Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/415-147/14-4/KSM
z 30 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2014 r. (data wpływu 7 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem złożonym w dniu 16 kwietnia 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 9 kwietnia 2014 r., Nr IPTPB2/415-147/14-2/KSM, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ww. ustawy, wystąpił do Wnioskodawcy o usunięcie braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 11 kwietnia 2014 r., natomiast w dniu 16 kwietnia 2014 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania 15 kwietnia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wskazał, że od 2011 r. jest osobą rozwiedzioną. Ze związku małżeńskiego ma dwoje dzieci. Straszy syn jest studentem. Studiując, jednocześnie zarabia. Jego dochody w 2013 r. przekroczyły kwotę pozwalającą na skorzystanie z ulgi prorodzinnej. Córka urodzona w dniu 11 maja 1996 r., jest uczennicą liceum. Wnioskodawca podał, że wyrokiem Sądu, władza rodzicielska nad małoletnią córką została powierzona obojgu rodzicom, ustalając jednocześnie miejsce pobytu dziecka przy matce. Kosztami utrzymania i wychowania małoletniej córki Sąd obciążył oboje rodziców i w związku z tym zasądził alimenty na rzecz córki płatne do rąk matki dziecka. Wnioskodawca dodał, że nie mieszka na stałe w miejscu zamieszkania byłej żony, mimo tego stara się widzieć z córką przynajmniej raz w tygodniu. Z uwagi na fakt, że nie mógł dojść do porozumienia z byłą żoną, co do sposobu i wysokości korzystania z ulgi podatkowej na dziecko w poprzednich latach, Naczelnik Urzędu Skarbowego w X, decyzją nr xxx z dnia 4 czerwca 2013 r. zinterpretował stan prawny w taki sposób, że Wnioskodawca i jego była żona, powinni skorzystać z ulgi prorodzinnej w równych częściach. I tak były dokonywane rozliczenia podatkowe za ubiegłe lata.

Wnioskodawca wskazał, że w roku ubiegłym, z tytułu pobieranej emerytury oraz pracy zleconej, Jego dochody wyniosły ok. 81 000 zł. Niejasność nowych przepisów dotyczących ulgi prorodzinnej skłoniła Wnioskodawcę do szukania odpowiedzi na pytanie o możliwość skorzystania z tej ulgi w Biurze Informacji Podatkowej. Wnioskodawca otrzymał informację, że może skorzystać z ww. ulgi ponieważ dotyczy go limit 112 000 zł, czyli tak, jak osób samotnie wychowujących dziecko. Będąc w Urzędzie Skarbowym w X, celem złożenia PIT-37 Wnioskodawca postanowił upewnić się co do słuszności skorzystania z połowy ww. ulgi. Następnie wskazał, że pani kierownik Wydziału Urzędu Skarbowego stwierdziła, że Wnioskodawca nie może skorzystać z przedmiotowej ulgi, z uwagi na to, że córka nie mieszka na stałe z Wnioskodawcą, co nie zostało poparte przepisami.

Kontakty z córką są tak częste i regularne, jak pozwala na to czas córki i Wnioskodawcy. Alimenty na jej rzecz płaci regularnie, a ulga z jakiej chce skorzystać stanowi połowę ustalonej na jedno dziecko. Wnioskodawca wskazał, że nie zna dochodów swojej byłej żony za 2013 r., wie natomiast, że w swoim rozliczeniu z tej ulgi korzystała.

W uzupełnieniu wniosku złożonym w dniu 16 kwietnia 2014 r., Wnioskodawca dodał, że córka w stosunku, do której chce skorzystać z ulgi prorodzinnej w 2013 r. nie uzyskała dochodów przekraczających kwotę 3091 zł. W stosunku do Wnioskodawcy i Jego dziecka nie miały zastosowania przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym oraz ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r o podatku tonażowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy w rozliczeniu podatkowym za 2013 r. Wnioskodawca może skorzystać z ulgi prorodzinnej na małoletnią córkę?

Zdaniem Wnioskodawcy, sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może On skorzystać z ulgi prorodzinnej za 2013 r., ponieważ zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59, z późn. zm.), wykonuje władzę rodzicielską, a co za tym idzie ma prawo do odliczenia kwoty ulgi prorodzinnej, stosownie do treści art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.), oraz jako osoba rozwiedziona, w myśl art. 27f ust. 2 jego dochody nie przekroczyły kwoty 112 000 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27 (tj. przy zastosowaniu skali podatkowej), pomniejszonego o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Zauważyć należy, że ustawą z dnia 24 października 2012 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 1278) zmieniono m.in. zasady w zakresie prawa do odliczenia przysługującego, na podstawie art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikowi na każde małoletnie dziecko w stosunku do którego wykonywał władzę rodzicielską, pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało, sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 3 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2013 r.

W myśl art. 27f ust. 2, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1,w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota stanowiąca:
   1. 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 1/4 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na trzecie dziecko,
   3. 1/3 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   
   

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a ww. ustawy).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b cyt. ustawy).

Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych, albo wstąpiło w związek małżeński (art. 27f ust. 2c ww. ustawy).

Za podatnika pozostającego w związku małżeńskim, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a) nie uważa się osoby, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów albo osoby pozostającej w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności (art. 27f ust. 2d pow. ustawy).

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Zgodnie z art., 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6 (art. 27f ust. 7 ww. ustawy).

W świetle art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Z kolei art. 6 ust. 9 ww. ustawy stanowi, że zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Z przytoczonych regulacji wynika zatem, że limit omawianej ulgi został określony na dziecko. Rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego limitu, ulgi na dziecko. Kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Jednocześnie biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania „lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, tj. po wyrazach „kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych” należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców, z których każdy (w związku z wykonywaną władzą rodzicielską) ma prawo do zastosowania ulgi, jest podział tej kwoty w częściach równych. Możliwość skonsumowania tej kwoty przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady), który ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zgodę na ustalenie dowolnej proporcji kwoty odliczenia wyrażają oboje rodzice. Wynika to z użytego przez ustawodawcę sformułowania „w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, oznaczającego współudział (porozumienie) obojga rodziców w określeniu proporcji innej niż odpowiadającej częściom równym. Zatem, brak stosownego porozumienia pomiędzy rodzicami dziecka oznacza, że w sytuacji, gdy każdy z rodziców spełnia warunki do zastosowania przedmiotowego odliczenia, przysługującą rodzicom wspólną kwotę ulgi na dzieci rodzic dzieli z drugim rodzicem w częściach równych.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca od 2011 r. jest osobą rozwiedzioną. Ze związku małżeńskiego ma dwoje dzieci. Straszy syn jest studentem. Studiując, jednocześnie zarabia. Jego dochody w 2013 r. przekroczyły kwotę pozwalającą na skorzystania z ulgi prorodzinnej. Córka urodzona w dniu 11 maja 1996 r., jest uczennicą liceum. Wyrokiem Sądu, władza rodzicielska nad małoletnią córką została powierzona obojgu rodzicom, ustalając jednocześnie miejsce pobytu dziecka przy matce. Kosztami utrzymania i wychowania małoletniej córki Sąd obciążył oboje rodziców i w związku z tym zasądził alimenty na rzecz córki płatne do rąk matki dziecka. Wnioskodawca nie mieszka na stałe w miejscu zamieszkania byłej żony mimo tego stara się widzieć z córką przynajmniej raz w tygodniu. W ubiegłym roku, z tytułu pobieranej emerytury oraz pracy zleconej, dochody Wnioskodawcy wyniosły ok. 81 000 zł. Kontakty z córką są tak częste i regularne, jak pozwala na to czas córki i Wnioskodawcy. Alimenty na jej rzecz płaci regularnie. Córka w stosunku, do której chce skorzystać z ulgi prorodzinnej w 2013 r. nie uzyskała dochodów przekraczających kwotę 3091 zł. W stosunku do Wnioskodawcy i Jego dziecka nie miały zastosowania przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym oraz ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r o podatku tonażowym.

Wskazać należy, że art. 27f ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określa limit dochodów w roku podatkowym, uprawniający do skorzystania z ulgi na jedno dziecko przez podatnika pozostającego w związku małżeńskim, i wynosi 112 000 zł dla obojga małżonków, natomiast w przypadku podatnika niepozostającego w związku małżeńskim dochód przez niego osiągnięty w roku podatkowym nie może przekroczyć kwoty 56 000 zł, z wyjątkiem osoby samotnie wychowującej dziecko, o której mowa w art. 6 ust. 4 ww. ustawy, dla której limit określono w kwocie 112 000 zł.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 powołanej ustawy, od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

- podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Nadmienić należy, że kryteria wyznaczające zakres praw rodzica stanu wolnego do preferencyjnego opodatkowania dochodów za dany rok podatkowy określa ww. przepis. Stosownie do jego treści, sposób opodatkowania przysługuje rodzicowi lub opiekunowi prawnemu podlegającemu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, będącemu panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje m. in. małoletnie dzieci.

Wskazać jednak trzeba, że samo posiadanie przez podatnika statutu np. rozwodnika, uczestniczącego w wychowaniu dziecka wspólnie z byłym małżonkiem nie uprawnia do uznania go za osobę samotnie wychowującą dziecko.

Za osobę samotnie wychowująca dziecko uznać należy tego z rodziców (opiekuna prawnego), z którym dziecko faktycznie mieszka, który troszczy się o jego codzienny byt, o jego stan zdrowia, który osobiście lub przy pomocy zaufanej osoby towarzyszy dziecku do i ze szkoły, który interesuje się postępami dziecka w nauce, dba o rozwój fizyczny i intelektualny dziecka. Spełnienie obowiązku alimentacyjnego nie oznacza nabycia prawa do uznania podatnika za osobę samotnie wychowującą dziecko. Rodzic (opiekun), który spełnia względem dziecka obowiązek alimentacyjny, lecz nie sprawuje codziennej pieczy nad dzieckiem, nie może być uznany za osobę wychowującą dziecko.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jest rozwodnikiem. Uczestniczy On w wychowaniu małoletniej córki i opłaca na jej rzecz alimenty. Jednak jak sam wskazał kontakty z córką są uzależnione od posiadanego czasu wolnego Wnioskodawcy i córki. Istotne znaczenie ma w tym przypadku fakt, że w wychowaniu córki Wnioskodawcy w znacznym stopniu uczestniczy jej matka (była żona Wnioskodawcy), przy której określone zostało miejsce pobytu córki.

Biorąc powyższe pod uwagę, nie można uznać Wnioskodawcę za osobę samotnie wychowującą dziecko w rozumieniu przepisu art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tym samym nie może On skorzystać z ulgi prorodzinnej, jako osoba posiadająca taki status, do której zastosowanie znajdzie limit dochodów w wysokości 112 000 zł, o którym mowa w art. 27f ust. 2 pkt 1 lit. b) ww. ustawy. Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca jest osobą niepozostającą w związku małżeńskim w jego przypadku będzie miał zastosowanie limit dochodów osiągniętych w roku podatkowych 2013 w wysokości 56 000 zł. Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w 2013 r. osiągnął dochód w wysokości ok. 81 000 zł.

Zatem mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie jest uprawniony do skorzystania z ulgi prorodzinnej na małoletnią córkę, jako rodzic niepozostający w związku małżeńskim, z uwagi na fakt, że w roku podatkowym 2013 osiągnął On dochód w kwocie przekraczającej limit określony w art. 27f ust. 2 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przekraczający kwotę 56 000 zł.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.