Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-1057/13-2/MK
z 24 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2013 r. (data wpływu 30 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację szkoleń – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację szkoleń.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. prowadzi w Polsce działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży artykułów ortopedycznych oraz urządzeń medycznych służących do przeprowadzania operacji. Spółka należy do grupy kapitałowej A. z siedzibą w U. Klientami Spółki są placówki służby zdrowia.

Spółka pokrywa koszty uczestnictwa lekarzy w szkoleniach (warsztatach) organizowanych za granicą przez zagraniczny podmiot należący do tej samej grupy kapitałowej. Uczestnictwo w takim kongresie, jest odpłatne. W takich przypadkach Spółka pokrywa koszt uczestnika - lekarza ze szpitala lub prywatnej kliniki (zatrudnionego na umowę o pracę lub w ramach współpracy na działalności gospodarczej), w których oferowane przez Spółkę produkty mogłyby znaleźć zastosowanie. Spółka pokrywa następujące koszty: dojazdu na miejsce i z powrotem (bilety lotnicze) oraz koszty zakwaterowania. Na organizowanych kongresach omawiane są wyłącznie urządzenia medyczne oferowane do sprzedaży przez Spółkę. Uczestnicy poznają informacje o zakresie ich zastosowania i możliwych sposobach wykorzystania, mogą wypróbować zakres ich działania w praktyce. Lekarze mogą również uczestniczyć w prawdziwych zajęciach laboratoryjnych czy operacjach pokazowych, w których te urządzenia są wykorzystywane, prowadzanych przez specjalistów ze U. lub innych zagranicznych krajów. Warsztatom nie towarzyszą inne imprezy o charakterze rozrywkowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione przez Spółkę tj. koszty przejazdów i zakwaterowania lekarzy będą stanowiły koszt uzyskania przychodu (k.u.p.) Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z organizacją szkoleń (warsztatów) powinny stanowić k.u.p., jako koszty ogólnej działalności Spółki.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do k.u.p. zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Na podstawie powyższego przepisu możliwe jest zaliczenie do k.u.p. wydatku, który - racjonalnie oceniając - mógłby przyczynić się do powstania przychodu czy jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Nie ulega wątpliwości, iż Spółka organizuje spotkania z lekarzami w celu prezentowania swoich produktów, ich działania, możliwości zastosowań w zwalczaniu różnych schorzeń i w prowadzonych operacjach. Od przekazania powyższych informacji osobom, które w praktyce miałyby korzystać z urządzeń oferowanych przez Spółkę, zależy, czy placówki medyczne nabędą te urządzenia. Szkolenia te są organizowane także dla pracowników szpitali; placówek służby zdrowia czy innych placówek, już korzystających z urządzeń Spółki. Spółka zaprasza na szkolenia wyłącznie tych lekarzy, którzy zajmują się zwalczaniem schorzeń, przeprowadzaniem zabiegów w zakresie których sprzęt oferowany przez Spółkę mógłby znaleźć zastosowanie. Lekarze, poznawszy możliwości wynikające z zastosowania produktów Spółki, mogą zaproponować swoim przełożonym, dyrektorom placówek medycznych, ich nabycie. Oczywiście zaproszenie lekarza z danego szpitala nie gwarantuje, że szpital nabędzie produkty oferowane przez Spółkę, jednakże takiego warunku nie wskazuje art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Nie ulega natomiast wątpliwości, iż wydatki ponoszone przez Spółkę na organizowanie konferencji, szkoleń, warsztatów, na których prezentowane są produkty Spółki, pozostają w związku z działalnością Spółki, co jest warunkiem wystarczającym zaliczenia wydatku do k.u.p. Ze względu bowiem na specyfikę sprzedawanych produktów Spółka wybiera właśnie taki sposób dotarcia do potencjalnych nabywców ze swoją ofertą, przekazaniem im formacji o produktach, a w szczególności o możliwościach ich działania i wykorzystania w codziennej praktyce zawodowej.

W ocenie Spółki prowadzenie takich działań ma na celu nie tylko charakter marketingowy, działania te są niezbędne dla umożliwienia stosowania produktów firmy. Klienci firmy - nie mogą podjąć się stosowania nowych metod operacyjnych, właśnie z użyciem sprzętu (częstokroć bardzo innowacyjnego) oferowanego przez Spółkę czy stosowania nowych produktów bez uprzedniego przeszkolenia, które w wielu przypadkach może odbyć się wyłącznie w specjalistycznym laboratorium lub szpitalu/klinice, która posiada już odpowiednie doświadczenie. W przeciwnym razie, klient zmuszony był by do przeprowadzenia pionierskiego (dla siebie) zabiegu na pacjencie, co niewątpliwie odwiodło by go od zakupu produktów firmy.

Nie ulega wątpliwości, iż w celu zorganizowania szkolenia, na których Spółka będzie prezentować produkty oraz ich zastosowanie w zabiegach medycznych, nie wystarczy zapewnienie pomieszczania i osoby prezentującej sprzęt (wykładowcy). Konieczne jest poniesienie również innych wydatków, takich jak zapewnienie uczestnikom przejazdu czy zakwaterowania. Jednym z warunków koniecznych, choć nie wystarczających, jest zorganizowanie wszystkiego w taki sposób, aby uczestnik nie musiał ponosić jakichkolwiek kosztów uczestnictwa (dojazdów, noclegów, itp.). W przeciwnym razie grono uczestników byłoby bardzo nieliczne, a tym samym Spółka docierałaby ze swoimi produktami do mniejszej ilości potencjalnych nabywców. Mając na uwadze, że nie każdy szpital, wysyłający lekarza na konferencje organizowane przez Spółkę, nabędzie oferowane produkty, nawiąże lub rozszerzy współpracę, itp., sprzedaż produktów byłaby bardzo niska, gdyby uczestnikami mieli być lekarze, którzy sami, w jakiejkolwiek części, będą musieli sfinansować wydatki związane z uczestnictwem (np. na własny koszt dojechać lub przenocować). Wykluczone jest też, aby powyższe koszty pokrywały szpitale, gdyż nie byłoby ich na to stać. W wielu przypadkach szkolenia, konferencje, itp. nie zostałyby zorganizowane w ogóle, gdyby „zaproszeni” lekarze (lub zatrudniające ich placówki) musieli zapewnić sobie sami sprawy tak podstawowe, jak dojazd, wyżywienie i nocleg. Tak więc zapewnienie tego przez Spółkę jest w praktyce warunkiem koniecznym zorganizowania szkoleń, zwłaszcza jeżeli są one kierowane do potencjalnych nabywców produktów Spółki.

Należy też dodać, iż omawiane wydatki - nawet gdybyśmy nie uznali ich za koszt działalności Spółki na zasadach ogólnych - powinny być traktowane jako koszty reklamy produktu a nie reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem do k.u.p. nie zalicza się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Pojęcie reprezentacji nie zostało zdefiniowane przez ustawodawcę, jednakże doktryna oraz orzecznictwo wykształciły pewien kierunek interpretacji tego pojęcia na potrzeby podatkowe. Analiza orzecznictwa oraz doktryny z punktu widzenia określenia, czym jest reklama, a czym reprezentacja, pozwala na przyjęcie wniosku, iż reklamą są wszelkie działania mające na celu skłonienie jak największej liczby potencjalnych nabywców do zakup określonych produktów, podczas gdy reprezentacja to szereg działań w pewnym sensie pośrednio jedynie budujących czy też tworzących wrażenie dobrego wizerunku firmy, z których żadne, oceniane pojedynczo i w oderwaniu od pozostałych działań z zakresu reprezentacji, nie odniosłoby takiego skutku, przykładowo dobra jakość świadczonych usług, sposób podejścia do klienta i jego obsługi, sposób ubioru pracowników, wszystko to buduje dobry wizerunek firmy, a tym samym bez wątpienia pośrednio przyczynia się do sprzedaży jej towarów i usług, jednakże trudno byłoby którekolwiek z tych działań uznać za reklamę. Ponadto „reprezentacja” to ogólnie okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Transponując tę definicję na potrzeby prawa podatkowego reprezentacją będą wszelkie wydatki, które w sposób ponadstandardowy kreują pozytywny wizerunek firmy, w tym wobec innych podmiotów, z którymi współpracuje. Zakres działań reklamowych może być różny, zależy od oferowanego produktu oraz tzw. grupy docelowej. Jest oczywiste, że w inny sposób mogą być reklamowane np. produkty szybko zbywalne, a w inny urządzenia medyczne, np. służące do wykonywania skomplikowanych zabiegów. W takim przypadku najskuteczniejsze okazują się działania polegające na umożliwieniu zapoznania się z produktem przez osoby, które w praktyce będą na co dzień z tego produktu korzystały. Temu właśnie służą organizowane przez Spółkę szkolenia i warsztaty.

W świetle powyższego działań Spółki, opisanych w stanie faktycznym, nie można uznać za okazałość czy wystawność, lecz właśnie jako podejmowanie wszelkich kroków w celu zwiększenia możliwości sprzedaży specyficznych produktów specyficznemu klientowi, jakimi są placówki medyczne. Prezentacja wyrobów medycznych potencjalnym nabywcom, do których raczej nie da się dotrzeć w inny sposób (np. poprzez reklamy w prasie, telewizji, internecie, itp.) nie może być uznana za wystawność, okazałość, czyli za działania z zakresu reprezentacji. W konsekwencji koszty przejazdów na szkolenia, noclegów, nie powinny być kwalifikowane jako element działań z zakresu reprezentacji. Są to koszty działalności Spółki, albo ewentualnie koszty reklamy jej produktów, co w obydwu przypadkach kwalifikuje taki wydatek w pełni jako k.u.p.

W analizowanej sytuacji konferencje oraz szkolenia organizowane przez Spółkę mają charakter mieszany, gdyż z jednej strony prezentowane są możliwości produktów Spółki, ich zastosowanie w leczeniu schorzeń, operacjach, itp., ale równocześnie celem spotkań jest również pozyskanie nowych nabywców, sprzedaż nowych produktów, itp. Zdaniem Wnioskodawcy będzie miał prawo zaliczyć do k.u.p. wydatki poniesione na dojazdy, zakwaterowanie, gdyż nie będą to koszty reprezentacji. Na konferencjach organizowanych przez inną spółkę z grupy, prezentowane są produkty A. , omawiane są te rodzaje schorzeń, w procesie leczenia których znajdują zastosowanie produkty A. , wykładowcy (najczęściej lekarze) z różnych krajów wskazują, w jaki sposób produkty Spółki zostały wykorzystane w ich krajach, w szpitalach, w których pracują, itp. Cała konferencja zorganizowana jest wyłącznie po to, aby przedstawić produkty A. , na tle doświadczeń w ich stosowaniu przez różnych lekarzy w różnych krajach, co nie pozostaje bez wpływu na podjęcie przez poszczególne szpitale w danym kraju decyzji o nabyciu produktów A. . Nie ulega natomiast wątpliwości, że im więcej możliwości zastosowania danego rodzaju urządzeń poznają lekarze, tym bardziej się do niego przekonają, co z kolei zwiększa szanse na jego zakup (od Spółki) przez placówkę medyczną w Polsce, zatrudniającą tych lekarzy. Stąd też pokrywanie przez Spółkę kosztów uczestnictwa polskich lekarzy w powyższych konferencjach, organizowanych przez inne spółki z grupy, należy traktować jako koszt bieżącej działalności, mającej na celu dotarcie do potencjalnych klientów albo rozszerzenie współpracy.

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie możliwości zaliczania do k.u.p. wskazanych wydatków na organizację szkoleń i warsztatów organizowanych przez Spółkę lub na jej zlecenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397, z późn. zm., dalej jako: „updop”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop.

W myśl art. 9 ust. 1 updop, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Jak wskazano powyżej, ocena prawna danego wydatku wymaga uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 updop. Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny.

Ponadto NSA uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że ,,reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 updop stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 16 ust. 1 updop (w tym wypadku wynikające z omawianego pkt 28).

Z uwagi na powyższe każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem kwalifikacji konkretnych wydatków jako kosztów reprezentacji, wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży artykułów ortopedycznych oraz urządzeń medycznych służących do przeprowadzania operacji.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka pokrywa koszty uczestnictwa lekarzy w szkoleniach (warsztatach) organizowanych za granicą przez zagraniczny podmiot należący do tej samej grupy kapitałowej. Uczestnictwo w takim kongresie, jest odpłatne. W takich przypadkach Spółka pokrywa koszt uczestnika - lekarza ze szpitala lub prywatnej kliniki (zatrudnionego na umowę o pracę lub w ramach współpracy na działalności gospodarczej), w których oferowane przez Spółkę produkty mogłyby znaleźć zastosowanie. Spółka pokrywa następujące koszty: dojazdu na miejsce i z powrotem (bilety lotnicze) oraz koszty zakwaterowania. Na organizowanych kongresach omawiane są wyłącznie urządzenia medyczne oferowane do sprzedaży przez Spółkę. Uczestnicy poznają informacje o zakresie ich zastosowania i możliwych sposobach wykorzystania, mogą wypróbować zakres ich działania w praktyce. Lekarze mogą również uczestniczyć w prawdziwych zajęciach laboratoryjnych czy operacjach pokazowych, w których te urządzenia są wykorzystywane.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wydatki związane z organizacja szkoleń dla lekarzy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop.

Należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że podstawowym celem ww. szkoleń/warsztatów jest promowanie sprzętu medycznego wśród potencjalnych klientów (placówek medycznych, w których zatrudnieni są lekarze), poprzez poznanie możliwości zastosowania w praktyce konkretnych produktów Wnioskodawcy a nie stworzenie dobrego wizerunku firmy Wnioskodawcy czy też wykreowanie pozytywnych relacji z lekarzami, tym bardziej, że szkoleniom/warsztatom nie towarzyszą inne imprezy o charakterze rozrywkowym.

Podsumowując, należy uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że ww. wydatki powinien zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52  §   3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 §  2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54  §  1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.