Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-238/14/CzP
z 2 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 20 lutego 2014 r. (data wpływu do BKIP 26 lutego 2014 r.), uzupełnionym 19 maja 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji lokalu niemieszkalnego oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z tym lokalem (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji lokalu niemieszkalnego oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z tym lokalem. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 9 maja 2014 r. Znak: IBPBI/2/423-238/14/CzP, IBPP2/443-198/14/BW, wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 19 maja 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka na terenie miasta zakupiła lokal mieszkalny, z zamiarem wykorzystywania go na cele związane z działalnością gospodarczą i dokonała przekwalifikowania lokalu na „niemieszkalny”. Za wynagrodzeniem wynajmuje ten lokal np. Prezesowi Zarządu - który na stałe mieszka poza miastem - na czas Jego przebywania w siedzibie Spółki, jak również innym osobom, które odwiedzają Spółkę i w związku z tym przebywają w mieście dłużej niż jeden dzień. Przeznaczenie tego lokalu jest więc quazi-hotelowe. Dodatkowo lokal ten pełni również po części funkcję biurową dla Spółki. Spółka informuje ponadto, że jest polskim rezydentem podatkowym, jak również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy po przekwalifikowaniu lokalu na niemieszkalny Spółka może amortyzować ów lokal według stawki jak dla lokali niemieszkalnych, a także zaliczać do kosztów podatkowych wydatki związane z jego utrzymaniem (jak koszt mediów, czy opłat na rzecz wspólnoty mieszkaniowej)? (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2)

Zdaniem Spółki, po przekwalifikowaniu lokalu na niemieszkalny i w związku z celem, dla którego lokal ten nabyto (krótkoterminowy pobyt osób fizycznych - zakwaterowanie i częściowo cel biurowy) i wprowadzeniu tego lokalu do ewidencji środków trwałych, lokal ten może być amortyzowany według stawek jak dla lokali niemieszkalnych. Podobnie, wszelkie wydatki związane z lokalem, które nie będą powiększać jego wartości początkowej, będą mogły być przez Spółkę zaliczane w koszty. Wynika to z faktu, że lokal będzie miał związek z osiąganiem przez Spółkę przychodów (art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych); po części bezpośredni - w zakresie w jakim Spółka będzie czerpać przychody ze świadczenia usług zakwaterowania, a po części pośredni - w zakresie jego wykorzystania na biuro Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów i które nie zostały wyłączone z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1. Z powyższego wynika, że określony wydatek, niewymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, może stanowić koszt uzyskania przychodu pod warunkiem, że między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu zachodzi związek przyczynowo - skutkowy, czyli że poniesienie tego wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie przychodu podatnika.

Art. 15 ust. 6 updop stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Na podstawie art. 16a ust. 1 pkt 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z powyższym, wymienione w art. 16a ust. 1 pkt 1 updop środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
• stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawny technicznie i zalegalizowany prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok - o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,
• nie są wymienione w art. 16c ustawy.
  
  

Z treści powołanych przepisów wynika zatem, że amortyzacja dotyczy zarówno środków trwałych wykorzystywanych bezpośrednio w prowadzonej działalności gospodarczej, jak i generujących przychody z tytułu najmu.

Jednocześnie należy zauważyć, że środki trwałe służą osiąganiu przychodów przez wiele lat, w związku z czym ustawodawca zdecydował, że związane z nimi wydatki powinny być również rozliczone w dłuższym okresie czasu. Innymi słowy, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków na nabycie, wytworzenie albo ulepszenie środka trwałego lub też na nabycie wartości niematerialnych i prawnych (art. 16 ust. 1 pkt 1 updop), lecz zużycie tych środków i wartości, mierzone amortyzacją (art. 15 ust. 6 updop).

Wskazać w tym miejscu należy, że kwalifikacji danego składnika majątku do majątku trwałego dokonuje sam podatnik w oparciu o przepisy updop, z uwzględnieniem charakteru prowadzonej działalności gospodarczej oraz sposobu wykorzystywania danego składnika majątku i jego przeznaczenia. W świetle powyższych przepisów oraz w oparciu o przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że Spółka ma prawo zaliczać w koszty uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej zakupionego lokalu - wykorzystywanego na cele związane z działalnością gospodarczą - wg stawki właściwej dla lokalu niemieszkalnego.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 updop, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Jak wynika z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącego załącznik Nr 1 do updop, lokal niemieszkalny jest amortyzowany wg stawki 2,5 %

Odnosząc się do drugiej części pytania Spółki, tj. czy może zaliczać do kosztów podatkowych wydatki związane z utrzymaniem ww. lokalu (koszt mediów, czy opłat na rzecz wspólnoty mieszkaniowej), należy stwierdzić, że zakresem przedmiotowym cyt. wyżej art. 15 ust. 1 updop objęte są koszty, które stanowią koszty pozostające zarówno w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i w związku pośrednim, jeżeli zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów (zachowania albo zabezpieczenia), przy czym dany wydatek nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 updop, tj. w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Wymienione wydatki wiążą się funkcjonowaniem Spółki (funkcja biurowa) oraz mają związek z osiąganymi przychodami (najem), a zatem mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko Spółki należy uznać więc za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 (podatek od towarów i usług) wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.