Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/436-150/14-5/AF
z 20 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2014 r. (data wpływu 24 marca) uzupełnionym pismem z dnia 25 marca 2014 r. (data nadania 25 marca 2014 r., data wpływu 25 marca 2014 r.) oraz pismem z dnia 25 kwietnia 2014 r. (data nadania 25 kwietnia 2014 r., data wpływu 28 kwietnia 2014 r.) na wezwanie z dnia 16 kwietnia 2014 r. Nr IPPB2/436-150/14-3/AF (data doręczenia 22 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

R. będący polskim funduszem inwestycyjnym (dalej jako „Wnioskodawca”) działający na podstawie ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 157), rozważa utworzenie spółki kapitałowej prawa Zjednoczonego Królestwa z siedzibą w Wielkiej Brytanii, wymienionej w punkcie 28 załącznika I do Dyrektywy Rady 2008/7/WE z dnia 12 lutego 2008 r. dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału (dalej jako „Spółka” lub „Pożyczkobiorca”), w której będzie wspólnikiem.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest inwestowanie środków pieniężnych powierzonych przez uczestnika w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe w taki sposób, by osiągnąć cel inwestycyjny. Wnioskodawca prowadzi działalność ze szczególnym uwzględnieniem interesu swoich uczestników (inwestorów), przestrzegając zasad ograniczania ryzyka inwestycyjnego.

Wnioskodawca planuje udzielić Spółce odpłatnej pożyczki, od której przysługiwać będzie mu wynagrodzenie w formie odsetek z tytułu udostępnienia przez niego finansowania Spółce (dalej jako „Pożyczka”).

Wnioskodawca niniejszy wniosek składa na podstawie art. 14n § 1 pkt 1) Ordynacji podatkowej, jako podmiot planujący zawiązanie Spółki.

Pismem z dnia 16 kwietnia 2014 r. Nr IPPB2/436-150/14-3/AF wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania poprzez:

• przedstawienie dokumentów – oryginału lub urzędowo poświadczonej kopii za zgodność z oryginałem, z których wynika sposób reprezentacji R. w zakresie oświadczeń woli i podpisywania dokumentów, tj. stosowne umocowanie dla osób, które podpisały pełnomocnictwo dla Pana Tomasza W. oraz Pani Patrycji G.
  
  
  

• Uzupełnienie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego poprzez wskazanie:
  • gdzie zostanie zawarta umowa pożyczki (terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, czy też terytorium innego państwa),
  • gdzie będą znajdowały się środki pieniężne w chwili zawarcia umowy pożyczki (terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, czy też terytorium innego państwa).
    
    
    

Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie przesyłając stosowne dokumenty oraz uzupełnił zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku. Wnioskodawca wskazał, że na chwilę obecną strony umowy pożyczki nie zdecydowały gdzie zostanie zawarta umowa pożyczki. W zależności od późniejszych ustaleń pomiędzy pożyczkodawcą a pożyczkobiorcą, umowa pożyczki zostanie zawarta w Polsce lub na terytorium Wielkiej Brytanii. Środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki, zarówno w chwili jej zawarcia, jak i na moment wypłaty środków znajdować się będą w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy po stronie Spółki powstanie obowiązek podatkowy na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu udzielenia pożyczki przez Wnioskodawcę?

Zdaniem Wnioskodawcy, po stronie Spółki nie powstanie obowiązek podatkowy na gruncie Ustawy o PCC z tytułu udzielonej przez niego pożyczki.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) Ustawy o PCC, podatkowi podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Ponieważ przepisy Ustawy o PCC nie definiują tych czynności prawnych, zasadne jest odwołanie się do znaczenia nadanego im w przepisach prawa cywilnego.

W myśl art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 121) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Stosownie do art. 1 ust. 4 Ustawy o PCC, czynności cywilnoprawne - w tym umowy pożyczki podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1) w zw. z art. 4 pkt 7) Ustawy o PCC obowiązek w podatku od czynności cywilnoprawnych powstaje z chwilą zawarcia umowy pożyczki i ciąży na biorącym pożyczkę.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 7) Ustawy o PCC podstawę opodatkowania przy umowie pożyczki stanowi wartość udzielanej pożyczki. Jednocześnie w myśl art. 7 ust. 1 pkt 4) Ustawy o PCC stawka podatku od umowy pożyczki wynosi 2%, z zastrzeżeniem ust. 5.

Stosownie do art. 9 pkt 10 lit. i) Ustawy o PCC zwalnia się od podatku od czynności cywilnoprawnych pożyczki udzielane przez wspólnika (akcjonariusza) spółce kapitałowej.

Definicja spółki kapitałowej została zawarta w art. 1a pkt 2 Ustawy o PCC, zgodnie z którą użyte w ustawie określenie spółka kapitałowa oznacza spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, spółkę akcyjną i spółkę europejską.

W ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że w zakres powyższej definicji wchodzą zarówno spółki kapitałowe utworzone zgodnie z ustawą z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 1030 ze zm., dalej jako „Kodeks spółek handlowych”), jak również spółki kapitałowe z siedzibą poza Polską.

W definicji pojęcia „spółka kapitałowa” ustawodawca nie zawarł odwołania do przepisów polskiego prawa spółek. Gdyby intencją ustawodawcy było ograniczenie zakresu znaczeniowego pojęcia „spółka kapitałowa” jedynie do polskich spółek kapitałowych wskazałby to wyraźnie w dyspozycji przepisu art. 1a pkt 2 Ustawy o PCC.

Na szerokie rozumienie definicji „spółki kapitałowej” wskazują konsekwentnie przepisy Ustawy o PCC, w szczególności przepisy art. 1 ust. 1 pkt 4, art. 1 ust. 5 pkt 2 lit. b) oraz art. 9 pkt 11 lit. a i lit. b), które w sposób wyraźny odwołują się do siedziby spółki kapitałowej znajdującej się poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Konstrukcja tych przepisów dowodzi tym samym, że przez definicję „spółki kapitałowej” zawartą w Ustawie o PCC należy rozumieć zarówno polskie spółki akcyjne i spółki z ograniczoną odpowiedzialnością utworzone zgodnie z Kodeksem spółek handlowych, jak również spółki kapitałowe zdefiniowane w Dyrektywie Rady 2008/7/WE z dnia 12 lutego 2008 r. dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału (dalej jako „Dyrektywa”).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy, przez „spółkę kapitałową” w znaczeniu Dyrektywy należy rozumieć każdą spółkę, która przyjmuje jedną z form wyszczególnionych w załączniku I.

Takimi spółkami są m.in. wymienione w punkcie 28 załącznika I do Dyrektywy, spółki prawa Zjednoczonego Królestwa określane jako: companies incorporated with limited liability.

Biorąc pod uwagę powyższe, w sytuacji gdy Spółka będzie mieć formę wyszczególnioną w załączniku I do Dyrektywy, będzie spełniać warunki uznania jej za „spółkę kapitałową” w rozumieniu Dyrektywy i w konsekwencji w rozumieniu ustawy o PCC.

W związku z powyższym należy uznać, iż spółka prawa Zjednoczonego Królestwa, której utworzenie rozważa Wnioskodawca, jest spółką kapitałową w rozumieniu art. 1a pkt 2 Ustawy o PCC i w konsekwencji może być za taką spółkę uważana dla potrzeb zastosowania zwolnienia określonego w art. 9 pkt 10 lit. i) Ustawy o PCC.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż do Pożyczki udzielonej Spółce przez Wnioskodawcę będzie miało zastosowanie zwolnienie określone w art. 9 pkt 10 lit. i) Ustawy o PCC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Ponieważ przepisy ww. ustawy nie definiują czynności prawnych objętych opodatkowaniem to w tej materii należy odwołać się do znaczenia nadanego im w przepisach prawa cywilnego.

W myśl art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Czynność konsensualna uzależnia skuteczność prawną umowy jedynie od samych oświadczeń woli stron. Z punktu widzenia podatkowego nie jest istotne, w jaki sposób i czy w ogóle nastąpi przekazanie przedmiotu pożyczki przez dającego, jak również jej zwrot przez pożyczkobiorcę.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
   
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie podlegała również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jednakże w ustawie przewidziano sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
   
2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • (uchylone),
   • umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
     
     
     

Zgodnie z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Zaznaczyć należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

Natomiast w przypadku, gdy umowy pożyczki nie podlegają wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy i zostaną udzielone przez wspólnika (udziałowca) spółce kapitałowej, wówczas może znaleźć zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zwalnia się od podatku pożyczki udzielane przez wspólnika spółce kapitałowej.

Definicja spółki kapitałowej została zawarta w art. 1a pkt 2 ustawy, zgodnie z którą użyte w ustawie określenie spółka kapitałowa oznacza spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, spółkę akcyjną i spółkę europejską.

Spółka europejska została określona w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz.Urz. UE L z 2001 Nr 294, str. 1, z późn. zm.) i ustawie z dnia 4 marca 2005 r. o europejskim zgrupowaniu interesów gospodarczych i spółce europejskiej (Dz. U. Nr 63 poz. 551, z późn. zm.).

Przechodząc do ustalenia jakiego rodzaju spółki objęte są uregulowaniami zawartymi w art. 1a pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych należy wskazać, iż Polska przystępując do Unii Europejskiej z dniem 01 maja 2004 r. na mocy Traktatu Akcesyjnego podpisanego w Atenach w dniu 16 kwietnia 2003 r., od dnia przystąpienia związana jest postanowieniami Traktatów założycielskich i aktów przyjętych przez instytucje Wspólnot przed dniem przystąpienia, jak również stała się adresatem dyrektyw i decyzji w rozumieniu art. 249 TWE, o ile takie dyrektywy i decyzje skierowane były do wszystkich obecnych Państw Członkowskich. Nowe państwa członkowskie zostały także zobowiązane do wprowadzenia w życie środków niezbędnych do przestrzegania od dnia przystąpienia przepisów dyrektyw i decyzji (art. 2, art. 53 i art. 54 Traktatu Akcesyjnego).

Stosownie do art. 249 TWE w celu wykonania swych zadań oraz na warunkach przewidzianych w Traktacie, Parlament Europejski wspólnie z Radą, Rada i Komisja uchwalają rozporządzenia i dyrektywy, podejmują decyzje, wydają zalecenia i opinie. Dyrektywa wiąże każde Państwo Członkowskie, do którego jest kierowana, w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawia jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków.

Dyrektywa ma na celu harmonizację praw państw członkowskich, a zbliżenie prawodawstwa państw członkowskich, umożliwiające właściwe funkcjonowanie wspólnego rynku, jest jednym z głównych celów TWE. Państwo Członkowskie realizuje treść dyrektywy przez jej transpozycję do wewnętrznego porządku prawnego, a więc wydanie przez krajowego ustawodawcę aktu normatywnego skutkującego wobec wszystkich. Środki implementacji dobierane są tak, aby zapewnić normom dyrektywy pełną efektywność.

Efektem wykonania zobowiązań wynikających z przystąpienia do Unii Europejskiej było m.in. wprowadzenie zmian w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych mających na celu dostosowanie opodatkowania kapitału w spółkach kapitałowych do obowiązującego prawa Unii Europejskiej. W celu tego dostosowania wprowadzono m.in. definicję spółki kapitałowej i państwa członkowskiego. Zawarto je w treści art. 1a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Przepis ten został wprowadzony ustawą z dnia 19 grudnia 2003 r. o zmianie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 42) i zaczął obowiązywać z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej, tj. z dniem 01 maja 2004 r. Zgodnie z aktualnym jego brzmieniem spółka kapitałowa to spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, spółka akcyjna lub spółka europejska a państwo członkowskie to państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

Należy wskazać, iż Dyrektywa Rady Nr 2008/7/WE z dnia 12 lutego 2008 r. dotycząca podatków pośrednich od gromadzenia kapitału (Dz. Urz. UE L 46 z dnia 21 lutego 2008 r., s.11). zastąpiła Dyrektywę Rady z dnia 17 lipca 1969 r. Nr 69/335/EWG. Nowy akt wspólnotowy uprościł i uporządkował prawo Unii Europejskiej w materii opodatkowania kapitału w spółkach kapitałowych. Wprowadził korzystne regulacje dla spółek kapitałowych, przez ograniczenie katalogu czynności podlegających podatkowi kapitałowemu.

Reasumując, skoro opisane powyżej zmiany w podatku od czynności cywilnoprawnych były wynikiem dostosowania wewnętrznych rozwiązań prawnych do prawa unijnego, to odkodowania pojęć tymi przepisami uregulowanych należy dokonywać poprzez przepisy zawarte w polskim prawie oraz w dyrektywach normujących opodatkowanie kapitału w spółkach kapitałowych, a więc w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych, ustawie z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) i w aktualnie obowiązującej Dyrektywie Nr 2008/7/WE. Zatem biorąc pod uwagę zasady wykładni literalnej oraz systemowej oraz motywy legislacyjne, przez spółki kapitałowe należy rozumieć polskie spółki akcyjne i spółki z ograniczoną odpowiedzialnością utworzone zgodnie z ustawą Kodeks spółek handlowych oraz spółki europejskie określone w Rozporządzeniu Rady (WE) Nr 2157/2001 z dnia 08 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (Dz. Urz. UE L z 2001 r. nr 294, s. 1 z zm.) i ustawie z dnia 04 marca 2005 r. o europejskim zgrupowaniu interesów gospodarczych i spółce europejskiej (Dz. U. Nr 62, poz. 551 ze zm.), a także spółki zdefiniowane w ww. Dyrektywie, tj. zdefiniowane w jej art. 2a szczegółowo wymienione w Załączniku I do Dyrektywy, czyli spółki kapitałowe utworzone zgodnie z prawem państw członkowskich.

Z powyższego wynika, że określenie „spółka kapitałowa” nie może być zawężone jedynie do polskich spółek kapitałowych lecz pojęciem tym winny być objęte również spółki zagraniczne, ale - z powodów powyżej wskazanych - tylko takie, które objęte są postanowieniami Dyrektywy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca - będący polskim funduszem inwestycyjnym działający na podstawie ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 157), rozważa utworzenie spółki kapitałowej prawa Zjednoczonego Królestwa z siedzibą w Wielkiej Brytanii, wymienionej w punkcie 28 załącznika I do Dyrektywy Rady 2008/7/WE z dnia 12 lutego 2008 r. dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału (dalej jako „Spółka” lub „Pożyczkobiorca”), w której będzie wspólnikiem. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest inwestowanie środków pieniężnych powierzonych przez uczestnika w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe w taki sposób, by osiągnąć cel inwestycyjny. Wnioskodawca prowadzi działalność ze szczególnym uwzględnieniem interesu swoich uczestników (inwestorów), przestrzegając zasad ograniczania ryzyka inwestycyjnego. Wnioskodawca planuje udzielić Spółce odpłatnej pożyczki, od której przysługiwać będzie mu wynagrodzenie w formie odsetek z tytułu udostępnienia przez niego finansowania Spółce (dalej jako „Pożyczka”).Wnioskodawca wskazał, że na chwilę obecną strony umowy pożyczki nie zdecydowały gdzie zostanie zawarta umowa pożyczki. W zależności od późniejszych ustaleń pomiędzy pożyczkodawcą a pożyczkobiorcą, umowa pożyczki zostanie zawarta w Polsce lub na terytorium Wielkiej Brytanii. Środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki, zarówno w chwili jej zawarcia, jak i na moment wypłaty środków znajdować się będą w Polsce.

W związku z powyższym przedmiotowa umowa pożyczki udzielona przez wspólnika spółce kapitałowej wymienionej w punkcie 28 załącznika I do Dyrektywy Rady 2008/7/WE z dnia 12 lutego 2008 r. dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału jako spółka prawa Zjednoczonego Królestwa określana jako: companies incorporated with limited liability będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Reasumując, należy stwierdzić, że umowa pożyczki co do zasady będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, z uwagi na fakt, że środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki będą znajdowały się w Polsce. Jeżeli opisana we wniosku umowa umowa pożyczki zostanie objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, wówczas powyższa czynność w pierwszej kolejności będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W przypadku, gdy umowa pożyczki nie będzie objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym nie będzie podlegała wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, wówczas znajdzie zastosowanie zwolnienie z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 10 lit. i) przedmiotowej ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52  §  3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54  §  1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.