Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-319/13-2/RD
z 4 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26.03.2013 r. (data wpływu 18.04.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18.04.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Aleksander K. (Wnioskodawca) jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. W maju 2007 r. Wnioskodawca nabył prawo użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego działkę nr 11 o powierzchni 1,669a ha (Działka). Nieruchomość jest położona w W. Nabycie Działki stanowiło formę lokaty posiadanego kapitału.

Dla powyższej nieruchomości założono nową księgę wieczystą, gdzie działka została zaklasyfikowana jako grunty orne. Działka podlega obecnie opodatkowaniu podatkiem rolnym. Działka jest objęta Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego dla obszaru w W. Zgodnie z wypisem i wyrysem z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego część Działki może być przeznaczona pod zabudowę jednorodzinną, część Działki będzie przeznaczona pod drogę publiczną a część pod drogi wewnętrzne. W zakresie pozostałej części Działki nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego.

W 2008 r. Miasto poinformowało o rozpoczęciu prac geodezyjno-kartograficznych w zakresie wydzielenia pasa gruntu stanowiącego drogę gminną. Dotychczas Miasto nie podjęło innych działań zmierzających do przejęcia części nieruchomości.

Działka nie jest uzbrojona, a Wnioskodawca nie planuje uzbrojenia Działki (ewentualnie działek po ich wydzieleniu) przed sprzedażą. Działka nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę (nie była przedmiotem dzierżawy, nie były na niej prowadzone uprawy rolne itp.).

Wnioskodawca rozważa obecnie podział Działki na dwie działki lub więcej, zgodnie z wytycznymi z Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego, a następnie ich sprzedaż. Informacja o sprzedaży dziatek zostanie dokonana w formie zwyczajowego ogłoszenia (np. tablica informacyjna na działce, ogłoszenie w prasie, ewentualnie za pośrednictwem agencji nieruchomości).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy sprzedaż wydzielonych działek stanowiących majątek prywatny Wnioskodawcy stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i tym samym Wnioskodawca powinien być uznany za podatnika podatku VAT z tytułu tej transakcji zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Planowana sprzedaż wydzielonych działek stanowiących jego majątek prywatny nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a tym samym Wnioskodawca nie będzie podatnikiem VAT z tytułu tej sprzedaży.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Stosowanie zaś do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawdo rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu (art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT). Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi bowiem być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem jest podatnikiem podatku VAT.

Zgodnie zaś z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są m.in. osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z kolejnym ustępem tego przepisu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody (w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r.).

Z powyższego wynika więc, że aby sprzedaż działek mogła być uznana za działalność gospodarczą, należałoby wykazać, że Wnioskodawca w związku z dokonaniem takiej transakcji jest podatnikiem podatku VAT. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nie będzie jednak występował w charakterze podatnika VAT, gdyż jego działaniom nie można przypisać cech charakterystycznych dla działalności producentów czy handlowców (planowana dostawa nieruchomości nie będzie związana z profesjonalnym obrotem nieruchomościami).

Powyższa konkluzja wynika przede wszystkim z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (Trybunał lub TSUE) z 15 września 2011 r. wydanego w połączonych polskich sprawach C-180/10 (Jarosław Słaby) i C-181/10 (Kuć), który to wyrok daje wyraźne wskazówki jakimi kryteriami należy się kierować przy ustalaniu statusu podatnika w przypadku dostawy nieruchomości.

Trybunał wskazał, że główną przesłanką, którą należy badać, jest ustalenie czy podmiot podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, w ramach którego angażowane są środki podobne do tych wykorzystywanych przez handlowców. Takie aktywne działania mogą polegać zwłaszcza na uzbrojeniu terenu lub działaniach marketingowych.

Jednocześnie Trybunał wskazał szereg przesłanek, które same w sobie nie mogą przesądzać o statusie podatnika. Są to:

• liczba i zakres transakcji,
  
• podział gruntu,
  
• długość okresu, w jakim te transakcje następowały,
  
• wysokość przychodów osiągniętych z transakcji.
  
  
  

W uzasadnieniu TSUE stwierdził ponadto, że „zgodnie z utrwalonym orzecznictwem zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy VAT (przepis definiujący podatnika i pojęcie działalności gospodarczej), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Takie transakcje nie stanowią zaś same z siebie działalności gospodarczej w rozumieniu dyrektywy” (por. również wyroki TSUE: z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 EDM oraz z 21 października 2004 r. w sprawie C-8/03 BBL).

Biorąc pod uwagę tezy Trybunału, należy uznać, że Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, gdyż nie planuje podejmować aktywnych działań (angażować znacznej ilości środków) w zakresie obrotu nieruchomościami:

1. działki nie są i nie będą uzbrajane przez Wnioskodawcę,
2. informacja dla potencjalnych nabywców o sprzedaży działek nie będzie wykraczała poza ramy zwykłego ogłoszenia,
3. Wnioskodawca, poza podziałem Działki (który wynika chociażby z wydzielenia drogi), nie będzie podejmował żadnych działań mających na celu podniesienie atrakcyjności nieruchomości.

Konieczność podejmowania aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami akcentują również sądy administracyjne jako przesłankę uznania sprzedawcy za podatnika VAT. W szczególności taka linia orzecznicza ukształtowała się po wydaniu powołanego wyżej wyroku Trybunału w sprawach C-180/10 i C-181/10. Przykładowo w wyroku z 21 września 2012 r. (sygn. I FSK 1841/11) NSA stwierdził, że „w przedstawionych okolicznościach trudno uznać, że skarżący zamierza podjąć działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami. Sprzedaż działek nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej strony; nie zostały też przedsięwzięte działania wskazujące na zamiar podjęcia działalności mającej za swój przedmiot obrót nieruchomościami (np. uzbrojenie działek, działania marketingowe)” (por. również wyrok NSA z 14 marca 2012 r. sygn. I FSK 1703/11).

Dodatkowo należy podkreślić, że sam zamiar w jakim została nabyta nieruchomość również nie może być sam w sobie decydujący z punktu widzenia określenia statusu sprzedającego na gruncie podatku VAT. W przedmiotowej sprawie nabycie Działki stanowiło jedną z form lokaty własnego (prywatnego) kapitału — Wnioskodawca mógł przykładowo zdecydować się na zainwestowanie środków w inny sposób (np. kupno akcji czy obligacji). Tym samym, ewentualny zamiar późniejszej sprzedaży Działki, czy jak również jej podział nie może stanowić kryterium przesądzającego o posiadaniu statusu podatnika VAT. Wynika to również z faktu, że Trybunał wymieniając liczne przesłanki, które należy brać pod uwagę, w ogóle nie odniósł się do aspektu zamiaru z jakim została nabyta nieruchomość. Należy więc wnioskować, że nie jest to okoliczność istotna z punktu widzenia oceny statusu sprzedającego jako podatnika VAT.

Podobne stanowisko jest również prezentowane w najnowszym orzecznictwie sądów administracyjnych. W wyroku z 7 grudnia 2012 r. (sygn. I FSK 192/12) NSA wskazał, że zakup gruntów w celu lokaty kapitału nie jest działalnością gospodarczą. Nieruchomość kupiona w tym celu należy do majątku osobistego, mimo że nie zaspokaja potrzeb bytowych nabywców, lecz stanowi źródło uzyskiwania przychodów w przyszłości.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają również organy podatkowe, które w wydawanych interpretacjach zwracają uwagę na konieczność analizowania całokształtu okoliczności towarzyszących dostawie nieruchomości, kierując się jednocześnie wytycznymi Trybunału wynikającymi z powołanego powyżej wyroku w sprawach C-180/10 i C-181/10.

Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 7 stycznia 2013 r. nr IPPP1/443-1134/12-4/Igo stwierdził, że „zwykle nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągly majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z tej transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykle formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.”

Podobne stanowisko zostało również uznane za prawidłowe w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 12 grudnia 2012 r. (nr ITPP1/443-1062/10/12-S/TS).

Z kolei w innej interpretacji z 26 listopada 2012 r. nr ITPP2/443-1086/12/EB Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wskazał, że,,(...) z treści wniosku nie wynika, aby poza podziałem gruntu, wydzieleniem drogi oraz zawarciem umowy z biurem nieruchomości wykonała Pani inne czynności mające na celu przygotowanie gruntu do sprzedaży. Powyższe wyklucza zatem handlowy cel transakcji.”

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że planowana sprzedaż wydzielonych działek nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a tym samym Wnioskodawca nie powinien być uznany za podatnika podatku VAT z tytułu realizowanej transakcji przedstawionej w zdarzeniu przyszłym niniejszego wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Ponadto w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma fakt czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”. Trybunał zwrócił uwagę, iż inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem – zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Nie jest zrejestrowanym podatnikiem podatku VAT. W maju 2007 nabył prawo użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego działkę nr 11 o powierzchni 1.669 ha co stanowiło formę lokaty posiadanego kapitału. Działka został zaklasyfikowana jako grunty orne i podlega obecnie opodatkowaniu podatkiem rolnym. Zgodnie z wypisem i wyrysem z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego część działki może być przeznaczona pod zabudowę jednorodzinną, część będzie przeznaczona pod drogę publiczną, a część pod drogi wewnętrzne. W zakresie pozostałej części działki nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. W 2008 r. Miasto poinformowało o rozpoczęciu prac geodezyjno – kartograficznych w zakresie wydzielenia pasa gruntu stanowiącego drogę gminną. Dotychczas Miasto nie podjęło innych działań zmierzających do przejęcia części nieruchomości. Działka nie jest uzbrojona, a Wnioskodawca nie planuje uzbrojenia działki przed sprzedażą. Działka nie była również wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę (nie była przedmiotem dzierżawy, nie były na niej prowadzone uprawy rolne). Wnioskodawca rozważa obecnie podział działki na dwie lub więcej, zgodnie z wytycznymi z Miejscowego Planu zagospodarowania Przestrzennego. Informacja o sprzedaży zostanie dokonana w formie zwyczajowego ogłoszenia (np. tablica informacyjna na działce, ogłoszenie w prasie, ewentualnie za pośrednictwem agencji nieruchomości). Wnioskodawca wskazuje, iż nie będzie podejmował żadnych działań mających na celu podniesienie atrakcyjności nieruchomości.

Mając na uwadze przedstawioną treść wniosku oraz powyższe uregulowania stwierdzić należy, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży wydzielonych działek nie będzie działał jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Przedmiotowa sprzedaż stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności. Jak wskazano w opisie sprawy – Wnioskodawca jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej, niezarejestrowaną jako podatnik VAT czynny lub zwolniony. Przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana do celów związanych z jakąkolwiek działalnością gospodarczą, jak również Wnioskodawca nie planuje uzbrojenia działki. Treść wniosku nie wskazuje, aby poza podziałem działki (który wynika chociażby z wydzielenia drogi) i informacji dla potencjalnych nabywców o sprzedaży nie wykraczającej poza ramy zwykłego ogłoszenia Wnioskodawca wykonywał czynności mające na celu przygotowanie gruntu do sprzedaży. Powyższe wyklucza zatem handlowy cel transakcji. Ponadto, jak wynika z opisu sprawy zbywana nieruchomość stanowi majątek prywatny Wnioskodawcy nabyty w drodze lokaty kapitału. Skutkiem powyższego sprzedaż wydzielonych działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem ww. czynność sprzedaży oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług zastosowania nie mają.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. 2012, poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.