Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/443-50/14-4/ISN
z 29 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2014 r. (data wpływu 5 lutego 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 marca 2014 r. (data wpływu 26 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 marca 2014 r. (data wpływu 26 marca 2014 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwa (…). Zainteresowany rozlicza się na zasadach ogólnych (skala podatkowa) oraz nie jest płatnikiem VAT (nie złożył zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R). W marcu ubiegłego roku, Wnioskodawca zakupił usługę reklamy swojej działalności w internecie. Sprzedawcą jest firma z siedzibą w Szwajcarii, więc faktura zawiera zerową wartość podatku VAT. Zainteresowany będąc początkującym przedsiębiorcą (działalność założył na początku lutego 2013 r.), sądził, że nie będąc płatnikiem VAT, nie występuje u niego import usług. Obecnie Wnioskodawca, po przeanalizowaniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, doszedł do wniosku, że również w jego przypadku występuje import usług. Wspomniana faktura jest z dnia 18 marca 2013 r., wartość zakupionej usługi to 623,70 PLN (sześćset dwadzieścia trzy złote i siedemdziesiąt groszy). Usługa została zamówiona na czas nieokreślony, przy czym okres rozliczeniowy wynosi jeden rok począwszy od dnia 18 marca 2013 r. Termin płatności to 14 dni od daty wystawienia, czyli od dnia 18 marca 2013 r. Zainteresowany fakturę opłacił w danym terminie. Po zakończeniu obecnego okresu rozliczeniowego (17 marca 2014 r.) nie będzie dalej korzystał z usługi.

W złożonym uzupełnieniu Wnioskodawca poinformował, że firma ze Szwajcarii nie posiada na terytorium kraju stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Zainteresowany jest podatnikiem korzystającym ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionej sytuacji obowiązek podatkowy od importu usługi powstaje dopiero na zakończenia okresu rozliczeniowego usługi, to jest 17 marca 2014 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 19 ust. 19a pkt 1 – usługi, dla których w związku z ich świadczeniem, ustalane są po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, do momentu zakończenia świadczenia tych usług – obowiązek podatkowy powstaje dopiero po zakończeniu okresu rozliczeniowego usług, to jest 17 marca 2014 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Zaznaczyć należy, że powyższy artykuł zawiera zakres przedmiotowy czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i rozlicza się na zasadach ogólnych oraz nie jest płatnikiem VAT (nie złożył zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R). W marcu ubiegłego roku, Zainteresowany zakupił usługę reklamy swojej działalności w internecie. Sprzedawcą jest firma z siedzibą w Szwajcarii, więc faktura zawiera zerową wartość podatku VAT. Wnioskodawca poinformował, że firma ze Szwajcarii nie posiada na terytorium kraju stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Zainteresowany będąc początkującym przedsiębiorcą (działalność założył na początku lutego 2013 r.), sądził, że nie będąc płatnikiem VAT, nie występuje u niego import usług. Obecnie Wnioskodawca, po przeanalizowaniu ustawy, doszedł do wniosku, że również w jego przypadku występuje import usług. Wspomniana faktura jest z dnia 18 marca 2013 r., wartość zakupionej usługi to 623,70 PLN (sześćset dwadzieścia trzy złote i siedemdziesiąt groszy). Usługa została zamówiona na czas nieokreślony, przy czym okres rozliczeniowy wynosi jeden rok począwszy od dnia 18 marca 2013 r. Termin płatności to 14 dni od daty wystawienia, czyli od dnia 18 marca 2013 r. Zainteresowany fakturę opłacił w danym terminie. Po zakończeniu obecnego okresu rozliczeniowego (17 marca 2014 r.) nie będzie dalej korzystał z usługi. Zainteresowany jest podatnikiem korzystającym ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ustawy.

Na gruncie przepisów ustawy, ww. transakcja stanowi świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy – na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
      
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy, Zainteresowany korzystając ze zwolnienia podmiotowego spełnia definicję podatnika, o której mowa w art. 28a ustawy, ponieważ prowadzi działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z zasadą ogólną zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy – miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Po dokonaniu analizy informacji przedstawionych w opisie sprawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy zastrzeżenia nie mają zastosowania, zatem miejscem świadczenia usługi reklamy, ustalane jest na podstawie zasady ogólnej wyrażonej w tym przepisie.

Reasumując, miejscem świadczenia a tym samym miejscem opodatkowania usługi reklamy będącej przedmiotem niniejszej sprawy – świadczonej przez podmiot szwajcarski na rzecz Wnioskodawcy – stosownie do treści art. 28b ust. 1 ustawy jest miejsce w którym usługobiorca posiada siedzibę, a zatem Polska.

W myśl art. 2 pkt 9 ustawy – przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Na mocy art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
   
2. usługobiorcą jest:
   
   • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
     
   • w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
   
   

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że usługodawcą jest firma z siedzibą w Szwajcarii, która jak wskazał Zainteresowany, nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca jako podatnik o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, zobowiązany jest do opodatkowania usługi reklamy nabytej od firmy szwajcarskiej zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego na terytorium Polski.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu ww. usługi.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca nabył w marcu 2013 r. usługę, która trwała do momentu upływu okresu rozliczeniowego, wynoszącego jeden rok począwszy od dnia 18 marca 2013 r. Po 17 marca 2014 r. Zainteresowany nie korzystał dalej z usługi. Zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nabył usługę, dla której określono jeden okres rozliczeniowy, przypadający w 2014 r.

Regulacje dotyczące obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług od dnia 1 stycznia 2014 r. zawiera przepis art. 19a ustawy. Tym samym od dnia 1 stycznia 2014 r. nie obowiązuje już przepis art. 19 ust. 19a pkt 1 ustawy – powołany przez Wnioskodawcę w stanowisku własnym. Jednocześnie wyjaśnić należy, że od dnia 1 stycznia 2014 r. przepisy dotyczące powstania obowiązku podatkowego nie regulują odrębnie powstania obowiązku podatkowego w przypadku importu usług.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7–11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Powyższy przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi.

W myśl art. 19a ust. 3 ustawy – usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

W przedmiotowej sprawie powyższy przepis nie ma zastosowania, ponieważ:

• w związku z nabytą usługą reklamy nie zostały ustalone następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń – Zainteresowany wskazał, że w przypadku zakupionej przez niego usługi został ustalony tylko jeden okres rozliczeniowy;
• usługa nie jest świadczona w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok – Wnioskodawca wyjaśnił, że po zakończeniu obecnego okresu rozliczeniowego nie będzie dalej korzystał z usługi.
  
  

Tym samym stanowisko Zainteresowanego, zgodnie z którym obowiązek podatkowy z tytułu nabytej usługi powstał po zakończeniu okresu rozliczeniowego, tj. 17 marca 2014 r., jest nieprawidłowe.

Podstawowe znaczenie dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu nabytej przez Wnioskodawcę usługi ma to, że zapłacił on należność za nabytą usługę w terminie 14 dni od daty wystawienia przez kontrahenta szwajcarskiego faktury, czyli od dnia 18 marca 2013 r. Zatem dokonał on wpłaty obejmującej całą wartość nabytej usługi przed jej wykonaniem.

W związku z powyższym, w tym miejscu należy powołać obowiązujący do dnia 31 grudnia 2013 r. przepis art. 19 ust. 11 ustawy (obowiązujący także w imporcie usług do których stosowało się art. 28b ustawy) w myśl którego – jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstawał z chwilą jej otrzymania w tej części.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz treść powołanego przepisu należy stwierdzić, że obowiązek podatkowy z tytułu dokonanego przez Zainteresowanego importu usługi powstał w dniu, w którym dokonał on – w 2013 r. – zapłaty należności za usługę przed jej wykonaniem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ zwraca uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

W przedmiotowej interpretacji załatwiono wniosek w zakresie obowiązku podatkowego. W pozostałym zakresie została wydana w dniu 29 kwietnia 2014 r. interpretacja indywidualna nr ILPP4/443-50/14-5/ISN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.