Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-243/14-2/AW
z 2 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2014 r. (data wpływu 28 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentów uprawniających do zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentów uprawniających do zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność produkcyjna w branży przetwórstwa tworzyw sztucznych, w szczególności produkcja podzespołów plastikowych i hybrydowych. Nabywcą produktów jest firma X, a odbiorcami są jej fabryki m.in. w Polsce, Niemczech, Hiszpanii, Turcji i Stanach Zjednoczonych. Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT).

Na fakturze sprzedaży dokumentującej WDT wyszczególnione są między innymi dane dotyczące towarów, dane Wnioskodawcy (sprzedawcy) i nabywcy wraz z numerami VAT UE oraz dane odbiorcy z podaniem adresu, na który ma zostać dostarczony towar na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium RP.

Sprzedaż odbywa się na warunkach dostawy FCA.

Oprócz faktury Wnioskodawca wystawia dodatkowy dokument - delivery note (jego numer jest tożsamy z numerem faktury).

Nabywca w celu zmniejszenia kosztów transportu realizuje zamówienia od różnych dostawców i organizuje dla nich wspólny transport do swoich fabryk położonych poza terytorium RP. W związku z tym, transport towarów objętych przedmiotowymi transakcjami (WDT) przebiega etapowo:

• Pierwszy załadunek towarów następuje w magazynie Wnioskodawcy. Wówczas wystawiany jest dokument CMR (nr 1), który jest podpisywany przez Wnioskodawcę oraz przez przewoźnika odpowiedzialnego za transport towarów z magazynu Wnioskodawcy do pierwszego punktu przeładunku, który znajduje się na terenie RP. Dostawa jest zrealizowana w momencie załadowania towaru na samochód i podpisania dokumentu. Towary trafiają do magazynu firmy X na terenie RP, gdzie są rozładowywane.
  

• W ciągu kilku dni następuje ponowny załadunek towarów na samochód, a magazyn firmy X na terenie RP wystawia kolejny dokument przewozowy CMR (nr 2) obejmujący zamówienia od różnych dostawców. Dokumentu CMR (nr 2) nie można jednoznacznie zidentyfikować z fakturą Wnioskodawcy, gdyż:
  • dokument CMR (nr 2) zawiera łączną ilość palet, które objęte są wspólnym transportem, mimo iż dostarczone zostały przez różnych dostawców,
  • na CMR (nr 2) nie ma wskazanych numerów poszczególnych faktur dokumentujących sprzedaż towarów, które objęte są wspólnym transportem. Jedynym elementem identyfikującym dostawę Wnioskodawcy jest fakt, że CMR (nr 2) wystawiany jest następnego dnia roboczego albo kilka dni po wydaniu towaru z magazynu Wnioskodawcy. Towary wyprodukowane przez Wnioskodawcę oraz innych dostawców wysyłane są bezpośrednio do docelowej fabryki X lub do magazynu przeładunkowego w innym kraju niż Polska na terenie UE.

• Jeśli towar trafi do magazynu przeładunkowego jest przeładowany na samochód jadący do docelowej fabryki firmy X.
  
  

Na potwierdzenie WDT Wnioskodawca posiada następujący zestaw dokumentów:

1. fakturę,
2. specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (delivery note),
3. dokument przewozowy CMR (nr 1), w treści którego wskazany jest m.in.:
   • odbiorca towarów - dane te wskazane są również na fakturze sprzedaży,
   • adres dostarczenia towaru do pierwszego punktu przeładunkowego znajdującego się na terenie RP,
   • numer delivery note dokumentującego daną dostawę,
   • podpis przewoźnika odpowiedzialnego za transport towarów z magazynu Wnioskodawcy do pierwszego punktu przeładunku, który znajduje się na terenie RP,
4. potwierdzenie odbioru towarów przesłane elektronicznie (e-mail) z fabryki firmy X położonej na terenie UE, w innym kraju niż Polska. Powyższy dokument oprócz danych identyfikujących odbiorcę zawiera: numer delivery note (odpowiadający numerowi faktury), datę oraz adres miejsca otrzymania towaru przez odbiorcę, podpis odbiorcy,
5. zapłatę za towar przelewem bankowym ze wskazaniem numeru faktury, której płatność dotyczy (e-mail z opisem płatności zbiorczej).
   
   

Wskazany wyżej komplet dokumentów uważany jest przez Wnioskodawcę za wystarczający dowód uprawniający do zastosowania stawki podatku VAT 0% dla WDT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przy dostawach wewnątrzwspólnotowych realizowanych przez Wnioskodawcę w przedstawionym stanie faktycznym, wystarczającą formą dokumentu potwierdzającego odbiór towaru przez nabywcę zarejestrowanego dla celów VAT w UE w innym kraju niż Polska jest forma elektroniczna (e-mail), a w konsekwencji czy posiadany zestaw dokumentów jest wystarczający do zastosowania stawki podatku 0% dla WDT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w przypadku, gdy wyżej wymienione dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, dowodami mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Z przytoczonych przepisów ustawy o VAT (tj. art. 42 ust. 3 i ust. 11) wynika, że podatnik nie musi posiadać łącznie wszystkich typów wskazanych dokumentów. Wystarczą niektóre dowody wskazane w art. 42 ust. 3 uzupełnione dokumentami wymienionymi w art. 42 ust. 11, o ile jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na to, że przepisy art. 42 ust. 3 i art. 42 ust. 11 ustawy VAT, nie wskazują konkretnej formy dokumentów, a jedynie określają zakres informacji jakie powinny zawierać, dopuszczalna będzie każda forma, byle uprawdopodobniona była autentyczność wymaganych dokumentów. Takie stanowisko zostało przedstawione m.in. w wyroku NSA z dnia 28 stycznia 2010 r. (I FSK 1421/08). Oznacza to, że dla kwestii dowodowych nie ma znaczenia to, że dokumenty potwierdzające odbiór towaru przez kontrahenta są przesyłane Wnioskodawcy w formie elektronicznej.

W związku z tym Wnioskodawca dla celu zastosowania stawki 0% dla WDT może gromadzić dokumenty w tej formie.

Niniejsze stanowisko znajduje również potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych m.in. w:

• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 stycznia 2014 r., nr ILPP4/443-465/13-5/ISN,
  

• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 grudnia 2013 r., nr IPPP3/443-816/13-2/JK,
  

• interpretacji Drugiego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Kaliszu z dnia 5 stycznia 2007 r., nr DWUS DPP-0051-33/06.
  
  

Reasumując, należy stwierdzić, iż dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT pozwalającymi na zastosowanie stawki 0% dla WDT, mogą być także dokumenty przesłane w formie elektronicznej (e-mail).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składający deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 -zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy - są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony),
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
4. (uchylony)

–z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana.

Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia – jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Ten ostatni warunek, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

A zatem jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE. Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze skutki podatkowe, niż w przypadku dostaw krajowych.

Ponadto wskazać należy, że powołane powyżej przepisy nie stanowią o formie dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna jest każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniała ona wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie na terytorium innego państwa członkowskiego. W dobie szeroko rozumianej komunikacji technicznej nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesyłanemu np.: w formie elektronicznej. Jeżeli zatem będzie to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub fax dokumentu, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT). Na fakturze sprzedaży dokumentującej WDT wyszczególnione są między innymi dane dotyczące towarów, dane Wnioskodawcy (sprzedawcy) i nabywcy wraz z numerami VAT UE oraz dane odbiorcy z podaniem adresu, na który ma zostać dostarczony towar na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium RP. Oprócz faktury Wnioskodawca wystawia dodatkowy dokument - delivery note (jego numer jest tożsamy z numerem faktury). Nabywca w celu zmniejszenia kosztów transportu realizuje zamówienia od różnych dostawców i organizuje dla nich wspólny transport do swoich fabryk położonych poza terytorium RP. W związku z tym, transport towarów objętych przedmiotowymi transakcjami (WDT) przebiega etapowo:

• Pierwszy załadunek towarów następuje w magazynie Wnioskodawcy. Wówczas wystawiany jest dokument CMR (nr 1), który jest podpisywany przez Wnioskodawcę oraz przez przewoźnika odpowiedzialnego za transport towarów z magazynu Wnioskodawcy do pierwszego punktu przeładunku, który znajduje się na terenie RP. Dostawa jest zrealizowana w momencie załadowania towaru na samochód i podpisania dokumentu. Towary trafiają do magazynu firmy X na terenie RP, gdzie są rozładowywane.
  

• W ciągu kilku dni następuje ponowny załadunek towarów na samochód, a magazyn firmy BSH na terenie RP wystawia kolejny dokument przewozowy CMR (nr 2) obejmujący zamówienia od różnych dostawców. Dokumentu CMR (nr 2) nie można jednoznacznie zidentyfikować z fakturą Wnioskodawcy, gdyż:
  • dokument CMR (nr 2) zawiera łączną ilość palet, które objęte są wspólnym transportem, mimo iż dostarczone zostały przez różnych dostawców,
  • na CMR (nr 2) nie ma wskazanych numerów poszczególnych faktur dokumentujących sprzedaż towarów, które objęte są wspólnym transportem. Jedynym elementem identyfikującym dostawę Wnioskodawcy jest fakt że CMR (nr 2) wystawiany jest następnego dnia roboczego albo kilka dni po wydaniu towaru z magazynu Wnioskodawcy. Towary wyprodukowane przez Wnioskodawcę oraz innych dostawców wysyłane są bezpośrednio do docelowej fabryki X lub do magazynu przeładunkowego w innym kraju niż Polska na terenie UE.
    

• Jeśli towar trafi do magazynu przeładunkowego jest przeładowany na samochód jadący do docelowej fabryki firmy X.
  
  

Na potwierdzenie WDT Wnioskodawca posiada następujący zestaw dokumentów: fakturę, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (delivery note); dokument przewozowy CMR (nr 1), w treści którego wskazany jest m.in.: odbiorca towarów - dane te wskazane są również na fakturze sprzedaży, adres dostarczenia towaru do pierwszego punktu przeładunkowego znajdującego się na terenie RP, numer delivery note dokumentującego daną dostawę, podpis przewoźnika odpowiedzialnego za transport towarów z magazynu Wnioskodawcy do pierwszego punktu przeładunku, który znajduje się na terenie RP oraz potwierdzenie odbioru towarów przesłane elektronicznie (e-mail) z fabryki firmy X położonej na terenie UE, w innym kraju niż Polska. Powyższy dokument oprócz danych identyfikujących odbiorcę zawiera: numer delivery note (odpowiadający numerowi faktury), datę oraz adres miejsca otrzymania towaru przez odbiorcę, podpis odbiorcy. Wnioskodawca posiada również zapłatę za towar przelewem bankowym ze wskazaniem numeru faktury, której płatność dotyczy (e-mail z opisem płatności zbiorczej).

Mając na uwadze opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, iż posiadany przez Wnioskodawcę zestaw dokumentów (w tym dokument w formie elektronicznej e-mail, dotyczący odbioru towaru przez nabywcę zarejestrowanego dla celów VAT w UE), potwierdza dokonanie wywozu towarów, będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy Zainteresowanego i ich dostawę na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. Z posiadanych bowiem przez Wnioskodawcę łącznie dokumentów wynika fakt, iż towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Zatem stwierdzić należy, iż zestaw dokumentów, którymi dysponuje Wnioskodawca w związku z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów, stanowi podstawę do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.