. zm.) jednostki budżetowe, z zastrzeżeniem odrębnych ustaw, tworzą, łączą i likwidują:

6. ministrowie, kierownicy urzędów centralnych, wojewodowie oraz inne organy działające na podstawie odrębnych ustaw – państwowe jednostki budżetowe;
   
7. organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego – gminne, powiatowe lub wojewódzkie jednostki budżetowe.
   
   

Stosownie do zapisu art. 12 ust. 2 ww. ustawy, tworząc jednostkę budżetową, organ, o którym mowa w ust. 1, nadaje jej statut, chyba że odrębne ustawy stanowią inaczej, oraz określa mienie przekazywane tej jednostce w zarząd.

W myśl art. 12 ust. 6 ustawy o finansach publicznych, likwidując jednostkę budżetową, organ, o którym mowa w ust. 1, może postanowić o utworzeniu jednostki o innej formie organizacyjno-prawnej.

Z kolei w myśl art. 12 ust. 7, w przypadku, o którym mowa w ust. 6, organ może również zdecydować o przejęciu należności o zobowiązań likwidowanej jednostki budżetowej przez nowo utworzoną jednostkę.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że uległa likwidacji państwowa jednostka organizacyjna, a w jej miejsce została utworzona państwowa osoba prawna. W myśl art. 16 pkt 3 ustawy z dnia 15 lipca 2011r. o Ośrodku im. Marka K. (Dz. U. z 2011 r. Nr 173 poz. 1029), bilans zamknięcia państwowej jednostki budżetowej staje się bilansem otwarcia Ośrodka. Stosownie do art. 18 ww. ustawy z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy:

1. składniki majątkowe i niemajątkowe państwowej jednostki budżetowej „Ośrodek im. Marka K.” przejmuje Ośrodek,
   
2. należności i zobowiązania państwowej jednostki budżetowej „Ośrodek im. Marka K.” stają się należnościami i zobowiązaniami Ośrodka.
   
   

Zgodnie z art. 12 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz. U. z 2011 r., Nr 74 poz. 397, z późn. zm.), przychodami są w szczególności:

• otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym różnice kursowe,
  
• wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.
  
  

Z powyższej definicji przychodów wynika, że przychodem są pieniądze zarówno w walucie polskiej jak i obcej, aktywa finansowe stanowiące substytucje pieniądza np. papiery wartościowe, czeki, akredytywy itp. oraz nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie otrzymane rzeczy lub prawa a także świadczenia.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że przejęty przez Ośrodek majątek jednostki budżetowej ma służyć realizacji zadań Ośrodka. Przejęcie przez Wnioskodawcę przedmiotowych środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, a także należności i wierzytelności skutkowało ich nabyciem przez Wnioskodawcę i nastąpiło bez obowiązku świadczenia wzajemnego po stronie Wnioskodawcy (nieodpłatnie, bez wynagrodzenia). Niemniej jednak brak obowiązku świadczenia wzajemnego wynika z istoty przekształcenia państwowej jednostki budżetowej w państwową osobę prawną. Analizowane przejęcie składników majątku, należności i wierzytelności nie nastąpiło bowiem w drodze dwustronnej czynności pomiędzy Wnioskodawcą a państwowa jednostką budżetową, bądź Wnioskodawcą a innym podmiotem. Nie było również czynnością zależną od woli Wnioskodawcy.

W związku z powyższym przejęcie przez Ośrodek takich składników jak środki trwałe, wartości niematerialne i prawne, należności i wierzytelności nie skutkuje po stronie Wnioskodawcy osiągnięciem przychodu z nieodpłatnych świadczeń.

Końcowo organ chciałby się odnieść do treści art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za przychody podatkowe przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela. Jak wyżej wskazano, przekształcenie państwowej jednostki budżetowej w państwową osobę prawną znalazło odzwierciedlenie w kapitałach Ośrodka. W wyniku przedmiotowego przekształcenia bilans zamknięcia państwowej jednostki budżetowej staje się bilansem otwarcia Ośrodka. Jak podaje Wnioskodawca, mimo, że w ustawie z dnia 15 lipca 2011 r. o Ośrodku im. Marka K. nie jest stosowana nazwa fundusz założycielski, to majątek przejęty od państwowej jednostki budżetowej pełni funkcję funduszu założycielskiego, gdyż jest to mienie przekazane przez założyciela w celu realizacji zadań statutowych przez Ośrodek.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela.

W świetle powyższego wniesienie majątku do Ośrodka nie powoduje powstania z tego tytułu przychodu podatkowego dla Ośrodka.

Podsumowując nie można uznać, że przejęcie przedmiotach środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, należności i wierzytelności skutkowało po stronie Ośrodka powstaniem przychodu, w tym przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń (nieodpłatnego nabycia rzeczy lub praw), o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania numer 2 jest prawidłowe.

Ad. 3.

Stosowanie do regulacji przywoływanego już przepisu art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 ww. ustawy, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jest dochód, rozumiany jako nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym, jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą. Dopiero tak ustalony dochód można rozpatrywać pod kątem zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 1c, których celem statutowym jest działalność naukowa, naukowo-techniczna, oświatowa, w tym również polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, dobroczynności, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego - w części przeznaczonej na te cele. Podkreślenia wymaga, iż ramy omawianego zwolnienia wyznaczone zostały przez art. 17 ust. 1a i art. 17 ust. 1b cytowanej ustawy podatkowej.

Stosownie do art. 17 ust. 1a ustawy o pdop, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, nie dotyczy:

1. dochodów uzyskanych z działalności polegającej na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali lub dochodów uzyskanych z handlu tymi wyrobami; zwolnieniem objęte są jednak dochody jednostek naukowych i instytutów badawczych, w rozumieniu odrębnych przepisów, uzyskane z działalności polegającej na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego;
   
1. 
   
   1. dochodów uzyskanych z działalności polegającej na oddaniu środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych do odpłatnego używania na warunkach określonych w art. 17a-17k;
2. dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na inne cele niż wymienione w tych przepisach.
   
   

W myśl art. 17 ust. 1b ustawy o podp, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 5a.

Z kolei zgodnie z art. 17 ust. 1c ustawy o pdop, przedmiotowe zwolnienie wynikające z przepisu ust. 1 pkt 4 nie ma zastosowania w:

1. przedsiębiorstwach państwowych, spółdzielniach i spółkach;
   
2. przedsiębiorstwach komunalnych mających osobowość prawną, dla których funkcję organu założycielskiego pełnią jednostki samorządu terytorialnego lub ich jednostki pomocnicze utworzone na podstawie odrębnych przepisów;
   
3. samorządowych zakładach budżetowych oraz jednostkach organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, będących podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych - jeżeli przedmiotem ich działalności jest zaspokajanie potrzeb publicznych pośrednio związanych z ochroną środowiska w zakresie: wodociągów i kanalizacji, ścieków komunalnych, wysypisk i utylizacji odpadów komunalnych oraz transportu zbiorowego.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, zatem, że omawiane zwolnienie jest zwolnieniem warunkowym.

Aby skorzystać z tego zwolnienia konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1. podatnik korzystający ze zwolnienia musi prowadzić działalność statutową (niekoniecznie wyłącznie) określoną w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o pdop,
   
2. dochody muszą być przeznaczone na cele działalności statutowej wymienione w tym przepisie,
   
3. dochody muszą być - bez względu na termin – wydatkowane na te cele, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodu,
   
4. podatnik nie został ujęty w katalogu zawartym w art. 17 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
   
5. dochód przeznaczony na cele statutowe nie pochodzi ze źródeł wskazanych w art. 17 ust. 1a ustawy o podatku od osób prawnych.
   
   

Powyższe oznacza, że zastosowanie przedmiotowego zwolnienia zależy nie tylko od przeznaczenia, ale także wydatkowania osiągniętego dochodu na preferowane ustawą cele statutowe. Użyte przez ustawodawcę w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o pdop, sformułowanie „w części przeznaczonej na te cele” oznacza, że jeżeli podatnik przeznaczy i wydatkuje środki na realizację innych celów, niż wymienione w tym przepisie, to przeznaczenie dochodów podatnika na realizację tych „innych celów” nie będzie stanowiło podstawy do zwolnienia od opodatkowania.

Jeżeli podatnicy wymienieni w art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, ponoszą wydatki, które w myśl art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, ich równowartość wpływa na zwiększenie dochodu. Jeżeli jednak wydatki te były poniesione na cele inne niż statutowe, dochód powstały z tego tytułu nie będzie wolny od podatku.

Przeznaczenie i wydatkowanie dochodu powinno charakteryzować tożsamość celu, na który podatnik najpierw dochód przeznaczył, a następnie wydatkował. Należy wskazać, że zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o pdop, nie jest uzależnione od rodzaju uzyskiwanego dochodu. Ważny jest bowiem cel na jaki dochód ten jest przeznaczony, a nie źródło jego pochodzenia; źródłem dochodów mogą być np. dochody z działalności statutowej, jak i z działalności pozastatutowej.

Podkreślenia wymaga fakt, że przepisy ustanawiające zwolnienia i ulgi podatkowe w systemie polskiego prawa podatkowego są istotnym wyjątkiem od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości podatkowej), dlatego też muszą być stosowane w sposób ścisły i jakakolwiek rozszerzająca wykładnia w odniesieniu do przepisów dotyczących ww. preferencji podatkowych jest niedopuszczalna.

Wnioskodawca podaje, że cele statutowe Ośrodka określone zostały w art. 2 ustawy o Ośrodku im. Marka K., są nimi:

1. gromadzenie, opracowywanie oraz udostępnianie organom władzy publicznej informacji o istotnych wydarzeniach i procesach politycznych, społecznych i gospodarczych na obszarze Europy Środkowej, Europy Wschodniej, Rosji, Półwyspu Bałkańskiego oraz Kaukazu Południowego i Azji Centralnej, a w przypadkach uzasadnionych strategicznymi interesami politycznymi lub gospodarczymi Rzeczypospolitej Polskiej również na innych obszarach;
   
2. przygotowywanie analiz, ekspertyz i studiów prognostycznych dotyczących sytuacji politycznej, społecznej i gospodarczej oraz rozwoju stosunków międzynarodowych na obszarach, o których mowa w pkt 1;
   
3. współpraca z polskimi i zagranicznymi instytucjami, ośrodkami nauki i osobami fizycznymi oraz promocja polskiej myśli analitycznej poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej;
   
4. inspirowanie, organizowanie i prowadzenie badań w zakresie problematyki określonej w pkt 1 oraz przekazywanie ich wyników organom władzy publicznej;
   
5. gromadzenie specjalistycznego księgozbioru i dokumentacji naukowej oraz organizowanie szkoleń w zakresie problematyki określonej w pkt 1;
   
6. organizowanie seminariów i konferencji w celu prezentowania wyników badań nad problematyką określoną w pkt 1;
   
7. upowszechnianie wiedzy o stanie i tendencjach zmian sytuacji politycznej, społecznej i gospodarczej oraz rozwoju stosunków międzynarodowych na obszarach, o których mowa w pkt 1.
   
   
   

Odnosząc powyższe do przywołanych przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że Ośrodek nie może skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Cele statutowe, jakie realizuje Ośrodek nie spełniają warunków określonych omawianym przepisem. Wnioskodawca nie prowadzi żadnych z wymienionych w przepisie działań, celem statutowym Ośrodka nie jest działalność naukowa, naukowo-techniczna, oświatowa, nie jest nią także działalność polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, dobroczynności, ochrony zdrowia, ani pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego.

Podkreślić należy, że tylko te działania podatnika, które zgodne są z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 4, mogą być wolne od podatku po spełnieniu warunków wyznaczonych przepisami art. 17 ust. 1a i art. 17 ust. 1b ustawy, które to przepisy wyznaczają ramy omawianego zwolnienia.

W świetle powyższego uzyskane przez Ośrodek przychody nie są wolne od opodatkowania na postawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z powodu niezgodności realizowanych przez Ośrodek celów statutowych z wymogami omawianego przepisu.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania numer 3 jest nieprawidłowe.

Ad. 4.

Zasady kwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...). Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów i to zarówno w zakresie kosztów bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
   
3. inne przedmioty
   
   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
   
   

Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej ww. środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b (art. 16f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jak wykazano powyżej, rozpatrując możliwość zaliczenia określonego wydatku do kosztów podatkowych należy w pierwszej kolejności mieć na względzie, czy wydatek ten mieści się w określonym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy katalogu wydatków niestanowiących koszów uzyskania przychodów.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zatem, wszelkie dotacje, subwencje, dopłaty, otrzymane środki pieniężne stanowiące zwrot podatnikowi poniesionych wydatków na nabycie lub wytworzenie środków trwałych wchodzą w zakres powołanego powyżej art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, iż generalnie obowiązuje zasada, że do kosztów uzyskania przychodu w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zalicza się odpisy amortyzacyjne, ale z uwzględnieniem art. 16.

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadza takie odstępstwo od tej zasady, a mianowicie odpisy amortyzacyjne związane z wydatkami na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego odliczonymi wcześniej od podstawy opodatkowania lub też zwróconymi w jakiejkolwiek formie nie będą zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Celem tego przepisu jest unikanie możliwości podwójnego odpisywania, gdy podatnik uzyskał już zwrot wydatków.

Kolejne odstępstwo od ogólnej zasady wprowadza regulacja art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. a) tiret pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którą nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, jeżeli nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw.

Zatem, w sytuacji, gdy państwowa osoba prawna otrzymała środki trwałe, a nabycie to nie stanowiło przychodu podatkowego, wówczas odpisów amortyzacyjnych od tych składników majątkowych nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania numer 4 jest nieprawidłowe.

Ad. 5.

Z uwagi na to, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania numer 4 dotyczącego możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od przejętych od państwowej jednostki budżetowej środków trwałych uznane zostało za nieprawidłowe, pytanie numer 5 dotyczące określenia dla celów amortyzacji podatkowej wartości początkowej przedmiotowych środków trwałych stało się bezprzedmiotowe.

Ad. 6.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a (tj. gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części – wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia. Należy w tym miejscu również wskazać, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Biorąc powyższe pod uwagę, w oparciu o opisany we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że odpisy amortyzacyjne od części wartości początkowej, która odpowiada poniesionym na nabycie środków trwałych wydatkom, finansowanym przy wykorzystaniu dotacji, nie mogły stanowić kosztów uzyskania przychodów. Istotnym przy tym jest, że sam fakt otrzymania środków pomocowych nie wpłynął na sposób ustalania wartości początkowej środków trwałych, nabytych ze środków pomocowych oraz środków własnych.

Potwierdza to zapis art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przywołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie kosztem uzyskania przychodów ze sprzedaży środków trwałych sfinansowanych częściowo z dotacji będzie wartość, która odpowiada poniesionym wydatkom na ich nabycie (niezależnie od źródła ich finansowania, także, gdy źródłem tym była dotacja), tj. wartość początkowa wynikająca z ewidencji środków trwałych, pomniejszona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych (bez względu na to, czy odpisy te zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów).

W przypadku zbycia środków trwałych sfinansowanych częściowo z funduszy unijnych oraz częściowo z budżetu krajowego podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości „niezamortyzowanej” na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1, który jest przepisem szczególnym.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania numer 6 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Jednocześnie tutejszy Organ informuje, że nienależna opłata w wysokości 40 zł, stanowiąca część opłaty uiszczonej przez Wnioskodawcę w dniu 6 grudnia 2013 r. na konto bankowe Izby Skarbowej w Warszawie, zwrócona zostanie na rachunek bankowy wskazany we wniosku ORD-IN w części F, stosownie do art. 14f § 2a ustawy Ordynacja podatkowa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.